Njeriu lind i dlire,poezi

Njeriu lind i dlire

Njeriu kur te linde,
ai linde i delire,
jo mekatar,
pa sherr,
pa ditur gjuhe
as me ngrere buke.

Duke e marr veten,
ai mesone dhe  gjuhen
i merr zakonet
behet shqiptar,amerikan,
ndoshta dhe ndryshon,
shendrrohet ne antikombetar.


Romanistet kalemgji

Vetem ju paqa juve njerez intelektual
se tjeter gje s'na treguat
pos na mesuat  te vdesim
ju duke u mshefur,shkurrave
e kerkuar shtege shpetim
qe te mbisni  ne jete.

Per ne as qe ju hante palla
a dote gjenim shpetim
ka do na mbesin femit
jetima ne duart e kujt.

Juve u intereson me teper
ta ngrisni famen per ju
nga ndjersa e gjaku yne
te shperbleheni me tituj
per tu maskarakllue.

Shruani dhe romane
nuk dini merta e kujt
vetem çka u genjejne
ja pershtatni ngjarjet .

Pastaj,kur romanin e botoni
beni ekspozite,
kush ua blene romanin
ja jepni dhe nenshkrimin
mi nxite tjeret,te beni biznese.

Kesaj si thuhet ndryshe
pos plaqkite fukaren
ju te beheni i pasur
tjeret te mbesin pa leke.


Haxhi Latif Kuçi

Myrvete Dreshes e Begzad Baliut

Myrvetes,e Beges;

Neper dhembardhet e juaja,
e ndjeje nje shushurim,
diçka ne zemer
mbani nje msheftesi.

Buzqeshja me dhune,
shpirtin ua trazone,
por merre forcen
thuaje le te marri vrulle.

Ma mire se para luftes,
jeten  keni dritur,
nuk flini n'sungjera,
por ne fotele standarde
si kryeministreshe.

Keni arritur  fame,
bashk me Begen,
paqit lumturi
e fat te jetes.

Ditet ta nxinit
parajsen e Edenit,
dikush nga djersa,
jetone ne flaken e ferrit.

Disa me lufte,
arriten skutave te rrugeve,
tjeret permes krimit ,
u bene  pasanika.

Ky eshte realiteti i poezise