Si ra heroikisht Sali çeku
:: sport
Page 1 sur 1
Si ra heroikisht Sali çeku
Perparimi Ven 8 Mai - 16:33
[*]
[size]
Traduire cette page
18 avr. 2009 - Agim Gashi: Në shenjë rrespekti përkujtoj 10 vjetorin e rënjës së heroit-Komandantit Sali Çekaj. ... Dhe nëse janë vrarë nga pusia, shtrohet pyetja se kush ivrau. ... Shpeshherë dëgjohet se Salihu është vrarë me një plumb në qafë prej ... 195-196) Për komanantin Salih Çeku, ish ushtari e tij Flamur Kajtazi ...[/size]
[*]
[size]
Traduire cette page
11 avr. 2015 - Aty Fadili e ka sjell një veturë që kishim marr nga ushtria serbe dhe i ka... Posa i kemi dërgua në spital menjëherë jemi kthyer mbrapa për tu ndalur së ... edhe kjo ditë ju kushtoj me dhjetëra ushtarë serb të vrarë dhe të plagosur. ... Arif Maloku, bashkëluftëtar i Agim Ramadanit dhe Sali Çekut, në rrëfimin e .[/size]
[*]
[size]
Traduire cette page
6 janv. 2014 - Nga Britania e Madhe erdhi në Koshare për t'iu bashkuar Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. ... UÇK-së, si i pari ushtar i huaj që e bëri një gjë të tillë në Koshare. .... nga ushtarët të cilin e kishim stërvitur ne, ishte vrarë nga bombardimet e... shtëpinë e Sali Çekut, shkuam në shtëpinë e komandant Ramadanit, ...[/size]
Agim Gashi: Në shenjë rrespekti përkujtoj 10 vjetorin e ...
www.zemrashqiptare.net/news/id.../Printo.html- www.zemrashqiptare.net/news/id_7886/rp_0/act_print/rf_1/Printo.html+&cd=4&hl=fr&ct=clnk&gl=fr" target="_blank" rel="nofollow">
[size]
Traduire cette page
18 avr. 2009 - Agim Gashi: Në shenjë rrespekti përkujtoj 10 vjetorin e rënjës së heroit-Komandantit Sali Çekaj. ... Dhe nëse janë vrarë nga pusia, shtrohet pyetja se kush ivrau. ... Shpeshherë dëgjohet se Salihu është vrarë me një plumb në qafë prej ... 195-196) Për komanantin Salih Çeku, ish ushtari e tij Flamur Kajtazi ...[/size]
[*]
Rrëfimi përfundimtar: Ja si u shpartalluan forcat ushtarako ...
www.tvkamenica.com › Lajme- www.tvkamenica.com/2015/04/rrefimi-perfundimtar-ja-si-u.html+&cd=5&hl=fr&ct=clnk&gl=fr" target="_blank" rel="nofollow">
[size]
Traduire cette page
11 avr. 2015 - Aty Fadili e ka sjell një veturë që kishim marr nga ushtria serbe dhe i ka... Posa i kemi dërgua në spital menjëherë jemi kthyer mbrapa për tu ndalur së ... edhe kjo ditë ju kushtoj me dhjetëra ushtarë serb të vrarë dhe të plagosur. ... Arif Maloku, bashkëluftëtar i Agim Ramadanit dhe Sali Çekut, në rrëfimin e .[/size]
[*]
Rrëfimi i britanikut Harrison për luftën e Koshares - Telegrafi
www.telegrafi.com/.../rrefimi-i-britanikut-harrison-pe...- www.telegrafi.com/lajme/rrefimi-i-britanikut-harrison-per-luften-e-koshares-2-39850.html+&cd=6&hl=fr&ct=clnk&gl=fr" target="_blank" rel="nofollow">
- www.telegrafi.com/lajme/rrefimi-i-britanikut-harrison-per-luften-e-koshares-2-39850.html+sali+%C3%A7ekun+e+vrau+nje+ushtar+serb+nga+mbrapa&tbo=1&sa=X&ei=gzhNVeS3IsrNygOIkIHoCA&ved=0CFAQHzAF" target="_blank" rel="nofollow">
[size]
Traduire cette page
6 janv. 2014 - Nga Britania e Madhe erdhi në Koshare për t'iu bashkuar Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. ... UÇK-së, si i pari ushtar i huaj që e bëri një gjë të tillë në Koshare. .... nga ushtarët të cilin e kishim stërvitur ne, ishte vrarë nga bombardimet e... shtëpinë e Sali Çekut, shkuam në shtëpinë e komandant Ramadanit, ...[/size]
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Re: Si ra heroikisht Sali çeku
Perparimi Ven 8 Mai - 16:34
[size=40]http://botasot.info/kosova/402401/ushtari-i-cobrave-tregon-si-u-vra-sali-cekaj-dhe-ushtaret-e-tjere/[/size]
[size=40]Ushtari i “Cobrave”, tregon si u vra Sali Çekaj dhe ushtarët e tjerë[/size]
Bota Sot | 08.05.2015 10:13 • Nehat SHAQIRI
Share on facebookShare on printShare on emailShare on twitterMore Sharing Services
Jeton Pajaziti
“Deri në afërsi kemi arritur në kolonë për një duke mbajtur distancën në gjendje gatishmërie për luftime, posa jemi ofruar pozicioneve serbe e di se komandant Naseri ka bisedua me Antonin në radiolidhje dhe është kërkua që të kthehemi sa më parë në Rrasë pasi aty zhvilloheshin luftime të ashpra. Menjëherë jemi nisur, mirëpo trashësia e borës ishte në disa pjesë akoma mbi 1 metër. Pasdite kemi arritur te Rrasa me qëllim që ti lajmërohemi Veteranit-Saliut, mirëpo askush nuk dinte ku gjendej ai. Një ushtar i thotë Naserit se është një komandant i ri “Bjeshka”. Naseri ka kërkua me dërgua tek ai, posa kemi arritur tek ai e kuptuam se bëhej fjalë për Fadil Haderxhonajn, derisa Naseri insistonte që ta takoj Saliun. Fadili i kërkonte që ta bëj tërheqjen e një ushtari të rëndësishëm që ishte vrarë gjatë ditës, kurse Saliun e arsyetonte se ka shkuar në Tiranë dhe i kërkojë Naserit se ai duhet me tërheq trupin e ushtarit të vrarë, sipas tij të rëndësishëm. Naseri me një nervozë i tha - pasi po i dallon ushtarët të rëndësishëm dhe të parëndësishëm, unë s’do ta tërheq”, rrëfen Pajaziti.
Ai thekson se, më pas kanë hëngër darkë dhe kanë shkuar për të pushuar, ndërsa në mëngjes Fadili e kishte dërguar një ushtarë që ta thërras Naserin dhe i ka kërkuar që ta bëjë përsëri tërheqjen e ushtarit të vrarë, por Naseri e kishte dhënë tashmë përgjigjen dhe na ndaloj të gjithëve që mos të shkojnë me Fadilin.
“Pastaj, Fadili na ka marr me vete gjoja se po shkojmë në vëzhgim, duke arritur në drejtim të pozicioneve serbe afër nesh bie një predhë serbe dhe plagoset rëndë në pjesën e këmbës Xajë Çelaj. Menjëherë i kemi dhanë ndihmën e parë me qëllim të ndërprerjes së gjakderdhjes dhe e kemi tërhequr deri te rruga e Rrasës së Koshares. Aty ka ardhë një automjet i cili e ka marr për ta dërguar për trajtim në spital, ndërsa ne menjëherë ju jemi kthyer në luftime.
Ne mbrëmje përsëri ne “Cobrat” jemi bë bashkë dhe të nesërmen më datë 21 prill në mëngjes prapë arrin një ushtar për të na njoftuar se ka arritur ushqimi pastaj kemi shkuar. Këtë mëngjes Fadili ndahet me Naserin pak më lartë dhe bisedojnë diçka dukej një bisedë ndryshe, mirëpo Fadili shkoj për një kohë ti vizitoj ushtarët në vijën e parë dhe pas një gjysmë ore u kthye, prapë biseduan me Naserin dhe përnjëherë Naseri kërkoj nga ne që të përgatitemi menjëherë të shkojmë të tërheqim ushtarin e vrarë më 19 prill. Bashkë me ne erdhi dhe Fadili pasi e dinte afërsisht vendin ku gjendej trupi i ushtarit të vrarë”, tregon ushtari.
Sipas tij, ajo ditë ishte me mjegulle të kohëpaskohshme dhe riga shiu duke bërë më të lehtë afrimin deri të trupi i ushtarit të vrarë. “Fati deshi që unë të arrij i pari pranë trupit të vrarë. Unë u vendosa afër tij rreth 10 metra në pozicion luftimi që shokët të afrohen tek trupi i tij, dhe kontaktin e parë me ushtarin e vrarë e kishte Isni Rma, pastaj ka arritur Naseri, Afrimi me Fadilin – Bjeshkën, kurse Arbeni u vendos në pozicion luftimi por në anën e kundër.
Raketa pasi e kthej trupin në shpinë menjëherë ka fillua të qajë dhe ka thënë kuku po Komandant Saliun e paskan vra dhe e përqafonte, dhe aty u kuptua që prapa ushtarit të rëndësishëm qëndronte Komandant Saliu. Pasi që ishim shume afër pozicioneve serbe një nga ushtarët e ka heq qantën e shpinës dhe gjitha gjësendet e Saliut çka janë gjet i ka vendosur në qantë me qëllim që ti dorëzohen familjes, kurse kallashin e Saliut e ka marr Komandant Bjeshka”, vazhdon rrëfimin Pajaziti.
Ai tregon se nga vendi ku ka rënë dëshmorë i kombit Saliu, në krahun e majtë për jelek dhe këmishë e ka kap Naseri dhe në të djathtin Isniu deri sa Pajaziti edhe me tej me shokët bënin sigurinë gjatë tërheqjes.
“Posa kem hyrë në brendinë tonë në zonën e lirë Naseri u kthye me marr snajperin 12.7mm që e gjeti më herët në një nga pozicionet e luftimeve të datës 19 prill 1999, e ne të tjerët vazhduam tërheqjen e trupit të Saliut, madje Raketa e qitke dhe në shpinë trupin e Saliut. Posa kemi arritur te rruga e Rrasës së Koshares me trupin e Saliut përnjëherë Raketa e nxjerr një flamur kombëtar nga gjoksi dhe e mbulon trupin e Saliut me të, në vijën e par u hapë zjarr nga pozicionet tona dhe përnjëherë kanë filluar edhe granatimet serbe mbi pozicionet tona. Ne menduam se serbët kishin kuptuar se është bërë tërheqja e trupit të Saliut andaj kanë filluar ti garantojnë pozitat tona në Rrase deri në Gomure. posa kanë pushuar pak granatimet ka arritur njësia për tërheqjen e të rënëve dhe kanë vazhduar më tej me bartjen e trupit të Saliut për varrezat e Bajram Currit, kurse ne ju kemi kthyer luftimeve në vijën e parë. Gjatë luftimeve përpos që luftoja ballë për ballë me armikun serb kohë pas kohe kërkohej që të kthehem te pozicioni i Topit 75mm në Rrasë të Koshares që gjendej Milaimi me shokë”, tregon ai.
Ai thotë se, më 28 prill është kërkua nga ai që të lajmërohet në bazën komanduese pasi që kishte informacionin që familja e tij një pjesë kishin kaluar në Shqipëri gjegjësisht ishin vendosur në qytetin e Durrësit e për një pjesë të familjes nuk dihej fati i tyre, pasi që i kishin ndaluar forcat serbe.
“Me tregu drejt e kisha një parandjenjë se ka ndodhur diçka e keqe me ta pasi në fytyrat e komandantëve tanë vërehej sikur dinin diçka se me lehtësi pranuan dhe insistuan që të vizitoj unë një pjesë të familjes time që ishin tanimë në Durrës edhe pse e dija se do të ju mungoj shokëve të mi për disa ditë në luftime. Mu më lejuan 5 ditë, por unë në ditën e tretë jam kthyer në front me të kuptuar se 18 anëtarë të familjes time e në mesin e tyre ishte vrarë nga forcat serbe dhe babai im me kushëririn e parë, mosha e te vrarëve ishte nga 14 deri në moshën 60 vjeçare që nga familjarët dëgjova se i kishin ndarë nga familja në fshatin Meje, komuna e Gjakovës dhe i kanë pushkatuar posa janë ndarë nga ta. Gjaku më vlonte dhe vendosa që menjëherë ti kthehem luftimeve në Koshare. Me tu kthyer në luftime pothuaj se kishin kuptuar gjithë shokët se familjes time i kishte ndodh tragjedi pasi i kisha humbur 18 anëtarë me babanë, ata më ngushëllonin dhe më bënin edhe më të fort. Për mua ishte dhe një arsye më shumë që luftën ta vazhdoj deri në çlirimin e vendit”, tregon Pajaziti, derisa shton se për të tashmë në rend të parë ishte çlirimi i Kosovës që të ia sjellim lirinë popullit shqiptarë.
Pajaziti tregon se luftime kishte çdo ditë, dhe moti kishte filluar të përmirësohet, pasi siç thotë ai, tri javët e para të luftimeve ishte një mot shumë i ligë. Ai tregon se forcat serbe mundoheshin të pajtohen me disfatën, andaj me një luftë të kombinuar mundoheshin që të kthehen prapë në ofenzivën e tyre për ti rikthyer pozicionet, por UÇK-ja ishte më e forcuar dhe më mirë të pozicionuar, por edhe numri i ushtarëve ishtë rritur dukshëm sa për ti përballuar çdo sulmi të armikut.
“Sipas mendimit tim, luftimet e 11 majit kanë qenë vendimtare dhe ja kanë bërë me dije ushtrisë serbe që UÇK-ja i del Zot tokës së vet, ku ketë ditë falë qëndresës tonë në Rrasë të Koshares e sidomos në pjesën e gomureve prej kroit deri lartë që luftonim ne “Cobrat” serbët përkundër angazhimit të forcave te shumta u thyen dhe pësuan disfatë ku e kuptuan se e kanë humbur definitivisht luftën.
