Fahri Musliu Reshat Sahitaj, më vjen glrdi kur lexoj një shk
:: politika
Page 1 sur 1
Fahri Musliu Reshat Sahitaj, më vjen glrdi kur lexoj një shk
Perparimi Mar 2 Juin - 12:44
Reshat Sahitaj është me Berisha Mrij.
3 orë ·
FAHRI MUSLIU MË “FAKTE “ IMAGJINATIVE E KUNDËRSHTON DEKLARATËN E RAMUSH HARADINAJT
Shkruan: Reshat Sahitaj -Prishtinë, më 2 qershor 2020
Mendoj se Fahri Musliu ka bërë një gabim të pafalshëm profesional si gazetar shumëvjeçar që është, sepse pavarësisht që shkruan së nuk e mbron Albin , ai është në mbrotje të tij këmbë e krye. Fatkeqësisht për Albin dhe për vetë Fahriun provat e të fundit për ta mbrojtur të parin janë imagjinative e aspak të verteta.
Do ishte mirë që gazetari ynë i nderuar Fahri Musliu të përgjgjet, se pse asnjë intervistë e të burgosurëve politikë shqiptarë nuk u bë publike, ndërsa e Albin Kurtit bëri bujë dhe do të bënë edhe në të ardhmën?
Pa dashur t’ia kontestoj profesionalizmin në gazetari dhe përvojën e tij shumëvjeçare të Fahri Musliut, dua të thekësoj se shkrimi i tij i fundit “ Të respektohet e verteta e faktet, e jo trillimet dhe shpifjet!” më 28.05.2020, është një shkrim që pikërisht Fahri Musliu nuk i respekton faktët dhe në imagjintatën e tij bënë trillime , gjë që bie në kundërshtim më vetëvetën.
Fahri Musliu, hyrjen e tij e bënë duke u nisur nga akuzat e liderëve politikë, të cilët në kohë pandemie e akuzojnë njëri-tjetrin , por në fakt ka harruar Fahriu së akuza të tilla e madje edhe më të rënda liderët tanë i kanë përdorur shumë vite më parë, si psh nga foltorja e kuvendit Albin Kurtin e quajtën spiun të UDB-së, pastaj Hashim Thaçin poashtu spiun të Serbisë , ose Albin Kurti e quante Isa Mustafën ministër i Millosjheviqit e më një arsyetim të tillë ia hodhen edhe bombën në oborrin e shtëpisë që pastaj po i njejti , Albin Kurti ta quante profesor i nderuar atë që dikur e quante spiun.
Pas kësaj paraqitje, më një titull pompoz kundër intervistës së Ramush Haradinajt në “ Rubikon “, të moderuar nga Adriatik Kelmendi, Fahri Musliu që në start paralajmëron së nuk është mbrojtës i askujt, por i së vertetës, gjë që nuk është e vertetë, e verteta që dëshiron ta argumentojë i ndëruari veterani i gazetarisë sonë z. Fahri Musliu. Në këtë konteskt, Fahri Musliu citon intervistat e tij të zhvilluara më disa të burgosur politikë shqiptarë, të botuara në “Zëri” dhe “VOA” si dhe botimin e librit të tij “Montirani porces protiv kosovskh albanaca”, (2002). Për këto intervista, Fahri Musliu dëshiron ta forocjë vetëvetën se ka shumë informacione me jetën dhe trajtimin e tyre ne burgjet serbe, që pastaj ta sulmojë Ramushin më arsyetimin se për te burgosurit din më mirë se Ramushi. Me këto “fakte”, Fahri Musliu kërkon të çelnikos intervistat e tij, më disa të burgosur politikë dhe percjelljën e disa procesve gjyqësore në Beograd kundër serbëve që kanë bërë krime në Kosovë, më të cilat shkrime tani do t’i kthehet Ramush Haradinajt se deklarata e tij dhënë në “ Rubikon”, lidhur më qëndrimin e Albin Kurtit në burgjt serbe nuk është qëndrueshme, sepse Fahri Musliu e din më mirë se çfarë sjellje paska pasur Albin Kurti në burgjet serbe dhe trajtimin që gardienet serbë ia kanë bërë atij dhe të tjerëve.
Ramush Haradinaj më 27 maj 2020 në emisionin “ Rubikon” shtroi pyetjën se si është e mundur që një i burgosur shqiptar të jep intervistë në burg, e që të njejtën pyetje e bejnë çdo ditë gati dy milionë shqiptarë kudo që janë.
Kësaj pyetjeje misterioze ende për opinoin, e grishi Fahri Musliun të na jap përgjigje për t’i dalur në mbrotje Albin Kurtit, thuase ky ishte bashkëburgosur më Albinin, apo thuase ky ishte ministër i policisë serbe dhe i dinë të gjitha.
Fahri Musliu u ngut, e më gëzim të madh do të “zbulojë” një “ fakt të panjohur “ për opinionin tonë , se ministri serb Dragoljub Jankoviqi e paska vizituar burgon e Pozharevcit i përcjellur nga mediet serbe, e në burg paska bërë bisedë më Albin Kurtin dhe më të burgosur tjerë shqiptarë, lidhur më trajtimet që gardienët e burgut ua bëjnë të burgosurve.
Do ishte mirë që gazetari ynë i nderuar Fahri Musliu të përgjgjet, se pse asnjë intervistë e të burgosurëve politikë shqiptarë nuk u bë publike, ndërsa e Albin Kurtit bëri bujë dhe do të bënë edhe në të ardhmën? Pse gjykatësja serbe, që e denoi Albin Kurtin para pak kohesh , e dha një intervistë ku Albin Kurtin e paraqiste si një antiserb më të madhin qe e ka Kosova? Pse në televizionin serb nuk u dëgjua zeri i Ukshin Hotit që ishte lideri më i denjë i opinionit pas Adem Demaçit? Pse në televizionin serb nuk u dëgjua zëri i protestës së Flora Brovinës, që ishte shumë e njohur jo vetëm në Kosovë por edhe në Evropë ? Pse në televizonin serb nuk u dëgjua zëri i Nait Hasanit, që ishte ndër themeluesit e parë të UCK-së, kurse Albin Kurti ishte vetëm përkthyes në zyren e Adem Demaçit? Pse nuk u dëgjua zëri i askujt tjetër që vuanin denime në burgjet serbe në të njejtën kohë më Albin Kurtin?
Nga këto pyetje nuk duhët të nënkuptohet se unë po aludoj se Albin Kurti ka qenë në sherbim të Serbisë, e asësi të manipulohet e të imagjinohet ndonjë mendim ndryshe , por thjeshtë këto janë pyetje të qytetarëve tanë e që duan përgjigje konkrete e jo përgjigje konfuze të Fahri Musliut.
Fahri Musliu lirimin e Albin Kurtit e argumenton më faktin se qysh në tetorin e vitit 2000, .Koshtunica ka bërë organizimin e tubimeve të nenshkrimeve të qytetarëve serbë për lirimin e të burgosurve politikë. Në vitin 2001 u aprovua ligji për amnestinë e të gjithë të burgosurëve politikë shqiptarë.
Përsonalisht nuk e di sa qytetarë serbë kanë nenshkruar që të lirohet Albin Kurti, Nait Hasani e shqiptarë të tjerë që gjendeshin në burgjet e Serbisë, por një gjë e di që Serbia ka qenë e detyruar nga presioni ndërkombëtar , që të aprovojë ligjin për amnestinë.
Lidhur më lirimin e Albin Kurtit kanë bërë disa eurodeputetë, e senatorë nga Senati i Belgjikës e në mesin e tyre edhe Senatorja Anne Mari-Lizin jo vetëm që iu kanë drejtuar më letra Millosheviqit, por kemi folur edhe në OKB në Nju Jork në vitin 1999. Pra, amnestia ka qenë e detyrueshme e jo e dëshiruar nga Koshtunica e cilido serb tjetër në pushtet siç përpiqet ta paraqet Fahri Musliu.
Më këtë amnesti, qeveria serbe ka dashur të tregohet transparente dhe demokratike e veçmas ndaj shqiptarëve , që Serbia të fitojë simpatinë e shteteve perëndimore. Pra, ishte një hap diplomatik i matur serb.
Më tutje Fahri Musliu vazhdon arsyetimet e tij dhe pafasjinë e Albin Kurtit, duke e mbrojtur nga akuzat apo siç i quan gazetari dhe publicisti ynë Fahri Musliu –shpifjet kundër Albin Kurtit rreth vajzës së ministrit të policisë Zoran Sokoloviqit dhe Albin Kurtit.
Mendoj se kjo është një histori e veçantë dhe enigmatike për çdo gazetarë dhe çdo qytetarë serbë e shqiptarë. Relacionet e Albinit më vazjën e Sokoloviqit , është një ngjarje që përgjigjen e dinë pak zyrtarë të sherbimit sekret të Serbisë. Relacionet e Albinit më vajzën e ministrit të policisë serbe (nëse ka të verteta) , duhët të jetë dosje e klasifikuar, si dosje top sekrete, por që Serbia aty-këtu do të lëshojë lajme herë të rreme e herë të verteta, sipas nevojave shtetërore serbe pa e dëmtuar interesin e tyre shtetëror.
Pikërisht lidhur më realcionet e vajzës së ministrit të policisë serbe dhe Albin Kurtit, Fahri Musliu duhet të jetë i informuar më shumë se çdo qytetar dhe zyrtar në Kosovë, për shkakun se ai vetë është objekti i diskutimeve një lloj siç flitet lidhur me avaneturat e dashurisë së Albin Kurtit . Lajmi se Vuqiqi është djalë i Fahri Musliut, ishte i publikuar në shumë medie. Eshtë e vertetë apo rrenë, se Vuqi është djali i Fahriut?! Në bazë të krahasimeve të dy fotografive:Fahriut dhe Vuqiqit, më shumë se 80% e fotografisë së Vuqiqit i përngjanë Fahri Musliut. Mirëpo , rasti i Fahri Musliut është më pak i komplikuar sesa i Albin Kurtit, ngase Fahri Musliu mundet që dyshimet t’i largojë më një analizë të thjesht të ADN-së , në të kundërtën dyshimet dhe thashethemet do të vazhdojnë përjetësisht.
Bazuar që Fahri Musliu vetë është objekt i të njejtave thashethemeve , nuk mundet t’i dali në mbrotje Albin Kurtit duke pretenduar se Albini nuk është argëtuar më vajzën e ministrit serbë të policisë.
Të vetmit në botë që e dinë saktësisht në rastin e Albinit e din vetëm vajza e Sokoloviqit dhe Albini , ndërsa në rastin e dytë e dinë vetëm Fahriu Musliu dhe nëna e Vuqiqit.
Mendoj se Fahri Musliu ka bërë një gabim të pafalshëm profesional si gazetar shumëvjeçar që është, sepse pavarësisht që shkruan së nuk e mbron Albin , ai është në mbrotje të tij këmbë e krye. Fatkeqësisht për Albin dhe për vetë Fahriun provat e të fundit për ta mbrojtur të parin janë imagjinative e aspak të verteta.
Një nga letrat derguar personaliteteve te njohura europiane për lirimin e Albin Kurtit / Doc: 2345/099/ Byroja Informative e R. së Kosovëes1990-1999/
Fahri Musliu Reshat Sahitaj, më vjen glrdi kur lexoj një shkrim të tillë nga një shkrimtar I cili në tërë shkrimin I shtrlmblron faktet, që do të thotë se nuk e ke lexuar fare shkrimin por atë e ke bërë me porosi. Kur një shkrimtar e njeri I letrave bënë manipulime të tilla çka mund të pritet nga një njeri I zakonshëm. Madje hyn edhe aty ku duhet, duke përdorë shpifje për gjoja atësinë time. Dhe nuk di pse po I dashka këtë me ta dëshmuar ty apo dikujt tjetër. Në udhëzim: lexoje mirë shkrimin, lexoje librin "Gjykimet e pengjeve" (që nuk I cek) ose në serbisht qysh e cek vet, dhe do të turpërohesh vet për këtë që ke shkruar.
Pra unë e kam përgënjeshtruar atë që e ka dhënë z. Haradinaj për hir të vërtetës e jo për ta mbrojtur Kurtin. Sepse edhe Haradinaj edhe Kurtin I mbrojnë veprat e tyre, e as unë e ti. Paç shëndet e rehati shpirtërore.
P. S.
http://starisajt.nspm.rs/Prikazi/2008_ant_hh1.htm
https://www.facebook.com/
3 orë ·
FAHRI MUSLIU MË “FAKTE “ IMAGJINATIVE E KUNDËRSHTON DEKLARATËN E RAMUSH HARADINAJT
Shkruan: Reshat Sahitaj -Prishtinë, më 2 qershor 2020
Mendoj se Fahri Musliu ka bërë një gabim të pafalshëm profesional si gazetar shumëvjeçar që është, sepse pavarësisht që shkruan së nuk e mbron Albin , ai është në mbrotje të tij këmbë e krye. Fatkeqësisht për Albin dhe për vetë Fahriun provat e të fundit për ta mbrojtur të parin janë imagjinative e aspak të verteta.
Do ishte mirë që gazetari ynë i nderuar Fahri Musliu të përgjgjet, se pse asnjë intervistë e të burgosurëve politikë shqiptarë nuk u bë publike, ndërsa e Albin Kurtit bëri bujë dhe do të bënë edhe në të ardhmën?
Pa dashur t’ia kontestoj profesionalizmin në gazetari dhe përvojën e tij shumëvjeçare të Fahri Musliut, dua të thekësoj se shkrimi i tij i fundit “ Të respektohet e verteta e faktet, e jo trillimet dhe shpifjet!” më 28.05.2020, është një shkrim që pikërisht Fahri Musliu nuk i respekton faktët dhe në imagjintatën e tij bënë trillime , gjë që bie në kundërshtim më vetëvetën.
Fahri Musliu, hyrjen e tij e bënë duke u nisur nga akuzat e liderëve politikë, të cilët në kohë pandemie e akuzojnë njëri-tjetrin , por në fakt ka harruar Fahriu së akuza të tilla e madje edhe më të rënda liderët tanë i kanë përdorur shumë vite më parë, si psh nga foltorja e kuvendit Albin Kurtin e quajtën spiun të UDB-së, pastaj Hashim Thaçin poashtu spiun të Serbisë , ose Albin Kurti e quante Isa Mustafën ministër i Millosjheviqit e më një arsyetim të tillë ia hodhen edhe bombën në oborrin e shtëpisë që pastaj po i njejti , Albin Kurti ta quante profesor i nderuar atë që dikur e quante spiun.
Pas kësaj paraqitje, më një titull pompoz kundër intervistës së Ramush Haradinajt në “ Rubikon “, të moderuar nga Adriatik Kelmendi, Fahri Musliu që në start paralajmëron së nuk është mbrojtës i askujt, por i së vertetës, gjë që nuk është e vertetë, e verteta që dëshiron ta argumentojë i ndëruari veterani i gazetarisë sonë z. Fahri Musliu. Në këtë konteskt, Fahri Musliu citon intervistat e tij të zhvilluara më disa të burgosur politikë shqiptarë, të botuara në “Zëri” dhe “VOA” si dhe botimin e librit të tij “Montirani porces protiv kosovskh albanaca”, (2002). Për këto intervista, Fahri Musliu dëshiron ta forocjë vetëvetën se ka shumë informacione me jetën dhe trajtimin e tyre ne burgjet serbe, që pastaj ta sulmojë Ramushin më arsyetimin se për te burgosurit din më mirë se Ramushi. Me këto “fakte”, Fahri Musliu kërkon të çelnikos intervistat e tij, më disa të burgosur politikë dhe percjelljën e disa procesve gjyqësore në Beograd kundër serbëve që kanë bërë krime në Kosovë, më të cilat shkrime tani do t’i kthehet Ramush Haradinajt se deklarata e tij dhënë në “ Rubikon”, lidhur më qëndrimin e Albin Kurtit në burgjt serbe nuk është qëndrueshme, sepse Fahri Musliu e din më mirë se çfarë sjellje paska pasur Albin Kurti në burgjet serbe dhe trajtimin që gardienet serbë ia kanë bërë atij dhe të tjerëve.
Ramush Haradinaj më 27 maj 2020 në emisionin “ Rubikon” shtroi pyetjën se si është e mundur që një i burgosur shqiptar të jep intervistë në burg, e që të njejtën pyetje e bejnë çdo ditë gati dy milionë shqiptarë kudo që janë.
Kësaj pyetjeje misterioze ende për opinoin, e grishi Fahri Musliun të na jap përgjigje për t’i dalur në mbrotje Albin Kurtit, thuase ky ishte bashkëburgosur më Albinin, apo thuase ky ishte ministër i policisë serbe dhe i dinë të gjitha.
Fahri Musliu u ngut, e më gëzim të madh do të “zbulojë” një “ fakt të panjohur “ për opinionin tonë , se ministri serb Dragoljub Jankoviqi e paska vizituar burgon e Pozharevcit i përcjellur nga mediet serbe, e në burg paska bërë bisedë më Albin Kurtin dhe më të burgosur tjerë shqiptarë, lidhur më trajtimet që gardienët e burgut ua bëjnë të burgosurve.
Do ishte mirë që gazetari ynë i nderuar Fahri Musliu të përgjgjet, se pse asnjë intervistë e të burgosurëve politikë shqiptarë nuk u bë publike, ndërsa e Albin Kurtit bëri bujë dhe do të bënë edhe në të ardhmën? Pse gjykatësja serbe, që e denoi Albin Kurtin para pak kohesh , e dha një intervistë ku Albin Kurtin e paraqiste si një antiserb më të madhin qe e ka Kosova? Pse në televizionin serb nuk u dëgjua zeri i Ukshin Hotit që ishte lideri më i denjë i opinionit pas Adem Demaçit? Pse në televizionin serb nuk u dëgjua zëri i protestës së Flora Brovinës, që ishte shumë e njohur jo vetëm në Kosovë por edhe në Evropë ? Pse në televizonin serb nuk u dëgjua zëri i Nait Hasanit, që ishte ndër themeluesit e parë të UCK-së, kurse Albin Kurti ishte vetëm përkthyes në zyren e Adem Demaçit? Pse nuk u dëgjua zëri i askujt tjetër që vuanin denime në burgjet serbe në të njejtën kohë më Albin Kurtin?
Nga këto pyetje nuk duhët të nënkuptohet se unë po aludoj se Albin Kurti ka qenë në sherbim të Serbisë, e asësi të manipulohet e të imagjinohet ndonjë mendim ndryshe , por thjeshtë këto janë pyetje të qytetarëve tanë e që duan përgjigje konkrete e jo përgjigje konfuze të Fahri Musliut.
Fahri Musliu lirimin e Albin Kurtit e argumenton më faktin se qysh në tetorin e vitit 2000, .Koshtunica ka bërë organizimin e tubimeve të nenshkrimeve të qytetarëve serbë për lirimin e të burgosurve politikë. Në vitin 2001 u aprovua ligji për amnestinë e të gjithë të burgosurëve politikë shqiptarë.
Përsonalisht nuk e di sa qytetarë serbë kanë nenshkruar që të lirohet Albin Kurti, Nait Hasani e shqiptarë të tjerë që gjendeshin në burgjet e Serbisë, por një gjë e di që Serbia ka qenë e detyruar nga presioni ndërkombëtar , që të aprovojë ligjin për amnestinë.
Lidhur më lirimin e Albin Kurtit kanë bërë disa eurodeputetë, e senatorë nga Senati i Belgjikës e në mesin e tyre edhe Senatorja Anne Mari-Lizin jo vetëm që iu kanë drejtuar më letra Millosheviqit, por kemi folur edhe në OKB në Nju Jork në vitin 1999. Pra, amnestia ka qenë e detyrueshme e jo e dëshiruar nga Koshtunica e cilido serb tjetër në pushtet siç përpiqet ta paraqet Fahri Musliu.
Më këtë amnesti, qeveria serbe ka dashur të tregohet transparente dhe demokratike e veçmas ndaj shqiptarëve , që Serbia të fitojë simpatinë e shteteve perëndimore. Pra, ishte një hap diplomatik i matur serb.
Më tutje Fahri Musliu vazhdon arsyetimet e tij dhe pafasjinë e Albin Kurtit, duke e mbrojtur nga akuzat apo siç i quan gazetari dhe publicisti ynë Fahri Musliu –shpifjet kundër Albin Kurtit rreth vajzës së ministrit të policisë Zoran Sokoloviqit dhe Albin Kurtit.
Mendoj se kjo është një histori e veçantë dhe enigmatike për çdo gazetarë dhe çdo qytetarë serbë e shqiptarë. Relacionet e Albinit më vazjën e Sokoloviqit , është një ngjarje që përgjigjen e dinë pak zyrtarë të sherbimit sekret të Serbisë. Relacionet e Albinit më vajzën e ministrit të policisë serbe (nëse ka të verteta) , duhët të jetë dosje e klasifikuar, si dosje top sekrete, por që Serbia aty-këtu do të lëshojë lajme herë të rreme e herë të verteta, sipas nevojave shtetërore serbe pa e dëmtuar interesin e tyre shtetëror.
Pikërisht lidhur më realcionet e vajzës së ministrit të policisë serbe dhe Albin Kurtit, Fahri Musliu duhet të jetë i informuar më shumë se çdo qytetar dhe zyrtar në Kosovë, për shkakun se ai vetë është objekti i diskutimeve një lloj siç flitet lidhur me avaneturat e dashurisë së Albin Kurtit . Lajmi se Vuqiqi është djalë i Fahri Musliut, ishte i publikuar në shumë medie. Eshtë e vertetë apo rrenë, se Vuqi është djali i Fahriut?! Në bazë të krahasimeve të dy fotografive:Fahriut dhe Vuqiqit, më shumë se 80% e fotografisë së Vuqiqit i përngjanë Fahri Musliut. Mirëpo , rasti i Fahri Musliut është më pak i komplikuar sesa i Albin Kurtit, ngase Fahri Musliu mundet që dyshimet t’i largojë më një analizë të thjesht të ADN-së , në të kundërtën dyshimet dhe thashethemet do të vazhdojnë përjetësisht.
Bazuar që Fahri Musliu vetë është objekt i të njejtave thashethemeve , nuk mundet t’i dali në mbrotje Albin Kurtit duke pretenduar se Albini nuk është argëtuar më vajzën e ministrit serbë të policisë.
Të vetmit në botë që e dinë saktësisht në rastin e Albinit e din vetëm vajza e Sokoloviqit dhe Albini , ndërsa në rastin e dytë e dinë vetëm Fahriu Musliu dhe nëna e Vuqiqit.
Mendoj se Fahri Musliu ka bërë një gabim të pafalshëm profesional si gazetar shumëvjeçar që është, sepse pavarësisht që shkruan së nuk e mbron Albin , ai është në mbrotje të tij këmbë e krye. Fatkeqësisht për Albin dhe për vetë Fahriun provat e të fundit për ta mbrojtur të parin janë imagjinative e aspak të verteta.
Një nga letrat derguar personaliteteve te njohura europiane për lirimin e Albin Kurtit / Doc: 2345/099/ Byroja Informative e R. së Kosovëes1990-1999/
Fahri Musliu Reshat Sahitaj, më vjen glrdi kur lexoj një shkrim të tillë nga një shkrimtar I cili në tërë shkrimin I shtrlmblron faktet, që do të thotë se nuk e ke lexuar fare shkrimin por atë e ke bërë me porosi. Kur një shkrimtar e njeri I letrave bënë manipulime të tilla çka mund të pritet nga një njeri I zakonshëm. Madje hyn edhe aty ku duhet, duke përdorë shpifje për gjoja atësinë time. Dhe nuk di pse po I dashka këtë me ta dëshmuar ty apo dikujt tjetër. Në udhëzim: lexoje mirë shkrimin, lexoje librin "Gjykimet e pengjeve" (që nuk I cek) ose në serbisht qysh e cek vet, dhe do të turpërohesh vet për këtë që ke shkruar.
Pra unë e kam përgënjeshtruar atë që e ka dhënë z. Haradinaj për hir të vërtetës e jo për ta mbrojtur Kurtin. Sepse edhe Haradinaj edhe Kurtin I mbrojnë veprat e tyre, e as unë e ti. Paç shëndet e rehati shpirtërore.
P. S.
http://starisajt.nspm.rs/Prikazi/2008_ant_hh1.htm
https://www.facebook.com/
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Re: Fahri Musliu Reshat Sahitaj, më vjen glrdi kur lexoj një shk
Perparimi Mar 2 Juin - 13:11
Avni Abazi Pse Rambo pat trajtim te veçant gjatë arrestimit të tij në hyrje të Francës? Madje takonte edhe shqiptar ne holle hotelesh që jepnin pare kesh? Pse? Sepse ishte nje nga figurat me pesh ne politikën e Kosovës? E njojta ju ka ndodhe edhe tjerave figura politke ne Sloveni e vende tjera? Pse sepse kanë qenë dikushi dhe kan pase imunitet? Fahriu ne shkrimin e tij japê një fakt: Ishte njeriu me i njohur i burgosur politik ne atë kohë në Europe! Si organizator protestes studentore dhe si kryetar i Unionit te Fakultetit Teknik me noten mesatare 10, me floket e gjata dhe me nje angishte brilante normal qe ka qëne atraksion i kohës për mediat botrore dhe normal qe pushteti serb pas vrasjeve te Fehmi Aganit e zhdukjes se Ukshin Hotit, dhe pas perfundimit të luftes ishte nen llupën e tere botes si shtet terrorist dhe shume thjeshte detyrohet ta leshoj te burgosurin me te njohur në Europe. Mr Reshat betejen politike kundershtaret e Albinit dhe të Vjoses duhet ta ndryshojnë ne rradhë te pare duke e njohur aftesite e kundershtarit, e jo me dal qesharak para popullit.
Fahri Grajcevci Avni Abazi te lumtë i nderuar,ky reshat zeza ma mire ka qene qe fare mos te flas dhe do e ruajshim rrespektin ndaj tij
Ndersa vet ky ka kerkua te jete kshilltar i kurtit .rrespekt Avni me fal se deshta vetem te pajtohem me mendimin tuaj shum real .
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Re: Fahri Musliu Reshat Sahitaj, më vjen glrdi kur lexoj një shk
Perparimi Mar 2 Juin - 13:52
Haxhi Kuçi Reshat Sahitaj,saiperket Flora Brovines a e dini se per çka eshte burgosur?Pastaj a e dini se çfare permbajtje kishin poezit e Flores?Flora eshte burgosur me ja rrit morrin serbia me qen deputete e PDK es.PASTAJ saiperket Vuqiqit a eshte djali Fahri Musliut e kam pyet Fahriun a eshte e vertete qe eshte djali yt Vuqiqi,?Nese po shyqyr qe biri i nje shqiptarit me arrit mu ba kryetar i serbise.Bej me ka ba qe kurrefare lidhje me nanen e Vuqiqit nuk ka pas lidhur me mardhenje intime.Edhe une per Albin Kurtin kam ndegjue qe intervisten en burgun e pozharevcit e ka pergadit Mira Morina gruaja e Rrahman Morines se bashku me vajzen e Sokoloviqit,por sa jan te verteta nuk kem fakte.Kam ndegjue se Albin Kurti eshte biri legjitim i Rrahmanit e Mires,,por fakte nuk kemi.E kam pyet Hydajet Hysenin e Jakup Krasniqin,a eshte e vertete,?Jo ma kan ba.I kam shkrimet e dyve.Nje citat te shkrimit te Fahri Musliut serbishte;Bekim Mazreku priznao je i detaljno opisao streljanje tri žene, dvoje dece (od 8 i od 11 godina), dva mladića i tri starca. Ljuan Mazreku iscrpno je opisao mučenja zarobljenih muškaraca (uključujući i dečake) odsecanjem ušiju, vađenjem očiju i odsecanjem ruku do zgloba. On sam je osmogodišnjem dečaku odsekao uvo. Pričao je kako je jedan od zapovednika, Gani Krasnići, silovao tri devojčice od 12 do 15 godina. I on sam je silovao jednu. Misli da se zvala Jovana. Kad su završili, nije bilo žene koja nije bila silovana. Posle mučenja, sva deca, sve žene i svi muškarci bili su streljani. Tragovi zločina su zatim uklonjeni tako što su, između ostalog, leševi isečeni i bačeni u krečanu ili spaljivani.Me mazrekajt kam bisedue,i kam pyet a ka qen e vertete qe i keni dhunue serbet dhe i keni pushkatue e djeg ne furre te gelqeres jo ma kan ba me dhune na kan shti serbet me dhan keso deklaratash.A per qe i kan dergue serbet civil per ne kleqke me nje kamion te madhe me ngjyre boje blu i kam pa duke udhetue rruges se Maralise drejte Malisheves e pastaj ka i kan que nuk e di.Me civil nuk luftohet kan pas fushen e betejes,aty kan vye me zhvillue lufte dhe me debue serbet per serbi.Reshat Sahitaj a e dini pse lufta çlirimtare deshton?Pse lutaret çlirimtar e riroberuan luginen e presheves dhe te ilirides?Ramush Haradinaj ka mbyte shqiptar me kazem i ke deklaraten e insajderit.I i tha nere sy tu Naim Maloku ne benesen e Bislim Zyrapit ju pasket qie shqiptare ne lufte nuk pasket luftue per mi çlirue shqiptaret nga serbet.?Nese nuk i ka then keto fjale me thuaj jo Haxhi nuk ka then keshtu Naim Maloku.O Reshat Sahitaj ma mire thuaj kuku per mundin ton qe paskemi punue ne mullirin e tradhetareve.Neve as ne pulle nuk na qesin.
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Re: Fahri Musliu Reshat Sahitaj, më vjen glrdi kur lexoj një shk
Perparimi Mar 2 Juin - 13:53
| PRIKAZI Prikaz knjige: Fahri Musliu, Montirani procesi protiv kosovskih Albanaca 1999-2001, Biblioteka «Svedočanstva», Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji, Beograd 2007, 518 str. |  | |
| Slobodan Antonić Helsinški proces protiv Srbije  (Fahri Musliu, Montirani procesi protiv kosovskih Albanaca 1999-2001, Biblioteka «Svedočanstva», Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji, Beograd 2007, 518 str.)Knjiga je sastavljena samo od dokumenata, bez naknadnih komentara Muslijua. Dokumenti su odabrani tako da izražavaju prvenstveno poglede optuženih i njihovih advokata. Objavljeno je sve što ide u prilog optuženima: njihove izjave, izjave branilaca, pisanje albanske štampe sa Kosova, izveštaji i saopštenja NVO u kojima se podržavaju optuženi, kao i komentari srpske štampe koji su bili na strani optuženih. Stav autora se, osim ovakvom selekcijom dokumenata, vidi i iz naslova knjige, kao i iz uvoda, koji nije veći od dve stranice (str. 9–10). Po Muslijuu, sva suđenja kosmetskim Albancima u Srbiji bili su “montirani politički procesi”. Reč je, smatra autor, ne o teroristima, ratnim zločincima ili pobunjenicima, već o običnim “ratnim zarobljenicima”, ili o ljudima koje je “policija pokupila na ulici, po kućama, prodavnicama, na radnim mestima”. Nakon hapšenja, objašnjava Musliju, “njihova sudbina bila je užasna: niti su imali kontakt sa porodicama, niti su imali pristup pravnoj pomoći u Srbiji, osim pomoći koju im je pružao Fond za humanitarno pravo, a posebno predsednica Nataša Kandić.” Kako je došlo do tih suđenja? Posle povlačenja srpskih snaga sa Kosova, juna 1999, u Srbiju je prebačeno 2.100 kosmetskih Albanaca. Većina je ubrzo puštena ili razmenjena. U zatvorima je ostalo nekih 850 zatvorenika. Oko 200 njih bili su obični kriminalci, dok je oko 650 bilo povezano sa OVK. Onima koji već nisu bili osuđeni organizovano je suđenje, uglavnom u Nišu. Neke presude danas zaista deluju problematično. Najpoznatiji je slučaj Fljore Brovine. Ona je bila lekarka koja je jedno vreme radila i kao tzv. ministar zdravlja u samozvanoj vladi Bujara Bukošija. Tokom 1998. i 1999. Brovina je slala sanitetski materijal iz svoje ordinacije ranjenicima OVK, nekoliko puta je obišla bolnicu OVK u Gladnom Selu i davala pripadnicima OVK svoje prostorije kako bi se sastajali. Ona nije uradila ništa više od toga. Ipak, osuđena je 9. decembra 1999. na 12 godina zatvora. Od Flore Brovine odmah je napravljena žrtva i simbol “represije zločinačkog srpskog režima”. Ona je predstavljana kao “pesnikinja i humanista”, koja je samo u trenucima stradanja bila uz svoj narod. I to je verovatno i bilo tako. Da je država Srbija vodila pametniju politiku, da je samo imala više sluha za javno mnjenje, nikada od Flore Brovine ne bi napravila žrtvu. Jer Brovina je bila idealna da se pokaže sva “surovost srbijanske represivne politike” i “Miloševićevog diktatorskog režima”. Žena, lekarka, pesnikinja, majka, dobrotvorka, Brovina je poslužila da se svetskoj javnosti pošalje poruka – eto šta rade ti Srbi, eto ko su sve njima teroristi! Brovina je poslužila kao kišobran pod koji su sklonjeni istinski teroristi, istinski zločinci i ubice. Medijski manipulanti poslužili su se sledećom logikom: 1. za Srbe, Brovina je terorista i ratni zločinac; 2. Brovina je očigledno nevina; 3. dakle, nevini su i svi ostali albanski teroristi i ratni zločinci. A to je učinjeno i u ovoj knjizi. U njoj su, kao što rekosmo, svih dvesta Albanaca, osuđenih 1999–2001, nevini kao jagnjad. Nevini su čak i braća Mazreku, pripadnici OVK i patološki zločinci koji su mučili i ubijali decu i žene u Klečki 1998. godine. Da podsetimo, reč je o zločinu nad oko stotinu srpskih civila, pokupljenih pošto su se jedinice OVK povukle iz Orahovca i Mališeva. Civili su prebačeni u selo Klečak gde su bestijalno mučeni i svi do jednog pobijeni. Bekim Mazreku priznao je i detaljno opisao streljanje tri žene, dvoje dece (od 8 i od 11 godina), dva mladića i tri starca. Ljuan Mazreku iscrpno je opisao mučenja zarobljenih muškaraca (uključujući i dečake) odsecanjem ušiju, vađenjem očiju i odsecanjem ruku do zgloba. On sam je osmogodišnjem dečaku odsekao uvo. Pričao je kako je jedan od zapovednika, Gani Krasnići, silovao tri devojčice od 12 do 15 godina. I on sam je silovao jednu. Misli da se zvala Jovana. Kad su završili, nije bilo žene koja nije bila silovana. Posle mučenja, sva deca, sve žene i svi muškarci bili su streljani. Tragovi zločina su zatim uklonjeni tako što su, između ostalog, leševi isečeni i bačeni u krečanu ili spaljivani. Priznanje braće Mazreku snimljeno je i emitovano na RTS. Priznanje je dato u istražnom postupku, dakle, pre suđenja. Ovo emitovanje je, naravno, bilo povreda prava optuženih. Ipak, veličina i odvratnost zločina izgledali su kao dovoljan razlog da se svetu pokaže šta je OVK. Da se pokaže da OVK nije nikakva romantičarska družina ljubitelja poljskog cveća i narodnih umotvorina, već najobičnija teroristička organizacija. Zbog izbijanja rata suđenje braći Mazreku nije moglo da počne. Oni su prebačeni u centralnu Srbiju. Proces protiv njih započeo je 3. aprila 2000. Treba reći da su SAD i EU, odmah nakon 5. oktobra 2000, od novih vlasti zahtevali da se odmah puste svi albanski zatvorenici. Fljora Brovina je hitno vraćena na naslovne stranice štampe kao osvedočeni simbol albanskog mučeništva. Tako je ona 1. novembra 2000. puštena. Usledilo je, prema Zakonu o amnestiji, puštanje i drugih lakših osuđenika sa Kosmeta. Ali braća Mazreku su bili optuženi za tako užasne zločine da je njihovo suđenje nastavljeno. Konačno, 18. aprila 2001. godine proglašeni su krivim i osuđeni na 20 godina zatvora. Za advokate osuđenih, za Fond za humanitarno pravo i, naravno, za Fehrija Muslijua i ovo suđenje je bilo nepravedno. Nije bilo materijalnih dokaza zločina, a priznanje je dato pod torturom i uticajem droge. Dokaze je zaista bilo nemoguće skupiti iz dva razloga. Prvo, svi stari sudski spisi ostali su u Prištini, a sa njima i odgovarajući materijalni dokazi. I drugo, Klečka više nije bila pod kontrolom istražnih i sudskih vlasti Srbije. Čak i da je obezbeđena saradnja sa Unmikom, pripadnici OVK kontrolisali su teren. Moglo se lako pretpostaviti šta se u međuvremenu dogodilo sa preostalim dokazima ili sa mogućim svedocima. Ipak, priznanje braće Mazreku nije bilo jedino na osnovu čega su oni osuđeni. Pojavio se i jedan svedok koji je dao odlučujuću potvrdu optužnici. On je svedočio, sa prikrivenim identitetom, na zatvorenom delu suđenja. Reč je o Srbinu iz Orahovca. Pošto se njegova porodica još uvek vodila na spisku “nestalih”, on nije želeo da mu se otkriva identitet. Svedok nije video mučenje i streljanje u Klečki. Ali je do tančina opisao šta se sve događalo u Orahovcu i Mališevu u julu 1998. Taj opis se u dlaku poklapa sa onim delom priznanja braće Mazreku koji se tiče zarobljavanja orahovačkih civila. Postalo je jasno da priznanje braće Mazreku, kako god da je dato, nije puka policijska izmišljotina. Ono je bila najstrašnija istina. Suđenje i presuda braći Mazreku verovatno da nisu bili pravno savršeni. Ali u postojećim uslovima, oni jesu bili dovoljni svakom razumnom i savesnom čoveku da sagleda čudovišne razmere jednog zločina. Braća Mazreku su bili teroristi, ubice i zločinci. Reći da su i oni, kao Fljora Brovina, politički zatvorenici, da nevini leže zatvoru, užasan je greh, naročito prema onoj sirotoj deci mučenoj i pobijenoj u Klečki. Još veći greh je što više zaista nema materijalnih dokaza za zločin u Klečki! Za to su odgovorni pre svega Unmik i Haški tribunal. Oni ne samo da ništa nisu preduzeli da sačuvaju stare i otkriju nove dokaze. Haški tribunal je tako traljavo odradio suđenje Fatmiru Ljimaju, organizatoru krematorijuma u Klečki, da je on, krajem 2005, oslobođen “usled nedostatka dokaza”! Uz to, nakon mnogo pritisaka i ucena, svi albanski zatvorenici u Srbiji pušteni su na slobodu. Oslobođeni su i braća Mazreku, 26. marta 2002. godine. Tako se danas za javno mnjenje kosmetskih Albanaca i za najveći deo svetskog javnog mnjenja Klečka zapravo i nije dogodila! Klečka više nije zločin. Klečka više ne zahteva pravdu. Klečka više ne traži “suočavanje sa prošlošću”. Klečka je najobičniji “srbijanski mit” u koji veruju još jedino “nepopravljivi srpski nacionalisti”. A pošto se Klečka nije dogodila, pošto su braća Mazreku nevini, pošto Srbi tako patološki lažu i kleveću jadne dobre učekaovce, još jednom je dokazano da Srbija više nema pravo na Kosovo. To doslovce piše u ovoj knjizi! Ali to nije napisao autor. To je napisao izdavač – Helsinški odbor za ljudska prava. U “Reči izdavača” lepo stoji: “Sudski procesi kosovskim Albancima pred sudovima u Srbiji, jedan su od mnogobrojnih svedočanstava dugogodišnje represije srpskih vlasti. (...) Sudbina ljudi o kojima svedoči ova knjiga samo je deo sumornog mozaika koji upućuje na razloge zbog kojih je suživot Srba i Albanaca u istoj državi postao nemoguć” (str. 4). Dakle, zbog ovih “političkih suđenja”, kaže nam naš Helsinški odbor, zbog ovog “sudskog terora” nad jadnom i nevinom braćom Mazreku koji nikada ni mrava nisu zgazili, “suživot Srba i Albanaca u istoj državi postao je nemoguć”! Kosovo, dakle, po našim ljudskopravašima, ima sve moralne razloge da se otcepi od Srbije! Izgleda da je upravo tome i imalo da posluži objavljivanje ove knjige. Jer, kao što kaže izdavač, “objavljujući ovu knjigu(...) obraćamo se srpskoj javnosti čiji veći deo odbija da se suoči sa ovakvim činjenicama” (4). Dakle, suoči se Srbijo. Suoči se sa činjenicom da za naše ljudskopravaške borce i borkinje kada neki Srbin napravi ratni zločin, onda je to genocid za koji su kolektivno odgovorni svi Srbi, od onih u kolevci, do onih u bolnicama. Jer, kao što to lepo reče jedan visoki funkcioner Helsinškog odbora – “u Srbiji samo kamen nije kriv”! (Okrugli sto Helsinškog odbora "Šta blokira proces suočavanja u Srbiji", Beograd, 5. decembar 2006) Naprotiv, ratni zločini nad Srbima i nisu ratni zločini. To je najobičnija srpska nacionalistička propaganda. A suđenja na kojima su oni dokazani, čak i nakon 5. oktobra, nisu ništa drugo do “montirani politički procesi nevinim žrtvama”. Zato blagodarimo izdavačima ove knjige. Oni su zaista pomogli da se Srbija suoči. Da se suoči sa sobom, ali i sa njima. Trudeći se da zatrpaju gorku istinu o žrtvama iz Klečke, oni su nam najbolje pokazali šta je ono što treba najviše da čuvamo. Objavljeno u Pečatu, 22. februar 2008, br. 1, str. 30–31. |
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Contenu sponsorisé
:: politika
Page 1 sur 1
Permission de ce forum:
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum