Mardhenjet serbo shqiptare

Perparimi Ven 16 Déc - 16:34

http://forum.krstarica.com/showthread.php/342898-Srpsko-albanski-odnosi-nekad

Onda se postavlja pitanje šta se dogodilo u čuvenoj Kačaničkoj bitci 1690. godine, kada su Austrijanci pretrpeli strašni poraz i kada je počelo uzmicanje Austrijanaca i nadiranje Turaka. Postoje neki izvori koji tvrde da su Arbanasi napustili austrijsku vojsku i da su se priključili Turcima i Tatarima, koji su tu bili dovedeni. Postoje i vesti da su austrijske starešine postupale loše sa lokalnim stanovništvom, vršili razne vojne egzekucije. Onda je došlo do osvete, pa do spaljivanja sela, do pobune i do napuštanja austrijske vojske. Nezavisno od toga postoje indirektni podaci koji ipak govore o njihovom učešću u ovom velikom sukobu. Turci su uzimali taoce od arbanaških katoličkih plemena. To znači da im nisu verovali. Keljmendi (Klimenti) su preseljeni na Pešter 1700. godine. Bečki rat je bio značajan jer je opredelio sudbinu mnogih naroda na Balkanu. Tada je počelo povlačenje Turaka koje je dugo trajalo.

O arbanaškom učešću u ratu od 1737. godine do 1739. godine zna se mnogo više. I tada se pominje njihov skopski nadbiskup Mihajlo Suma. Zna se da je Arsenije IV Jovanović Šakabenta sa vojvodama Hota, Kastrata, Klimenta i Gruda stigao 1737. godine u austrijski glavni štab u Niš. Pominje se među katoličkim Klimentima i njihov vođa, Bic Vata Stalević. Sačuvano je neko njegovo pismo na latinskom i talijanskom. Zna se da su Turci pribegli represalijama i da su zatvorili Arsenija IV, ali je on uspeo da iz Peći pobegne u Rugovo i tamo je, zahvaljujući arbanaškoj pomoći, jer drugačije ne bi mogao da prođe, stigao preko Rugovske klisure u Vasojeviće. U ovome ratu je u bitci kod Valjeva zarobljeno 3000 Srba i Arbanasa, koji su pratili austrijsku vojsku. To su detalji koji mogu da se sastave u jedan mozaik. I ovaj rat je završen porazom zbog nesposobnosti vojskovođa. To više nije bilo vreme čuvenog Evgenija Savojskog, genijalnog vojskovođe koji je osvajao Beograd. Njegovo vreme je prošlo. Došle su vojskovođe koje nisu imale kvalitete.

Perparimi Sam 17 Déc - 10:21

e: Srpsko-Albanski odnosi nekad.

Sa Čerkezima je vrlo zanimljiva priča. Oni dolaze na Kosovo 860. godine i vrlo brzo nastaje legenda da su učestvovali u Kosovskoj bitci na strani Turaka, što nema nikakve osnove jer su oni tada bili na Kavkazu, udaljeni hiljadama kilometara. Pripisuje se i Albancima da su učestvovali na turskoj strani, a oni su čak i u prvoj i drugoj seobi bili zajedno sa Srbima. Arbanasi su bili pretežno katolici, ali i pravoslavci. To je bio otpor hrišćana protiv Islama. Ni tu ne treba preterivati jer su na turskoj strani bili braća Dejanovići, pa i Kraljević Marko, o čemu nema pomena, ali je on morao biti na turskoj strani jer je stradao na Rovinama. Bili su i srpski vazali koji su ušli u vazalni odnos sa Turcima. Crno-belo nikada nije bilo i ne može se tako posmatrati.
U tim osvojenim oblastima Dušan je provodio antigrčku politiku. On je dosta otvoreno pomagao Arbanase protiv Grka.
Obradović je 1769. godinu proveo kod jedne familije „Arbanasa“, od kojih je upoznao njihov narod i kulturu i naučio albanski jezik. On piše o prijateljskim odnosima Albanaca prema Srbima..

Dimitrije Tucović (1881-1914), istaknuti srpski socijaldemokrata, je svojim delom Srbija i Albanija iz 1914. godine kritikovao politiku srpske države prema Albancima, naglašavajući potrebu srpsko-albanske povezanosti i saradnje.

Mardhenjet serbo shqiptare

Mardhenjet serbo shqiptare

Re: Mardhenjet serbo shqiptare

e: Srpsko-Albanski odnosi nekad.