Ditën e 11 Majit 1999 nga njësi jonë “Cobra” ka ra dëshmori i kombit Izet Beqiraj “Baballoqi 2” nën komandën e Naser Vllasit, ky dhe ishte ushtari i parë që bie dëshmor nën komandën e tij dhe disa të plagosur. Atë ditë ishim të rrethuar nga tri anët qysh herët pa aguar mëngjesi filluan granatimet mbi forcat tona për ti lehtësuar depërtimin forcave të veta, tentuan të depërtojnë me2 tanke ku njeri tank ka vazhduar në drejtim të Abaz Thaçit, tjetri përball pozicioneve tona, mirëpo terreni ishte i tillë ku ne e paaftësuam një tank. Ishte ditë e rëndë dhe as vet nuk e di se si i kemi përballu luftimet në pjesën ku gjendeshim ne “Cobrat”, pasi në çdo cep ku ishim ne ishte granatur nga ushtria serbe, kurse luftimet kanë vazhduar deri në orët e pasditës rrëth orës 16:00.
Me 11 maj ishin hedhë dy raketa nga aviacioni te depoja fushore te përroi i Padeshit, ku kishte pas të vrarë dhe të plagosur, më pas gjatë luftimeve, Pajaziti thotë se kanë qenë të bombarduar nëpër pozicionet e tyre në Rrasë, poashtu edhe me 15 dhe 16 maj gjatë natës nga aviacioni ka pas bombradime ku ka pasë të vrarë dhe të plagosur. Më 16 maj nga një plumb është rënë dëshmor Abaz Thaçi nga Drenica.
Pas plagosjes së Naserit me ne ishte zëvendësi i tij Arben Sejdiu i cili vazhdoj deri në përfundimin e luftës, pasi Naseri ishte në kurim në spitalin e Tiranës. Por, dua të thekson se isha shumë i kënaqur që tashmë isha pjesë e njësisë “Cobra”, pasi asnjëherë nuk më ka munguar vullneti për luftë”, tregon Pajaziti.
“Falë një lufte të mirëfilltë të disiplinuar, mirë të përgatitur nga eproret tanë dhe organizuar e komanduar nga komandantet e sidomos atyre që qëndronin me ushtaret ballë përball në luftime kundër armikut serb dhe ndihmës ajrore të aleateve tanë ja kemi arritur që ta largojmë armikun shekullor nga toka jonë dhe tua sjellim lirinë popullit tonë të shumë vuajtur që kurrë me çizmja e barbareve serb mos të shkel mbi gjakun dhe tokën tonë. Pas largimit të agresorit serb nga Kosova jemi vendosur në Junik ku kam vazhduar deri në demobilizimin e UÇK-së. Ky ishte një rrëfim i imi në pika të shkurta dhe ishte privilegje për mua të jem ushtar i Sali Çekut, Agim Ramadanit, Xhemajl Fetahut dhe gjithë dëshmorëve të rënë për lirin që kemi sot pa dalluar bashkëluftëtarët e mi. Poashtu ndihem krenar që pata fatin të jam ushtar i Brigadës 138 “Agim Ramadani” ku fati dashi qe të mbijetoj dhe ti mbaj kujtimet dhe dhimbjet në shpirt për të gjithë ata që ranë për këtë vend. Uroj që kurrë më mos të shkelet assesi mbi gjakun e derdhur, mos ti harrojmë të rënët e kombit, mos të luajmë me vlerat e gjithë atyre që kontribuuan për këtë ditë, se mallkimi vjen nga vet ne".FUND
[size=40]Ushtari i “Cobrave”, tregon si u vra Sali Çekaj dhe ushtarët e tjerë[/size]
Bota Sot | 08.05.2015 10:13 • Nehat SHAQIRI
Share on facebookShare on printShare on emailShare on twitterMore Sharing Services
Rrëfimi i luftëtarit të UÇK-së, Jeton Pajaziti, sot po i vjen fundi. Bashkëluftëtari i dëshmorit Fadil Maloku “Mortaja”, në rrëfimin e tretë për gazetën “Bota sot” rrëfen ngjarjet e fundit pas vdekjes së shumë bashkëluftëtarëve të tij. Ai thotë se, me 19 prill 1999 ishte nën komandën e komandant Naseri Vllasit “Cobres” në drejtim të Oplazit, dhe nga ana e poshtme janë përgatitur që ti sulmojnë nga prapa forcat serbe të cilat gjendeshin aty.
Jeton Pajaziti“Deri në afërsi kemi arritur në kolonë për një duke mbajtur distancën në gjendje gatishmërie për luftime, posa jemi ofruar pozicioneve serbe e di se komandant Naseri ka bisedua me Antonin në radiolidhje dhe është kërkua që të kthehemi sa më parë në Rrasë pasi aty zhvilloheshin luftime të ashpra. Menjëherë jemi nisur, mirëpo trashësia e borës ishte në disa pjesë akoma mbi 1 metër. Pasdite kemi arritur te Rrasa me qëllim që ti lajmërohemi Veteranit-Saliut, mirëpo askush nuk dinte ku gjendej ai. Një ushtar i thotë Naserit se është një komandant i ri “Bjeshka”. Naseri ka kërkua me dërgua tek ai, posa kemi arritur tek ai e kuptuam se bëhej fjalë për Fadil Haderxhonajn, derisa Naseri insistonte që ta takoj Saliun. Fadili i kërkonte që ta bëj tërheqjen e një ushtari të rëndësishëm që ishte vrarë gjatë ditës, kurse Saliun e arsyetonte se ka shkuar në Tiranë dhe i kërkojë Naserit se ai duhet me tërheq trupin e ushtarit të vrarë, sipas tij të rëndësishëm. Naseri me një nervozë i tha - pasi po i dallon ushtarët të rëndësishëm dhe të parëndësishëm, unë s’do ta tërheq”, rrëfen Pajaziti.
Ai thekson se, më pas kanë hëngër darkë dhe kanë shkuar për të pushuar, ndërsa në mëngjes Fadili e kishte dërguar një ushtarë që ta thërras Naserin dhe i ka kërkuar që ta bëjë përsëri tërheqjen e ushtarit të vrarë, por Naseri e kishte dhënë tashmë përgjigjen dhe na ndaloj të gjithëve që mos të shkojnë me Fadilin.
“Pastaj, Fadili na ka marr me vete gjoja se po shkojmë në vëzhgim, duke arritur në drejtim të pozicioneve serbe afër nesh bie një predhë serbe dhe plagoset rëndë në pjesën e këmbës Xajë Çelaj. Menjëherë i kemi dhanë ndihmën e parë me qëllim të ndërprerjes së gjakderdhjes dhe e kemi tërhequr deri te rruga e Rrasës së Koshares. Aty ka ardhë një automjet i cili e ka marr për ta dërguar për trajtim në spital, ndërsa ne menjëherë ju jemi kthyer në luftime.
Ne mbrëmje përsëri ne “Cobrat” jemi bë bashkë dhe të nesërmen më datë 21 prill në mëngjes prapë arrin një ushtar për të na njoftuar se ka arritur ushqimi pastaj kemi shkuar. Këtë mëngjes Fadili ndahet me Naserin pak më lartë dhe bisedojnë diçka dukej një bisedë ndryshe, mirëpo Fadili shkoj për një kohë ti vizitoj ushtarët në vijën e parë dhe pas një gjysmë ore u kthye, prapë biseduan me Naserin dhe përnjëherë Naseri kërkoj nga ne që të përgatitemi menjëherë të shkojmë të tërheqim ushtarin e vrarë më 19 prill. Bashkë me ne erdhi dhe Fadili pasi e dinte afërsisht vendin ku gjendej trupi i ushtarit të vrarë”, tregon ushtari.
Sipas tij, ajo ditë ishte me mjegulle të kohëpaskohshme dhe riga shiu duke bërë më të lehtë afrimin deri të trupi i ushtarit të vrarë. “Fati deshi që unë të arrij i pari pranë trupit të vrarë. Unë u vendosa afër tij rreth 10 metra në pozicion luftimi që shokët të afrohen tek trupi i tij, dhe kontaktin e parë me ushtarin e vrarë e kishte Isni Rma, pastaj ka arritur Naseri, Afrimi me Fadilin – Bjeshkën, kurse Arbeni u vendos në pozicion luftimi por në anën e kundër.
Raketa pasi e kthej trupin në shpinë menjëherë ka fillua të qajë dhe ka thënë kuku po Komandant Saliun e paskan vra dhe e përqafonte, dhe aty u kuptua që prapa ushtarit të rëndësishëm qëndronte Komandant Saliu. Pasi që ishim shume afër pozicioneve serbe një nga ushtarët e ka heq qantën e shpinës dhe gjitha gjësendet e Saliut çka janë gjet i ka vendosur në qantë me qëllim që ti dorëzohen familjes, kurse kallashin e Saliut e ka marr Komandant Bjeshka”, vazhdon rrëfimin Pajaziti.
Ai tregon se nga vendi ku ka rënë dëshmorë i kombit Saliu, në krahun e majtë për jelek dhe këmishë e ka kap Naseri dhe në të djathtin Isniu deri sa Pajaziti edhe me tej me shokët bënin sigurinë gjatë tërheqjes.
“Posa kem hyrë në brendinë tonë në zonën e lirë Naseri u kthye me marr snajperin 12.7mm që e gjeti më herët në një nga pozicionet e luftimeve të datës 19 prill 1999, e ne të tjerët vazhduam tërheqjen e trupit të Saliut, madje Raketa e qitke dhe në shpinë trupin e Saliut. Posa kemi arritur te rruga e Rrasës së Koshares me trupin e Saliut përnjëherë Raketa e nxjerr një flamur kombëtar nga gjoksi dhe e mbulon trupin e Saliut me të, në vijën e par u hapë zjarr nga pozicionet tona dhe përnjëherë kanë filluar edhe granatimet serbe mbi pozicionet tona. Ne menduam se serbët kishin kuptuar se është bërë tërheqja e trupit të Saliut andaj kanë filluar ti garantojnë pozitat tona në Rrase deri në Gomure. posa kanë pushuar pak granatimet ka arritur njësia për tërheqjen e të rënëve dhe kanë vazhduar më tej me bartjen e trupit të Saliut për varrezat e Bajram Currit, kurse ne ju kemi kthyer luftimeve në vijën e parë. Gjatë luftimeve përpos që luftoja ballë për ballë me armikun serb kohë pas kohe kërkohej që të kthehem te pozicioni i Topit 75mm në Rrasë të Koshares që gjendej Milaimi me shokë”, tregon ai.
Ai thotë se, më 28 prill është kërkua nga ai që të lajmërohet në bazën komanduese pasi që kishte informacionin që familja e tij një pjesë kishin kaluar në Shqipëri gjegjësisht ishin vendosur në qytetin e Durrësit e për një pjesë të familjes nuk dihej fati i tyre, pasi që i kishin ndaluar forcat serbe.
“Me tregu drejt e kisha një parandjenjë se ka ndodhur diçka e keqe me ta pasi në fytyrat e komandantëve tanë vërehej sikur dinin diçka se me lehtësi pranuan dhe insistuan që të vizitoj unë një pjesë të familjes time që ishin tanimë në Durrës edhe pse e dija se do të ju mungoj shokëve të mi për disa ditë në luftime. Mu më lejuan 5 ditë, por unë në ditën e tretë jam kthyer në front me të kuptuar se 18 anëtarë të familjes time e në mesin e tyre ishte vrarë nga forcat serbe dhe babai im me kushëririn e parë, mosha e te vrarëve ishte nga 14 deri në moshën 60 vjeçare që nga familjarët dëgjova se i kishin ndarë nga familja në fshatin Meje, komuna e Gjakovës dhe i kanë pushkatuar posa janë ndarë nga ta. Gjaku më vlonte dhe vendosa që menjëherë ti kthehem luftimeve në Koshare. Me tu kthyer në luftime pothuaj se kishin kuptuar gjithë shokët se familjes time i kishte ndodh tragjedi pasi i kisha humbur 18 anëtarë me babanë, ata më ngushëllonin dhe më bënin edhe më të fort. Për mua ishte dhe një arsye më shumë që luftën ta vazhdoj deri në çlirimin e vendit”, tregon Pajaziti, derisa shton se për të tashmë në rend të parë ishte çlirimi i Kosovës që të ia sjellim lirinë popullit shqiptarë.
Pajaziti tregon se luftime kishte çdo ditë, dhe moti kishte filluar të përmirësohet, pasi siç thotë ai, tri javët e para të luftimeve ishte një mot shumë i ligë. Ai tregon se forcat serbe mundoheshin të pajtohen me disfatën, andaj me një luftë të kombinuar mundoheshin që të kthehen prapë në ofenzivën e tyre për ti rikthyer pozicionet, por UÇK-ja ishte më e forcuar dhe më mirë të pozicionuar, por edhe numri i ushtarëve ishtë rritur dukshëm sa për ti përballuar çdo sulmi të armikut.
“Sipas mendimit tim, luftimet e 11 majit kanë qenë vendimtare dhe ja kanë bërë me dije ushtrisë serbe që UÇK-ja i del Zot tokës së vet, ku ketë ditë falë qëndresës tonë në Rrasë të Koshares e sidomos në pjesën e gomureve prej kroit deri lartë që luftonim ne “Cobrat” serbët përkundër angazhimit të forcave te shumta u thyen dhe pësuan disfatë ku e kuptuan se e kanë humbur definitivisht luftën.
Ditën e 11 Majit 1999 nga njësi jonë “Cobra” ka ra dëshmori i kombit Izet Beqiraj “Baballoqi 2” nën komandën e Naser Vllasit, ky dhe ishte ushtari i parë që bie dëshmor nën komandën e tij dhe disa të plagosur. Atë ditë ishim të rrethuar nga tri anët qysh herët pa aguar mëngjesi filluan granatimet mbi forcat tona për ti lehtësuar depërtimin forcave të veta, tentuan të depërtojnë me2 tanke ku njeri tank ka vazhduar në drejtim të Abaz Thaçit, tjetri përball pozicioneve tona, mirëpo terreni ishte i tillë ku ne e paaftësuam një tank. Ishte ditë e rëndë dhe as vet nuk e di se si i kemi përballu luftimet në pjesën ku gjendeshim ne “Cobrat”, pasi në çdo cep ku ishim ne ishte granatur nga ushtria serbe, kurse luftimet kanë vazhduar deri në orët e pasditës rrëth orës 16:00.
Me 11 maj ishin hedhë dy raketa nga aviacioni te depoja fushore te përroi i Padeshit, ku kishte pas të vrarë dhe të plagosur, më pas gjatë luftimeve, Pajaziti thotë se kanë qenë të bombarduar nëpër pozicionet e tyre në Rrasë, poashtu edhe me 15 dhe 16 maj gjatë natës nga aviacioni ka pas bombradime ku ka pasë të vrarë dhe të plagosur. Më 16 maj nga një plumb është rënë dëshmor Abaz Thaçi nga Drenica.
Pas plagosjes së Naserit me ne ishte zëvendësi i tij Arben Sejdiu i cili vazhdoj deri në përfundimin e luftës, pasi Naseri ishte në kurim në spitalin e Tiranës. Por, dua të thekson se isha shumë i kënaqur që tashmë isha pjesë e njësisë “Cobra”, pasi asnjëherë nuk më ka munguar vullneti për luftë”, tregon Pajaziti.
“Falë një lufte të mirëfilltë të disiplinuar, mirë të përgatitur nga eproret tanë dhe organizuar e komanduar nga komandantet e sidomos atyre që qëndronin me ushtaret ballë përball në luftime kundër armikut serb dhe ndihmës ajrore të aleateve tanë ja kemi arritur që ta largojmë armikun shekullor nga toka jonë dhe tua sjellim lirinë popullit tonë të shumë vuajtur që kurrë me çizmja e barbareve serb mos të shkel mbi gjakun dhe tokën tonë. Pas largimit të agresorit serb nga Kosova jemi vendosur në Junik ku kam vazhduar deri në demobilizimin e UÇK-së. Ky ishte një rrëfim i imi në pika të shkurta dhe ishte privilegje për mua të jem ushtar i Sali Çekut, Agim Ramadanit, Xhemajl Fetahut dhe gjithë dëshmorëve të rënë për lirin që kemi sot pa dalluar bashkëluftëtarët e mi. Poashtu ndihem krenar që pata fatin të jam ushtar i Brigadës 138 “Agim Ramadani” ku fati dashi qe të mbijetoj dhe ti mbaj kujtimet dhe dhimbjet në shpirt për të gjithë ata që ranë për këtë vend. Uroj që kurrë më mos të shkelet assesi mbi gjakun e derdhur, mos ti harrojmë të rënët e kombit, mos të luajmë me vlerat e gjithë atyre që kontribuuan për këtë ditë, se mallkimi vjen nga vet ne".FUND
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Re: Si ra heroikisht Sali çeku
Perparimi Ven 8 Mai - 17:40
[size=15]Agim Gashi[/size]
[size=15]Në shenjë respekti përkujtoj 10 vjetorin e rënjës së heroit-Komandantit Sali Çekaj[/size]
[size=15]Shkeputur nga libri: "Në themelet e traditës kombëtare Shqiptare"
Te autorit: Xhafer Leci[/size]
Te autorit: Xhafer Leci[/size]
[size=15]BETEJA E LAVDISHME E KOSHARES DHE VRASJET E DYSHIMTA NGA PUSITË
Po bëhen gati 6 vjet nga vrasja e komandantëve legjendarë Salih Çekaj dhe Agim Ramadani. Flitet se dikush i vrau nga pusia në pabesi? Këtë s’mund ta besojë askush. Dhe nëse kjo është e vertetë, atëherë pse nuk flitet haptazi. Pse heshtin shokët e tyre të luftës, të cilët ishin afër tyre kur u vranë!? Sepse është e pabesueshme që askush të mos dijë të vërtetën se si dhe në çfarë rrethanash janë vrarë dy komandantët më kryesorë të betejës më të lavdishme të luftëtarëve shqiptarë kundër ushtrisë serbe gjatë luftës së fundit, siç ishte ajo e Koshares. Dhe nëse janë vrarë nga pusia, shtrohet pyetja se kush i vrau. Ata që dinë më shumë për vrasjen e tyre duhet ta thonë të vërtetën ashtu siç ka qenë dhe pa ngurrim. Historia e një populli duhet të shkruhet drejt. Andaj u bëj thirrje të gjithë atyre që kanë informata rreth mënyrës së vrasjes së S. Çekajt dhe A. Ramadanit ta thonë fjalën e tyre publikisht, sepse mbajtja fshehtë e të së vërtetës nuk sjell asgjë të rëndë-sishme në historinë e luftës së Koshares, përkundrazi e dëmton shumë atë, sidomos në aspektin politik të saj. Sa më gjatë që të heshtet e vërteta rreth këtyre aq më i rëndë do të bëhet kujtimi për këta dy komandantë të UÇK-së. Shpeshherë dëgjohet se Salihu është vrarë me një plumb në qafë prej një gjuajtje anash. Vrasësit, nëse janë shqiptarë, familjet e tyre u farofshin. Ata askujt nuk i kishin borxh, por dikush ua kishte frikën, se ata do mbeteshin heronjë e komandantë të gjallë. [/size]
Po bëhen gati 6 vjet nga vrasja e komandantëve legjendarë Salih Çekaj dhe Agim Ramadani. Flitet se dikush i vrau nga pusia në pabesi? Këtë s’mund ta besojë askush. Dhe nëse kjo është e vertetë, atëherë pse nuk flitet haptazi. Pse heshtin shokët e tyre të luftës, të cilët ishin afër tyre kur u vranë!? Sepse është e pabesueshme që askush të mos dijë të vërtetën se si dhe në çfarë rrethanash janë vrarë dy komandantët më kryesorë të betejës më të lavdishme të luftëtarëve shqiptarë kundër ushtrisë serbe gjatë luftës së fundit, siç ishte ajo e Koshares. Dhe nëse janë vrarë nga pusia, shtrohet pyetja se kush i vrau. Ata që dinë më shumë për vrasjen e tyre duhet ta thonë të vërtetën ashtu siç ka qenë dhe pa ngurrim. Historia e një populli duhet të shkruhet drejt. Andaj u bëj thirrje të gjithë atyre që kanë informata rreth mënyrës së vrasjes së S. Çekajt dhe A. Ramadanit ta thonë fjalën e tyre publikisht, sepse mbajtja fshehtë e të së vërtetës nuk sjell asgjë të rëndë-sishme në historinë e luftës së Koshares, përkundrazi e dëmton shumë atë, sidomos në aspektin politik të saj. Sa më gjatë që të heshtet e vërteta rreth këtyre aq më i rëndë do të bëhet kujtimi për këta dy komandantë të UÇK-së. Shpeshherë dëgjohet se Salihu është vrarë me një plumb në qafë prej një gjuajtje anash. Vrasësit, nëse janë shqiptarë, familjet e tyre u farofshin. Ata askujt nuk i kishin borxh, por dikush ua kishte frikën, se ata do mbeteshin heronjë e komandantë të gjallë. [/size]
[size=15][size=12]Për komanantin Salih Çeku, ish ushtari e tij Flamur Kajtazi sjell këtë kujtim: Po më kujtohet me një rast një armë që e patëm zanë këtu të okupatorit, e cila quhej 20 mm. Dhe e tërhoqëm prapa në këtë pjesën këtu. Vend më i sigurt. Dojshim me e pastrua. Filluem me e pastrue por na ishim ushtarë të rinj. Arritëm me e pastrue, por nuk mujshim me e montue taman për me e përdorë. Si më duket aq u mërzit komandant Salihu dhe nuk mujsha me paramendue se ka pasë merzi më të madhe se ate moment dhe shkoi të kolegët e tij Fadil Hadërgjonaj, Milazim Maraj të cilët ishin naltë atje. Kur erdhi më tha; çka u ba Istog, se Istog më quante ashtu.
Çka po ta merr mendja se a asht gati për zjarr. I thash ma merrë mendja se u ba. Si sot e dij kur a kanë aty. A kanë një ulëse. E kam fillue me qitë atje. Nuk di çfarë gëzimi më të madh ka pas në jetën e vetë. Aq shumë sa nuk ua merr mendja juve as çdonjerit.
[/size][/size]
Çka po ta merr mendja se a asht gati për zjarr. I thash ma merrë mendja se u ba. Si sot e dij kur a kanë aty. A kanë një ulëse. E kam fillue me qitë atje. Nuk di çfarë gëzimi më të madh ka pas në jetën e vetë. Aq shumë sa nuk ua merr mendja juve as çdonjerit.
[/size][/size]
[size=15][size=12]Më kujtohet mirë Salih Çekaj mu në këte vend. Vetëm unë jam konë me të. Kur erdhën dhe e kërkuen për ndihmë. Se kishin nevojë për te në Rrasë, atje naltë. Dhe po e pyes se isha vetëm unë me të. Dhe i thash; komandant çka me ba tash. Qysh me i ba? Kemi çka me ba boll. Tha, ti duhet të rrijsh këtu dhe nuk guxon asnjë shka me u ngjitë për grykë të Botushës. Çdo gja duhet me e pasë nën kontroll. Kjo pikë nuk guxon me u lëshue.
Unë, tha po shkoi atje naltë dhe menjeherë kthehna. E dij si sot që ka pasë diçka tue ngranë. Më ka lanë aty dhe më tha; Flamur qeta asht për ty. E ka marrë armën qe e ka posedue. Në dorë armën dhe a nisë përpjet. Ndërkohë kam pritë me u kthye...Por...ma në fund komandant Salih Cekaj, por...nuk arriti. Kish ra...Heshtje...Kushedi a thirri. Dëshmitarë ka e nuk ka?! Ndoshta thirri e thirri, sa ushtoi e gjithë bjeshka e Koshares der te Rrasa e Zogut.
Gjeravica a dëgjoi? Pushka e tij habertare po jepte kushtrimin e lirisë. Por një thirrje tjetër tinzare bashkë me një plumb ia prenë udhën drejtë lirisë. Ishte pushka e armikut shekullor që qëllonte panderprerë në lulet më të bukura të Kosovës. Ajo pushkë e shtriu për toke Salih Çekajn. Përsëri zbrazje pushkës.
Më në fund ai përsëri po bënte përpjekjet e fundit që të nisej drejt shokëve më këngë e me krisma si në luftë, se luftë ishte. Luftë për çlirimin e Kosovës. Pra, mbi Rrasën e Koshares disa plumba ia prenë udhën që e kish nisur tash e mbi 100 vjet edhe gjyshi i tij, kaçak mali. Salih Çekaj ra në vlugun e ecjes së tij drejt tokës së Kosovës që shihte më mirë se kushdo tjetër dritën e lirisë.
Gjaku skuqi tokën e lirë. Jehuan bjeshkët, por gjëma e plumbave dhe mortajave nuk u ndal. Trimi kishte rënë përmbys duke përqafuar dheun e tij të ri e të lashtë. Ra me armë në dorë! Sa e kishte dashur armën? Gjatë gjithë jetës dëshironte të ishte me të bekuarën që të vriste vetëm armiq të këtij trolli.
Në vendin ku ra heroi Salih Çekaj, lulet e zbukuruan bjeshkën dhe Rrasën e Koshares. Në rrënjët e gurit u poq pema e lirisë. Lejlekët u trëmbën dhe bashkë me shqipet sollën lajmin se një pranverë e re po lulëzonte në Kosovën e mbuluar nga tymi e flaka.
[/size][/size]
Unë, tha po shkoi atje naltë dhe menjeherë kthehna. E dij si sot që ka pasë diçka tue ngranë. Më ka lanë aty dhe më tha; Flamur qeta asht për ty. E ka marrë armën qe e ka posedue. Në dorë armën dhe a nisë përpjet. Ndërkohë kam pritë me u kthye...Por...ma në fund komandant Salih Cekaj, por...nuk arriti. Kish ra...Heshtje...Kushedi a thirri. Dëshmitarë ka e nuk ka?! Ndoshta thirri e thirri, sa ushtoi e gjithë bjeshka e Koshares der te Rrasa e Zogut.
Gjeravica a dëgjoi? Pushka e tij habertare po jepte kushtrimin e lirisë. Por një thirrje tjetër tinzare bashkë me një plumb ia prenë udhën drejtë lirisë. Ishte pushka e armikut shekullor që qëllonte panderprerë në lulet më të bukura të Kosovës. Ajo pushkë e shtriu për toke Salih Çekajn. Përsëri zbrazje pushkës.
Më në fund ai përsëri po bënte përpjekjet e fundit që të nisej drejt shokëve më këngë e me krisma si në luftë, se luftë ishte. Luftë për çlirimin e Kosovës. Pra, mbi Rrasën e Koshares disa plumba ia prenë udhën që e kish nisur tash e mbi 100 vjet edhe gjyshi i tij, kaçak mali. Salih Çekaj ra në vlugun e ecjes së tij drejt tokës së Kosovës që shihte më mirë se kushdo tjetër dritën e lirisë.
Gjaku skuqi tokën e lirë. Jehuan bjeshkët, por gjëma e plumbave dhe mortajave nuk u ndal. Trimi kishte rënë përmbys duke përqafuar dheun e tij të ri e të lashtë. Ra me armë në dorë! Sa e kishte dashur armën? Gjatë gjithë jetës dëshironte të ishte me të bekuarën që të vriste vetëm armiq të këtij trolli.
Në vendin ku ra heroi Salih Çekaj, lulet e zbukuruan bjeshkën dhe Rrasën e Koshares. Në rrënjët e gurit u poq pema e lirisë. Lejlekët u trëmbën dhe bashkë me shqipet sollën lajmin se një pranverë e re po lulëzonte në Kosovën e mbuluar nga tymi e flaka.
[/size][/size]
[size=15][size=12]...........................................................................[/size][/size]
[size=15][size=12]Tjeter artikull[/size][/size]
[size=15][size=16]Bota sot", z. Berisha, për herë të parë, ka shpalosur shmëçka nga ajo që di për luftën. Veç kësaj, ka shprehur edhe brengat e tij për të këqijat që ia kanë sjellë lëpëkëstët kësaj lufte, dhe popullit. Po ashtu, ka shprehur edhe reagimet e tij ndaj disa pjesëve të intervistës së Xhavit Halitit dhënë ditores "Zëri". Xhemajl Berisha ka hedhur poshtë edhe disa deklarata të Bajram Kosumit, të cilat i ka cilësuar tepër cinike. Po ashtu ka vërtetuar, me këtë intervistë, të gjitha fjalët që i ka thënë kohë më parë, po në këtë gazetë, bashkëveprimtari i tij, Saim Tahiraj nga Belegu i Deçanit. Përmes z. Berisha, lexuesit do ta kenë edhe më të qartë figurën e madhe kombëtare të Sali Çekut, dhe të grupit të tij prej 33 pjestarëve. Lexuesit do të dinë disa detaje të panjohura deri më tani, për legjendarët Adem Jasharin e Sali Çekajn. Dhe shumë e shumë gjëra të tjera, gjatë rrëfimit të të cilave, Xhemajl Berisha shkëput rrjedhën e tyre, për ta shfryrë mllefin dhe mallkimin e vet në ata që sot Adem Jasharin e quajnë njeri të LPK-së, që Sali Çekajt nuk duan t'ia pranojnë rolin e vet të madh në historinë kombëtare, që vrasin natën e vajtojnë ditën, që kanë vrarë njerëz edhe gjatë luftës dhe pas saj, në emër të atdhetarizmit të rrejshëm etj…
[/size][/size]
[/size][/size]
[size=15][size=16]Më 29 dhjetor '91-s, në mëngjes, shtëpia e Saim Tahirit, po ashtu, u rrethua nga policia serbe. Dhe tri shtëpi të tjera në Kodrali të Deçanit. Samiu është zënë në shtëpi, Shkëlzen Gjonaj në Kodrali, ndërsa Hasan Ferizi kishte arritur të ikte. Osmani s'ka qenë në shtëpi, andaj edhe ky arriti të ikte. Saimi kishte ikur në mëngjes, me një djalë të axhës-Zymer Tahirajn. Bashkë me të, kanë ardhur te unë në Pozhar. Kur e pashë Zymer Tahirajn, u tremba mos kishte vdekur kush, ose mos kishte ndodhur diçka tjetër. I shqetësuar i thashë se ç'kishte ndodhur. " E ka burgosur policia Samiun ", më tha ai. E pyeta pastaj për Saimin. Për të, më tha se ishte andej shtëpisë sime, por se nuk kishte ardhur deri këtu, sepse kishte menduar mos ishim rrethuar edhe ne. U tregova se e kam dëgjuar një tanks, por se nuk e kisha ditur ç'ishte duke ndodhur. Kisha menduar se, si zakonisht, ishte duke u sjellë policia. Pritëm, i thashë. U bëmë bashkë me Saimin. Ai kërkoi nga unë të shkoja në Kodrali, ose ta dërgoja dikë tjetër për të shikuar se çka ishte duke ndodhur. Pranova, dhe e pyeta pastaj se ku duhej të takoheshim. "Në shtëpi të Isuf Zymerit,[/size][/size]
[size=15][size=16]"Xhavit Haliti provakator[/size][/size]
[size=15][size=16] delegati " i parë që na erdhi ishte Xhavit Haliti. Në vilë, ku ishim unë, Saimi, Demë Berisha, Bajram Pozhari e shumë të tjerë, Xhavit Haliti m'u ka drejtuar me këto fjalë: "Tungjatjeta, Xhemajl Berisha!". " Tungjatjeta", ia ktheva. Nuk më bëri përshtypje. " Më duket se s'po më njeh ? ", vazhdoi Xhaviti. " Më fal,- i thashë-, se s'po të njoh. Ka kaluar kohë e gjatë e s'më kujtohesh". Ai ma ktheu: " Të kujtohet atëherë me Ramë Lulin në Burgun e Pejës ? ". " Ahaaa,- i thashë-, po, po tash po e di ". Mua s'më kujtohej aspak veç i thashë ashtu. Nejse e vazhduam bisedën. "Pse ke ikur, çka ka ndodhur? ", më pyeti: " Apo për biznes diçka?". " Pse, tregtar të dukem a, apo po tallesh me mua?", iu drejtova. "Vërtet fola", m'u përgjigj. Nejse. I rashë shkurt. "M'i ka zënë ca shokë policia, andaj ika, sepse kishte mundësi të më montonin ndonjë gjë".
[/size][/size]
[/size][/size]
[size=15][size=16]...................................................................[/size][/size]
[size=15][size=16]Bedri Islami njeri i sigurimit te Enver qenit qe ka marr ne pyetje kosovaret gjere ne çmendje[/size][/size]
[size=15][size=16]" delegati " i parë që na erdhi ishte Xhavit Haliti. Në vilë, ku ishim unë, Saimi, Demë Berisha, Bajram Pozhari e shumë të tjerë, Xhavit Haliti m'u ka drejtuar me këto fjalë: "Tungjatjeta, Xhemajl Berisha!". " Tungjatjeta", ia ktheva. Nuk më bëri përshtypje. " Më duket se s'po më njeh ? ", vazhdoi Xhaviti. " Më fal,- i thashë-, se s'po të njoh. Ka kaluar kohë e gjatë e s'më kujtohesh". Ai ma ktheu: " Të kujtohet atëherë me Ramë Lulin në Burgun e Pejës ? ". " Ahaaa,- i thashë-, po, po tash po e di ". Mua s'më kujtohej aspak veç i thashë ashtu. Nejse e vazhduam bisedën. "Pse ke ikur, çka ka ndodhur? ", më pyeti: " Apo për biznes diçka?". " Pse, tregtar të dukem a, apo po tallesh me mua?", iu drejtova. "Vërtet fola", m'u përgjigj. Nejse. I rashë shkurt. "M'i ka zënë ca shokë policia, andaj ika, sepse kishte mundësi të më montonin ndonjë gjë".
[/size][/size]
[/size][/size]
"Së bashku me të tjerët, ishin vendosur në Shtëpinë e Oficierëve, siç quhej në atë kohë". As kjo s'është aspak e vërtetë, sepse Ademi më 1991 s'ka qëndruar në atë shtëpi, si thotë Xhaviti, por ka bërë ushtrime me shokët e tij në Malin e Dajtit, në Surrel. Xh. Haliti thotë:" ...normalisht s'kishim asgjë tjetër se ç'të bënim, pos që rrinim së bashku në një çajtore, ku mblidheshim dhe bisedonim".
Fatkeqësia është se tash, kur dikujt i duhen poena politikë, e hap
gojën për ta bërë të afërt komandantin legjendar Adem Jasharin
[size=15][size=16].....................................................................................................................[/size][/size]
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Re: Si ra heroikisht Sali çeku
Perparimi Jeu 17 Sep - 13:50
- J’aime · Répondre · 2 · 10 septembre, 21:18
Haxhi Kuçi Ramiz Kastrat;Ju lutemi me tregue te verteten a e thyet vertete ju kufirin shqiptaro shqiptar,apo e morret te gaqem si enveri kur i mirrte per siper vrsjet e gjermaneve nga ana e aeroplanave te tyre.Rasti e vrasjes se Sali Qekut a e dini?Kush e terhoqi kufomen?Nese e dini ju besoj qe keni qen ne lufte.
J’aime · Répondre · 1 · 10 septembre, 21:37
Ramiz Kastrati Haxhi Kuçi -Po e tham te verteten dhe vetem te verteten pa i shtue apo hjekun kurrgja ngjarjeve se si ashte thye kufiri Shqiptaro Shqiptar me 9 Prill 1999.Perveq forcave te UCK-se te Brigades sone e qe numeronim hiq ma shume se 150 luftetare kemi arrit...Voir plus
Je n’aime plus · Répondre · 3 · 10 septembre, 22:23 · Modifié
Avni Ademi Isa po ti paske shum imformat tsakta pse nuk pe lajmron ne polici o qysh jeni bo ju kuku per juve jo ma qoj rusija jo serbija qa jon kto fantazina o shqiptar zeza kush esht i mir per juve i keni votu kriminelat mat mdhaj po ju udhheqin jau shiten kosoven e hoxhallart e ngrat qe luftun sod ju doken spiuna te rusis phu zoti ju marroft
J’aime · Répondre · 3 · 10 septembre, 22:38
Haxhi Kuçi Ramiz Kastrati ;Pra pa ndihmen e Topave te shqiperise,nuk do ja kishit dalur mbare,keshtu po me duket,besa edhe aeroplanet e NATOS ma vone.Ju na tregoni se pasket qen 150 ushtar;Sa keni pasur force me mbajte frontin,apo ate teritor te çliruarNeqoftese do e kishit thye kufirin Po mos keni harrue me cekur per terheqjen e Sali Qekut,mos ishte komandant Cobra qe e beri terheqjen.Po edhe vellau i Aziz Kelmendit ka deklarue se e ka ba terheqjen e kufomes se Sali Qekut.Cobra ma jep numrin e ushtareve te uçk es shume ma te madhe se sa ju qe na tregoni.çka mendoni a ishte ndonje kurthe e bame ndaj Sali Qekut ?Para se te hyne ne sulm ate dite,mos valle e kane rendue e etiketue enveristat me fjale fyese?Si qellim qe ta humbi kontrollen si nje komandant i persosur.
J’aime · Répondre · 3 · 10 septembre, 23:00
Ramiz Kastrati Cili Cobra e ke fjalen bre Naser Vllasin a ?Hajt bre burre se hiq kerkah me informata nuk qenke,po cfar Naser Vllasi qfar bakrraqi,as aty nuk ka qene,e per me ta vertetue kete mundem me te sjellun deshmitar sa te duesh e as vllau i Aziz Kelmendit te
Je n’aime plus · Répondre · 2 · 10 septembre, 23:37
Ramiz Kastrati Haxhi Kuçi Cobra e ke fjalen bre Naser Vllasin a ?Hajt bre burre se hiq kerkah me informata nuk qenke,po cfar Naser Vllasi qfar bakrraqi,as aty nuk ka qene,e per me ta vertetue kete mundem me te sjellun deshmitar sa te duesh e as vllau i Aziz Kelmendit Besimi te cilin e kam edhe kojshi
J’aime · Répondre · 1 · 10 septembre, 23:38
Haxhi Kuçi Ramiz Kastrati ,por po genjejn te dyte sipas juve.Mire,ju lutem nese ke deshmitar nuk kishte me qen e keqe me deklarue ore vella se na mbyten me rrena.
J’aime · Répondre · 2 · 10 septembre, 23:38
Ramiz Kastrati Rrena jane edhe ta garantoj une ndersa deshmitaret ti shkruej neser me emer e mbiemer dhe se thirre ti Naser Vllasin le t´ma thote para syve kete deshmine e tij apo cilindo tjeter.
J’aime · Répondre · 1 · 10 septembre, 23:40
Haxhi Kuçi Une ti tregova dy komandanta qe po genjejne e ju ,nese keni mundesi tregoni ore vella e ta qesim drejtesine ne siperfaqe,se na shkatrruan pseodopatriotat,eh medet po vuan populli e tradhetaret po pasurohen,e ne po heshtim.Heshtja eshte tradhetia ma e medhe ndaj popullit dhe familjes ne fjale.
J’aime · Répondre · 3 · 10 septembre, 23:52
Haxhi Kuçi Ramiz Kastrat,ku e lam e ku na mbeti muhabeti?Naser Vllasi cobra,Anton Quni,A. Kelmendi,.Rrustem Berisha,Ruzhdi Saramati,Azem Perllaku....
J’aime · Répondre · 1 · 12 septembre, 19:43
Ramiz Kastrati Haxhi Kuci-nji gja duhet dijtu ti qe,edhe pse kam shume respekt per familjen Kelmendi dhe se jane nji familje me shume vlera veqse,Besim Kelmendi nuk ka qene kurrfare Komandanti.Ta garantoj une kete.Te tjeret le te vijne ketu dhe e diskutojme kete pune deri ne fund
Je n’aime plus · Répondre · 2 · 12 septembre, 19:45
Ramiz Kastrati Antonin mos e fto se tash ashte ba i madh e nuk pergjigjet émoticône wink
Je n’aime plus · Répondre · 2 · 12 septembre, 19:47
Ramiz Kastrati A e ke pyet Naser Vllasin a e mban mend Raketen ?Pyete per Raketen
Je n’aime plus · Répondre · 2 · 12 septembre, 19:53
Haxhi Kuçi Shume me vend e keni per disa fjale Ramiz Kastrati.Besim Kelmendi ka deklarue se e ka pare me syt e vete duke gjuajte mbrapa Sali Qekun nje ushtarak serb me automatik,,dhe e ka pare duke ra per toke.Dhe deklarone se e ka be terheqjen e tij.Ndersa Naser Vllasi deklarone se e kane ftue qe tju vjen ne ndihme dhe ka arritur ne momentin e duhure dhe ky e bene terheqjen e kufomes.Saiperket per punen e Raketes nuk don te pergjigjet ,sepse eshte hidherue diçka.Nese ke mundesi na spjegoni ju ju lutemi.Ai me deklarone se ka inqizime te radiolidhjeve mes serbeve .Keto inqizime ua ka dhene Rrustem Berishes dhe Anton Qunit.Anton Quni nuk e panone nje gje te tille,me thote se jane theshe themjePor perflitet se ato inqizime ja kane marr te LPK es;Ne duart e Sabitit,Limes,e Halitit,por nuk e pranojne as njeri as tjetri.Ka humben keto inqizime te radiolidhjeve.?
J’aime · Répondre · 1 · 12 septembre, 22:12 · Modifié
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Re: Si ra heroikisht Sali çeku
Perparimi Jeu 17 Sep - 13:57
- J’aime · Répondre · 1 · 10 septembre, 21:37
Ramiz Kastrati Haxhi Kuçi -Po e tham te verteten dhe vetem te verteten pa i shtue apo hjekun kurrgja ngjarjeve se si ashte thye kufiri Shqiptaro Shqiptar me 9 Prill 1999.Perveq forcave te UCK-se te Brigades sone e qe numeronim hiq ma shume se 150 luftetare kemi arritun me i marre 15 kilometra vije kufitare brenda 3 diteve.Ndihma e vetme e huej kane qene disa dhjetera vullnetar Gjerman,Hollandez,Danez,Marokan,Italian,Francez etj hiq ma shume se 20 veta dhe poashtu Tankset e Armates Shqiptare qe i kemi pasun ne dispozicion ne rast nevoje.Sa per aeroplanet e NATO-s,ata jave ma vone kane fillue me aktivitetet e tyre bombarduese ne zonen e Koshares.Sa per Sali Qekun,une ne fakt kam qene ushtar i tij qysh prej dites se pare ne Drejtimin Operativ 777 Rrasa e Koshares dhe se sa t´jem gjalle kam me e kujtue si luftetarin ma trim qe m´ka rastis me takue ndonjihere ne jete.Me nji dore gjuante me Kalashnjikov perderisa ne doren tjeter mbante radiolidhjen dhe jepte urdhera se si duhej te vepronin te gjitha njesitet.Kurre shtrire nuk e kam pa.Kufomen e kane terhjekun disa bashkeluftetar te mij,jo une personalisht edhepse cdo dite sikurse edhe ate dite kemi qene se bashku ne luftime.Nji nder ata qe e kane terhjekun kufomen ka qene Shehu Shkelzen nga Juniku.Dhe se nuk kam nevoje qe ti me m´besue ose jo a kam qene ne Koshare apo jo,as une me t´genjye nuk e kam ndermend.Pershendetje
Je n’aime plus · Répondre · 3 · 10 septembre, 22:23 · Modifié
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Re: Si ra heroikisht Sali çeku
Perparimi Mer 16 Oct - 18:08
Takim im i fundit me Salihun, vrasja e tij dhe tërheqja e trupit të tij nga vendi ku ishte vrarë
Mbërritja në Rrasat e Koshares/ Fadil Hadërgjonaj nuk më tregoi se ish vrarë Salihu, por më foli për një ushtar të rëndësishëm
Fadil Hadërgjonaj,më tha, lëre Saliun ai ka shku në Tiranë,per pune.me një zë bukur të lartë kërkonte që të bëj tërheqjen e një ushtari të rëndësishëm i cili kishte rënë dëshmor.
ia bëra me dije Fadilit se unë i raportoj drejtpërdrejt Komandant Rrustem Berishës dhe i marr detyrat nga ai pas vrasjes së komandant Agim Ramadanit nga askush tjetër ku me ju të tjerët nuk e përjashtoj koordinimin dhe bashkëpunimin tim pë të zhvilluar një luftë të suksesshme, por Ti…. pasi ta mësosh rolin tim dhe të mos ma ngritësh zërin atëher mundë të më drejtohesh
e në mbrëmje dëgjova se më ishte plagosur Xajë Çela në tentim për tërheqjen e trupit të ushtarit
të nesërmen e kuptova se bëhej fjalë për Sali Çeku.
pyeta Fadilin se a edhe Saliun na e vranë si ministrin në Tiranë?! Ai Fadili më tha se Saliu nuk është vrarë në Tiranë po Saliu është ushtari për të cilin po insistoi me terhequr.Unë e krijova një hidhërim brenda vetes dhe i thashë Fadilit se si ke mundur ta mbash fshehtë këtë nga ne COBRAT. Ai më tha se tashmë kjo gjë ka ndodhur, por a do e pranosh detyrën për tërheqjen e Saliut pasi ai kishte humbur shpresat për tërheqjen e trupit të tij.
Arben Sejdiu dhe Isni Rama më thanë se nëse ti komandant e vlerëson se duhet të vijmë në tërheqjen e ushtarit të vrarë, atëherë patjetër se do të vijmë, sepse ne marrim urdhra vetëm nga ti e sa i përket qka thot Fadili as që lëvizim vendit se një ditë më par me të u plagos dhe Xaja.
Fadili më tha se do shkojë ti gjejë një apo dy ushtarë që kanë qenë diten kur është vrarë Saliu dhe të ju orientojnë përafërsisht se ku gjendet trupi i Tij. Kaloi gati një orë dhe Fadili u kthye nga vija e parë i vetmuar dhe tha se as një ushtarë që ka qenë atë ditë me Salihun nuk gjendet sot në luftime.Unë e pyeta Fadiln se ti “Bjeshka” a ishe atë ditë në luftime me Saliun, e ai më tha se po. Unë i thash se pse atëherë nuk vjen me ne që të na orientosh dhe ta kryejmë tërheqjen sa më parë. Fadili tha prit pak shkoi deri te bunkeri po sa u kthye vendosi që të vijë me neve dhe u nisëm menjëherë.Fadili më tha se do shkojë ti gjejë një apo dy ushtarë që kanë qenë diten kur është vrarë Saliu dhe të ju orientojnë përafërsisht se ku gjendet trupi i Tij. Kaloi gati një orë dhe Fadili u kthye nga vija e parë i vetmuar dhe tha se as një ushtarë që ka qenë atë ditë me Salihun nuk gjendet sot në luftime.Unë e pyeta Fadiln se ti “Bjeshka” a ishe atë ditë në luftime me Saliun, e ai më tha se po. Unë i thash se pse atëherë nuk vjen me ne që të na orientosh dhe ta kryejmë tërheqjen sa më parë. Fadili tha prit pak shkoi deri te bunkeri po sa u kthye vendosi që të vijë me neve dhe u nisëm menjëherë.
edhe në një radiolidhje me model të veçantë që e gjeta në borë e ne nuk posedonim të tilla. Radiolidhjen e vendosa në xhep.
Isni Rama – Raketa te trupi i shtrier që ka qenë i shtrirë në xhoks, e ka kthyer në shpinë, e ka puthur në ballë dhe duke lëshuar zëra të ulët pasi i kishim dhjetra metra forcat serbe dhe ka thënë “kuku na e paskan vrarë komandant Saliun”. procesverbalin familjes së Salihut. Fadili tha që gjithçka që gjendet në trupin e tij duhet t’ia dorëzojmë familjes, por unë ende nuk e di se a ia ka dorëzuar ai pushkën e Salihut familjes së tij. Isni Rama qante me zë të ulët dhe nuk arrinte ta kontrollonte veten nga dhimbja e unë e kapa Saliun për jeleku të tij e i thash Isniut kape edhe ti më shpejtë që ta tërheqim në zonë të sigurt. Afro 300 metra e kemi tërhequr nëpër borë ne dy, ku une iu thash se ju mund të vazhdoni me terheqjen e trupit të Saliut e unë do kthehem ta marr snajperin.
Ushtarët tanë shtinë me rafall drejt meje duke kujtuar se isha ushtar serb
Po sa e morra armen snajperike kam vazhduar rrugën për te shokët e në ato moment më fishkëlluan 3-4 plumba afër kokës. Unë mendova se ishte ndonjë breshëri qorre e armikut , por kur u hap edhe një rafall ndaj meje , pashë se ushtarët tanë që gjendeshin në mbrojtje të vijës së parë po shtinin në mua. Unë me gjithë pajisjet që i kisha në trup fillova të vrapoj që të futem sa më thellë në territorin që i kishim liruar e ata dëgjoheshin duke thënë së një ushtar i shkive u fut në pozicionet tona. Unë u ndala pran një ahut të madh u vendosa në anën e poshtme, snajperin e lash në anën e majtë e armën time personale në anën e djathtë dhe e nxora shpejt radiolidhjen dhe kam kërkuar që Bjeshka të lajmërohet për COBREN.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
[size=41]Takim im i fundit me Salihun, vrasja e tij dhe tërheqja e trupit të tij nga vendi ku ishte vrarë
22.04.2019 09:14:58
Nga Naser Vllasi
Takimi i fundit dhe ndarja me Sali Çekun/ Premtimi i Agimit për mua që donte ta realizonte Saliu
Mirë më kujtohet dita e 19 prillit e vitit 1999 kur së bashku me Sali Çekajn po kordinoheshim për veprimet taktike që duhej ti ndërmerrnim, pasi që nga vëzhgimet sistematike tanë kishim vërejtur se ushtria serbe po përgatitej që ti rimarr pozitat më strategjike në drejtimin 777 terreni- Rrasat e Koshares.Pas një konsultimi të shkurtër me Sali Çekajn morrëm vendim që njësies COBRA-t të na bashkangjiten edhe 7 ushtarë nga njësitë tjera ku gjithsej u bëmë 12 dhe morëm për detyrë të lëvizim në drejtim të Oplazit dhe Zhareve nga ana e poshtme gjegjsisht në prapavij ti sulmojmë tanimë forcat e perforcuara serbe, qëllimi i jonë që të realizojmë një sulm të shpejtë dhe të befasishëm që ti shpartallojmë dhe dezorientojmë forcat e armikut si dhe tu shkaktojmë humbje sa më të mëdha në njerëz.Momentet e ndarjes me Salihun ishin pikërisht në Rrasë të Koshares. Me sa di unë Saliu më tha se do të shkojë deri në Padesh – Papaj që të marrë përforcime ngase edhe më tej ishim në numër të pamjaftueshëm për të lëvizur pozicionet. Sipas vlerësimit tonë vetëm Saliu ishte ai që mund të sillte përforcime të reja në Rrasë të Koshares pasi që ishte i dashur për të gjithë ne ku kishte përkrahjen e pjesës dërmuese të ushtarëve dhe të Komandës Shtabore të GO-3. Ishte një ndarje e zakonshme pasi që ne COBRAT e dinim se Saliu do sillte përforcime dhe do të kthehej prap në Rrasë të Koshares.Saliut iu pat pjekur në kokë premtimi i Agim Rmadanit që ma pati bërë mua se pas thyerjes së kufirit, të parin do më dekoroi me revolen më të mirë, premtim i cili nuk u realizua kurr pasi që Agimi ra dëshmor. Këtë amanet të Agimit donte ta plotësonte Saliu. Në takimin e fundit më tha se premtimin e Agimit do e realizonte ai.
Nisja për në front dhe një bisedë me radiolidhje me Antonin
Diku rreth mesditës jemi nisur në kolonë për një, kemi marrë distancën e mjaftueshme dhe jemi munduar të arrijmë në cak sa më parë, edhe pse terreni ishte i thyer, i mbuluar me borë, bile-bile në disa pjesë ishte niveli i borës me smete deri në 2 metra. Derisa ne po i afroheshim pozicioneve serbe u dëgjuan breshëritë e të gjitha llojeve të armatimit mbi pozicionet tona te Rrasa e Koshares, në drejtim të Kroit të Batushës e deri në Bjeshkët e Gomureve dhe granatimet nga ushtria serbe. Pasi që ne kishim arritur në afërsi të pozicioneve serbe në Oplaz dhe dëgjoja bisedat e komandantëve tanë përmes radiolidhjes, por nuk dëgjohej zëri i Saliut, edhe pse tentova që të kontaktoj drejtpërdrejt me të, pasi që nuk e dija se si ishte gjendja faktike në vijën e mbrojtjes, vendosa të lidhem me Antonin. Antoni në radiolidhje nuk më komunikoi asgjë, por insistoi nga unë që të kthehem në pozicionet ku zhvilloheshin luftimet. Unë e njoftova Antonin se iu kemi afruar pozicioneve serbe dhe mendojmë që ti sulmojmë sa më parë që është e mundur, mirëpo Antoni prap insistoi që të tërhiqemi nga ajo detyrë dhe ti kthehemi në përkrahje forcave tona te Rrasa si dhe më pyeti se për sa kohë mund të arrijmë lart.. Unë mendova se mund të arrijmë për gjysmë ore, mirëpo Xajë Çela më tha se për të arritur këtu kemi bërë më shumë se një orë, e për tu kthyer prapa e për tu ngjitur lart na nevojitet më shumë kohë. Këtë gjë ia thash Antonit përmes radiolidhjes, e ai më tha se me rëndësi është që të ktheheni, ku edhe ashtu vepruam. Ne te Rrasa arritëm pa u errësuar, pa pushuar fare. Rrugës për në Rrasë kemi hasur në dy mina të vendosura anti-tank, që mendonim se i kishte vendosur ushtria serbe dhe nuk e dinim edhe sa të tjera mund të jenë. Detyrën për deminimin e minave me vullnetin e vet e pranoi një ushtar e ne të tjerët i zumë pozitat e sigurta. Për një kohë shumë të shkurtë ushtari e përfundoi detyrën me sukses dhe erdhi me mina në dorë.
Mbërritja në Rrasat e Koshares/ Fadil Hadërgjonaj nuk më tregoi se ish vrarë Salihu, por më foli për një ushtar të rëndësishëm
Posa arritëm te Rrasa një nga ushtarët tanë që gjendej në vijën e mbrojtjes tha se këto mina i kemi vendosur ne që ti pengojmë mjetet e motorizuara të ushtrijes serbe. Të shtënat sporadike dëgjoheshin akoma edhe pse luftimet e mëdha kishin filluar të pushonin.Menjëherë kërkova nga ushtarët që të dijë se ku është Sali Çeku -Veterani, pasi që më duhej që të koordinohem për luftimet e mëtutjeshme, por asnjëri nga ushtarët nuk e dinte se ku ndodhej ai. Një ushtar më tha se këtu gjendet Komandant Bjeshka për të cilin ishte hera e parë që dëgjoja dhe pasi e takova e kuptova se bëhej fjalë për Fadil Hadërgjonaj të cilin e kisha takuar më herët në zyret e Ministrisë së Mbrojtjes në Tiranë i cili nuk ishte pa më parë nga ne Cobrat në Rrasë të Koshares. Kontakti im i parë në zonën e luftës me Fadil Hadërgjonajn nuk ishte edhe aq i këndshëm, pasi që e vërejta se ai nuk ishte i informuar sa duhet rreth rolit tim në Betejën e Koshares dhe dukej disi i hutuar. Përderisa unë e pyesja Fadilin se ku ishte Sali Çeku, ai më tha, lëre Saliun ai ka shku në Tiranë, ku prap e perseriti se ai ka shkuar në Tiranë në një detyrë të rëndësishme, si dhe me një zë bukur të lartë kërkonte që të bëj tërheqjen e një ushtari të rëndësishëm i cili kishte rënë dëshmor.Edhe pse ishte mjaft e dhimbshme për mua që trupi i një ushtari kishte mbetur pa u tërhequr, mua ma humbi kontrollin fjala e Fadilit “ushtar i rëndësishëm” dhe i thash se unë e refuzoj detyrën, ngase nuk e paskam ditur se në mesin tonë ka ushtarë të rëndësishëm dhe të parëndësishëm dhe kështu përfundoi biseda jonë pa u kuptuar mes veti, po ashtu ia bëra me dije Fadilit se unë i raportoj drejtpërdrejt Komandant Rrustem Berishës dhe i marr detyrat nga ai pas vrasjes së komandant Agim Ramadanit nga askush tjetër ku me ju të tjerët nuk e përjashtoj koordinimin dhe bashkëpunimin tim pë të zhvilluar një luftë të suksesshme, por Ti…. pasi ta mësosh rolin tim dhe të mos ma ngritësh zërin atëher mundë të më drejtohesh.Ne Cobrat pas bisedës kemi ngrënë darkë ate qka kishte mbetur po jo qka kishin ngfren ata qe qendronin në bunkere dhe më pas kemi shkuar te tenda e improvizuar nga najloni për të pushuar për të nesërmen.
Mëngjesi i 20 prillit/ Plagosja e Xajë Çelës “Kosovës”
Si çdo mëngjes para se të fillonim luftimet, hanim kaftjall në afërsi të pozicionit-bunkerit ku qëndronte Fadili. Per habi sikur kishte harruar qka i kam then Fadilit, ai insistoi përsëri me fjalor të ngjashëm që ta pranoj detyrën që ta tërheq ushtarin në fjalë dhe më tha se a donë a s΄don me krye këtë detyrë, e unë i thash se përgjigjen ta kam dhënë mbrëmë, ushtarin mund ta tërheqësh me kë të duash, por jo dhe me mua.Kur Fadili kuptoi se unë kurrsesi nuk do kyçem në atë detyrë, insistoi që Xajë Çelën “Kosovën” dhe ushtarët tjerë që i kisha unë ti marrë me vete ndërsa unë me një numër të ushtarëve vazhdova për në mbrojtjen e vijës së parë djathtas nga Kroi i Mehmetit ku Fadili këtë ditë kishte në mbështetje nga distanca po thuaj se tërë artilerin, mitralezat e rendë dhe snajperist e në kontakt me Antonin, Rrustemin e tj. Tërë ditën u zhvilluan luftime të ashpra nga të dy anët, granatime nga artileria e rëndë dhe e lehtë serbe.Në këtë ditë me ushtarët që i kisha me vete nuk pata as të vrarë e as të plagosur, e në mbrëmje dëgjova se më ishte plagosur Xajë Çela në tentim për tërheqjen e trupit të ushtarit të rëndësishëm të vrarë një ditë më parë, që të nesërmen e kuptova se bëhej fjalë për Sali Çeku.Xajë Çelën dhe COBRAT tjerë i konsideroja si krah të djathtë timin. Plagosja e Xajës ishte lajm i hidhur dhe më shkoi nëpër mend se mund të vritem ose të plagosem dhe unë, atëherë vendosa që të emëroj zëvendësin tim, të drejtë që e kisha vetëm unë dhe në këtë pozitë e emërova Arben Sejdiun nga fshati Shishman – Komuna e Gjakovës, të cilin e kam pasur afër më së gjati gjatë luftimeve në Koshare. Për habi pasi arriti Fadili dhe një numër i ushtarëve tanë në javen e parë të udhëheqjes së tij ne patëm të vrarë dhe plagosur në perqindje numer edhe më të madh se javen e parë të luftimeve në Rrasë të KosharesNata kaloi si zakonisht me granatime sporadike dhe aty-këtu ndonjë ndezje e zjarrit nga armë të lehta. Këtë strategji armiku e zhvillonte çdo natë me qëllim që mos të na linte që të pushojmë, por ne ishim mësuar tashmë me këto gjëra.
Mëngjesi i 21 prillit/Tërheqja e trupit të Salihut
Mëngjesi i 21 prillit ishte diçka më i qetë. Rreth orës 7 erdhi kuriri i Fadilit – Bjeshkës i cili na njoftoi që të përgatiteshim për ditën e sotme. Po sa arritëm te Fadili vërejta se sot ishte më i qetë dhe më i kuptueshëm dhe afërt, duke ngrënë mëngjes më tha: Cobra a mund të bisedojmë diçka unë dhe ti? E unë i thash se po, e ai më tha se bisedën duhet ta bëjmë vetëm ne dy, e unë e ndjeja se Fadili nga unë do të kërkonte që të bëjmë tërheqjen e ushtarit të rëndësishëm… ku pasi tregoi një butësi dhe një kulturë unë veq në vete mora vendim për terheqjen e trupit të ushtarit…..e ku nga Fadili kuptova lajmin e hidhur dhe të dhimbshëm se ishte vrarë Sali Çekaj dhe natyrisht se e pranova me shumë dhimbje dhe me një energji që më erdhi nga brenda e pyeta Fadilin se a edhe Saliun na e vranë si ministrin në Tiranë?! Ai Fadili më tha se Saliu nuk është vrarë në Tiranë po Saliu është ushtari për të cilin po insistoi me terhequr.Unë e krijova një hidhërim brenda vetes dhe i thashë Fadilit se si ke mundur ta mbash fshehtë këtë nga ne COBRAT. Ai më tha se tashmë kjo gjë ka ndodhur, por a do e pranosh detyrën për tërheqjen e Saliut pasi ai kishte humbur shpresat për tërheqjen e trupit të tij. Unë i thash se e pranoj këtë detyrë me gjithë dëshirë dhe ai u ndje shumë më i rehatuar dhe na tha që të përgatiteshim në mbrëmje për tërheqjen e trupit. Unë u befasova dhe i thash si në mbramje dhe nuk pranova që ta tërheqim në mbrëmje, por menjëherë, sepse më vonë nuk jemi të sigurt se a do e gjejmë trupin e tij në atë vend dhe çdo minutë mund të na kushtojë. Fadili më pyeti se sa ushtarë më duhen për tërheqjen e trupit të Saliut, e unë i thash se më duhen katër, por pasi qe nga COBRAT i kam Arben Sejdiun, Isni Ramën – Raketën, Jeton Pajazitin dhe Afrim Siraniqin mi jepni edhe dy ushtarë të mirë të Abaz Thaqit, ushtar që ishin ditën e rënjes së Saliut me të.Pasi u bëmë 5 veta me mua, ai na tha që të niseshim tash, unë qesha dhe i thashë se ku të nisemi kur asnjëri nga ne nuk e di vendin se ku gjendet trupi i ushtarit të vrarë pasi duhej t[ mbetej edhe me tej se kjush i pa njohur ushtari i vrar për të tjerët. Krejt kjo bisedë bëhej mes meje dhe Fadilit pasi që para tjerëve nuk e përmendnim emrin e Saliut që të mos bjerë morali i ushtarëve.Arben Sejdiu dhe Isni Rama më thanë se nëse ti komandant e vlerëson se duhet të vijmë në tërheqjen e ushtarit të vrarë, atëherë patjetër se do të vijmë, sepse ne marrim urdhra vetëm nga ti e sa i përket qka thot Fadili as që lëvizim vendit se një ditë më par me të u plagos dhe Xaja. Unë ju thashë se ne jemi më të mirët dhe më të përgatiturit për situate të këtilla kështu që do të shkojmë për ta tërhequr trupin e ushtarit. Fadili më tha se do shkojë ti gjejë një apo dy ushtarë që kanë qenë diten kur është vrarë Saliu dhe të ju orientojnë përafërsisht se ku gjendet trupi i Tij. Kaloi gati një orë dhe Fadili u kthye nga vija e parë i vetmuar dhe tha se as një ushtarë që ka qenë atë ditë me Salihun nuk gjendet sot në luftime.Unë e pyeta Fadiln se ti “Bjeshka” a ishe atë ditë në luftime me Saliun, e ai më tha se po. Unë i thash se pse atëherë nuk vjen me ne që të na orientosh dhe ta kryejmë tërheqjen sa më parë. Fadili tha prit pak shkoi deri te bunkeri po sa u kthye vendosi që të vijë me neve dhe u nisëm menjëherë. Fadili e gjeti orientimin sipas gjurmëve të ushtarit tan të plagosur e i cili posedonte pushken snajperike 12.5 mm, për të cilin kisha informatë se i kishte mbetur në pozicion snajperi dhe një revole gjatë tërheqjes i kishte rënë diku në borë.Unë pasi që rashë në gjurmët e atij snajpersiti, vendosa që të shkoj deri në pozicionin ku ai ishte plagosur, e gjeta armën snajperike, u dhashë shenjë të tjerëve se e gjeta dhe e vendosa pranë një ahu që pasi ta tërhiqnim trupin e Saliut, vet të kthehem ta merrja armen. Atë ditë koha ishte me mjegull e cila herë ngrihej e herë e herë bie e që na mundësonte ofrimin më të lehtë dhe pa u vërejtur nga armiku, pasi që trupi i Saliut gjendej në një pozicion të vështirë, ngase forcat serbe gjendeshin edhe në anën e poshtme, përball dhe në anën e sipërme.Duke lëvizur hasa edhe në një radiolidhje me model të veçantë që e gjeta në borë e ne nuk posedonim të tilla. Radiolidhjen e vendosa në xhep.Kur Fadili vlerësoi se jemi afër Trupit ne shtuam kujdesin nderrmorum masat e sigurisë dhe për Fadilin ku kemi vazhduar që të afrohemi në atë pozitë me kërcime hap pas hapi prej ahut në ah. Duke u afruar kishim marrë formën e trekëndëshit po sa u ofruam te trupi i Saliut ishte në rend për të lëvizur Jeton Pajaziti nga fshati Dobrosh i Gjakovës i cili ka ba lëvizjen përreth trupit dhe është vendosur diku 10 m përtej trupit të Saliut dhe ka qëndruar i gatshëm për hapjen e zjarrit mbi forcat serbe po që se vërehemi më pas ka lëvizur Isni Rama – Raketa te trupi i shtrier që ka qenë i shtrirë në xhoks, e ka kthyer në shpinë, e ka puthur në ballë dhe duke lëshuar zëra të ulët pasi i kishim dhjetra metra forcat serbe dhe ka thënë “kuku na e paskan vrarë komandant Saliun”. Njëri nga ushtarët e ka zbrazur çantën e vet me qëllim që të gjitha gjësendet që gjendeshin në xhepat e Salihut ti fusim në të. Gjersa ne merreshim me trupin e Saliut, Fadili e kishte marrë pushko-automatikun e prodhimit jugosllav me kundak të drurit të cilin Saliut, e pastronte nga dëbora, i frynte me gojë dhe e vendosi në krahun e vet cka më habiti sjellja e tij.Në xhepin e këmishës së Salihut gjendeshin 100 marka gjermane dhe unë propozova që të bëjmë një procesverbal dhe ato para ti ja dërgojmë familjes së Isni Ramës që gjendej në Kroaci dhe që e mbante Kryqi i Kuq e pas luftës t’ia dorëzojmë procesverbalin familjes së Salihut. Fadili tha që gjithçka që gjendet në trupin e tij duhet t’ia dorëzojmë familjes, por unë ende nuk e di se a ia ka dorëzuar ai pushkën e Salihut familjes së tij. Isni Rama qante me zë të ulët dhe nuk arrinte ta kontrollonte veten nga dhimbja e unë e kapa Saliun për jeleku të tij e i thash Isniut kape edhe ti më shpejtë që ta tërheqim në zonë të sigurt. Afro 300 metra e kemi tërhequr nëpër borë ne dy, ku une iu thash se ju mund të vazhdoni me terheqjen e trupit të Saliut e unë do kthehem ta marr snajperin.
Ushtarët tanë shtinë me rafall drejt meje duke kujtuar se isha ushtar serb
Po sa e morra armen snajperike kam vazhduar rrugën për te shokët e në ato moment më fishkëlluan 3-4 plumba afër kokës. Unë mendova se ishte ndonjë breshëri qorre e armikut , por kur u hap edhe një rafall ndaj meje , pashë se ushtarët tanë që gjendeshin në mbrojtje të vijës së parë po shtinin në mua. Unë me gjithë pajisjet që i kisha në trup fillova të vrapoj që të futem sa më thellë në territorin që i kishim liruar e ata dëgjoheshin duke thënë së një ushtar i shkive u fut në pozicionet tona. Unë u ndala pran një ahut të madh u vendosa në anën e poshtme, snajperin e lash në anën e majtë e armën time personale në anën e djathtë dhe e nxora shpejt radiolidhjen dhe kam kërkuar që Bjeshka të lajmërohet për COBREN. Bjeshka është lajmëruar dhe i kam thënë se ushtarët tanë janë duke shtënë në mua dhe kërkoj që menjëherë ta ndërpresin zjarrin. Përmes radiolidhjes kam dëgjuar zëvendësin tim Arben Sejdiun që i fyente ushtarët që shtien në mua dhe vrapoi që ti pengonte.Ky aksident kaloi pa pasoja, gjëra që ndodhin në çdo luftë dhe as që jam interesuar të di ndonjëherë se cilët ishin ushtarët që kanë shtënë në mua. Prapë u ofrova te trupi i Salihut që ishte i vendosur nën pisha që ushtarët tjerë të mos e kuptonin se edhe Saliu ishte vrarë. Pas të shtënave të gabuara nga ushtarët tanë në mua, menjëher forcat serbe filluan që ti granatojnë pozicionet tona. Gjatë granatimeve ne u vendosëm nëpër pozicione dhe nuk bëmë asnjë lëvizje. Në ndërkohë erdhi njësia për tërheqjen e Trupit së Salihut, Këtë ditë nga Rrasa vërejta Ramë Marajn dhe Mensut Ademin i cili më tha se ishin per të marr disa gjera lart te bunkeri i Fadilit, gjithashtu arriti në Rrasë të Koshares me furnizim dhe Sokol Godeni dhe një Llapjan me të e ne Cobrat u kthyem në mbrojtje të pozicioneve tana krahu i djethët nga Kroi i Mehmetit deri nperfundim të malit që kufizohej me Gomuret.Pasdite u zhvilluan luftime të ashpra pasi që forcat serbe çdo herë tentonin që ta kthenin territorin që ne e kishim nën kontroll. Pasi që brenda njësisë më ishin bashkangjitur ushtarë të rinj ne atë ditë nuk patëm asnjë humbje humbje ku armikut serb i shkaktuam humbje në njerëz.Ky ishte rrëfimi im në pika të shkurtra për të cilin e dëshmojnë dhe ushtaret e gjalle per qdo ditë veq e veq, pasi që më gjersisht mbetet ti botoi në libër.
https://www.fokusi.org/takim-im-i-fundit-me-salihun-vrasja-e-tij-dhe-terheqja-e-trupit-te-tij-nga-vendi-ku-ishte-vrare/[/size]
Mbërritja në Rrasat e Koshares/ Fadil Hadërgjonaj nuk më tregoi se ish vrarë Salihu, por më foli për një ushtar të rëndësishëm
Fadil Hadërgjonaj,më tha, lëre Saliun ai ka shku në Tiranë,per pune.me një zë bukur të lartë kërkonte që të bëj tërheqjen e një ushtari të rëndësishëm i cili kishte rënë dëshmor.
ia bëra me dije Fadilit se unë i raportoj drejtpërdrejt Komandant Rrustem Berishës dhe i marr detyrat nga ai pas vrasjes së komandant Agim Ramadanit nga askush tjetër ku me ju të tjerët nuk e përjashtoj koordinimin dhe bashkëpunimin tim pë të zhvilluar një luftë të suksesshme, por Ti…. pasi ta mësosh rolin tim dhe të mos ma ngritësh zërin atëher mundë të më drejtohesh
e në mbrëmje dëgjova se më ishte plagosur Xajë Çela në tentim për tërheqjen e trupit të ushtarit
të nesërmen e kuptova se bëhej fjalë për Sali Çeku.
pyeta Fadilin se a edhe Saliun na e vranë si ministrin në Tiranë?! Ai Fadili më tha se Saliu nuk është vrarë në Tiranë po Saliu është ushtari për të cilin po insistoi me terhequr.Unë e krijova një hidhërim brenda vetes dhe i thashë Fadilit se si ke mundur ta mbash fshehtë këtë nga ne COBRAT. Ai më tha se tashmë kjo gjë ka ndodhur, por a do e pranosh detyrën për tërheqjen e Saliut pasi ai kishte humbur shpresat për tërheqjen e trupit të tij.
Arben Sejdiu dhe Isni Rama më thanë se nëse ti komandant e vlerëson se duhet të vijmë në tërheqjen e ushtarit të vrarë, atëherë patjetër se do të vijmë, sepse ne marrim urdhra vetëm nga ti e sa i përket qka thot Fadili as që lëvizim vendit se një ditë më par me të u plagos dhe Xaja.
Fadili më tha se do shkojë ti gjejë një apo dy ushtarë që kanë qenë diten kur është vrarë Saliu dhe të ju orientojnë përafërsisht se ku gjendet trupi i Tij. Kaloi gati një orë dhe Fadili u kthye nga vija e parë i vetmuar dhe tha se as një ushtarë që ka qenë atë ditë me Salihun nuk gjendet sot në luftime.Unë e pyeta Fadiln se ti “Bjeshka” a ishe atë ditë në luftime me Saliun, e ai më tha se po. Unë i thash se pse atëherë nuk vjen me ne që të na orientosh dhe ta kryejmë tërheqjen sa më parë. Fadili tha prit pak shkoi deri te bunkeri po sa u kthye vendosi që të vijë me neve dhe u nisëm menjëherë.Fadili më tha se do shkojë ti gjejë një apo dy ushtarë që kanë qenë diten kur është vrarë Saliu dhe të ju orientojnë përafërsisht se ku gjendet trupi i Tij. Kaloi gati një orë dhe Fadili u kthye nga vija e parë i vetmuar dhe tha se as një ushtarë që ka qenë atë ditë me Salihun nuk gjendet sot në luftime.Unë e pyeta Fadiln se ti “Bjeshka” a ishe atë ditë në luftime me Saliun, e ai më tha se po. Unë i thash se pse atëherë nuk vjen me ne që të na orientosh dhe ta kryejmë tërheqjen sa më parë. Fadili tha prit pak shkoi deri te bunkeri po sa u kthye vendosi që të vijë me neve dhe u nisëm menjëherë.
edhe në një radiolidhje me model të veçantë që e gjeta në borë e ne nuk posedonim të tilla. Radiolidhjen e vendosa në xhep.
Isni Rama – Raketa te trupi i shtrier që ka qenë i shtrirë në xhoks, e ka kthyer në shpinë, e ka puthur në ballë dhe duke lëshuar zëra të ulët pasi i kishim dhjetra metra forcat serbe dhe ka thënë “kuku na e paskan vrarë komandant Saliun”. procesverbalin familjes së Salihut. Fadili tha që gjithçka që gjendet në trupin e tij duhet t’ia dorëzojmë familjes, por unë ende nuk e di se a ia ka dorëzuar ai pushkën e Salihut familjes së tij. Isni Rama qante me zë të ulët dhe nuk arrinte ta kontrollonte veten nga dhimbja e unë e kapa Saliun për jeleku të tij e i thash Isniut kape edhe ti më shpejtë që ta tërheqim në zonë të sigurt. Afro 300 metra e kemi tërhequr nëpër borë ne dy, ku une iu thash se ju mund të vazhdoni me terheqjen e trupit të Saliut e unë do kthehem ta marr snajperin.
Ushtarët tanë shtinë me rafall drejt meje duke kujtuar se isha ushtar serb
Po sa e morra armen snajperike kam vazhduar rrugën për te shokët e në ato moment më fishkëlluan 3-4 plumba afër kokës. Unë mendova se ishte ndonjë breshëri qorre e armikut , por kur u hap edhe një rafall ndaj meje , pashë se ushtarët tanë që gjendeshin në mbrojtje të vijës së parë po shtinin në mua. Unë me gjithë pajisjet që i kisha në trup fillova të vrapoj që të futem sa më thellë në territorin që i kishim liruar e ata dëgjoheshin duke thënë së një ushtar i shkive u fut në pozicionet tona. Unë u ndala pran një ahut të madh u vendosa në anën e poshtme, snajperin e lash në anën e majtë e armën time personale në anën e djathtë dhe e nxora shpejt radiolidhjen dhe kam kërkuar që Bjeshka të lajmërohet për COBREN.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
[size=41]Takim im i fundit me Salihun, vrasja e tij dhe tërheqja e trupit të tij nga vendi ku ishte vrarë
22.04.2019 09:14:58
Nga Naser Vllasi
Takimi i fundit dhe ndarja me Sali Çekun/ Premtimi i Agimit për mua që donte ta realizonte Saliu
Mirë më kujtohet dita e 19 prillit e vitit 1999 kur së bashku me Sali Çekajn po kordinoheshim për veprimet taktike që duhej ti ndërmerrnim, pasi që nga vëzhgimet sistematike tanë kishim vërejtur se ushtria serbe po përgatitej që ti rimarr pozitat më strategjike në drejtimin 777 terreni- Rrasat e Koshares.Pas një konsultimi të shkurtër me Sali Çekajn morrëm vendim që njësies COBRA-t të na bashkangjiten edhe 7 ushtarë nga njësitë tjera ku gjithsej u bëmë 12 dhe morëm për detyrë të lëvizim në drejtim të Oplazit dhe Zhareve nga ana e poshtme gjegjsisht në prapavij ti sulmojmë tanimë forcat e perforcuara serbe, qëllimi i jonë që të realizojmë një sulm të shpejtë dhe të befasishëm që ti shpartallojmë dhe dezorientojmë forcat e armikut si dhe tu shkaktojmë humbje sa më të mëdha në njerëz.Momentet e ndarjes me Salihun ishin pikërisht në Rrasë të Koshares. Me sa di unë Saliu më tha se do të shkojë deri në Padesh – Papaj që të marrë përforcime ngase edhe më tej ishim në numër të pamjaftueshëm për të lëvizur pozicionet. Sipas vlerësimit tonë vetëm Saliu ishte ai që mund të sillte përforcime të reja në Rrasë të Koshares pasi që ishte i dashur për të gjithë ne ku kishte përkrahjen e pjesës dërmuese të ushtarëve dhe të Komandës Shtabore të GO-3. Ishte një ndarje e zakonshme pasi që ne COBRAT e dinim se Saliu do sillte përforcime dhe do të kthehej prap në Rrasë të Koshares.Saliut iu pat pjekur në kokë premtimi i Agim Rmadanit që ma pati bërë mua se pas thyerjes së kufirit, të parin do më dekoroi me revolen më të mirë, premtim i cili nuk u realizua kurr pasi që Agimi ra dëshmor. Këtë amanet të Agimit donte ta plotësonte Saliu. Në takimin e fundit më tha se premtimin e Agimit do e realizonte ai.
Nisja për në front dhe një bisedë me radiolidhje me Antonin
Diku rreth mesditës jemi nisur në kolonë për një, kemi marrë distancën e mjaftueshme dhe jemi munduar të arrijmë në cak sa më parë, edhe pse terreni ishte i thyer, i mbuluar me borë, bile-bile në disa pjesë ishte niveli i borës me smete deri në 2 metra. Derisa ne po i afroheshim pozicioneve serbe u dëgjuan breshëritë e të gjitha llojeve të armatimit mbi pozicionet tona te Rrasa e Koshares, në drejtim të Kroit të Batushës e deri në Bjeshkët e Gomureve dhe granatimet nga ushtria serbe. Pasi që ne kishim arritur në afërsi të pozicioneve serbe në Oplaz dhe dëgjoja bisedat e komandantëve tanë përmes radiolidhjes, por nuk dëgjohej zëri i Saliut, edhe pse tentova që të kontaktoj drejtpërdrejt me të, pasi që nuk e dija se si ishte gjendja faktike në vijën e mbrojtjes, vendosa të lidhem me Antonin. Antoni në radiolidhje nuk më komunikoi asgjë, por insistoi nga unë që të kthehem në pozicionet ku zhvilloheshin luftimet. Unë e njoftova Antonin se iu kemi afruar pozicioneve serbe dhe mendojmë që ti sulmojmë sa më parë që është e mundur, mirëpo Antoni prap insistoi që të tërhiqemi nga ajo detyrë dhe ti kthehemi në përkrahje forcave tona te Rrasa si dhe më pyeti se për sa kohë mund të arrijmë lart.. Unë mendova se mund të arrijmë për gjysmë ore, mirëpo Xajë Çela më tha se për të arritur këtu kemi bërë më shumë se një orë, e për tu kthyer prapa e për tu ngjitur lart na nevojitet më shumë kohë. Këtë gjë ia thash Antonit përmes radiolidhjes, e ai më tha se me rëndësi është që të ktheheni, ku edhe ashtu vepruam. Ne te Rrasa arritëm pa u errësuar, pa pushuar fare. Rrugës për në Rrasë kemi hasur në dy mina të vendosura anti-tank, që mendonim se i kishte vendosur ushtria serbe dhe nuk e dinim edhe sa të tjera mund të jenë. Detyrën për deminimin e minave me vullnetin e vet e pranoi një ushtar e ne të tjerët i zumë pozitat e sigurta. Për një kohë shumë të shkurtë ushtari e përfundoi detyrën me sukses dhe erdhi me mina në dorë.
Mbërritja në Rrasat e Koshares/ Fadil Hadërgjonaj nuk më tregoi se ish vrarë Salihu, por më foli për një ushtar të rëndësishëm
Posa arritëm te Rrasa një nga ushtarët tanë që gjendej në vijën e mbrojtjes tha se këto mina i kemi vendosur ne që ti pengojmë mjetet e motorizuara të ushtrijes serbe. Të shtënat sporadike dëgjoheshin akoma edhe pse luftimet e mëdha kishin filluar të pushonin.Menjëherë kërkova nga ushtarët që të dijë se ku është Sali Çeku -Veterani, pasi që më duhej që të koordinohem për luftimet e mëtutjeshme, por asnjëri nga ushtarët nuk e dinte se ku ndodhej ai. Një ushtar më tha se këtu gjendet Komandant Bjeshka për të cilin ishte hera e parë që dëgjoja dhe pasi e takova e kuptova se bëhej fjalë për Fadil Hadërgjonaj të cilin e kisha takuar më herët në zyret e Ministrisë së Mbrojtjes në Tiranë i cili nuk ishte pa më parë nga ne Cobrat në Rrasë të Koshares. Kontakti im i parë në zonën e luftës me Fadil Hadërgjonajn nuk ishte edhe aq i këndshëm, pasi që e vërejta se ai nuk ishte i informuar sa duhet rreth rolit tim në Betejën e Koshares dhe dukej disi i hutuar. Përderisa unë e pyesja Fadilin se ku ishte Sali Çeku, ai më tha, lëre Saliun ai ka shku në Tiranë, ku prap e perseriti se ai ka shkuar në Tiranë në një detyrë të rëndësishme, si dhe me një zë bukur të lartë kërkonte që të bëj tërheqjen e një ushtari të rëndësishëm i cili kishte rënë dëshmor.Edhe pse ishte mjaft e dhimbshme për mua që trupi i një ushtari kishte mbetur pa u tërhequr, mua ma humbi kontrollin fjala e Fadilit “ushtar i rëndësishëm” dhe i thash se unë e refuzoj detyrën, ngase nuk e paskam ditur se në mesin tonë ka ushtarë të rëndësishëm dhe të parëndësishëm dhe kështu përfundoi biseda jonë pa u kuptuar mes veti, po ashtu ia bëra me dije Fadilit se unë i raportoj drejtpërdrejt Komandant Rrustem Berishës dhe i marr detyrat nga ai pas vrasjes së komandant Agim Ramadanit nga askush tjetër ku me ju të tjerët nuk e përjashtoj koordinimin dhe bashkëpunimin tim pë të zhvilluar një luftë të suksesshme, por Ti…. pasi ta mësosh rolin tim dhe të mos ma ngritësh zërin atëher mundë të më drejtohesh.Ne Cobrat pas bisedës kemi ngrënë darkë ate qka kishte mbetur po jo qka kishin ngfren ata qe qendronin në bunkere dhe më pas kemi shkuar te tenda e improvizuar nga najloni për të pushuar për të nesërmen.
Mëngjesi i 20 prillit/ Plagosja e Xajë Çelës “Kosovës”
Si çdo mëngjes para se të fillonim luftimet, hanim kaftjall në afërsi të pozicionit-bunkerit ku qëndronte Fadili. Per habi sikur kishte harruar qka i kam then Fadilit, ai insistoi përsëri me fjalor të ngjashëm që ta pranoj detyrën që ta tërheq ushtarin në fjalë dhe më tha se a donë a s΄don me krye këtë detyrë, e unë i thash se përgjigjen ta kam dhënë mbrëmë, ushtarin mund ta tërheqësh me kë të duash, por jo dhe me mua.Kur Fadili kuptoi se unë kurrsesi nuk do kyçem në atë detyrë, insistoi që Xajë Çelën “Kosovën” dhe ushtarët tjerë që i kisha unë ti marrë me vete ndërsa unë me një numër të ushtarëve vazhdova për në mbrojtjen e vijës së parë djathtas nga Kroi i Mehmetit ku Fadili këtë ditë kishte në mbështetje nga distanca po thuaj se tërë artilerin, mitralezat e rendë dhe snajperist e në kontakt me Antonin, Rrustemin e tj. Tërë ditën u zhvilluan luftime të ashpra nga të dy anët, granatime nga artileria e rëndë dhe e lehtë serbe.Në këtë ditë me ushtarët që i kisha me vete nuk pata as të vrarë e as të plagosur, e në mbrëmje dëgjova se më ishte plagosur Xajë Çela në tentim për tërheqjen e trupit të ushtarit të rëndësishëm të vrarë një ditë më parë, që të nesërmen e kuptova se bëhej fjalë për Sali Çeku.Xajë Çelën dhe COBRAT tjerë i konsideroja si krah të djathtë timin. Plagosja e Xajës ishte lajm i hidhur dhe më shkoi nëpër mend se mund të vritem ose të plagosem dhe unë, atëherë vendosa që të emëroj zëvendësin tim, të drejtë që e kisha vetëm unë dhe në këtë pozitë e emërova Arben Sejdiun nga fshati Shishman – Komuna e Gjakovës, të cilin e kam pasur afër më së gjati gjatë luftimeve në Koshare. Për habi pasi arriti Fadili dhe një numër i ushtarëve tanë në javen e parë të udhëheqjes së tij ne patëm të vrarë dhe plagosur në perqindje numer edhe më të madh se javen e parë të luftimeve në Rrasë të KosharesNata kaloi si zakonisht me granatime sporadike dhe aty-këtu ndonjë ndezje e zjarrit nga armë të lehta. Këtë strategji armiku e zhvillonte çdo natë me qëllim që mos të na linte që të pushojmë, por ne ishim mësuar tashmë me këto gjëra.
Mëngjesi i 21 prillit/Tërheqja e trupit të Salihut
Mëngjesi i 21 prillit ishte diçka më i qetë. Rreth orës 7 erdhi kuriri i Fadilit – Bjeshkës i cili na njoftoi që të përgatiteshim për ditën e sotme. Po sa arritëm te Fadili vërejta se sot ishte më i qetë dhe më i kuptueshëm dhe afërt, duke ngrënë mëngjes më tha: Cobra a mund të bisedojmë diçka unë dhe ti? E unë i thash se po, e ai më tha se bisedën duhet ta bëjmë vetëm ne dy, e unë e ndjeja se Fadili nga unë do të kërkonte që të bëjmë tërheqjen e ushtarit të rëndësishëm… ku pasi tregoi një butësi dhe një kulturë unë veq në vete mora vendim për terheqjen e trupit të ushtarit…..e ku nga Fadili kuptova lajmin e hidhur dhe të dhimbshëm se ishte vrarë Sali Çekaj dhe natyrisht se e pranova me shumë dhimbje dhe me një energji që më erdhi nga brenda e pyeta Fadilin se a edhe Saliun na e vranë si ministrin në Tiranë?! Ai Fadili më tha se Saliu nuk është vrarë në Tiranë po Saliu është ushtari për të cilin po insistoi me terhequr.Unë e krijova një hidhërim brenda vetes dhe i thashë Fadilit se si ke mundur ta mbash fshehtë këtë nga ne COBRAT. Ai më tha se tashmë kjo gjë ka ndodhur, por a do e pranosh detyrën për tërheqjen e Saliut pasi ai kishte humbur shpresat për tërheqjen e trupit të tij. Unë i thash se e pranoj këtë detyrë me gjithë dëshirë dhe ai u ndje shumë më i rehatuar dhe na tha që të përgatiteshim në mbrëmje për tërheqjen e trupit. Unë u befasova dhe i thash si në mbramje dhe nuk pranova që ta tërheqim në mbrëmje, por menjëherë, sepse më vonë nuk jemi të sigurt se a do e gjejmë trupin e tij në atë vend dhe çdo minutë mund të na kushtojë. Fadili më pyeti se sa ushtarë më duhen për tërheqjen e trupit të Saliut, e unë i thash se më duhen katër, por pasi qe nga COBRAT i kam Arben Sejdiun, Isni Ramën – Raketën, Jeton Pajazitin dhe Afrim Siraniqin mi jepni edhe dy ushtarë të mirë të Abaz Thaqit, ushtar që ishin ditën e rënjes së Saliut me të.Pasi u bëmë 5 veta me mua, ai na tha që të niseshim tash, unë qesha dhe i thashë se ku të nisemi kur asnjëri nga ne nuk e di vendin se ku gjendet trupi i ushtarit të vrarë pasi duhej t[ mbetej edhe me tej se kjush i pa njohur ushtari i vrar për të tjerët. Krejt kjo bisedë bëhej mes meje dhe Fadilit pasi që para tjerëve nuk e përmendnim emrin e Saliut që të mos bjerë morali i ushtarëve.Arben Sejdiu dhe Isni Rama më thanë se nëse ti komandant e vlerëson se duhet të vijmë në tërheqjen e ushtarit të vrarë, atëherë patjetër se do të vijmë, sepse ne marrim urdhra vetëm nga ti e sa i përket qka thot Fadili as që lëvizim vendit se një ditë më par me të u plagos dhe Xaja. Unë ju thashë se ne jemi më të mirët dhe më të përgatiturit për situate të këtilla kështu që do të shkojmë për ta tërhequr trupin e ushtarit. Fadili më tha se do shkojë ti gjejë një apo dy ushtarë që kanë qenë diten kur është vrarë Saliu dhe të ju orientojnë përafërsisht se ku gjendet trupi i Tij. Kaloi gati një orë dhe Fadili u kthye nga vija e parë i vetmuar dhe tha se as një ushtarë që ka qenë atë ditë me Salihun nuk gjendet sot në luftime.Unë e pyeta Fadiln se ti “Bjeshka” a ishe atë ditë në luftime me Saliun, e ai më tha se po. Unë i thash se pse atëherë nuk vjen me ne që të na orientosh dhe ta kryejmë tërheqjen sa më parë. Fadili tha prit pak shkoi deri te bunkeri po sa u kthye vendosi që të vijë me neve dhe u nisëm menjëherë. Fadili e gjeti orientimin sipas gjurmëve të ushtarit tan të plagosur e i cili posedonte pushken snajperike 12.5 mm, për të cilin kisha informatë se i kishte mbetur në pozicion snajperi dhe një revole gjatë tërheqjes i kishte rënë diku në borë.Unë pasi që rashë në gjurmët e atij snajpersiti, vendosa që të shkoj deri në pozicionin ku ai ishte plagosur, e gjeta armën snajperike, u dhashë shenjë të tjerëve se e gjeta dhe e vendosa pranë një ahu që pasi ta tërhiqnim trupin e Saliut, vet të kthehem ta merrja armen. Atë ditë koha ishte me mjegull e cila herë ngrihej e herë e herë bie e që na mundësonte ofrimin më të lehtë dhe pa u vërejtur nga armiku, pasi që trupi i Saliut gjendej në një pozicion të vështirë, ngase forcat serbe gjendeshin edhe në anën e poshtme, përball dhe në anën e sipërme.Duke lëvizur hasa edhe në një radiolidhje me model të veçantë që e gjeta në borë e ne nuk posedonim të tilla. Radiolidhjen e vendosa në xhep.Kur Fadili vlerësoi se jemi afër Trupit ne shtuam kujdesin nderrmorum masat e sigurisë dhe për Fadilin ku kemi vazhduar që të afrohemi në atë pozitë me kërcime hap pas hapi prej ahut në ah. Duke u afruar kishim marrë formën e trekëndëshit po sa u ofruam te trupi i Saliut ishte në rend për të lëvizur Jeton Pajaziti nga fshati Dobrosh i Gjakovës i cili ka ba lëvizjen përreth trupit dhe është vendosur diku 10 m përtej trupit të Saliut dhe ka qëndruar i gatshëm për hapjen e zjarrit mbi forcat serbe po që se vërehemi më pas ka lëvizur Isni Rama – Raketa te trupi i shtrier që ka qenë i shtrirë në xhoks, e ka kthyer në shpinë, e ka puthur në ballë dhe duke lëshuar zëra të ulët pasi i kishim dhjetra metra forcat serbe dhe ka thënë “kuku na e paskan vrarë komandant Saliun”. Njëri nga ushtarët e ka zbrazur çantën e vet me qëllim që të gjitha gjësendet që gjendeshin në xhepat e Salihut ti fusim në të. Gjersa ne merreshim me trupin e Saliut, Fadili e kishte marrë pushko-automatikun e prodhimit jugosllav me kundak të drurit të cilin Saliut, e pastronte nga dëbora, i frynte me gojë dhe e vendosi në krahun e vet cka më habiti sjellja e tij.Në xhepin e këmishës së Salihut gjendeshin 100 marka gjermane dhe unë propozova që të bëjmë një procesverbal dhe ato para ti ja dërgojmë familjes së Isni Ramës që gjendej në Kroaci dhe që e mbante Kryqi i Kuq e pas luftës t’ia dorëzojmë procesverbalin familjes së Salihut. Fadili tha që gjithçka që gjendet në trupin e tij duhet t’ia dorëzojmë familjes, por unë ende nuk e di se a ia ka dorëzuar ai pushkën e Salihut familjes së tij. Isni Rama qante me zë të ulët dhe nuk arrinte ta kontrollonte veten nga dhimbja e unë e kapa Saliun për jeleku të tij e i thash Isniut kape edhe ti më shpejtë që ta tërheqim në zonë të sigurt. Afro 300 metra e kemi tërhequr nëpër borë ne dy, ku une iu thash se ju mund të vazhdoni me terheqjen e trupit të Saliut e unë do kthehem ta marr snajperin.
Ushtarët tanë shtinë me rafall drejt meje duke kujtuar se isha ushtar serb
Po sa e morra armen snajperike kam vazhduar rrugën për te shokët e në ato moment më fishkëlluan 3-4 plumba afër kokës. Unë mendova se ishte ndonjë breshëri qorre e armikut , por kur u hap edhe një rafall ndaj meje , pashë se ushtarët tanë që gjendeshin në mbrojtje të vijës së parë po shtinin në mua. Unë me gjithë pajisjet që i kisha në trup fillova të vrapoj që të futem sa më thellë në territorin që i kishim liruar e ata dëgjoheshin duke thënë së një ushtar i shkive u fut në pozicionet tona. Unë u ndala pran një ahut të madh u vendosa në anën e poshtme, snajperin e lash në anën e majtë e armën time personale në anën e djathtë dhe e nxora shpejt radiolidhjen dhe kam kërkuar që Bjeshka të lajmërohet për COBREN. Bjeshka është lajmëruar dhe i kam thënë se ushtarët tanë janë duke shtënë në mua dhe kërkoj që menjëherë ta ndërpresin zjarrin. Përmes radiolidhjes kam dëgjuar zëvendësin tim Arben Sejdiun që i fyente ushtarët që shtien në mua dhe vrapoi që ti pengonte.Ky aksident kaloi pa pasoja, gjëra që ndodhin në çdo luftë dhe as që jam interesuar të di ndonjëherë se cilët ishin ushtarët që kanë shtënë në mua. Prapë u ofrova te trupi i Salihut që ishte i vendosur nën pisha që ushtarët tjerë të mos e kuptonin se edhe Saliu ishte vrarë. Pas të shtënave të gabuara nga ushtarët tanë në mua, menjëher forcat serbe filluan që ti granatojnë pozicionet tona. Gjatë granatimeve ne u vendosëm nëpër pozicione dhe nuk bëmë asnjë lëvizje. Në ndërkohë erdhi njësia për tërheqjen e Trupit së Salihut, Këtë ditë nga Rrasa vërejta Ramë Marajn dhe Mensut Ademin i cili më tha se ishin per të marr disa gjera lart te bunkeri i Fadilit, gjithashtu arriti në Rrasë të Koshares me furnizim dhe Sokol Godeni dhe një Llapjan me të e ne Cobrat u kthyem në mbrojtje të pozicioneve tana krahu i djethët nga Kroi i Mehmetit deri nperfundim të malit që kufizohej me Gomuret.Pasdite u zhvilluan luftime të ashpra pasi që forcat serbe çdo herë tentonin që ta kthenin territorin që ne e kishim nën kontroll. Pasi që brenda njësisë më ishin bashkangjitur ushtarë të rinj ne atë ditë nuk patëm asnjë humbje humbje ku armikut serb i shkaktuam humbje në njerëz.Ky ishte rrëfimi im në pika të shkurtra për të cilin e dëshmojnë dhe ushtaret e gjalle per qdo ditë veq e veq, pasi që më gjersisht mbetet ti botoi në libër.
https://www.fokusi.org/takim-im-i-fundit-me-salihun-vrasja-e-tij-dhe-terheqja-e-trupit-te-tij-nga-vendi-ku-ishte-vrare/[/size]
Perparimi- Admin
- Numri i postimeve : 17280
Registration date : 30/04/2006 -
Sujets similaires» Sali berisha,vritne Remazi Hoxhen,burgosne Adem J.E Sali Q.
» S'jam komand.Sali Berisha,por jam Sali Rexhepi
» Agim Çeku ia kishte marrë paratë.
» Agim çeku e Bislim Zyrapi kanë dhënë deklarata kontradiktore
» Sali Berisha
» S'jam komand.Sali Berisha,por jam Sali Rexhepi
» Agim Çeku ia kishte marrë paratë.
» Agim çeku e Bislim Zyrapi kanë dhënë deklarata kontradiktore
» Sali Berisha
:: sport
Page 1 sur 1
Permission de ce forum:
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum