Vous souhaitez réagir à ce message ? Créez un compte en quelques clics ou connectez-vous pour continuer.

djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit

 :: sport

Aller en bas

djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Empty djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit

Message  Perparimi Mar 31 Jan - 7:31

Dëgjoj se ka shumë njerëz e në vecanti gazetar të cilët thon se pse ai Mitropoliti I Cetinës sillet këndej nëpër Shkodër. Pse vjen ai aq shpesh. Ju them ju vëllezer të mij. Stërgjyshi im Vojvoda Bogiq ka qenë mik I Gjergj Kastriotit Skenderbeut dhe ka luftuar së bashku me të kundër pushtuesve. Skenderbeu ka qenë ortodoks I krishtëre, së bashku me stërgjyshin tim Vojvoden Bogiq dhe kjo tregon qartë pasi djali I tij është varrosur në Manastrin I Hilandarit, djali I Skenderbeut. Ja pse Amfillohije është këtu. Pse sjell fillimisht frymen e shenjtë të krishterë këtu të serbevë dhe malazezve dhe të tjerëve të cilët me sakrficen e tyre e shenuan historinë e Shqipërisë. Por edhe të vizitoj vëlezërit tanë Shqiptar, dhe vetë, se ashtu sic ka dhën Zoti të jetojmë të gjithë bashkë, ne të krishterët me muslimanët dhe në të njëjten kohë që të gjithë të jetojmë bashkë. Unë nuk e di se cilat mund të jenë ato fuqi të cilat mund të guxojnë të na ndajnë atë që Zoti ka bashkuar.
 Zoti e bekoft Shqipërinë edhe popullin Shqiptar për të cilin unë kam mbësuar shumë në librin e Mark Milanit “ Shembuj, morali dhe trimërie”.



Manastir Hilandar – Sveta Gora | Manastiri u Srbiji

Како посетити Хиландар | ХИЛАНДАР - Ι.Μ. ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ ...



Dernière édition par Perparimi le Dim 2 Avr - 21:49, édité 1 fois

Perparimi
Admin

Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006

https://diskutime-shqiptare.albanianforum.net

Revenir en haut Aller en bas

djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Empty Re: djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit

Message  Perparimi Dim 2 Avr - 21:48

Shqiptarja.com - Polovina:Pasardhësit e Skënderbeut s'u shuan, ja ...

shqiptarja.com/news.php?IDNotizia=188091

[list="margin-right: 0px; margin-left: 0px; padding-right: 0px; padding-left: 0px; border: 0px;"]
[*]
[/list]
[size]
Traduire cette page
Siç dihet Gjoni u martua në mërgim me Jerina Brankoviç, vajzën e princit serb Llazar. ... Siç dihet vetë Erina ishte bijë e lidhjes martesore të Llazarit me Helena ... vetëm një fëmijë, i biri Gjon vuri kurorë kur mbushi njëzetë e një mote dhe në fund ... gjenealogjike të Skënderbeut, do të thotë: Sidoqoftëështë gjallë djali i parë, ...[/size]

Valter Shtylla: Skënderbeu serb? Në librat e tyre njihet si shqiptar ...


www.balkanweb.com/.../valter-shtylla-skenderbeu-serb-ne-librat-e...

[list="margin-right: 0px; margin-left: 0px; padding-right: 0px; padding-left: 0px; border: 0px;"]
[*]www.balkanweb.com/site/valter-shtylla-skenderbeu-serb-ne-librat-e-tyre-njihet-si-shqiptar/+&cd=7&hl=fr&ct=clnk&gl=fr" target="_blank" rel="nofollow">
[*]www.balkanweb.com/site/valter-shtylla-skenderbeu-serb-ne-librat-e-tyre-njihet-si-shqiptar/+i+biri+i+skenderbeut+eshte+varrosur&tbo=1&sa=X&ved=0ahUKEwiPnNH5qIfTAhXGvhQKHZZsAOkQHwhPMAY" target="_blank" rel="nofollow">
[/list]
[size]
Traduire cette page
26 janv. 2015 - “Alfonsi – vijon Sales – është varrosur brenda në kishë nën një ... në murin perëndimor, duke u nderuar si biri (gabim – në fakt është nipi: shën.[/size]

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Mara (në disa burime njihet si Maria) u martua me sundimtarin e Malit të Zi, Stefan Cërnojeviçin. 


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Gjoni, djali i Donikës dhe i Skënderbeut, ishte martuar me Irenën, vajzën e despotit serb, Lazar Brankoviç dhe të Elena Paleologut, vajzën e despotit të Moresë, Tomas.


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


Zemra Shqiptare


Valter Shtylla: Varret monumentale të Kastriotëve në Europë

| E Diel, 18.04.2010, 07:57 PM |


[size=15]djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit U1_GjergjKastriotiNga Fatmira Nikolli
 
Familja e Kastriotëve ka varre monumentale në cepa të ndryshëm të Europës, duke filluar që nga Valencia në Spanjë, e deri tek Napoli. Sipas profesor Valter Shtyllës, drejtor i Institutit të Monumenteve të Kulturës dhe studiues, varret monumentale e dokumentet flasin për rëndësinë që kishte Skënderbeu në Mesjetë dhe respektin që gëzonte në familjet e mëdha, prej ku kanë dalë prijës shtetesh. Në një intervistë për gazetën ai tregon se dokumente, varre monumentale e pllaka, rrëfejnë se familja e Kastriotëve e larguar nga vendi pas vdekjes së Skënderbeut, është nderuar nga familjet e prijësve të huaj. Sipas studimit të tij, botuar në revistën "Monumentet" që do të promovohet pas disa ditësh, varri i Donika Kastriotit ndodhet në Manastirin San Trinindad, në Valencia të Spanjës, ku janë varrosur edhe anëtarët e familjes së Aragonës. Por, studimi i tij thotë edhe shumë fakte të tjera për varrin në Napoli të Konstantin Kastriotit, djali i Gjonit, nipi i Skënderbeut, apo varri i Marës, motrës së heroit në ishullin e Komit në liqenin e Shkodrës, pranë Zhabjakut.
 
Profesor, në revistën "Monumentet 2008", ju keni një shkrim me titullin: "Dokumente nga kultura materiale për familjen e Kastriotëve". Cilat janë dokumentet për të cilët ju flisni dhe si ratë në gjurmët e tyre?
 
Ka qenë diçka që më ka shtyrë të kërkoj gjurmët historike të Kastriotëve jashtë Shqipërisë. Në shkurt të vitit 1996, gjatë një vizite në Këshillin e Europës në Strasburg për të diskutuar rreth problemeve statike në kalanë e Krujës, studiues nga Valencia e Spanjës më informuan se në Manastirin San Trinindad të qytetit të tyre, ndodhen varret e pjesëtarëve të familjes së Kastriotëve. Në qershor të vitit 2001, me ndihmën e Generalitat Valenciana m'u mundësua vizita në këtë qytet historik të Spanjës. Burimet e shumta historike dëshmojnë për një lidhje të fuqishme të familjes së Kastriotëve gjatë shekullit XV me Mbretin napolitan Alfonsi V i Aragonës. Kurora mbretërore e Aragonëve përfshinte dhe Mbretërinë e Valencias. Aragonët me Kastriotët realizuan aleanca të fuqishme ushtarake, dhe dihet që Mbreti Ferrante i Napolit i caktoi feude të mëdha familjes së Skënderbeut në Italinë e Jugut. Donika në Valencia udhëtoi bashkë me familjen e të birit, Gjonit, si dhe me një eskortë prej 20 kalorësish. Gjoni, djali i Donikës dhe i Skënderbeut, ishte martuar me Irenën, vajzën e despotit serb, Lazar Brankoviç dhe të Elena Paleologut, vajzën e despotit të Moresë, Tomas.
 
