Esat Pasha dhe Ismail Qemaili,shok,njeri shpallet patriot e

Organizimin e forcave kryengritëse në verilindje të Shqipërisë e mori përsipër Hasan Prishtina. Esat Toptani premtoi të merrej me organizimin e kryengritjes në Shqipërinë e Mesme dhe në Mirditë. Myfit Libohova, Aziz Vrioni e Syrja Vlora u zotuan të ngrinin në luftë çetat e Jugut.
Ismail Qemali mori përsipër të siguronte, me ndihmën materiale të kolonive shqiptare të mërgimit, armë dhe të holla (15 mijë pushkë të tipit të ri mauzer dhe 10 mijë napolona ar). Ai do të vijonte njëkohësisht përpjekjet për të siguruar mbështetjen e diplomacisë evropiane dhe të opinionit publik të jashtëm.
Nga të gjithë pjesëmarrësit e mbledhjes së Taksimit vetëm Ismail Qemali, Hasan Prishtina e ndonjë tjetër u përpoqën të përmbushnin detyrimet e tyre.



http://dc370.4shared.com/img/uB9nMuea/s3/valmir_e_familia_2.gif
Para çdo fuftes per çlirim kinse kombetar,kur mbushte kotherja ,pushtuesi,shtone represionin e tij mbi popull,e sidomos duke shtuar taksat ne popull.Gje qe rezulton mosdurimi dhe armiku i pergadite servilet e tij qe ti krijoin aradhat kinse çlirimtare dhe nese arrihet numri sa duhet vrare ketyre ua japin pushtetin.
Ata qe pa dredhira luftoin per qeshtjen madhore ndeshkohen ,duke ua humbur çdo gjurme,dhe ta pa merituarit e marrin pushtetin qe sa ma shume ta shtypin popullin e tyre !
Ka shume vite qe hulumtoi,pse  me shekuj shqiptaret mbeten ne roberi ?Pse shqiptaret coptihen ndere shekuj ?Kush jan fajtoret ?A ne si qenje  servilore,apo armiqet e nderkombetaret ?
Dola ne konkludim se vete udheheqesit e lufterave kinse çlirimtare po na lene nen roberi e skaj roberise edhe coptimi pakes nga pakes,dhe ja ku kemi ardhe.
Nga pervoja ime dhe veprimtaria e  pa lodhur e perjetova realitetin e kesaj luftes se fundit ne Kosove,ne Iliride,dhe ne Luginen e Presheves.
E nisen luften nen flamurin kuq e zi duke iu betue atij qe armet i kemi kapur per ti bashkue trojet shqiptare dhe ne vend te betimit te dhene per bashkim ,nenshkruan marveshe per nderprerjen e luftes duke shkembyer troje me troje te tyre ,sidomos pjesen e veriut te kosoves .

Edhe ne Luginen e Presheves luften qe e nisen per tja bashkue nenes shqiperi n,ne vend te bashkimit luftaret e nderpren bashkimin dhe ne vend te saj çka beren e riroberuan Luginen e Presheve.
Ku e lam e ku na mbeti i mjeri mileti.

E njejta gje u ber edhe ne Iliriden e maqedonise,;Ku Ali Ahmeti ne vend qe ta vazhdoi luften  e ta bashkoi Iliriden me nenen shqiperi ai ne Oher bene marveshje dhe dorezon armet duke iu bashkangjitur qeveris kuislinge te Glogorovit.
Ku ish zevendesi i ambasades amerikane Hans nese nuk gaboi,sipas lajmeve te RDW  pate thene;Eshte hera e pare ne histori qe nje ushtri çlirimtare dorezohet pa kurrefare presioni si nga brenda ashtu edhe nga jashte.
Dhe shoket e ketij Aliut  e ngrisin Aliun se ka luftue per shqiptar,ka bere ndryshime ne iliride ,ku shqiptaret tani jan ma te lire !

Ja argumente ku keni ti shihni udherheqesat e uçk dhe jepni ju lexues  gjykimin drejte pa  rrotulla

Une te gjitha fjalet e ketyre si te Jakup Krasniqit ,Fatmir Limes dhe Nahit  Hasanit,sinanit po ua pershkruaj  fjalet e ketyre dhe gjykoni drejte se ju ka hanger dreqi se me  tradheti nuk jetohet e sidomos nga taxat e popullit qe na kan mbete si veja nglluqke

https://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=5vr6A9t0E0k&NR=1

Jakup Krasniqi;NUk ka pas mundesi aliu te me spionoi,pos zbehja e autoritetit,dhe humbja e indentiteti

Ajo eshte nje genjeshter e kulluar e pergaditur  per  qellime te caktuara dhe ndoshta  qellimi kryesor eshte denegrimi i personalitetit te Aliut.Nje veper te tille te lige munden ta bejen vetem njerezit qe kan humbure jo vetem çdo vlere kombetare,por edhe çdo vlere njerezore.
pergjigje;
Jakupoo;Aliu shoku yt a na u betue qe ka dal me luftue me bashkue iliriden me shqiperi,apo mos po genjeje ketu?JU zotri roberise i thuani çlirim !I quditur çenke bre burr i atdheut !Juve po tu thuhet e verteta ,ju i etiketoni njerezit njerez te humbur kombtarishte dhe njerezor pa kurrizor apo jo ?
...........................................................
Titulli: Re: Ali Ahmetit me fjale ja rruni leshin e bythes   Sun 9 Sep 2012 - 13:27  

https://www.youtube.com/watch?v=5vr6A9t0E0k&feature=related


Jakup Krasniqi
Nuk ka pasur kurrefare mundesie qe Ali Ahmeti te me spiunoi.,sepse ajo eshte nje genjeshter e kulluare pergaditur per qellime te caktuara.
Dhe ndoshta qellimi kryesor eshte




Fatmir Lima deklaron;Nje nga figurat qendrore,kontribit dhe aktiviteti e tij qe ka sjell per t'psue kete goditje perfundimtare dhe humbjen e udbes eshte vete Ali Ahmeti.
Dhe ne e dim qe kurr udba ska per tja fale Ali Ahmetit ate çka u ka sjell.
Sepse liria dhe pavaresia e kosoves ,zhvillimet e pervetsive qe po ndodhin ne maqedoni,fuqizimi i kombit shqiptar ne tersi eshte nje humbje e madhe qe i ka ndodhe ndonihere sherbimit sekret serb.

Po çfare humbje te udbes e ka fjalen zotri Lima, kur ajo vetem sa po zhvillohet e persoset ?Ku e sheh zotri  Lima ti  kete lirin e kesaj anes se ilirides  ?Ku eshte pavaresia e kosoves pa ushtri,pa flamur,pa veriun ?Zotri Lima a nuk u betuat  per bashkim te trojeve apo si e sheh veten ne keto momente ?
Per çfare zhvillimesh sheh ne iliride Lima,kur Ali Ahmeti bene pjese ne qeverin maqedonase !!!!
Aliu juaj thote haptas ;Po te largohem nga ky parlamente ,kush do ua shoshiti problemet e juaja ?Aliun e juaj kur gazetaret shqiptar i kerkojn pergjigje,Aliu juaj ne vend te pergjigjet shqip,ai e humb veten dhe flet maqedonisht ,edhe argumenteve ju duhet tju kunderviheni me çdo kushte duke e demantue realitetin e hidhure.


Nahit Hasani

Ali Ahmeti ka qen i shtabit qendror te uçk.
Ali Ahmeti ka furnizue per lufte me sjell material me arme per çlirimin e kosoves.Dhe Ali Ahmeti nuk ka mundesi te jete ne as nje menyre ,ne as nje element te jete bashkpuntor i sigurimeve .
Kjo eshte nje shpifje qe e bene Menduh Thaqi per humbjen e vlerave te uçk dhe uç kombetares.

.....................................................................
Qemal beu ishte i përzgjedhur në këtë projekt nga dikush tjetër që e ideoi shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë?

Por kur dhe n’çfarë përmase Ismail-Qemal bej Vlora u angazhua në çështjen shqiptare, kjo është çështje që duhet të diskutohet.
Madje austro-hungarezët kishin dilemë se kujt do t’ia besonin këtë detyrë: Ismail-Qemal bej Vlorës të njohur si njeri i anglezëve apo Esad Pashë Toptanit (1863-1920) të njohur si njeri i francezëve?

Këtë në mënyrë të tërthortë na e tregon edhe Eqrem bej Vlora kur përkujton përkthimin që i ka bërë takimit mes Esad Pashë Toptanit e austro-hungarezëve. Dhe pikërisht Esad Pashë Toptani i hidhëruar që nuk qe ky i përzgjedhuri për shpallje të pavarësisë së Shqipërisë, nxori telashe të mëdha.

Përse austro-hungarezët për shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë nuk favorizuan njeriun e tyre Syrja bej Vlorën po Ismail-Qemal bej Vlorën duket e logjikshme, njësoj sikur që amerikanët favorizuan ardhjen e Nikoliqit e Daciqit në pushtet, e jo të Boris Tadiqit si njeri i tyre, vetëm e vetëm që marrëveshja e pritshme Beograd - Prishtinë të jetë më e qëndrueshme. Po përse austro-hungarezët favorizuan njeriun anglez (Ismail-Qemal bej Vlorën) e jo atë francez (Esad Pashë Toptanin), kjo gjë duhet të studiohet.

Në këtë kontekst Ismail-Qemal bej Vlora meriton respekt të lartë, por jo edhe epitetin baba i kombit shqiptar. Këtë epitet nuk e meriton as Ahmet Zogu (1895-1961) i cili i dha formën aktuale kombit shqiptar.

Gjithsesi, me Ahmet Zogun mbyllet radha e atyre që do të mund të konsiderohen hisedarë të mëdhenj në epitetin “baba i kombit shqiptar”. E këtu mund të konsiderohen: Ymer Prizreni, Abdyl Frashëri, Naim Frashëri, Sami Frashëri, Hasan Prishtina, Branko Merxhani, Gjergj Fishta...

Kete material e kam marre nga
Nexhmedin Spahiu
Haxhi Kuçi


Shkruan: Sheradin BERISHA
Kryengritja e përgjithshme shqiptare e vitit 1912

Dihet mirëfilli se sundimi pesë shekullor i Perandorisë Osmane në Ballkan, përfundoi me kryengritjen e përgjithshme shqiptare të vitit 1912. Nisma për organizimin e kësaj kryengritjeje të përgjithshme u morë pas këshillimeve që u zhvilluan ndërmjet Ismail Qemalit dhe Hasan Prishtinës, të cilët  më 12 janar 1912 thirrën në Pera Palace (Stamboll) një takim me disa personalitete shqiptare si: Myfid  bej Libohovën, Aziz pashë Vrionin, Sylejman bej Vlorën dhe Esat pashë Toptanin.
http://www.enver-hoxha.net/content/content_shqip/navig-majtas/cont.rilindja_dhe_1912/95-vjetori.htm



Përvoja e luftës trivjeçare (1909-1911) e shqiptarëve kundër regjimit xhonturk kishte provuar domosdoshmërinë e krijimit të një qendre të vetme drejtuese dhe udhëheqëse të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare. Përpjekja e parë për bashkërendimin e luftës së të gjitha trevave shqiptare kundër zgjedhës xhonturke u bë në Stamboll.
Pas këshillimeve, që u zhvilluan ndërmjet Ismail Qemalit dhe Hasan Prishtinës më 12 janar 1912, u vendos të mbahej një takim i një grupi personalitetesh të jetës politike shqiptare. Takimi u bë në mesin e muajit janar, nën kryesinë e Ismail Qemalit, në shtëpinë e Syrja Vlorës, në lagjen Taksim të Stambollit. Në të morën pjesë, përveç Ismail Qemalit, Hasan Prishtinës e Syrja Vlorës, edhe Myfid Libohova, Esat Toptani, Aziz Vrioni, Bedri Pejani, Mustafa Kruja e të tjerë.
Mbledhja e Taksimit ripohoi përfundimin se shqiptarëve, për të siguruar të drejtat kombëtare e politike, nuk u kishte mbetur rrugë tjetër përveç organizimit të një kryengritjeje të përgjithshme. Aty u diskutua gjithashtu për aspektet organizative të lëvizjes së armatosur në Shqipëri. Rol i veçantë, sidomos në fillim të veprimeve luftarake që do të ndërmerreshin në pranverën e ardhshme, iu caktua Kosovës. Kryengritja do të shtrihej edhe në viset e tjera të vendit, megjithatë, do të ishte Kosova ajo që do të mbante peshën kryesore në rrafsh ushtarak. Organizimin e forcave kryengritëse në verilindje të Shqipërisë e mori përsipër Hasan Prishtina. Esat Toptani premtoi të merrej me organizimin e kryengritjes në Shqipërinë e Mesme dhe në Mirditë. Myfit Libohova, Aziz Vrioni e Syrja Vlora u zotuan të ngrinin në luftë çetat e Jugut.
Ismail Qemali mori përsipër të siguronte, me ndihmën materiale të kolonive shqiptare të mërgimit, armë dhe të holla (15 mijë pushkë të tipit të ri mauzer dhe 10 mijë napolona ar). Ai do të vijonte njëkohësisht përpjekjet për të siguruar mbështetjen e diplomacisë evropiane dhe të opinionit publik të jashtëm.
Nga të gjithë pjesëmarrësit e mbledhjes së Taksimit vetëm Ismail Qemali, Hasan Prishtina e ndonjë tjetër u përpoqën të përmbushnin detyrimet e tyre.

Përpjekjet për sigurimin e aleatëve
Një nga detyrat parësore të kryengritjes së armatosur që po përgatitej mbetej sigurimi i aleatëve ose të paktën sigurimi i krahëve të forcave kryengritëse gjatë ndeshjes me forcat ushtarake osmane
Hasan Prishtina, pas shpërndarjes së parlamentit, hyri në bisedime me deputetë arabë e kurdë dhe u bëri thirrje atyre që t’i kundërviheshin me kryengritjen e armatosur politikës nacionaliste dhe asimiluese të xhonturqve.
Ndërkohë, Ismail Qemali vazhdoi përçapjet diplomatike pranë kancelarive të Fuqive të Mëdha në disa prej kryeqyteteve evropiane. Duke njohur qëndrimin e shteteve fqinje ndaj çështjes shqiptare, ai iu shmang vizitës në kryeqytetet ballkanike.
Edhe Hasan Prishtina, me t’u kthyer nga Stambolli në Kosovë, u përpoq të siguronte bashkëpunimin me lëvizjen bullgaro-maqedone në Shqipërinë Lindore. Për këtë qëllim pati një takim me ish-deputetin e Shkupit në parlamentin osman, Pavllov, të cilit i kumtoi se për të shpëtuar nga politika panturke e xhonturqve, që po u sillte pasoja shumë të rënda si shqiptarëve, ashtu edhe maqedonëve, ishte e domosdoshme të organizohej një kryengritje e përbashkët, për të arritur krijimin e një shteti autonom shqiptaro-maqedon. I sigurt në fitoren e forcave kryengritëse shqiptare, Hasan Prishtina nuk kërkoi angazhimin e menjëhershëm të palës maqedone. Ajo mund të bashkohej me kryengritjen pasi të shihte frytet e para të luftës së shqiptarëve. Por Pavllovi, pasi u këshillua me qendrën e lëvizjes bullgaro-maqedone (me verhovistët) në Sofje, u përgjigj se “bullgarët nuk mundeshin kurrsesi të merrnin pjesë në kryengritje”. Kjo përgjigje diktohej nga angazhimi i Sofjes në aleancën ballkanike që po përgatitej, me të cilën Bullgaria shpresonte të përmbushte planet e saj aneksioniste ndaj trojeve shqiptare.
Beogradi mbajti qëndrim të ndryshëm nga ai i Sofjes. Duke parashikuar shpërthimin e afërt të një lufte ballkanike kundër Perandorisë Osmane, kur edhe aleanca ballkanike ishte duke përfunduar, Serbia mendonte se ishte në interesin e saj që shqiptarët të hidheshin sërish në luftë kundër sundimit osman. Beogradi parashikonte që gjatë konfrontimit shqiptaro-turk do të dobësoheshin të dyja palët dhe kështu do t’i lehtësohej atij realizimi i planeve aneksioniste ndaj trevave shqiptare. Por Beogradi donte që kryengritja në Shqipëri të shpërthente kur Serbia ta ndjente veten të gatshme për t’u ndeshur me Turqinë. Serbia u lidh me krerë të lëvizjes shqiptare në Kosovë dhe u premtoi atyre t’i furnizonte me armë, por me kusht që të mos nguteshin për të filluar kryengritjen dhe të mos kërkonin autonominë e Shqipërisë.
Rëndësi të posaçme për fatin e kryengritjes do të kishte qëndrimi që do të mbanin ndaj saj Fuqitë e Mëdha të Evropës dhe në radhë të parë ato të Adriatikut. Duke shpresuar të gjente mbështetje në Londër, Hasan Prishtina iu drejtua së pari konsullit britanik në Shkup. Hasan Prishtina i deklaroi atij se shqiptarët kishin zgjedhur tani si mjet për të shpëtuar nga dhuna xhonturke dhe nga ndjekjet që i bëheshin kulturës së tyre kombëtare luftën e armatosur, se kishin vendosur “me ba nji lëvizje t’armatosun kundra sundimit turk”. Për këtë kërkonin përkrahjen e Anglisë. Konsulli u shpreh i gatshëm t’ia përcillte menjëherë këtë kërkesë Londrës. Pas disa ditësh ai i njoftoi Hasan Prishtinës se vendi i tij nuk kishte interesa në Ballkan, prandaj as nuk do ta kundërshtonte dhe as nuk do ta përkrahte kryengritjen kundërosmane të shqiptarëve.
Kujdes të veçantë udhëheqësit e kryengritjes i kushtuan qëndrimit të Perandorisë Dualiste. Hasan Prishtina hyri në lidhje edhe me kryekonsullin austro-hungarez në Selanik, Kral. Edhe Vjena nuk premtoi ta ndihmonte kryengritjen shqiptare. Me këtë rast, Krali kërkoi që Lëvizja Kombëtare Shqiptare të mbetej në kuadër të një lëvizjeje paqësore e kufizuar me kërkesa kulturore, arsimore dhe ekonomike. Ai u mundua t’i mbushte mendjen Hasan Prishtinës se “mirëqenia e shqiptarëve nuk realizohej me revolucion, por me evolucion”. Edhe përfaqësuesit konsullorë të Vjenës në Shkodër, në Manastir e në Prizren u bënë të ditur krerëve shqiptarë dhe komiteteve të fshehta se qeveria e tyre ishte e interesuar për ruajtjen e gjendjes ekzistuese në Ballkan dhe të tërësisë territoriale të Perandorisë Osmane. Si rrjedhim, në rast se do të shpërthente kryengritja në Shqipëri, ata nuk do ta ndihmonin. Përveç kësaj, kryengritësit do të quheshin nga Fuqitë e Mëdha fajtorë për prishjen e paqes.
Në këto rrethana atdhetarët, deri në prag të kryengritjes, nuk arritën të siguronin në Evropë armët e nevojshme. Kjo i detyroi krerët e lëvizjes në Kosovë që t’i drejtonin sytë nga vendet fqinje. Mali i Zi, ndryshe nga viti i kaluar, duke qenë edhe nën trysninë e Austro-Hungarisë, mbajti një qëndrim të rezervuar ndaj përpjekjeve të shqiptarëve për organizimin e kryengritjes. Cetina u deklaroi krerëve të Gjakovës dhe të Pejës, që u orvatën të hynin në lidhje me të, se nuk do të pranonte të zhvillonte bisedime me ta.
Ndryshe nga Mali i Zi, Serbia u tregua e gatshme që t’i furnizonte shqiptarët me armë. Qysh në vitin 1911 dhe sidomos në fillim të vitit 1912 autoritetet serbe hynë në lidhje me krerë të Kosovës, me Hasan Hysen Budakovën, Iljaz Agushin, Mahmut Zajmin, Bajram Daklanin, Sadik Ramën e Gjurgjevikut dhe me Ramadan Shabanin e më pas edhe me Isa Boletinin. Disa shkuan deri në Beograd, ku u takuan me funksionarë të ministrisë së Jashtme dhe me Nikolla Pashiqin. Beogradi vuri përsëri si kusht të parë, për të siguruar ndihmën e Serbisë, dorëheqjen nga çdo synim për të fituar autonominë administrative të Shqipërisë. Edhe koha kur do të fillonte kryengritja, sipas Serbisë duhej përcaktuar në marrëveshje me autoritetet serbe. Prandaj edhe sasia e armëve të siguruara në Serbi ishte tejet e kufizuar. Megjithatë, Beogradi nuk nxori pengesa për kalimin e armëve në Shqipëri përmes kontrabandës, e cila, në pragun e shpërthimit të kryengritjes mori përmasa të mëdha.
Përballë këtyre rrethanave udhëheqësit e Lëvizjes Kombëtare Shqiptare bënë të gjitha përpjekjet që kryengritja të fillonte sa më parë, duke pasur si kërkesë kryesore formimin e një shteti autonom shqiptar.

Shpërdorimet e qeverisë xhonturke gjatë fushatës së zgjedhjeve e acaruan edhe më shumë situatën në vend. Ministri i Jashtëm turk, Asim Beu, pranoi para ambasadorit austro-hungarez në Stamboll se “shkaku i kryengritjes në Shqipëri janë gabimet e bëra në zgjedhjet”. 2. SHPËRTHIMI I KRYENGRITJES DHE VEPRIMET

Edhe forcat që u dërguan në drejtim të Prizrenit për t’i hapur rrugën Komisionit u sulmuan nga kryengritësit më 11 mars midis fshatrave Racë e Moglicë. Pas tri ditë luftimesh ushtritë turke i sprapsën kryengritësit vetëm pasi përdorën forcat e artilerisë. Një sulm tjetër po aq i fuqishëm u ndërmor nga forcat kryengritëse, të komanduara nga Ramadan Zaskoci, kundër Komisionit dhe trupave që e shoqëronin në bregun e djathtë të Drinit, gjatë udhëtimit të tyre nga Prizreni në Shkodër.

Shpërthimi i kryengritjes
Pas përgatitjeve të para për kryengritjen e përgjithshme u shtuan veprimet e armatosura dhe u kalua në krijimin e çetave, të cilat vepronin veçanërisht në Kosovë, ku u ndërmorën, siç u pa, edhe sulme kundër Komisionit të reformave. Moszbatimi i marrëveshjeve të gushtit të vitit 1911, vënia e taksave të reja dhe keqësimi i gjendjes ekonomike në vend e shtuan pakënaqësinë e popullit në fillim të vitit 1912. Gjendja u acarua më tej për shkak të përpjekjeve të autoriteteve xhonturke për manipulimin e zgjedhjeve, për të penguar çeljen e shkollave shqipe, si dhe për të imponuar alfabetin arab në shkolla.Veprimtarët më të përkushtuar të komiteteve të fshehta e të shoqërive atdhetare të mërgimit iu vunë organizimit të kryengritjes dhe furnizimit të luftëtarëve me armë e me municione
Pas sukseseve që arritën forcat kryengritëse kundër ushtrisë osmane dhe pas çlirimit të një pjese të mirë të qyteteve, në Kosovë për një kohë u ndërprenë veprimet luftarake. Repartet ushtarake osmane u tërhoqën kudo në kazerma. Organet administrative xhonturke po ua lëshonin vendin udhëheqësve radikalë të kryengritjes, të cilët formuan këshillat lokalë. Këta këshilla në shumë vende morën në dorë ruajtjen e rendit dhe detyra të tjera. Në të vërtetë ata duhej të luanin rolin e organeve të pushtetit të ri shqiptar që kishte dalë nga kryengritja e armatosur. Një kujdes të veçantë këto organizma i kushtuan edhe mbrojtjes së popullsisë serbe.
Ndërkaq në Kosovë, që ishte vatra kryesore e lëvizjes, lindën vështirësi për furnizimin dhe për mbajtjen me ushqime të kryengritësve, numri i të cilëve ishte tani shumë i madh. Ndihmat e siguruara nga jashtë ishin të pamjaftueshme.


Pse Edad Pashen e shpallen tradhetar ?Loja e Iluminatit,sa ma shume viktima  !

Kete material e kam marr nga
http://www.dardania-ma.com/histori/kryengritja-e-prgjithshme-e-vitit-1912/index.html


Haxhi Kuçi