A ka dokumente që pohojnë qëndrimin atje të familjes së Skënderbeut?
 
Më 23 gusht 1503, Donika është parë në një pritje me mbretëreshat aragonase në Valencia. Më pas, kur në vitin 1506 ato u kthyen në Napoli nuk shoqëroheshin nga Donika, e cila duket se mbeti në Valencia. Në Valencia ndodhet Manastiri Mbretëror Shën Trinidad, i ndërtuar në vitin 1445 nga Mbretëresha Aragonase, Maria de Castiljo, e cila pas vdekjes, në vitin 1458 u varros në portikun e Manastirit. Autorët Sales, në 1761 dhe Goerlich në vitin 1998, publikojnë se në kapelën San Migele, në verilindje të naosit, në fillim të shekullit XVI është varrosur gruaja e Gjon Kastriotit, birit të Mbretit të Shqipërisë, Gjergj Kastrioti i mbiquajtur nga turqit si Scanderbeg. Pas vitit 1506 Donika nuk u kthye më në Napoli, e kjo të bën të mendosh se edhe vetë gruaja e Skënderbeut mund të jetë varrosur në Valencia. Dëshmi e qartë materiale nga manastiri është pllaka e varrit e Alfonsit, birit të Gjonit. Varri i tij ka qenë tek vendi i korit të kishës, në qoshen veri-perëndimore të naosit, por që pas djegies së kishës pllaka u zhvendos në kapelën majtas hyrjes së saj.
 
Çfarë shkruhet në pllakë?
 
Mbi këtë pllakë mermeri të zi lexohet: "Këtu prehet Alfonso, biri i të famshmit Georgo Castroto, mbret i Albanisë, i braktisur nga turqit, fortesë e pamposhtur e krishtërimit, i cili u quajt nga turqit Escardabech dhe i cili për prejardhjen e tij, vlerën dhe madhështinë e shpirtit, krahasohej me mbretin Alesandro të Maqedonisë. Vdiq në moshën 15 vjeç në këtë qytet të Valencias, viti 1503". Duke parë moshën dhe vitin e vdekjes dhe botimet për kishën, është e qartë se bëhet fjalë për birin e Gjonit dhe jo të Skënderbeut. Varret e Xhovanës dhe Alfonsit ndodhen në naosin e kishës, ndërsa ai i mbretëreshës në portik, ku prehet edhe eskorta kalorësiake e Donika Kastriotit. Aq më tepër po të dëshmohet se edhe vetë varri i Donikës ndodhet në këtë manastir. Edhe interpretimi i përmbajtjes së pllakës së Alfonsit, e cila daton nga viti 1503, përfaqëson vlera historike për Gjergj Kastriot Skënderbeun. Ai fillon me shprehjen: "i famshmi Georgo Castroto, Mbreti i Shqiptarëve". Epitafi vazhdon: "fortesë e pamposhtur e krishtërimit", një cilësim që e vlerëson shumë figurën e Skënderbeut nga ana e Komunitetit Perëndimor. Kjo është një shprehje shpesh e përsëritur, por kur është e gdhendur në një gur të 1503 në zemrën e një kryevepre religjioze aragonase, shprehja fiton vlera të shumëfishta.
 
Po në vende të tjera, ka gjurmë të familjes së Kastriotëve?
 
Po. Në qendër të Napolit ndodhet kisha monumentale 'Santa Maria la Nova', një nga objektet më të vizitueshme të këtij qyteti historik. Sot kisha është një qendër e rëndësishme e artit dhe e studimeve religjioze italo-mesdhetare, e në portikun e saj ka disa varre monumentalë, ku spikat ai i Konstantin Kastriotit, djali i Gjonit, nipi i Skënderbeut. Varri është një vepër arti në mermer, punuar nga mjeshtri i njohur Jacopo della Pilla. Në pllakën e epitafit të kushtuar nga e gjyshja Donika thuhet: "Konstatin Kastrioti, i varrosur këtu, i cili është prej gjaku e farefisi të kulluar mbreti e perandori dhe fisnik për dëlirësi dokesh, për dinjitet, Kryeprift i Izernias, që vdiq para kohe. Donika Komina, stërgjyshja nga babai, i bëri këtë varr të mrekullueshëm në vitin njëmijë e pesëqind". Këtë objekt Donika e ka realizuar kur tashmë ndodhej e larguar në Valencia.
 
A mund të na e përshkruani këtë varr monumental?
 
Në të dy anët e tij, brenda një kornize, është gdhendur një mburojë formë ovale. Brenda saj shquan shqiponja dy krenare me kurorat mbretërore mbi kokat e shqiponjës. Në mesin e dy kokave është gdhendur ylli me tetë cepa. Në krye, jashtë mburojës, lartësohet kurora e kryepeshkopit të Izernias, simboli funksional i Konstantin Kastriotit. Ylli me cepa përfaqëson simbolin e diellit rrezatues dhe numri i cepave nuk duhet të jetë përcaktues.
 
Në revistë ju flisni edhe për një tjetër varr, atë të Mara Kastriotit...
 
Po, bëhet fjalë për motrën e Skënderbeut. Motra e madhe e Skënderbeut, Mara (në disa burime njihet si Maria) u martua me sundimtarin e Malit të Zi, Stefan Cërnojeviçin. Qendra e Cernojeviçëve ka qenë qyteti mesjetar i Zhabjakut në Kënetën e Madhe. Familja e Cërnojeviçëve ndërtoi një manastir të tipit mauzole për varrimin e pjesëtarëve të familjes, në ishullin e Komit në liqenin e Shkodrës, pranë Zhabjakut. Në qendër të tij është Kisha e Shën Mërisë (ndërtuar në vitet 1415-1427), e në brendësi janë pllakat e varreve të familjes së Cërnojeviçëve. Ivan Cërnojeviçi, pas vdekjes së babait Stefan, si sundimtar i Malit të Zi, ka zgjedhur mjeshtrit më të mirë për gdhendjen e pllakës së varrit të nënës së tij Mara. Pllaka me përmasa 60x180 cm, me një bordurë anësore të gdhendur, në qendër të saj, ka tre lule formë rozete. Tatjana Pejoviç në botimin e vitit 1995: "Manastiret në territorin e Malit të Zi" shprehet: Pllaka e varreve të prindërve të Ivanit, Stefanit dhe gruas së tij zonjës Mara Kastrioti, princeshë shqiptare, motra e Skënderbeut, kanë zbukurime të pasura në gur. Në krye të pllakës është gdhendur një monogramë ku me kujdes mund të lexohet: "Kjo është pllaka e zonjës Mara, princesha e Cërna Gora, motra e Georgio Scanderbeg".
 
Po sa i takon vëllait të Skënderbeut, Reposhit?
 
Familja e Gjon Kastriotit përbëhej nga katër djem dhe pesë vajza. Vëllai i madh i Gjergjit (Skënderbeut), Reposhi përfundoi murg në gadishullin e Malit të Shenjtë pranë Selanikut, në manastirin e Hilandarit, ndërtuar në shekullin XI. Në arkivën e këtij manastiri ruhen dy dokumente që lidhen me emrin e Gjon Kastriotit. Në një dokument të vitit 1426 thuhet se: "Gjon Kastrioti me katër djemtë e tij, Stanishin, Reposhin, Konstantinin dhe Gjergjin, i falën Manastirit të Hilandarit katundet e krahinës së Rekës në Dibër, Radostushën dhe Trebishtin. Në dokumentin e dytë të padatuar thuhet se, igumeni i Manastirit të Hilandarit i shet Pirgun e Shën Gjergjit, Gjon Kastriotit dhe tre djemve të tij, Reposhit, Konstantinit dhe Gjergjit për 60 florinj". Ky pirg mban edhe sot emrin "Pirgu i Shqiptarëve". Studiuesi serb, Sreten Petkoviç, në librin e tij "Chilandar" shkruan se, në vitet 1430-'31, Reposhi, vëllai i të famshmit Skënderbeg, nga familja shqiptare e Kastriotëve, u varros në një varr të ndodhur në narteksin e brendshëm të kishës, në murin verior. Shën Gjergji dhe shenjtorët Simeon dhe Sava, bashkë me Virgjëreshën, janë pikturuar në muret sipër për nder të shpirtit të tij. Piktori anonim i afreskut duket i një talenti modest. Sipas studiuesit të njohur kroat, Milan Shuflaj, mbi varrin e Reposhit, i varrosur në brendësi të objektit kryesor të manastirit të Hilandarit, në kishën e Shën Mërisë, është gdhendur identifikimi historik "Duka i Ilirëve". Pra, autorë serbë me emër, citojnë Kullën e Shqiptarëve, blerë nga princi shqiptar Gjon Kastrioti, si dhe faktin e varrosjes së Reposhit, nga familja e famshme shqiptare e Kastriotëve, në Manastirin e Hilandarit në Malin e Shenjtë. Monumentet shprehin historinë, e për këtë duhen studiuar e dokumentuar dhe sigurisht, duhet realizuar edhe mundësia e ekspozimit të tyre në muzetë tona kombëtare.
 [/size]
Gazeta Shqiptare - Për ZSH: Gjergj Kabashi


Powered by SNE Pro 3.1
Copyright © 2005-2012 by sosovn.com. All rights reserved.


Perparimi
Admin

Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006

https://diskutime-shqiptare.albanianforum.net

Revenir en haut Aller en bas

djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Empty Re: djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit

Message  Perparimi Dim 2 Avr - 21:52


[size=40]Deklarata “bombë” e Radoviq në mes të Shkodrës për Skënderbeun dhe 800 ushtarët serbë, qeveria s’reagon


30/01/2017
[/size]

Share on Facebook
 
Tweet on Twitter
  

djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Ebf97522dfb0ee7401cb95549ce4863c_XL
Mitropoliti I Kishës Serbe të Malit të Zi, Amfillohije Radoviq, nuk ndalet. I pranishëm në Shkodër me rastin e festës së shenjtit më të madh serb Shën Sava, ku zhvilloi disa ceremoni festive u shpreh se ushtarët serb kanë luftuar për lirinë e Shqipërisë dhe Shqiptarëve ndërsa nga Tirana zyrtare nuk ka asnjë reagim.
“Në këtë qytet ne kemi varrezat e 8000 ushtarëve serbo- malazez të cilët kanë luftuar për mbrojtjen e Shqipërisë ndaj perandorisë Osmane në fillim të shekullit XX. Sipasoje e dhënies së jetëve të ushtarëve Serbo- malazez, Shqipëria mundi të fitonte lirine dhe të krijonte edhe shtetin e pavarur. Duhet ti kujtojmë martirët tone pasi një fjalë e urtë e cila thotë “populli që harron martirët e vet dhe të shkuarën nuk ndërton të ardhmen e vet”. Ne këtu jemi mbledhë për të kujtuar krishtin I cili dha jetën për njerëzimin, por po përmendim edhe të gjithë ato që dhanë jetën për mbrojtjen e këtij vendi.” Kleriku malazez theksoi se kisha malazeze ka dhënë shumë martirë për clirimin e Shqipërisë pavarësisht se kjo kishë ka vuajtur gjatë. Kisha Ortodokse në Shqipëri ka dhënë shumë dëshmor dhe martirë për Kishtin dhe për të këtë vend. Kisha ortodokse malazeze në Shqipëri ka vuajtur shekujt dhe vite më përpara por fatkeqesisht edhe në kohet e sotme. Ne nëko vende kemi patur kishat tona ortodokse por ato janë shkatërruar. Shkodra është e lidhur me historinë e Kishës tonë.”
Më pas ai ka marrë pjesë edhe në një koncert festiv të organizuar nga Shoqata Serbo-Malazeze “ Rozafa-Moraça” ku u shpreh se Gjergj Kastrioti Skëndërbeu ka qenë ortodoks dhe se djali I tij është varrosur në Manastirin ortodoks të Hilandarit. Përgjigje kjo sipas tij ndaj gazetarëve që pyesin pse Mitropoliti I Cetinës vjen në Shkodër…
“Te parën herë kam ardhur para 25 vjeteve. Ne kete qytet te vjeter ne Shkoder. Kam ardhur dhe kam shërbyer liturgjinë e parë aty ku ka qene edhe Manastiri I Shën Aleksandrit. Dhe mbaj mend Shkodrën e as kohes, e kishave të shkatërruara, ortodokse, katolike dhe xhamive. Dhe e kujtoj atë kaosin që mbizotronte në vitin 1992. Të gjithë dyqanet ishin të vjedhura. Në rrugën nga Bozhaj e deri në Tiranë ishin bunkerët. Sepse deri atëherë Shqipëri e cila e kishte shëndërruar vetën në shtet ateist.duke ndjekur ideologjinë e cila ka shkatërruar atë që ishte vlerë në gjithë popullin shqiptarë. Përshpirëtrinë e Shqiptarëve, vlerat morale Kanunin e Lekë Dukagjinit, Besa për të cilën shkruan edhe Mark Milani nuk ishin më. Cdo gjë që bashkonin vlerat shpirtërore të Shqiptarëve dhe simbolin e bashkimit të popullit Shqiptar ishin shkatërruar. E kujtoj shkodren para 25 viteve dhe e shoh sot. Është një qytet I ri, është një Shqipëri e re, e cila kthehet në shpirtin e vetë dhe kthehet në vlerat morale dhe të verteta. Dhe për këtë gëzohem sot që jam sot të festojmë. Të përmendi ata të cilët u sakrifikuan duke dhënë jetën e tyre në vitin1906 rreth 400 shtetas amerikan të cilët luftuan aso kohe kundër okupatorit I cili kishte okupuar jo serbinë dhe shqipërinë por okupator I cili rrezikonte gjithë evropen. Të gëzohem dhe të festojmë këtë festë të mirë, dhe frymës së re që po mbizotron në Shqipëri. Dëgjoj se ka shumë njerëz e në vecanti gazetar të cilët thon se pse ai Mitropoliti I Cetinës sillet këndej nëpër Shkodër. Pse vjen ai aq shpesh. Ju them ju vëllezer të mij. Stërgjyshi im Vojvoda Bogiq ka qenë mik I Gjergj Kastriotit Skenderbeut dhe ka luftuar së bashku me të kundër pushtuesve. Skenderbeu ka qenë ortodoks I krishtëre, së bashku me stërgjyshin tim Vojvoden Bogiq dhe kjo tregon qartë pasi djali I tij është varrosur në Manastrin I Hilandarit, djali I Skenderbeut. Ja pse Amfillohije është këtu. Pse sjell fillimisht frymen e shenjtë të krishterë këtu të serbevë dhe malazezve dhe të tjerëve të cilët me sakrficen e tyre e shenuan historinë e Shqipërisë. Por edhe të vizitoj vëlezërit tanë Shqiptar, dhe vetë, se ashtu sic ka dhën Zoti të jetojmë të gjithë bashkë, ne të krishterët me muslimanët dhe në të njëjten kohë që të gjithë të jetojmë bashkë. Unë nuk e di se cilat mund të jenë ato fuqi të cilat mund të guxojnë të na ndajnë atë që Zoti ka bashkuar. Dhe kjo është arsye se pse këto 25 vite unë vij këtu. Dashuria e madhe ndaj martirëve të vjetër të Krishtër Atolit, Elefteriut e deri tek Shën Kozmai të cilët këtu me gjakun e martirizimit vulosen dashurinë për drejtësin e Zotit. Dhe të ndihmoj për ngritjen shpirtërore dhe morale të Serbëve tonë të cilët jetojnë këtu. Dhe në një kohë kur rrezikohej që të humbnin fenë dhe besimin në Zot gjatë regjimit të Enver Hoxhës. Të ndihmoj vëllezërve Shqiptar edhe tjerëve që jetojnë këtu, se vetëm së bashku duke u bazuar në vlerat fetare dhe morale ne mund të ndërtojmë të ardhem e sigurtë. Ja pse vij dhe pse jam sot këtu dhe pse do vij deri sa të kem frymë. Port ë nderuar gazetar mos kini frikë nga dashuria. Të gjithë frikësohen nga gënjeshtart dhe pa drejtësi. Ne të gjithë duhet të ndërtojmë të ardhem mbi themelet e dashurisë dhe paqe. Zoti e bekoft Shqipërinë edhe popullin Shqiptar për të cilin unë kam mbësuar shumë në librin e Mark Milanit “ Shembuj, morali dhe trimërie”.
I Pranishem ne keto ceremoni ishin edhe drejtues te kishes ortodkse te Shkodres dhe ambasadori i Serbise ne Tirane Miroljub Zariq.
http://www.thealbanian.co.uk/deklarata-bombe-e-radoviq-ne-mes-te-shkodres-per-skenderbeun-dhe-800-ushtaret-serbe-qeveria-sreagon.html
http://rozafa.tv/radovic-skenderbeu-ka-qene-ortodoks-i-krishtere/

Perparimi
Admin

Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006

https://diskutime-shqiptare.albanianforum.net

Revenir en haut Aller en bas

djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Empty Re: djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit

Message  Perparimi Dim 2 Avr - 22:25

[size=32]Polovina:Pasardhësit e Skënderbeut
s’u shuan, ja martesat dhe fëmijët[/size]
djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Cachew-210-166-strict-100547djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Mask_foto


(…vijon nga dje)
 
Siç dihet Gjoni u martua në mërgim me Jerina Brankoviç, vajzën e princit serb Llazar. Edhe këta, për shkak të pushtimit osman, qenë të emigruar. Siç dihet vetë Erina ishte bijë e lidhjes martesore të Llazarit me Helena Paleologun, pjesëtare e familjes perandorake të Bizantit. Mund të thuhet se me atë martesë në shkallën e fisnikërisë Gjon Kastrioti realizoi një ngjitje më të madhe se i ati i tij i lavdishëm dhe më të lartën në të gjithë historinë e derës së tyre. Jo pak libra dhe disa enciklopedi të mesjetës shkruajnë se në rast se në Itali dhe më tej saj duan të gjejnë një dëshmi pranie të vijuar të perandorit bizantin Manuel Paleologu, këtë gjë duhet ta bëjnë duke kërkuar në pasardhësit e Skënderbeut.

Gjon Kastrioti u martua në vitet 1475 apo 1476. I takon të ishte njëzetë e apo njëzetë e një vjeç.
Genetikisht prej të atit dhe të ëmës, Kastriotët dhe Arianitët, kishte traditë për lindje djemsh. Me siguri e ëma, Donika, e cila u kujdes për këtë martesë, nuk pati asnjë merak se të birit do t’i ndodhte ndryshe. Kështu edhe ngjau. Çifti lindi mashkull dhe menjëherë atij iu vu emri i gjyshit të famshëm: Gjergj.
Trashëgimia ishte siguruar.

Gjoni, i cili edhe vetë, sipas rregullave dinastike feudale, pati ringjallur në emër gjyshin e tij, nuk e mbylli këtu çështjen e pasardhësve. Ndërsa Gjergji u lind në fillim të vitit 1477, pothuaj më pak se një vit më pas Erina (siç më lehtësisht e shqiptonin emrin e saj italianët) dhe Gjoni u bënë me djalin e dytë. I vunë emrin Kostandino (Costandino). Djali i tretë doli në jetë po kaq shpejt. U quajt Federiko (Federico). Afërsisht rreth vitit 1495 lindi mashkulli i katërt si edhe pa u vonuar një vajzë,që u pagëzua me emrin Maria. Mund të ketë ngjarë edhe e kundërta: Maria të jetë e lindura para Federikos. Në kontrollin që disa studiues italianë e veçanërisht Prof. Valone i kanë bërë librave të famullive të vendndodhjeve të Kastriotëve në Pulia, nuk gjendet asnjë ditëlindje e regjistruar e të katër fëmijëve të tij. Sigurisht kjo u ndodhte shumëve atë kohë.
Të bën përshtypje se, pas lindjes së menjëherëshme të dy djemve të parë (1477-1478), çifti Gjon dhe Erina presin mbi pesëmbëdhjetë vite për të nxjerrë në jetë, sërish fare afër njëri-tjetrit, dy fëmijë të tjerë. Këtë pauzë të pa dokumentuar mund ta interpretosh në mënyra të ndryshme, por një hamendje hap shteg patjetër: mos ndërkohë, në këtë të quajtur pauzë të gjatë të pajustifikuar, Gjoni ka pasur edhe fëmijë të tjerë, natyralë?

Emërtimi “fëmijë natyralë” ka të bëjë me lindjen e tyre nga lidhje jashtëmartesore. Ndërsa të lindurit nga martesa zyrtare quhen juridikisht fëmijë të ligjshëm, ata të krijuar nga marrëdhënie dashurore apo seksi me gra të tjera, në vend të cilësimit “fëmijë të paligjshëm”, thirren “natyralë”. Me këtë term pranohet se gjithsesi janë prej gjakut të babait, pra pasojnë linjën e tij mashkullore.
Gjoni jetonte në kohën kur të paktën për të fuqishmit politikisht e të pasurit, veçanërisht për dinastitë, lindja e fëmijëve natyralë ishte gjë e pranuar dhe disi e justifikuar nga opinioni. Madje në Mbretërinë e Napolit vetë monarku Ferdinand nuk ishte bir i martesës zyrtare të të atit të tij. Qe krijesë lidhjeje jashtëmartesore, të cilin në mungesë të një djali nga martesa zyrtare vetë mbreti Alfons ia kërkoi Papës, siç atëherë ishte rregulli, ta shpallte trashëgimtar të fronit të tij. Ky nuk pranoi dhe u desh pasardhësi tjetër i Selisë së Shenjtë që ta kryente këtë gjest. Gjithsesi, për kureshti të lexuesit, në kthinat e historisë së mbretit Ferdinand, mikut të madh të Skënderbeut, ka mbetur e pa zhdukur nofka që i kishin vënë: “Bastardi”.

Në një farë mënyre “Dobiçi”, siç quhet me përçmim, sigurisht të padrejtë, në shqip, fëmija i lindur i tillë.
Sidoqoftë ndryshe nga i ati i tij, Skënderbeu, që u martua shumë vonë (afërsisht dyzetë e tetë vjeç) dhe bëri vetëm një fëmijë, i biri Gjon vuri kurorë kur mbushi njëzetë e një mote dhe në fund të jetës së tij të mbyllur më 1505 kishte të ligjshëm, të paktën, katër fëmijë. Ndërsa Skënderbeu ndërroi jetë 63 vjeç dhe shkak iu bë infektimi nga malaria, i biri jetoi vetëm pesëdhjetë  vite.

Dhe nuk iu ndanë disa drama që i erdhën njëra pas tjetrës.
I biri i tij njëzetë vjeçar, Kostandini, që nga fundviti 1497 qe ipeshkv i qytezës së Izernias, dy vite më vonë u sëmur rëndë dhe ndërroi jetë, duke tronditur veçanërisht gjyshen e tij, Donika, e cila i ngriti në një nga kishat e Napolit një varr monumental. Të dhëna të tjera jo plotësisht të sigurta dëshmojnë se në vitin 1500, pra kur ndërroi jetë Kostandini, mund të ketë vdekur edhe djali i tretë, Federiko.

Secili lexues që po e ndjek këtë shtjellim të pemës gjenealogjike të Skënderbeut, do të thotë: Sidoqoftë është gjallë djali i parë, Gjergji, sipas rregullit dinastik vetë trashëgimtari. Mirëpo këtu, pas dy dramave të para, do të mbërrinte edhe e treta, më e madhja e tyre. Djalin e madh, pikërisht ngjallësin e emrit të Skënderbeut dhe trashëgimtarin e principatës në Shqipëri, duke filluar nga fillimi i vitit 1501 Gjon Kastrioti nuk e pa më. Ai, nën nxitjen dhe në shërbim të Republikës së Venedikut, shkoi për mision kryengritjeje në Shqipëri, ku dështoi keq dhe nuk u kthye më. U bashkua me turqit dhe u vendos në Konstadinopojë. Gjoni iku nga kjo jetë vetëm pak muaj pasi në shtëpi i mbërriti kjo gjëmë.

Kështu për pesë vite qe përmbysur e gjithë qëndrueshmëria dhe ardhshmëria e brezit të pestë dinastik të Kastriotëve. Shpresa e vetme mbeti vetëm djali i fundit, i vogli Ferrante. Kur i ati u nda nga jeta ai ishte po aq sa edhe vetë Gjoni kur mori rrugën e emigrimit: vetëm trembëdhjetë vjeç. Këtu edhe u kalua trashëgimia e familjes së shquar. Nuk e bëri dot Gjoni, i cili deri sa mbylli sytë akoma priste të rikthehej në shtëpi djali i madh, Gjergji. Kështu të drejtën e trashëgimtarit të dinastisë e kreu e ëma, Erina.
Ferrante, ky djalë që nuk duhej të qe më shumë se pesëmbëdhjetë apo gjashtëmbëdhjetë vjeç kur Marin Barleti në krye të librit të tij "De vita et Gestis Scanderbeghi, Epirotarum Principis" (“Historia e jetës dhe e veprës së Gjergj Kastriot Skënderbeut, Princi i Epirit”) do t’i bënte përkushtimin e zjarrtë, mbetet edhe kyçi i të gjithë historisë në mos dhe të keqkuptimit. Pikërisht me fëmijët e tij nis pyetja dhe kërkohet përgjigje nëse u shuan apo në të vërtetë vijuan pasardhësit në linjë mashkullore të heroit kombëtar shqiptar.

Më shumë se në Shqipëri kjo vazhdimësi, e përsërisim, kishte rëndësi tepër të madhe në Itali dhe në të gjithë Evropën, ku Skënderbeu zotëronte famë.
Ndërkohë viti 1505 do t’i sillte trashëgimtarit, Ferrantes ende të vogël, jo vetëm dhimbjen e vdekjes së të atit, por edhe të gjyshes. Donika ndërroi jetë vetëm pak muaj para të birit, Gjonit. Dha shpirt në Spanjë, në oborrin mbretëror Aragonez. Ajo jetoi edhe tridhjetë e shtatë vite më shumë nga i shoqi. Kështu ikën nga kjo botë të dy ata që sërish së bashku, nënë e bir, në pranverën e vitit 1468, patën lënë Shqipërinë me shpresë të madhe të riktheheshin.

Ferrante qe me titull të trashëguar nga i ati, Gjoni, dukë i Galatinës dhe kont i Soletos. Sipas sërës së vet, u martua me bijën e një familje fisnike italiane. Vajza quhej Adriana Akuaviva (Adriana Acquaviva), dhe qe bijë e dukës së Nardosë, Belisario Akuaviva.
Lindja e parë qe sipas traditës: djalë. Pas diçka më shumë se një viti fëmija e dytë: doli vajzë. Duka Ferrante i vuri emrin e nënës, Erina. Janë afërsisht vitet 1516-1518.
Me një djalë u duk sikur problemi jetik i trashëgimit të dinastisë për Ferranten u zgjidh, por për fat të keq nuk ndodhi kështu. Këtu nis pjesa më e ndërlikuar e të gjithë historisë gjenealogjike të pasuesve të Skënderbeut..

Por është edhe më spektakolarja.
Ndërsa e kishte djalin si trashëgimtar dhe po ashtu një vajzë mjaft të bukur, Erinën, e cila do të bëhej edhe shumë e mençur, nipi i Skënderbeut, Ferrante, lindi fëmijën e tretë. Qe djalë. I vuri emrin Federiko. Ndodhemi në 1519, pra një vit më pas nga lindja e Erinës.
E papritura: Ferrante këtë djalë nuk e ka me gruan e tij të ligjshme, bijën e një dere duke, Adriana Akuavivën, por me një tjetër. Ajo quhet Pacienca Polastra (Pazienza Pollastra), bijë e një qytetari të thjeshtë.
Me Federikon nis cikli i fëmijëve natyralë të nipit të Skënderbeut nga i biri i vetëm, Gjoni, dhe po ashtu mbyllet lindja e fëmijëve të ligjshëm. Ferrante dhe Adriana jetuan bashkë normalisht, duke bërë 46 vite martuar. I nipi i Gjergj Kastriotit të famshëm ndërroi jetë në 27 dhjetor 1561 dhe bashkëshortja e tij në 10 dhjetor 1568. Pra të dy i ndau vetëm vdekja.

Atëherë përse ndodhi që Adriana Akuaviva, me sa duket një grua shumë e urtë përballë të shoqit tepër të trazuar nga pasionet dhe protagonizmi, nuk bëri më fëmijë? Pikëpamja e autorit të këtij libri është se ajo nuk ka mundur dot të lindë më. Patjetër Ferrante qe i ndërgjegjshëm dhe i vendosur që trashëgimtarin e dinastisë Kastrioti ta vijonte nga martesa me Adrianën. Doemos edhe vetë Adriana këtë gjë e dëshironte shumë, ca më tepër që ashtu pasonte edhe emrin e derës së saj prej dukeshe. Si grua, deri edhe për sfidë ndaj flirteve të të shoqit  dhe vetë grave rivale, ajo do t’ia kishte “rrëmbyer” Ferrantes të paktën një djalë. Për Adrianën zemërbutë shtysa e rënies shtatzënë për trashëgimtarin e ligjshëm do të ketë qenë jo vetëm e vazhduar, por edhe tepër torturuese po të tregojmë se djali i saj i vetëm vdiq papritur në moshën dhjetëvjeçare.

Kësaj krijese të pafajshme nuk i gjendet emri, por sipas studiuesit italian Alessandro Laporta jeta e tij e shkurtër u harkua mes viteve 1516 dhe 1528.
Këtë çast tragjik nipi i Skënderbeut kishte edhe një djalë natyror, Federikon, por kjo nuk e zgjidhte lehtësisht vijimin ligjor të dinastisë. Ngulim këmbë se pikërisht këtë çast Adriana Akuaviva donte të lindte fëmijë me të shoqin, por patjetër nuk ka mundur dot biologjikisht. Për fat të trishtë ajo grua e mirë duhet të jetë shterpuar,ndoshta nga ndonjë sëmundje.    

Krijesa e katërt e Ferrantes është vajzë, sërish fryt dashurie jashtëmartesore. Quhet Lukrecia (Lucrezia). Nëna nuk i është saktësuar dot. Fëmija vijues quhet Alfons. E ka me Pacienca Polastrën, me atë që pati lindur Federikon. Tashmë ajo është rreth të tridhjetave. Pra Ferrante për më shumë se pesëmbëdhjetë vite nuk e ka braktisur.
Krijesat e tjera të nipit të Skënderbeut janë djem. Njërit iu vu emri Pardo dhe nëna e tij quhej Porcia de Urizio (Porzia de Urrisio), nga një familje e njohur e dukatit të Galatinës. Tjetri u pagëzua me emrin Akile (Achile) dhe për nënë kishte Dianora Koronitën (Dianora Coronita), një skllave, të cilën Ferrante ia kishte blerë një anijeje greke apo venedikase dhe e pati shpallur të lirë.

Djali pasues quhet Çezare (Cesare). Nëna e tij mbetet e paidentifikuar.
Për djalin e gjashtë Annibale, i pagëzuar më 3 shtator 1552, nuk ka të dhëna për nënën e tij. Më 7 gusht 1554 lindi vajza me emrin Porcia (Porzia), fryt i lidhjes jashtëmartesore të Ferrantes me Maria Vilamarin (Maria Villamari).
Një vajzë tjetër, emri i të cilës do të ngjallë gjyshen Donika (Adronica) do të qe krijesa e re. Ajo pati nënë Porcia de Urrizion, me të cilin nipi i Skënderbeut pati edhe djalin Pardo.

Më vonë një vajzë e katërt jashtë martese do të marrë emrin e gjyshit Gjon (Giovanna).
Më 3 maj 1562, u pagëzua i shtati djalë. U quajt Ferrante, në kujtim të të atit, sepse tashmë nipi i Skënderbeut kishte disa muaj që pati ndërruar jetë.
Shtatë djem, katër vajza, katër gra jashtë martese dhe dy të tjera akoma anonime, janë bilanci (ndoshta i përkohshëm) i jetës intime të dukës Ferrante. Këtu ka nisur pështjellimi, pse jo edhe një dëshirë e disa ushtruesve të politikës dhe e një rrethi shkruesish të historisë shqiptare, që rrjedha e pasardhësve të Skënderbeut, fati i dinastisë së tyre, të mbyllet këtë çast, njëherë e mirë.

Mirëpo pikërisht këtu, në këtë rrëmujë flirtesh jashtëmartesore dhe ngulimi të pashoq të Ferrantes, pasardhësit të vetëm të ligjshëm të Skënderbeut, për ta mbajtur me çdo kusht të gjallë jetën dhe emrin e lavdishëm të familjes Kastrioti, gjendet po aq natyrshëm refuzimi, por edhe pranimi i debatit kulturor nëse ka realisht vazhdues të heroit tonë kombëtar, por njëkohësisht edhe evropian, në atdheun e tyre të mërgimit politik, në Itali.
Hapësira për qartësim, për shpjegim dhe mirëkuptim, besojmë se ka.

Të lëmë mënjanë pasionet e Ferrantes, atë kohë gjë rutinë, por krahas dramës që pati bashkëshortja e tij fisnike Adriana Akuaviva, ka mjaft prova që na bëjnë të mendojmë se nipi i Skënderbeut është më pak mëkatar nga sa duket me shikim të parë. Ferrante i trajtoi dukshëm të gjithë fëmijët e vet natyralë si t’i kishte të ligjshëm. Këtë gjë e bëri jo vetëm me kokë të vet, por edhe me pëlqimin e gruas së tij Adriana.

Më së pari u dha mbiemrin e tij, pra përkatësinë e dinastisë. Ata qenë të gjithë Kastrioti Skënderbe. Profesor Xhankarlo Valone ka gjetur një dokument të 12 majit 1566 kur thuhet se në Galatinë në martesën e dy shqiptarëve (Kirenti me Korinën) janë të pranishëm bashkë “zoti Don Achile, zoti don Pardo dhe zoti don Cesare, djemtë e të nderuarit Zotit Dukës sonë”.

I nipi i Skënderbeut u dha bijve të tij jashtëmartesorë emrat më të shtrenjtë të Kastriotëve: Donika dhe Gjon. Po ashtu siç edhe e kishin bërë rregull pas ikjes në Itali u vunë edhe emrat e dy monarkëve të Mbretërisë së Napolit, at e bir, Alfons dhe Federiko.
Ferrante u dha, po ashtu, edhe pasuri. Federikos, djalit të parë natyral, i dhuroi për martesë 6000 dukatë. Andronikës i bëri pajë 1400 dukatë. Pardos i fali një shtëpi të madhe me oborr në qendër të qytetit. Lukrecias i dha për pajë 545 dukatë në dorë dhe 600 të tjerë në pasuri të paluajtshme.

Sipas kumtesës së Enco Ligorit, “Ferrante dhe të tjerët. Integrimi i emigrantëve shqiptarë në Galatina në shekullin e pesëmbëdhjetë” (“Le living Skanderbeg”, “The Albanian Hero betëeen Myth and History” (“Skënderbeu i gjallë“, “Heroi shqiptar midis Mitit dhe Historisë“, Leçe 12-13 mars 2009, botim i kryer në Gjermani nën kujdesin e Monika Xhenezin, Joachim Matzinger dhe Xhankarlo Valones), nënvizon se për 45 vite sa qe gjallë “një despot dhe prepotent si ai, pati forcën dhe mundësinë të përzihej dhe bënte miqësi me familjet më të mira të Galatinës”. Sipas këtij studiuesi, bijtë jashtëmartesorë janë aq të legjitimuar prej Ferrantes sa që marrin pjesë në pagëzime. Në librin e kishës kryesore të qytetit, Shën Pjetër, më 11 shkurt 1549 Pardo ka qenë në pagëzimin e një të quajtur Staiban. Shumë herë, ndërmjet viteve 1551 dhe 1555, qe djali tjetër, Alfonsi, i cili ishte i pranishëm në ceremoni të njëjta tek Kalofilit (Calofilit), Konxhedot (Congedot) dhe Monxhotë (Mongiotë).

Në librin e pagëzimeve të kishës së Shën Pjetrit emrat e bijve natyralë të Ferrantes janë të regjistruar si CS, pra si Castriota Scanderbeg.
Po ashtu, në këmbënguljen e tij që t’i legjitimonte si pasardhës, duka Ferrante pothuaj të gjithë fëmijëve të tij natyralë u kujdes t’u jepte tituj fisnikërie, e drejtë ligjore që e kishte vetëm mbreti. Federikon më 26 gusht 1548 e martoi me Aurelia de Nohan, të motrën e Vinçenso Maria (Vincenzo Maria), baron i Nohës. Djali i tij trashëgimtar Xhovanni u bë baron i Galianos. Akili mori grua Izabela Sanseverinon, derë princërore, dhe pasardhësit e tij u bënë baronë. Pardo lidhi jetën me Antonela Stefanjolin nga një familje fisnike vendase. Çesare më 2 gusht 1587 është baron i Bakaricos dhe i Shën Gjergjit (Santo Giorgio). Lukrecia u martua me Çesare Baronin, feudal i Disos. Xhovana lidhi kurorë e krijoi familje me Mario Kavacën, të ardhur prej një babai me titull baroni, me origjinë nga Taranto.

Ferrante bëri gjithçka që djemtë e tij natyralë të kishin autoritetin e të ligjshmëve. Kështu, me sa mundi dhe sipas mënyrës së tij, e zgjidhi çështjen e vazhdimësinë e dinastisë. Në jetën tjetër me siguri është i qetë dhe pa brengën se, po të duhej të vepronte ndryshe, brenda ca rregullave morale, pas të cilave më pas u kapën fort ca puritanë për ta mbyllur përfundimisht derën e zëshme të Skënderbeut, do të qe puna më e mirë.
Për historinë tonë doli kështu, siç veproi, më i nevojshëm.

Shkrimi u publikua sot (22.11.2013) në gazetën Shqiptarja.com (print)

Redaksia Online

(d.d/shqiptarja.com)
djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit 88x31
Ndalohet riprodhimi i shkrimit!
[size]
debati wlli polovina pasardhesit e skenderbeut dossier

TE FUNDIT
djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Cache-200-210-strict-279862
​Pakistan, masakër në faltore mbi mbi 20 presona humbasin jetën
djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Camera
S'kishte lekë për varrimin,Rudina mes dhimbjes e solidaritetit një muaj më pas​
djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Play
Rama darkë 4 orë me Metën mister fati i koalicionit qeverisës
[/size]
- See more at: http://shqiptarja.com/news.php?IDNotizia=188091#sthash.psG6sUCS.dpuf

Perparimi
Admin

Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006

https://diskutime-shqiptare.albanianforum.net

Revenir en haut Aller en bas

djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Empty Re: djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit

Message  Perparimi Lun 3 Avr - 14:07

[size=43]House of Kastrioti [/size]
 

Connected to:

 GalatinaProvince of LecceKingdom of Naples

From Wikipedia, the free encyclopedia


djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit 640px-Kastriotic_CoA_Koreni%C4%87-Neori%C4%87_Armorial

[url=http://www.pinterest.com/pin/create/button/?url=http://wikiwand.com/en/House_of_Kastrioti&media=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/93/Kastriotic_CoA_Koreni%C4%87-Neori%C4%87_Armorial.jpg/157px-Kastriotic_CoA_Koreni%C4%87-Neori%C4%87_Armorial.jpg&description=From Wikiwand: House of Kastrioti][/url]


House of Kastrioti[th]Ethnicity[/th][th]Current region[/th][th]Members[/th][th]Name origin and meaning[/th]
djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit 400px-Coa_Kastrioti_Family.svg

Reconstruction of the coat of arms of the Kastrioti
Albanian
San Pietro in Galatina and the County of Soleto in the Province of LecceItaly
Gjon KastriotiGeorge KastriotiHamza KastriotiGjon Kastrioti II
Castle-dweller (from the Latincastrum via the Greek word κάστρο)

The House of Kastrioti (AlbanianDera e Kastriotit) was an Albanian royal and noble family active in the 14th and 15th centuries as the rulers of the Principality of Kastrioti. The first Kastrioti mentioned in historical documents was a kephale of Kanina in 1368. At the beginning of the 15th century the family controlled the region around Debar(modern westernmost Macedonia and easternmost Albania) at the end of the 14th and the beginning of the 15th century. The most notable member was Skanderbeg, a magnate and general, regarded an Albanian national hero. After the fall of the Principality and Skanderbeg's death in 1468 the Kastrioti family gave their allegiance to the Kingdom of Naples and were given control over the Duchy of San Pietro in Galatina and the County of Soletoin the Province of Lecce, Italy,[1] where a maternal branch of the family still exists today as part of the Sanseverino family.

[size=30]History[/size]


Origins


Kastrioti, who was a kephale of Kanina in 1368, was the first member of the Kastrioti family mentioned in historical documents.[2][3] In the 14th century, Kastrioti family was one of the less powerful noble families in Albania, whose power and influence was far less than those of ThopiaDukagjiniBalšići or Arianiti.[4]

According to Kabashi, the Kastrioti were first mentioned in 1394.[5]Kabashi explains that Turkish sources say that the family originated from Kastrat in north Albania.[5] According to Malcolm, they originate from western Kosovo.[6][7][8] According to several historians, their surname has its origin in the Greek word kastro (κάστρο; "castle"; also Latin castrum).[9][10][11][12]

Elevation to nobility


The Kastrioti, unlike the Thopia and the Arianiti, did not have a long history as nobility.[5] The first nobleman was either Pal Kastrioti,[5] the lord of Sinë and Lower Gardi (Gardhi i Poshtëm),[5][13][14] or a Kastrioti, who was the kephale of Kanina in 1368.[15]

Pal Kastrioti had three sons: Konstantin[A], Alexius and Gjon Kastrioti[16][17] who was Skanderbeg's father.[18][19] Aleksa Kastrioti controlled three villages.[20] Konstantin Kastrioti was protovestiar of Sina (Serina) near Durrazo.[21] According to Venetian document discovered by Karl Hopf his title was Lord of Cerüja castle (Latindominus Serinae).[22]

Pal held a small area of Sinja (in Arras) and Lower Gardi (Unknown location). His son, John (Gjon) Kastrioti († 1437), became the lord of Matia (Mat).[14] He managed to expand his territory but was ultimately subdued by the invading Ottomans. The most notable member was George Kastrioti Skanderbeg (1405–1468), declared an Albanian national hero, renowned in Albanian folklore for his fight against the Ottoman forces.

[size=30]Titles[/size]


The list of titles used by Kastrioti family are:



[size=30]Members[/size]



[size=30]Italian period[/size]

After the fall of Albania to the Ottomans the Kingdom of Naples gave land and noble title to Skanderbeg's family, the Kastrioti.[27] His family were given control over the Duchy of San Pietro in Galatina and the County of Soleto in the Province of Lecce, Italy.[1] His son, Gjon Kastrioti II, married Jerina Branković, daughter of Serbian Despot Lazar Branković and one of the last descendants of the Palaiologos.[1]
Two lines of the Castriota family lived in southern Italy, one of which descended from Pardo Castriota Scanderbeg and the other from Achille Castriota Scanderbeg, who were both biological sons of Ferrante, the son of Gjon Kastrioti II and his wife Jerina. They were highly ranked Italian nobility and members of the Sovereign Military Order of Malta.[28][better source needed]
The only legitimate daughter of Duke Ferrante, Irene Castriota Scanderbeg, born to Andreana Acquaviva d'Aragona from the Nardò dukes, inherited the Castriota paternal estate, bringing the Duchy of Galatina and County of Soleto into the Sanseverino family after her marriage with Prince Pietrantonio Sanseverino (1508–1559). They had a son, Nicolò Bernardino Sanseverino (1541–1606).
Through the female lines, his descendants include the ruling (or former ruling) families of Belgium, Luxembourg, Austria-Hungary, Prussia, Serbia, and some members of the British royal family. Other prominent modern descendants include Filippo Castriota, collaborator of Ismail Qemali, founder of modern Albania and author Giorgio Maria Castriota.[citation needed]

[size=30]Armorials[/size]



[size=30]Footnotes[/size]

[list=references]
[*]^ According to Kastrioti genealogy written by Flavius Comnenus and quoted by du Cange Kostantin was Skanderbeg's great-grandfather and the name of Skanderbeg's grandfather was Georgius.[29] The later researches proved that Kostantin was in fact Skanderbeg's uncle while the correct name of Skanderbeg's grandfather is Pal.[30]
[/list]

[size=30]References[/size]

[list=references]
[*]^ a b c Runciman 1990, pp. 183–185
[*]^ Buda, Aleks (2002), Shkrime historike3, Tiranë: Shtëpia Botuese 8 Nëntori, p. 239, ISBN 978-99927-1-651-9OCLC 163395350, Dokumentet përmendin për herë të parë një Kastriot në vitin 1368 si kështjellar ose kefali në Kaninë të Vlorës.
[*]^ von Thallóczy, Ludwig; Jireček, Konstantin; von Šufflay, Milan; Ippen, Theodor A; Sedlmayr, Ernst C (1916), Illyrisch-albanische forschungen, (in German), München, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 80, 81, OCLC 35691167, Der erste bekannte Kastriot war 1368 nur Kastellan der Berg Kanina bei Valona.
[*]^ Heinrich Kretschmayr (September 2012) [1920]. Geschichte von Venedig. BoD – Books on Demand. p. 375. ISBN 978-3-8460-0658-0. Retrieved 7 June 2013. Sein geschlecht, die Kastriota, die „Stadtbürger“, war eines der geringsten unter den vielfach mit Serbengeschlechtern verschwisterten Dynasten Albaniens gewesen, hatte weit hinter den Topia, Arianiti, Dukagin und Balša des vierzehnten Jahrhunderts zurückgestanden.
[*]^ a b c d e Kabashi, August 2005, p. 12: "The Castriotas were first mentioned in sources in 1394 and 1410 when John, Scanderbeg’s father, notified the Republic of Venice of his decision to send his son over to the Turks as hostage.17 According to the Turkish sources, the Castriota family originated from the village of Kastrat in northeastern Albania. Unlike the Thopias and the Comnenis, the Castriotas did not have a long history as members of the aristocracy. In fact, their elevation of status began with Scanderbeg’s grandfather, Paul Castriota, who initially owned two villages named Sinjaand Lower Gardi.18"
[*]^ Malcolm, Noel (1998), Kosovo : a short history, New York: New York University Press, p. 88, ISBN 9780814755983OCLC 37310785, Skanderbeg (meaning 'Lord Alexander'; Alb.: Skenderbeu) was the Turkish name given to an Albanian nobleman, Gjergj Kastriot, whose family, originally from Western Kosovo, controlled extensive lands in north-central Albania.
[*]^ Hasluck, Margaret Masson Hardie (1954). The unwritten law in Albania. University Press. p. 15. Retrieved 18 December 2011.
[*]^ Akadémia, Magyar Tudományos (1985). Acta orientalia Academiae Scientiarum Hungaricae. Magyar Tudományos Akadémia. Retrieved 18 December 2011.
[*]^ Michaelides, Constantine E. (2003-11-30). The Aegean crucible: tracing vernacular architecture in post-Byzantine centuries. Delos Press. p. 118. ISBN 978-0-9729723-0-7. Retrieved 24 March 2012.
[*]^ Bulletin d'archéologie et d'histoire dalmate (in Croatian), 55—59, Split: Arheološki Muzej (Zadar); Arheološki Muzej (Split), 1953, p. 118, retrieved 30 November 2011, Još treba istaći Skenderbegovo prezime Kastriot... To je svakako grčka izvedenica ... etnikum od castra
[*]^ Thallóczy 1916, p. 80 : "Kastriot, die einen griechischen Namen führten, „Stadtbürger", kastriotis von kastron, Stadt (aus lat. castrum ; polis war nur Konstantinopel allein)."
[*]^ Schmitt 2009, : "Der Name des Stammes Kastrioti leitet sich laut Schmitt vermutlich vom griechischen Wort «kastron» (Festung) ab"[page needed]
[*]^ Buda, p. 239: "Në fund të shek. XIV Pal Kastrioti kishte këtu dy fshatra. Sinjën dhe Gardhin e Poshtëm."
[*]^ a b Noli 1947: "he had not more than two villages, called Signa and Lower Gardhi. Paul's son, John Castrioti, became Lord of Matia."
[*]^ Buda, p. 239: "Dokumentet përmendin për herë të parë një Kastriot në vitin 1368 si kështjellar ose kefali në Kaninë të Vlorës."
[*]^ Šufflay 2000, p. 148
Njegov potomak, Ivan, "gospodin Ivan" u srpskim poveljama, "Ivan Castrioth" u mletačkim spomenicima...

[*]^ Muzaka, Gjon (1873) [1515], Karl Hopf, ed., Breve memoria de li discendenti de nostra casa Musachi. Per Giovanni Musachi, despoto d'Epiro, Berlin, You should know that the grandfather of Lord Scanderbeg was called Lord Paul Castriota. He ruled over no more than two villages, called Signa (Sina) and Gardi Ipostesi. To this Lord Paul was born Lord John Castriota who became Lord of Mat. And to him was born Lord Scanderbeg. The mother of the said Lord Scanderbeg, i.e. the wife of the said Lord John, was called Lady Voisava Tribalda who was of a noble family.
[*]^ Dialogue, Volume 5, Issues 17-20. Dijalog. 1996. p. 77. Retrieved 27 March 2012. Njegov sin Pavle, gospodar od Sinje, imao je tri sina: Konstantina, Aleksu i Ivana... Ivan Kastriota, otac Skenderbegov, ozenio se Voislavom koja je
[*]^ Hopf 1873, p. 533
Constantino, Alessio, Giovanni

[*]^ Friedrich Johann Hopf, Carl Hermann (1960) [1873], Geschichte Griechenlands vom Beginn des Mittelalters bis auf unsere Zeit (in German), II, B. Franklin, p. 97, OCLC 418936, ... Alexios Kastriota, der über drei Ortschaften gebot,...
[*]^ Friedrich Johann Hopf, Carl Hermann (1960) [1873], Geschichte Griechenlands vom Beginn des Mittelalters bis auf unsere Zeit (in German), II, B. Franklin, p. 94, OCLC 418936, ... Auch KonstantinoS Kastriota, der den Titel Protovestiar führte und Serina unweit Durazzo ...
[*]^ von Hahn;, Johann Georg (1867), Reise durch die Gebiete des Drin und Wardar : im Auftrage der K. Akademie der Wissenschaften unternommen im Jahre 1863, Kaiserl. Akademie der Wissenschaften in Wien, p. 23, OCLC 220497422, Professor Hopf fand nämlich eine venetianische Urkunde, in welcher Constantin Kastriota, Skanderbegs Grossvater, „dominus Serinae" genannt wird.
[*]^ Vuković, Novo (1996). Književnost Crne Gore od XII do XIX vijeka. Obod. p. 42. Његов други син звани Репош, брат Бурђа Кастриота, умро је 1430. или 1431. године у Хиландару и тамо је ...
[*]^ a b c d [1] p. 96
[*]^ Noli, Fan Stilian (1947), George Castrioti Scanderbeg (1405–1468), International Universities Press, p. 64, OCLC 732882, Vlajka me Stefan Stres Balshën
[*]^ Gopčević, Spiridon (1914). Geschichte von Montenegro und Albanien (in German). Gotha: F.A. Perthes. p. 460. OCLC 9968504. Retrieved 29 March 2012. Bezüglich der Strez herrscht Verwirrung. Hopf macht Ivo und Gojko BalSid zu Söhnen des Stefan Strez, welcher Vlajka Kastriota geheiratet hätte und Sohn des Gjuragj Balšić gewesen wäre, eines Bastards des Gjuragj I.
[*]^ Gibbon 1901, p. 467
[*]^ Archivio del Gran Priorato di Napoli e Sicilia del Sovrano Militare Ordine di Malta, Napoli
[*]^ du Fresne, sieur du Cange, Charles (1680), Historia Byzantina duplici commentario illustrata : Prior familias ... Imperatorum Constantinopol. ... complectitur alter descriptionem urbis Constantinopolis (in Latin), Lutetia Parisorum, p. 270, OCLC 166008975, retrieved 13 September 2012
[*]^ Otadžbina, volume 21 (in Serbian). 1889. p. 193. Retrieved 10 September 2012. Да се види нетачност Флавијева родослова доста је навести ово. Према новијим истраживањима Костантин је био Кастриоту стриц, а не прадед, а по сведоџби његова сродника, дед му се звао Павле Кастриот и није имао више од два села.
[/list]

[size=30]Sources[/size]


Perparimi
Admin

Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006

https://diskutime-shqiptare.albanianforum.net

Revenir en haut Aller en bas

djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit Empty Re: djali I skenderbeut është varrosur në Manastrin I Hilandarit

Message  Contenu sponsorisé


Contenu sponsorisé


Revenir en haut Aller en bas

Revenir en haut

- Sujets similaires

 :: sport

 
Permission de ce forum:
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum