Tradhetar,Avdi Rrustemi apo Esat Pasha
:: sport
Page 1 sur 1
Tradhetar,Avdi Rrustemi apo Esat Pasha
Avni Rustemi Hero apo Tradhetar komunist.
Pak a shume te gjithe e dime historni. po cfare nuk dime eshte qe historia pas luftes se 2 ne shqiperi eshte shpijkur dhe jo treguar.
Un nuk i perkas asnje partie pervecse asaj te memes shqiperi dhe nuk dua qe te politizohet debati.
Mbasi kam lexuar ca dhe mbasi me kan treguar dhe ato qe nuk gjendeshin ne leter gjeja qe me ben te dyshoja eshte si avniu i varfer gjeti gjith ato para si arriti te ike si e beri vrasjen si doli nga burgu dhe si rihyri perseri ne parlament.
Avni rustemi ka qen ne qarqet komunsite qe ne fillimet e karieres. ai u financua nga ata dhe u dergua ne france nga ata, vrasjen nuk e beri ai po nje agjent civil francez. gjygjin e beri sa per figure se do lirohej per te brojtur interesat e frances dhe serbise ne shqiperi. Mendoni kaq e thjeshte eshte te dalesh nga burgu mbasi ke kryernje vrasje? E ku ne france. Sa per Esat pashen vetem nje komunist mund te flas ashtu se ai nuk kishte interes te coptonte shqiperine se ajo i perkiste atij nje shoqeri demokratike ku pronen e mban pronari dhe dhe kooperativa. Per me teper mendoj qe ai ishte nacionalist dhe luftoni ne luften e shkodres.
as edhe nje shqiptar nuk ka bere atentate kundra armiqve te popullit i vetem. ndryshe nga gjitonet tane. ne shqiptaret jemi pak me shume se frikacak dhe kokeforte qe se bo nona.
Kundershtime???
psejo, 1 Aug 2005 #1
Re: Avni Rustemi Hero apo Tradhetar komunist.
A. zogut ishte bazue, mbas peshperitjeve, ne pohimet ** Beqir Valteri kishte ba para gjykatesist hetues. Por mbasi Beqir Valteri nuk duel perpara gjyqit, kto thashetheme nuk u vertetuen, as ** u pergjenjeshtruen zyrtarisht.
Nji muej mbas atentatit kunder A. Zogut, nji njeri I panjoftun shtini kunder Avni Rustemit :shrug: ne nji rruge te Tiranes dhe e plagosi rande. Avni Rustemi vdiq ne spitalin e kryeqytetit mbas disa dit agonije. Gjaksori u arratis dhe gjindamerija ishe e pazoja me e kape. Opinioni publik, ** nuk mund te shprehej haptazi, u bind menjihere se vrasja e Avni Rustemit ishte hakmarrja per vrasjen e Esad Toptanit dhe gjaksori nuk ishte tjeter vecse nji vegel e pagueme. Opozita ia hudhi fajin partis qeeritare dhe refuzoi me marre pjese ne bisedimet e Kuvendit Kushtetues. U vendos ** vorrimi I Avni Rustemit te bahej ne Vlone dhe gjith nji vapor ne Shqiptare, deputete dhe “Bashkimxhinj”, u nis per ne qytetin kreshnik me I ba nderimin e fundit heroit te kombit.
Mbi vorrin e Avni Rustemit, Peshkop. Fan Noli shpalli perpara turmes qe qante me lot, se gjendja ku kishte arrijte Shqipnija nuk mund te zberthehej vecse me revolucion :eek: . Po ate dit u ba nji mbledhje ne kineman e Vlones dhe u hartuen telegramet per me I shpalle lufte qeveris se Tiranes. Mbledhja e elektrizueme nga fjalimet e zgjarrta brohoriti me duertrokitje enthuziaste vendimin e deputetve te opozites. U formue nji komision me perfaqesues nga te dhjet prefekturat per te pregatite revolucionin. Bisedimet u shvilluen mrapa sqenes dhe u mbajten natyrishte te meshefta.
Ismail Qemali;
; i dërgoi një telegram personal Esatit, i cili ruhet në Arkivin e Shtetit në Tiranë, ku i justifikohej se shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë e kishte bërë pasi kjo ishte mënyra e vetme sesi mund të shpëtonte islamizma në Evropë.
......................................................................
5.
Personat që kanë lexuar Arkivin e Foreign Office-it në Londër e kanë të qartë admirimin që diplomatët perëndimorë por edhe turq krijuan për Esat Pashën në këtë kohë. Lufta heroike që ai bëri për mbrojtjen e Shkodrës e ktheu Shkodrën në qytetin e fundit turk që do të binte në Ballkan. Esat Pasha u kthye në një hero sikur Gazi Osman Pasha i cili u kishte rezistuar rusëve në Rrethimin e Plevnës në 1877. Rezistenca e Esatit u përdor si armë diplomatike nga ambasadorët austriakë dhe italianë në Konferencën e Londrës kundër Francës dhe Rusisë të cilat insistonin që Shkodra ti jepej Malit të Zi. Sikur Esat Pashë Toptani të kishte vepruar sikur Ismail Qemali që e braktisi Janinën, sot Shkodra nuk do të ishte më qytet shqiptar, por kryeqytet i Malit të Zi. Por falë rezistencës së Esat Pashë Toptanit, Konferenca e Londrës pranoi argumentat austriakë për ‘shqiptarinë’ e qytetit dhe në 22 mars 1913 vendosi që këtë qytet t’ia lërë Shqipërisë. Esat Pasha Shkodrën e dorëzoi vetëm pas gjashtë muajsh rezistence heroike. Dorëzimi u bë vetëm pasi çështja e Shkodrës ishte vulosur nga Fuqitë e Evropë dhe ushtria e popullata e qytetit po vdiste nga uria dhe bombardimet e përditshme nga ushtritë serbo-malazeze.
Esat Pashë Toptani është vlerësuar shumë edhe nga klika e sharlatanëve (që quhen rilindas) që ishin mbledhur në Vlorë përreth Ismail Qemalit në 1913. Kush ka lexuar gazetën Përlindja e Shqipnis që shtypej në Vlorë, nuk ka mundur si mos të lexojë sesi Mihal Grameno e kaurët e tjerë, Esatin e quanin “gjenerali dhe heroi i Shqipërisë”. Kur Esat Pasha drejtonte mbrojtjen e Shkodrës, Ismail Qemali i dërgoi një telegram personal Esatit, i cili ruhet në Arkivin e Shtetit në Tiranë, ku i justifikohej se shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë e kishte bërë pasi kjo ishte mënyra e vetme sesi mund të shpëtonte islamizma në Evropë.
Pak a shume te gjithe e dime historni. po cfare nuk dime eshte qe historia pas luftes se 2 ne shqiperi eshte shpijkur dhe jo treguar.
Un nuk i perkas asnje partie pervecse asaj te memes shqiperi dhe nuk dua qe te politizohet debati.
Mbasi kam lexuar ca dhe mbasi me kan treguar dhe ato qe nuk gjendeshin ne leter gjeja qe me ben te dyshoja eshte si avniu i varfer gjeti gjith ato para si arriti te ike si e beri vrasjen si doli nga burgu dhe si rihyri perseri ne parlament.
Avni rustemi ka qen ne qarqet komunsite qe ne fillimet e karieres. ai u financua nga ata dhe u dergua ne france nga ata, vrasjen nuk e beri ai po nje agjent civil francez. gjygjin e beri sa per figure se do lirohej per te brojtur interesat e frances dhe serbise ne shqiperi. Mendoni kaq e thjeshte eshte te dalesh nga burgu mbasi ke kryernje vrasje? E ku ne france. Sa per Esat pashen vetem nje komunist mund te flas ashtu se ai nuk kishte interes te coptonte shqiperine se ajo i perkiste atij nje shoqeri demokratike ku pronen e mban pronari dhe dhe kooperativa. Per me teper mendoj qe ai ishte nacionalist dhe luftoni ne luften e shkodres.
as edhe nje shqiptar nuk ka bere atentate kundra armiqve te popullit i vetem. ndryshe nga gjitonet tane. ne shqiptaret jemi pak me shume se frikacak dhe kokeforte qe se bo nona.
Kundershtime???
psejo, 1 Aug 2005 #1
Re: Avni Rustemi Hero apo Tradhetar komunist.
A. zogut ishte bazue, mbas peshperitjeve, ne pohimet ** Beqir Valteri kishte ba para gjykatesist hetues. Por mbasi Beqir Valteri nuk duel perpara gjyqit, kto thashetheme nuk u vertetuen, as ** u pergjenjeshtruen zyrtarisht.
Nji muej mbas atentatit kunder A. Zogut, nji njeri I panjoftun shtini kunder Avni Rustemit :shrug: ne nji rruge te Tiranes dhe e plagosi rande. Avni Rustemi vdiq ne spitalin e kryeqytetit mbas disa dit agonije. Gjaksori u arratis dhe gjindamerija ishe e pazoja me e kape. Opinioni publik, ** nuk mund te shprehej haptazi, u bind menjihere se vrasja e Avni Rustemit ishte hakmarrja per vrasjen e Esad Toptanit dhe gjaksori nuk ishte tjeter vecse nji vegel e pagueme. Opozita ia hudhi fajin partis qeeritare dhe refuzoi me marre pjese ne bisedimet e Kuvendit Kushtetues. U vendos ** vorrimi I Avni Rustemit te bahej ne Vlone dhe gjith nji vapor ne Shqiptare, deputete dhe “Bashkimxhinj”, u nis per ne qytetin kreshnik me I ba nderimin e fundit heroit te kombit.
Mbi vorrin e Avni Rustemit, Peshkop. Fan Noli shpalli perpara turmes qe qante me lot, se gjendja ku kishte arrijte Shqipnija nuk mund te zberthehej vecse me revolucion :eek: . Po ate dit u ba nji mbledhje ne kineman e Vlones dhe u hartuen telegramet per me I shpalle lufte qeveris se Tiranes. Mbledhja e elektrizueme nga fjalimet e zgjarrta brohoriti me duertrokitje enthuziaste vendimin e deputetve te opozites. U formue nji komision me perfaqesues nga te dhjet prefekturat per te pregatite revolucionin. Bisedimet u shvilluen mrapa sqenes dhe u mbajten natyrishte te meshefta.
Ismail Qemali;
; i dërgoi një telegram personal Esatit, i cili ruhet në Arkivin e Shtetit në Tiranë, ku i justifikohej se shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë e kishte bërë pasi kjo ishte mënyra e vetme sesi mund të shpëtonte islamizma në Evropë.
......................................................................
5.
Personat që kanë lexuar Arkivin e Foreign Office-it në Londër e kanë të qartë admirimin që diplomatët perëndimorë por edhe turq krijuan për Esat Pashën në këtë kohë. Lufta heroike që ai bëri për mbrojtjen e Shkodrës e ktheu Shkodrën në qytetin e fundit turk që do të binte në Ballkan. Esat Pasha u kthye në një hero sikur Gazi Osman Pasha i cili u kishte rezistuar rusëve në Rrethimin e Plevnës në 1877. Rezistenca e Esatit u përdor si armë diplomatike nga ambasadorët austriakë dhe italianë në Konferencën e Londrës kundër Francës dhe Rusisë të cilat insistonin që Shkodra ti jepej Malit të Zi. Sikur Esat Pashë Toptani të kishte vepruar sikur Ismail Qemali që e braktisi Janinën, sot Shkodra nuk do të ishte më qytet shqiptar, por kryeqytet i Malit të Zi. Por falë rezistencës së Esat Pashë Toptanit, Konferenca e Londrës pranoi argumentat austriakë për ‘shqiptarinë’ e qytetit dhe në 22 mars 1913 vendosi që këtë qytet t’ia lërë Shqipërisë. Esat Pasha Shkodrën e dorëzoi vetëm pas gjashtë muajsh rezistence heroike. Dorëzimi u bë vetëm pasi çështja e Shkodrës ishte vulosur nga Fuqitë e Evropë dhe ushtria e popullata e qytetit po vdiste nga uria dhe bombardimet e përditshme nga ushtritë serbo-malazeze.
Esat Pashë Toptani është vlerësuar shumë edhe nga klika e sharlatanëve (që quhen rilindas) që ishin mbledhur në Vlorë përreth Ismail Qemalit në 1913. Kush ka lexuar gazetën Përlindja e Shqipnis që shtypej në Vlorë, nuk ka mundur si mos të lexojë sesi Mihal Grameno e kaurët e tjerë, Esatin e quanin “gjenerali dhe heroi i Shqipërisë”. Kur Esat Pasha drejtonte mbrojtjen e Shkodrës, Ismail Qemali i dërgoi një telegram personal Esatit, i cili ruhet në Arkivin e Shtetit në Tiranë, ku i justifikohej se shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë e kishte bërë pasi kjo ishte mënyra e vetme sesi mund të shpëtonte islamizma në Evropë.
Re: Tradhetar,Avdi Rrustemi apo Esat Pasha
Pse e sulmon Piro Misha Esat Pashë Toptanin? shkruan Olsi Jazexhi
Posted by besimtari on April 29, 20131 Comment
Madhësia e Tekstit » Të mëdha | Të vogëla
olsi_jazexhi_200_2001.
Në 24 nëntor 2012 në Gazetën Shqiptare lexova një intervistë nga Fatmira Nikolla me titull “Marrëdhëniet e Esat Pashë Toptanit me qeverinë serbe”. Në këtë shkrim ku intervistohej edhe Piro Misha, drejtuesi i “Botimeve IDK”, Pirua i tregonte lexuesve shqiptar se po u sillte një libër me interes në shqip nga historiani serb Dusan T. Batakoviç. Misha dhe gazetarja që e intervistonte tregonin se Esat Pasha paskësh qenë një nga figurat më famëkeqe të historisë së re të Shqipërisë. Piro Misha i cili librin në fjalë e kishte botuar si fletërrufe kundër Esatit thoshte se edhe pse “…historia në përgjithësi e ka damkosur si tradhtar kohët e fundit ka pasur një sërë përpjekjesh që drejtpërsëdrejti apo indirekt, janë përpjekur ta rehabilitojnë.” Këtë prill 2013 pata rastin që ta lexoj librin të cilit Misha i bënte reklamë në vitin 2012. Librin e lexova me dëshirë pasi desha të kuptoj se kush do të ishin damkat e tradhëtisë që esktremisti Piro Misha do të shpaloste kundër Esat Pashës kësaj radhe.
Libri ‘Qeveria Serbe dhe Esat Pashë Toptani’ i cili është përkthyer nga djali i Piros, Maklen Misha ka 70 faqe. Ai është një ekstrakt i librit “The Kosovo Chronicles”, pjesës së dytë me titull “Theocracy, Nationalism and Imperialism from the Serbian Revolution to the EasternCrisis: 1804-1875” me autor Dusan T. Batakoviç. Në botimin që shoqata e Piros i ka bërë këtij ekstrakti nuk tregohet nëse Mishat i kanë marrë leje autorit për t’ia botuar këtë broshurë në shqip. Libri i Mishave është një botim shumë i dobët. Mishat titullin librit ia kanë vënë gabim, e librit origjinal nuk i citojnë as datë dhe as vend botimi. Por si në intervistën në gazetë, edhe këtu, qëlllim i islamofobit Piro Misha nuk është historia por sulmi kundër muslimanëve shqiptar. Pirua e ka hallin që Esat Pashën ta shpallë “tradhëtar.” Në hyrjen e librit ai thotë se edhe pse ka “përpjekje për ta rehabilituar… (Esat Pasha) vazhdon të kujtohet si njeriut që për hir të interesave të veta për pushtet, qe gati të shiste interesat e popullit e vendit të vet.” Malken Misha të cilin Misha plak e ka punësuar si përkthyes të librit, ka bërë një punë shumë të dobët. Teksti ka shumë gabime shqiptimi, psh. shënimet apo referencat përkthehen si “endnotes”, kryeministri serb Nikolla Pashiç quhet Pasiç, autori Dushan Batakoviç përkthehet si Dusan Batakovic, organizata shqiptaro-amerikane sikur Vatra përkthen si “Zjarri” etj.
2.
Libri për Esat Pashën të cilit Piro Misha nuk i ka vënë as datë, as tirazh dhe as vendin e shtypjes (ndoshta për mospagim taksash!), është nxjerrë në treg 100 vite pasi Esat Pashë Toptani sëbashku me Hasan Riza Pashën, Musa Qazimin, Haxhi Qamilin dhe mijëra redifë e nizamë shqiptaro-turq mbrojtën qytetin e Shkodrës nga pushtimi serbo-malazez. Shkodra e 100 viteve më parë ishte një nga qytetet kryesore të Perandorisë Osmane në Ballkan. Kur në vitin 1912 nisi Lufta e Parë Ballkanike qyteti është mbrojtur nga Trupat e Përkohshme të Shkodrës të cilat përbëheshin nga Divizioni 24 i Këmbësorisë (I Ushtrisë Perëndimore – Garp Ordusu), Divizioni i Redifëve të Elbasanit dhe Trupat e Garnizonit së Shkodrës. Broshura e historianit serb që trajton figurën e Esat Pashës nis me historinë e Luftës e Parë Ballkanike. Autori tregon si nisi kjo luftë, fitoret që ushtritë ortodokse korrën kundër muslimanëve, dhe intrigat që Austria dhe Italia luanin në Shqipëri me agjentin e tyre Ismail Qemali. Batakoviç tregon se pas mundjes së Turqisë, Shqipëria ishte një vend shumë i vështirë për t’u kthyer në shtet pasi katolikët mirditorë donin të krijonin një shtet më vete dhe për këtë u ndihmuan nga mbret Nikolla i Malit të Zi, ndërsa ortodoksët e jugut donin Greqinë. Autori i bën një rezyme figurës së Esat Pashës i cili rridhte nga një familje bejlerësh të mëdhenj, kishte qenë komandant i xhandarmarisë në Vilajetin e Janinës, mbështeti lëvizjen e Xhon Turqve ne 1908 dhe Lufta e Parë Ballkanike e gjeti si komandant të xhandarmarisë së Vilajetit të Shkodrës. Autori vëren me të drejtë se Esati mori drejtimin e mbrojtjes së Shkodrës në fillim të vitit 1913, ku edhe shpalosi cilësitë e një udhëheqësi të madh ushtarak që e dorëzoi qytetin vetëm kur ushtria e tij e thyer nga uria dhe sëmundjet morën vendim sëbashku me parinë e Shkodrës për ta pushuar rezistencën.
3.
Lufta për mbrojtjen e Shkodrës e cila nisi në nëntor të vitit 1912 zgjati deri në 22 prill 1913. Qyteti u sulmua nga ushtritë serbo-malazeze dhe aleatët e tyre katolikë shqiptarë, të cilët donin t’ia aneksonin Malit të Zi. Sulmi i Aleancës Ortodokse kundër tokave shqiptaro-turke nisi në Kumanovë ku ushtria serbe e udhëhequr nga gjenerali Radomir Putnik mundi rezistencën shqiptaro-turke të drejtuar nga gjeneral Zeki Pasha. Thyerja e Ushtrisë Perëndimore Osmane në një seri qytetesh në Kosovë e Maqedoni i mundësoi Ushtrisë së Tretë Serbe që të avancojë me shpejtësi drejt Shqipërisë. Krahu verior i saj u drejtua kundër Vilajetit të Shkodrës në 14 nëntor 1912. I përbërë nga Divizioni i Këmbësorisë Serbe të Drinës, Brigada e Tretë Këmbësore e Malit të Zi dhe Bataljoni i Parë Shqiptaro-Katolik i Shumandijes ushtria serbe arriti që të pushtoj në 15 nëntor limanin e Shëngjinit. Pas pushtimit të Shëngjinit, në 17 nëntor 1912 serbët pushtuan qytetin e Selimijes (të cilin katolikët e quajnë Lezhë apo Lesh) e pas kësaj u drejtuan drejt Tiranës dhe Shkodrës.
Historiani amerikan Eduard Erikson tregon se shtabi i ushtrisë osmane e kishte fortifikuar Shkodrën mire për t’u mbrojtur nga sulmet serbo-malazeze. Nga veri-lindja qyteti mbrohej nga Divizioni i Pejës dhe i Redifëve të Prizrenit, ndërsa në Vilajetin e Shkodrës mbrojtja e koordinimi i trupave bëhej nga gjenerali shqiptar Mahmut Hajret Pasha. Ndërsa në Shkodër vetë komanda e trupave i ishte besuar kolonelit Hasan Riza Pasha.
4.
Sulmet e forcave të krishtera kundër Vilajetit të Shkodrës nisën që në 8 tetor 1912 kur Mali i Zi sulmoi e pushtoi Tuzin, por u thye në Krajë. Pasi pushtuan Tuzin, malazezët u drejtuan drejt Kakariqit e më pas Shëngjinit, ku në krah të tyre erdhi ushtria serbe dhe Bataljoni Katolik Shqiptar i Shumandijes. Ushtria Osmane e cila u thye në shumë fronte gjatë Luftës së Parë Ballkanike në 3 dhjetor 1912 nënshkroi një armëpushim në Çatëllxha dhe pranoi humbjen. 15 ditë pas kësaj, në 17 dhjetor 1912 Fuqitë e Mëdha të Evropës u mblodhën në Londër ku organizuan Konferencën famëkeqe të Ambasadorëve ku nisën pazaret për të ndarë tokat osmane. Perandoria Osmane e cila ishte mundur i kërkoi Fuqive të Mëdha që të bënin çfarë të donin me Shqipërinë dhe Maqedoninë.
Në një kohë kur Perandoria Osmane kishte kapitulluar dhe Ismail Qemali me urdhër të austriakëve e kishte deklaruar Shqipërinë shtet më vete, e kishte urdhëruar garnizonet e Toskërisë që të braktisnin çdo lloj rezistence dhe mbrojten e Çamërisë dhe Janinës, Shkodra jetonte mes dy fatesh. Qyteti ose do të mbrohej nga ushtria turko-shqiptare deri në vdekje, ose nëse ushtria i bindej kapitullimit të Stambollit, qyteti do t’i dorëzohej malazezëve të cilët do të masakronin muslimanët ashtu siç bënë gjetkë të krishterët në tokat turke që pushtuan në Ballkan. Kolonel Hasan Riza Pasha që drejtonte trupat turke dhe Esat Pasha që drejtonte redifët shqiptarë arritën në konkluzionin që duhej të rezistonin deri në vdekje.
Sulmet e trupave serbe, malazeze dhe katolike për marrjen e Shkodrës janë kryer në dy faza. Sipas ushtarakut turk Hamdi Ertuna në fazën e parë kur Shkodra komandohej nga Hasan Riza Pasha, serbo-malazezët kryen sulme në Bardhanjor, Kakarriq e Zadrimë. Ndërsa në fazën e dytë e cila nisi pas vrasjes së Hasan Riza Pashës ofensivat u bënë në Barbullush, Bërdicë, Bardhanjor, Tarabosh e kudo përreth Shkodrës. Në këtë fazë kur rezistenca shkodrane u udhëhoq nga Esat Pasha ushtria turko-shqiptare jo vetëm që arriti të mbrojë Shkodrën por në të njëjtën kohë edhe të vrasë me mijëra serbë, malazezë e katolikë dhe të zërë qindra pengje.
5.
Personat që kanë lexuar Arkivin e Foreign Office-it në Londër e kanë të qartë admirimin që diplomatët perëndimorë por edhe turq krijuan për Esat Pashën në këtë kohë. Lufta heroike që ai bëri për mbrojtjen e Shkodrës e ktheu Shkodrën në qytetin e fundit turk që do të binte në Ballkan. Esat Pasha u kthye në një hero sikur Gazi Osman Pasha i cili u kishte rezistuar rusëve në Rrethimin e Plevnës në 1877. Rezistenca e Esatit u përdor si armë diplomatike nga ambasadorët austriakë dhe italianë në Konferencën e Londrës kundër Francës dhe Rusisë të cilat insistonin që Shkodra ti jepej Malit të Zi. Sikur Esat Pashë Toptani të kishte vepruar sikur Ismail Qemali që e braktisi Janinën, sot Shkodra nuk do të ishte më qytet shqiptar, por kryeqytet i Malit të Zi. Por falë rezistencës së Esat Pashë Toptanit, Konferenca e Londrës pranoi argumentat austriakë për ‘shqiptarinë’ e qytetit dhe në 22 mars 1913 vendosi që këtë qytet t’ia lërë Shqipërisë. Esat Pasha Shkodrën e dorëzoi vetëm pas gjashtë muajsh rezistence heroike. Dorëzimi u bë vetëm pasi çështja e Shkodrës ishte vulosur nga Fuqitë e Evropë dhe ushtria e popullata e qytetit po vdiste nga uria dhe bombardimet e përditshme nga ushtritë serbo-malazeze.
Esat Pashë Toptani është vlerësuar shumë edhe nga klika e sharlatanëve (që quhen rilindas) që ishin mbledhur në Vlorë përreth Ismail Qemalit në 1913. Kush ka lexuar gazetën Përlindja e Shqipnis që shtypej në Vlorë, nuk ka mundur si mos të lexojë sesi Mihal Grameno e kaurët e tjerë, Esatin e quanin “gjenerali dhe heroi i Shqipërisë”. Kur Esat Pasha drejtonte mbrojtjen e Shkodrës, Ismail Qemali i dërgoi një telegram personal Esatit, i cili ruhet në Arkivin e Shtetit në Tiranë, ku i justifikohej se shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë e kishte bërë pasi kjo ishte mënyra e vetme sesi mund të shpëtonte islamizma në Evropë.
Megjithatë, siç Ibrahim Dalliu tregon, kur Esati doli nga Shkodra dhe shkoi në Tiranë ai nuk mundi të pranonte dot krijimin e një shteti kukull sikur Shqipëria dhe qeverinë e Vlorës. Ai donte të marshonte drejt Vlorës dhe të dëbonte që aty klikën vllaho-shqiptare të Ismail Qemalit, por komandantët turq nuk e lanë të bënte këtë. Pasi e pa se çfarë intrigash po bëheshin në Vlorë, Esati krijoi Pleqësinë e Durrësit ku mblodhi rreth vetes elementët islamik të gjithë Shqipërisë, pranoi rënien e Perandorisë Osmane dhe vendosi që të krijojë një principatë islamike shqiptare në brigjet e Adriatikut ku për flamur nuk do të kishte sorrën bizantine të Faik Konicës por vetëm yllin e bardhë dhe sfondin e kuq por pa gjysëmhënë të flamurit turk.
6.
Arkivi i Londrës, i Romës dhe i Vjenës është plot me dokumente që tregojnë shqetësimin që kancelaritë Perëndimore kishin me Esatin dhe shtetin që ai donte të bënte pas Luftës së Shkodrës. Siç Dushan Batakoviçi i Piro Mishës tregon, Esat Pasha ishte i shqetësuar nga kolonizimi që Austria dhe Italia donin të kryenin në Shqipëri. Qëndrimi filo-grek i ortodoksëve dhe separatist i katolikëve e bindën atë që korigjimi i kufijve me Serbinë, Malin e Zi dhe Greqinë do të ishte në të mirë të Shqipërisë. Duke parë që Fuqitë Perëndimore, ashtu siç tregon edhe konsulli britanik në Durrës Harry Lamb – donin që Shqipërinë ta kthenin në një shtet aparteidal, ku pakica e krishterë do të kontrollonte shumicën muslimane – Esati e pa Serbinë si aleatin e vetëm me të cilin mund të balanconte Fuqitë Katolike përtej detit. Përndryshe nga grupi i Haxhi Qamilit dhe Musa Qazimit të cilët besonin se Perandoria Osmane do të rivinte sërisht në Ballkan, kur nisi Lufta e Parë Botërore, Esati mori anën e Antantës kundër Fuqive Qendrore ku bënte pjesë edhe Turqia. Esati që i kishte vrarë serbët dhe luftuar për mbrojtjen e Turqisë në 1913, në 1916 i ndihmoi trupat serbe që të kalojnë nëpër Shqipëri e të mbrohen nga sulmet austriake. Tamam si Zogu, por edhe Enver Hoxha e Fatos Nano vite më vonë, ai luajti me fuqitë rajonale në mënyrë që të mbijetojë në pushtet. Duke u rreshtuar në krahun e Amerikës, Francës, Britanisë dhe Italisë, ai shpresonte që me mbarimin e Luftës do të shpërblehej nga aleanca perëndimore dhe Shqipëria do të kompensohej me toka dhe para për ndihmën e saj në luftë. Në promemorjen që Esat Pashë Toptani i drejtoi Konferencës së Paqes në Paris në 16 prill 1919 ai i kërkonte Fuqive Perëndimore që Shqipërinë ta marrin në konsideratë si palë fituese në luftë, ta kompensojnë për dëmet që iu shkaktuan dhe ta njohin si vend sovran.
Por Fuqitë e Mëdha të asaj kohe nuk donin t’ia dinin për fatet e muslimanëve në Evropë. E në anën tjetër kundër Esatit në Paris intrigonin një sërë agjenturash që kërkonin ta diskreditonin përpara Fuqive të Mëdha. Një parti ishte delegacioni i qeverisë së Durrësit të cilën e kishin themeluar italianët dhe kërkonte ta mbante Shqipërinë koloni të Italisë. Delegacionet e kolonive shqiptare të Turqisë, Rumanisë dhe Amerikës që përbëheshin nga vllehë e protestantë intrigonin kundër Esatit dhe muslimanëve shqiptarë gjithashtu. Kush ka lexuar fjala bie letrat e motrave Qiriazi që i drejtonin përfaqësive amerikane dhe britanike, Qiriazët, Konicat, Meskët, Turtullit etj i kërkonin amerikanëve e britanikëve që ta hiqnin Esatin nga Shqipëria pasi sipas tyre ai ishte një fatanik islamik.
Edhe pse Fuqitë e Mëdha e injoruan Shqipërinë në Konferencën e Paqes dhe e lanë si një protektorat italian, Esat Pasha do të bashkëpunonte me ambasadorin britanik Eden në Shqipëri në organizimin e Kongresit të Lushnjes dhe përmbysjen e qeverisë së Durrësit. Komandanët e tij Osman Mema dhe Osman Bali lejuan cubat e Ahmet Zogut të hyjnë në Tiranë dhe themelojnë qeverinë e dalë nga Lushnja. Por ndryshe nga marrëveshja që Esati kishte bërë me pjesëmarrësit në Kongresin e Lushnjes, sipas të cilit Esati duhej të shpallej president i Shqipërisë, pas hyrjes në Tiranë, masonët e toskët që morën pushtetin në vitin 1920 çuan në Paris terroristin Avni Rustemi i cili e vrau Pashën që kishte komanduar Shqipërinë që prej vitit 1912.
7.
Krijimi i Shqipërisë laike që nisi pas Kongresit të Lushnjes dhe vrasjes së Esat Pashës u shoqërua me një natë të madhe terrori në vend. Në parlamentin shqiptar të viteve 1920 ‘deputetët’ mburreshin me numrin e njerëzve që kishin vrarë, medresetë që kishin mbyllur, vakëfet që kishin konfiskuar, mënyrën sesi i ndanë ortodoksët dhe muslimanët nga Patriarkana dhe Kalifati etj. Mustafa Kruja tregon në kujtimet e tij se qeveritë që dolën pas Kongresit të Lushnjes mbollën qafirizmin dhe shkatërrimin e traditës në Shqipëri. Misioni i katolaikëve që morrën pushtetin pas vrasjes së Esat Pashës, ka qenë edhe rishkrimi i historisë. Njerëz si Aleks Buda dhe Eqerem Çabeu, Gjergj Fishta, Ernes Koliqi e Anton Harapi që u formësuan në Shqipëri dhe në akademitë e Vjenës e Romës në këto vite mbollën edhe mitet me të cilat shqiptarët u brymosën gjatë shekullit të XX. Intelektualët katolaikë të kësaj kohe i fshinë shqiptarëve historinë e tyre 500 vjeçare me Turqinë, e pjesë e kësaj fshirje ishte edhe damkosja e Esat Pashës si tradhëtar.
8.
Piro Misha, ashtu sikur shoku i tij Ben Blushi dhe Edi Rama, që e shohin veten si rilindas dhe kryqtarë kundër Islamit shqetësohen pse pas rënies së komunizmit shqiptarët kanë nisur të revizionojnë historinë dhe rigjejnë besimin e tyre Islam. Disa prej tyre, si psh. ekstremisti ortodoks Ben Blushi kënaqin veten e deklarojnë se Shqipëria nuk është më një Turqi e vogël. Por të tjerë sikur Piro Misha shqetësohen që kohët e fundit po ka “një sërë përpjekjesh që drejtpërsëdrejti apo indirekt, janë përpjekur ta rehabilitojnë (Esat Pashën).” Shokët e Piros janë bërë taborr në kohët e fundit si në Kosovë ashtu edhe në Shqipëri dhe spo lënë gur pa luajtur që të ndalojnë rishkrimin e historisë. Ndërsa disa prej tyre nënshkruajnë peticione, të tjerë sikur katolikët e faqes zemrashqiptare kërcënojnë shkruesin e këtij shkrimi, i cili është një nga revizionistët e historisë, me vrasje e dënim me vdekje. Që prej vitit 2003 Piro Misha ka shkruar kundër meje dhe muslimanëve shqiptarë sa e sa peticione, letra, shpifje, spiunllëqe në ambasada perëndimore, raporte ‘akademike’, kallëzime penale etj ku muslimanët i tregon si gogol dhe të rrezikshëm për kaurët sikur ai. Piro Misha mua më ka akuzuar si ekstremist e tradhëtar vetëm për faktin se unë jam një historian revizionist që nuk i bindem gënjeshtrave që sojsëzët si soji i Piros i shpikën shqiptarëve një shekull më parë. Arsyeja pse Piro Misha ka botuar librin ‘Qeveria Serbe dhe Esat Pashë Toptani’ të autorit Batakoviç, dhe pse e ‘damkos’ Esatin si tradhëtar ka të bëj me përpjekjet e sojit të piromishëve për të ngrirë rishkrimin e historisë dhe damkosur muslimanët si armiq të Shqipërisë.
Piro Mishën, Romeo Gurakuqin, Ben Blushin dhe kaurë të tjerë fondamenlistë sikur këta i tremb hija e Esat Pashë Toptanit e cila kërkonte që të bënte një Shqipëri sikur Turqia që bëri Ataturku. Sikur Esati të kishte krijuar një Shqipëri demokratike 100 vite më parë ku shumë ortodoksë sikur Pirua do të merrnin pasaporta për në Greqi dhe katolikë sikur Romeo Gurakuqi e Jozefina Topalli do të shkonin me dhi në Mal të Zi, Shqipëria do të ishte bërë shtet i fuqishëm sikur Turqia, apo Greqia dhe ne shqiptarët nuk do të kishim kokëçarjen që kemi sot me Pirot, Ben Blushët dhe katolikët që nuk duan rishkrimin e historisë dhe këmbëngulin në sharje e urrejtjenxitje kundër Islamit, Turqisë apo edhe Esat Pashë Toptanit. Arsyeja pse kaurët e Kosovës dhe Shqipërisë, që nga Ardian Ndreca, Agron Gjekmarkaj, Aleksandër Çipa, Albert Nikolla, Arbana Xharra, Afrim Krasniqi e renegatë sikur Ismail Kadareja, Artan Shkreli e Nastradin Aliu (Lis Bukuroca) bëjnë peticione, shajnë e ofendojnë muslimanët e Turqinë, e Piro Mishat shpifin e spiunojnë kundër muslimanëve shqiptarë që duan rishkrimin e historisë, lidhet me betejat që ndodhën në Shqipëri përpara një shekulli kur u formësuan shqiptarët dhe përrallat e tyre kombëtariste. Tamam si në vitin 1913 kur bataljonet katolike dhe ortodokse luftonin në krah të Serbisë dhe Greqisë kundër muslimanëve, apo si në 1920 kur fanatikët e krishterë nuk e pranonin dot Shqipërinë të sunduar nga muslimanët e për këtë vranë Esat Pashë Toptanin në Paris, edhe sot pas 93 vitesh nipat e terroristit Avni Rustemi kërkojnë që me pahir të ndalojnë rishkrimin e historisë nga muslimanët e shtypur shqiptarë. Kjo është arsyeja pse kauri Piro Misha e damkos si tradhëtar muslimanin Esat Pasha dhe tërbohet pse shqiptarët kanë nisur të rishkruajnë historinë. Piroja dhe kaurët e tij e dinë mirë se kush kontrollon të kaluarën kontrollon të tashmen. E për këtë arsye ai nuk do që shqiptarët ta dinë të kaluarën e tyre ashtu siç ajo ka qenë realisht dhe klith si plakë e keqe kundër mbrojtësit të Shkodrës, Esat Pashë Toptanit, e ka botuar librin e Batakoviçit i cili megjithatë Esatin nuk e tregon si tradhëtar por si një burrë të madh shteti!
http://besimtari.com/site/2013/04/29/pse-e-sulmon-piro-misha-esat-pashe-toptanin-shkruan-olsi-jazexhi/
Posted by besimtari on April 29, 20131 Comment
Madhësia e Tekstit » Të mëdha | Të vogëla
olsi_jazexhi_200_2001.
Në 24 nëntor 2012 në Gazetën Shqiptare lexova një intervistë nga Fatmira Nikolla me titull “Marrëdhëniet e Esat Pashë Toptanit me qeverinë serbe”. Në këtë shkrim ku intervistohej edhe Piro Misha, drejtuesi i “Botimeve IDK”, Pirua i tregonte lexuesve shqiptar se po u sillte një libër me interes në shqip nga historiani serb Dusan T. Batakoviç. Misha dhe gazetarja që e intervistonte tregonin se Esat Pasha paskësh qenë një nga figurat më famëkeqe të historisë së re të Shqipërisë. Piro Misha i cili librin në fjalë e kishte botuar si fletërrufe kundër Esatit thoshte se edhe pse “…historia në përgjithësi e ka damkosur si tradhtar kohët e fundit ka pasur një sërë përpjekjesh që drejtpërsëdrejti apo indirekt, janë përpjekur ta rehabilitojnë.” Këtë prill 2013 pata rastin që ta lexoj librin të cilit Misha i bënte reklamë në vitin 2012. Librin e lexova me dëshirë pasi desha të kuptoj se kush do të ishin damkat e tradhëtisë që esktremisti Piro Misha do të shpaloste kundër Esat Pashës kësaj radhe.
Libri ‘Qeveria Serbe dhe Esat Pashë Toptani’ i cili është përkthyer nga djali i Piros, Maklen Misha ka 70 faqe. Ai është një ekstrakt i librit “The Kosovo Chronicles”, pjesës së dytë me titull “Theocracy, Nationalism and Imperialism from the Serbian Revolution to the EasternCrisis: 1804-1875” me autor Dusan T. Batakoviç. Në botimin që shoqata e Piros i ka bërë këtij ekstrakti nuk tregohet nëse Mishat i kanë marrë leje autorit për t’ia botuar këtë broshurë në shqip. Libri i Mishave është një botim shumë i dobët. Mishat titullin librit ia kanë vënë gabim, e librit origjinal nuk i citojnë as datë dhe as vend botimi. Por si në intervistën në gazetë, edhe këtu, qëlllim i islamofobit Piro Misha nuk është historia por sulmi kundër muslimanëve shqiptar. Pirua e ka hallin që Esat Pashën ta shpallë “tradhëtar.” Në hyrjen e librit ai thotë se edhe pse ka “përpjekje për ta rehabilituar… (Esat Pasha) vazhdon të kujtohet si njeriut që për hir të interesave të veta për pushtet, qe gati të shiste interesat e popullit e vendit të vet.” Malken Misha të cilin Misha plak e ka punësuar si përkthyes të librit, ka bërë një punë shumë të dobët. Teksti ka shumë gabime shqiptimi, psh. shënimet apo referencat përkthehen si “endnotes”, kryeministri serb Nikolla Pashiç quhet Pasiç, autori Dushan Batakoviç përkthehet si Dusan Batakovic, organizata shqiptaro-amerikane sikur Vatra përkthen si “Zjarri” etj.
2.
Libri për Esat Pashën të cilit Piro Misha nuk i ka vënë as datë, as tirazh dhe as vendin e shtypjes (ndoshta për mospagim taksash!), është nxjerrë në treg 100 vite pasi Esat Pashë Toptani sëbashku me Hasan Riza Pashën, Musa Qazimin, Haxhi Qamilin dhe mijëra redifë e nizamë shqiptaro-turq mbrojtën qytetin e Shkodrës nga pushtimi serbo-malazez. Shkodra e 100 viteve më parë ishte një nga qytetet kryesore të Perandorisë Osmane në Ballkan. Kur në vitin 1912 nisi Lufta e Parë Ballkanike qyteti është mbrojtur nga Trupat e Përkohshme të Shkodrës të cilat përbëheshin nga Divizioni 24 i Këmbësorisë (I Ushtrisë Perëndimore – Garp Ordusu), Divizioni i Redifëve të Elbasanit dhe Trupat e Garnizonit së Shkodrës. Broshura e historianit serb që trajton figurën e Esat Pashës nis me historinë e Luftës e Parë Ballkanike. Autori tregon si nisi kjo luftë, fitoret që ushtritë ortodokse korrën kundër muslimanëve, dhe intrigat që Austria dhe Italia luanin në Shqipëri me agjentin e tyre Ismail Qemali. Batakoviç tregon se pas mundjes së Turqisë, Shqipëria ishte një vend shumë i vështirë për t’u kthyer në shtet pasi katolikët mirditorë donin të krijonin një shtet më vete dhe për këtë u ndihmuan nga mbret Nikolla i Malit të Zi, ndërsa ortodoksët e jugut donin Greqinë. Autori i bën një rezyme figurës së Esat Pashës i cili rridhte nga një familje bejlerësh të mëdhenj, kishte qenë komandant i xhandarmarisë në Vilajetin e Janinës, mbështeti lëvizjen e Xhon Turqve ne 1908 dhe Lufta e Parë Ballkanike e gjeti si komandant të xhandarmarisë së Vilajetit të Shkodrës. Autori vëren me të drejtë se Esati mori drejtimin e mbrojtjes së Shkodrës në fillim të vitit 1913, ku edhe shpalosi cilësitë e një udhëheqësi të madh ushtarak që e dorëzoi qytetin vetëm kur ushtria e tij e thyer nga uria dhe sëmundjet morën vendim sëbashku me parinë e Shkodrës për ta pushuar rezistencën.
3.
Lufta për mbrojtjen e Shkodrës e cila nisi në nëntor të vitit 1912 zgjati deri në 22 prill 1913. Qyteti u sulmua nga ushtritë serbo-malazeze dhe aleatët e tyre katolikë shqiptarë, të cilët donin t’ia aneksonin Malit të Zi. Sulmi i Aleancës Ortodokse kundër tokave shqiptaro-turke nisi në Kumanovë ku ushtria serbe e udhëhequr nga gjenerali Radomir Putnik mundi rezistencën shqiptaro-turke të drejtuar nga gjeneral Zeki Pasha. Thyerja e Ushtrisë Perëndimore Osmane në një seri qytetesh në Kosovë e Maqedoni i mundësoi Ushtrisë së Tretë Serbe që të avancojë me shpejtësi drejt Shqipërisë. Krahu verior i saj u drejtua kundër Vilajetit të Shkodrës në 14 nëntor 1912. I përbërë nga Divizioni i Këmbësorisë Serbe të Drinës, Brigada e Tretë Këmbësore e Malit të Zi dhe Bataljoni i Parë Shqiptaro-Katolik i Shumandijes ushtria serbe arriti që të pushtoj në 15 nëntor limanin e Shëngjinit. Pas pushtimit të Shëngjinit, në 17 nëntor 1912 serbët pushtuan qytetin e Selimijes (të cilin katolikët e quajnë Lezhë apo Lesh) e pas kësaj u drejtuan drejt Tiranës dhe Shkodrës.
Historiani amerikan Eduard Erikson tregon se shtabi i ushtrisë osmane e kishte fortifikuar Shkodrën mire për t’u mbrojtur nga sulmet serbo-malazeze. Nga veri-lindja qyteti mbrohej nga Divizioni i Pejës dhe i Redifëve të Prizrenit, ndërsa në Vilajetin e Shkodrës mbrojtja e koordinimi i trupave bëhej nga gjenerali shqiptar Mahmut Hajret Pasha. Ndërsa në Shkodër vetë komanda e trupave i ishte besuar kolonelit Hasan Riza Pasha.
4.
Sulmet e forcave të krishtera kundër Vilajetit të Shkodrës nisën që në 8 tetor 1912 kur Mali i Zi sulmoi e pushtoi Tuzin, por u thye në Krajë. Pasi pushtuan Tuzin, malazezët u drejtuan drejt Kakariqit e më pas Shëngjinit, ku në krah të tyre erdhi ushtria serbe dhe Bataljoni Katolik Shqiptar i Shumandijes. Ushtria Osmane e cila u thye në shumë fronte gjatë Luftës së Parë Ballkanike në 3 dhjetor 1912 nënshkroi një armëpushim në Çatëllxha dhe pranoi humbjen. 15 ditë pas kësaj, në 17 dhjetor 1912 Fuqitë e Mëdha të Evropës u mblodhën në Londër ku organizuan Konferencën famëkeqe të Ambasadorëve ku nisën pazaret për të ndarë tokat osmane. Perandoria Osmane e cila ishte mundur i kërkoi Fuqive të Mëdha që të bënin çfarë të donin me Shqipërinë dhe Maqedoninë.
Në një kohë kur Perandoria Osmane kishte kapitulluar dhe Ismail Qemali me urdhër të austriakëve e kishte deklaruar Shqipërinë shtet më vete, e kishte urdhëruar garnizonet e Toskërisë që të braktisnin çdo lloj rezistence dhe mbrojten e Çamërisë dhe Janinës, Shkodra jetonte mes dy fatesh. Qyteti ose do të mbrohej nga ushtria turko-shqiptare deri në vdekje, ose nëse ushtria i bindej kapitullimit të Stambollit, qyteti do t’i dorëzohej malazezëve të cilët do të masakronin muslimanët ashtu siç bënë gjetkë të krishterët në tokat turke që pushtuan në Ballkan. Kolonel Hasan Riza Pasha që drejtonte trupat turke dhe Esat Pasha që drejtonte redifët shqiptarë arritën në konkluzionin që duhej të rezistonin deri në vdekje.
Sulmet e trupave serbe, malazeze dhe katolike për marrjen e Shkodrës janë kryer në dy faza. Sipas ushtarakut turk Hamdi Ertuna në fazën e parë kur Shkodra komandohej nga Hasan Riza Pasha, serbo-malazezët kryen sulme në Bardhanjor, Kakarriq e Zadrimë. Ndërsa në fazën e dytë e cila nisi pas vrasjes së Hasan Riza Pashës ofensivat u bënë në Barbullush, Bërdicë, Bardhanjor, Tarabosh e kudo përreth Shkodrës. Në këtë fazë kur rezistenca shkodrane u udhëhoq nga Esat Pasha ushtria turko-shqiptare jo vetëm që arriti të mbrojë Shkodrën por në të njëjtën kohë edhe të vrasë me mijëra serbë, malazezë e katolikë dhe të zërë qindra pengje.
5.
Personat që kanë lexuar Arkivin e Foreign Office-it në Londër e kanë të qartë admirimin që diplomatët perëndimorë por edhe turq krijuan për Esat Pashën në këtë kohë. Lufta heroike që ai bëri për mbrojtjen e Shkodrës e ktheu Shkodrën në qytetin e fundit turk që do të binte në Ballkan. Esat Pasha u kthye në një hero sikur Gazi Osman Pasha i cili u kishte rezistuar rusëve në Rrethimin e Plevnës në 1877. Rezistenca e Esatit u përdor si armë diplomatike nga ambasadorët austriakë dhe italianë në Konferencën e Londrës kundër Francës dhe Rusisë të cilat insistonin që Shkodra ti jepej Malit të Zi. Sikur Esat Pashë Toptani të kishte vepruar sikur Ismail Qemali që e braktisi Janinën, sot Shkodra nuk do të ishte më qytet shqiptar, por kryeqytet i Malit të Zi. Por falë rezistencës së Esat Pashë Toptanit, Konferenca e Londrës pranoi argumentat austriakë për ‘shqiptarinë’ e qytetit dhe në 22 mars 1913 vendosi që këtë qytet t’ia lërë Shqipërisë. Esat Pasha Shkodrën e dorëzoi vetëm pas gjashtë muajsh rezistence heroike. Dorëzimi u bë vetëm pasi çështja e Shkodrës ishte vulosur nga Fuqitë e Evropë dhe ushtria e popullata e qytetit po vdiste nga uria dhe bombardimet e përditshme nga ushtritë serbo-malazeze.
Esat Pashë Toptani është vlerësuar shumë edhe nga klika e sharlatanëve (që quhen rilindas) që ishin mbledhur në Vlorë përreth Ismail Qemalit në 1913. Kush ka lexuar gazetën Përlindja e Shqipnis që shtypej në Vlorë, nuk ka mundur si mos të lexojë sesi Mihal Grameno e kaurët e tjerë, Esatin e quanin “gjenerali dhe heroi i Shqipërisë”. Kur Esat Pasha drejtonte mbrojtjen e Shkodrës, Ismail Qemali i dërgoi një telegram personal Esatit, i cili ruhet në Arkivin e Shtetit në Tiranë, ku i justifikohej se shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë e kishte bërë pasi kjo ishte mënyra e vetme sesi mund të shpëtonte islamizma në Evropë.
Megjithatë, siç Ibrahim Dalliu tregon, kur Esati doli nga Shkodra dhe shkoi në Tiranë ai nuk mundi të pranonte dot krijimin e një shteti kukull sikur Shqipëria dhe qeverinë e Vlorës. Ai donte të marshonte drejt Vlorës dhe të dëbonte që aty klikën vllaho-shqiptare të Ismail Qemalit, por komandantët turq nuk e lanë të bënte këtë. Pasi e pa se çfarë intrigash po bëheshin në Vlorë, Esati krijoi Pleqësinë e Durrësit ku mblodhi rreth vetes elementët islamik të gjithë Shqipërisë, pranoi rënien e Perandorisë Osmane dhe vendosi që të krijojë një principatë islamike shqiptare në brigjet e Adriatikut ku për flamur nuk do të kishte sorrën bizantine të Faik Konicës por vetëm yllin e bardhë dhe sfondin e kuq por pa gjysëmhënë të flamurit turk.
6.
Arkivi i Londrës, i Romës dhe i Vjenës është plot me dokumente që tregojnë shqetësimin që kancelaritë Perëndimore kishin me Esatin dhe shtetin që ai donte të bënte pas Luftës së Shkodrës. Siç Dushan Batakoviçi i Piro Mishës tregon, Esat Pasha ishte i shqetësuar nga kolonizimi që Austria dhe Italia donin të kryenin në Shqipëri. Qëndrimi filo-grek i ortodoksëve dhe separatist i katolikëve e bindën atë që korigjimi i kufijve me Serbinë, Malin e Zi dhe Greqinë do të ishte në të mirë të Shqipërisë. Duke parë që Fuqitë Perëndimore, ashtu siç tregon edhe konsulli britanik në Durrës Harry Lamb – donin që Shqipërinë ta kthenin në një shtet aparteidal, ku pakica e krishterë do të kontrollonte shumicën muslimane – Esati e pa Serbinë si aleatin e vetëm me të cilin mund të balanconte Fuqitë Katolike përtej detit. Përndryshe nga grupi i Haxhi Qamilit dhe Musa Qazimit të cilët besonin se Perandoria Osmane do të rivinte sërisht në Ballkan, kur nisi Lufta e Parë Botërore, Esati mori anën e Antantës kundër Fuqive Qendrore ku bënte pjesë edhe Turqia. Esati që i kishte vrarë serbët dhe luftuar për mbrojtjen e Turqisë në 1913, në 1916 i ndihmoi trupat serbe që të kalojnë nëpër Shqipëri e të mbrohen nga sulmet austriake. Tamam si Zogu, por edhe Enver Hoxha e Fatos Nano vite më vonë, ai luajti me fuqitë rajonale në mënyrë që të mbijetojë në pushtet. Duke u rreshtuar në krahun e Amerikës, Francës, Britanisë dhe Italisë, ai shpresonte që me mbarimin e Luftës do të shpërblehej nga aleanca perëndimore dhe Shqipëria do të kompensohej me toka dhe para për ndihmën e saj në luftë. Në promemorjen që Esat Pashë Toptani i drejtoi Konferencës së Paqes në Paris në 16 prill 1919 ai i kërkonte Fuqive Perëndimore që Shqipërinë ta marrin në konsideratë si palë fituese në luftë, ta kompensojnë për dëmet që iu shkaktuan dhe ta njohin si vend sovran.
Por Fuqitë e Mëdha të asaj kohe nuk donin t’ia dinin për fatet e muslimanëve në Evropë. E në anën tjetër kundër Esatit në Paris intrigonin një sërë agjenturash që kërkonin ta diskreditonin përpara Fuqive të Mëdha. Një parti ishte delegacioni i qeverisë së Durrësit të cilën e kishin themeluar italianët dhe kërkonte ta mbante Shqipërinë koloni të Italisë. Delegacionet e kolonive shqiptare të Turqisë, Rumanisë dhe Amerikës që përbëheshin nga vllehë e protestantë intrigonin kundër Esatit dhe muslimanëve shqiptarë gjithashtu. Kush ka lexuar fjala bie letrat e motrave Qiriazi që i drejtonin përfaqësive amerikane dhe britanike, Qiriazët, Konicat, Meskët, Turtullit etj i kërkonin amerikanëve e britanikëve që ta hiqnin Esatin nga Shqipëria pasi sipas tyre ai ishte një fatanik islamik.
Edhe pse Fuqitë e Mëdha e injoruan Shqipërinë në Konferencën e Paqes dhe e lanë si një protektorat italian, Esat Pasha do të bashkëpunonte me ambasadorin britanik Eden në Shqipëri në organizimin e Kongresit të Lushnjes dhe përmbysjen e qeverisë së Durrësit. Komandanët e tij Osman Mema dhe Osman Bali lejuan cubat e Ahmet Zogut të hyjnë në Tiranë dhe themelojnë qeverinë e dalë nga Lushnja. Por ndryshe nga marrëveshja që Esati kishte bërë me pjesëmarrësit në Kongresin e Lushnjes, sipas të cilit Esati duhej të shpallej president i Shqipërisë, pas hyrjes në Tiranë, masonët e toskët që morën pushtetin në vitin 1920 çuan në Paris terroristin Avni Rustemi i cili e vrau Pashën që kishte komanduar Shqipërinë që prej vitit 1912.
7.
Krijimi i Shqipërisë laike që nisi pas Kongresit të Lushnjes dhe vrasjes së Esat Pashës u shoqërua me një natë të madhe terrori në vend. Në parlamentin shqiptar të viteve 1920 ‘deputetët’ mburreshin me numrin e njerëzve që kishin vrarë, medresetë që kishin mbyllur, vakëfet që kishin konfiskuar, mënyrën sesi i ndanë ortodoksët dhe muslimanët nga Patriarkana dhe Kalifati etj. Mustafa Kruja tregon në kujtimet e tij se qeveritë që dolën pas Kongresit të Lushnjes mbollën qafirizmin dhe shkatërrimin e traditës në Shqipëri. Misioni i katolaikëve që morrën pushtetin pas vrasjes së Esat Pashës, ka qenë edhe rishkrimi i historisë. Njerëz si Aleks Buda dhe Eqerem Çabeu, Gjergj Fishta, Ernes Koliqi e Anton Harapi që u formësuan në Shqipëri dhe në akademitë e Vjenës e Romës në këto vite mbollën edhe mitet me të cilat shqiptarët u brymosën gjatë shekullit të XX. Intelektualët katolaikë të kësaj kohe i fshinë shqiptarëve historinë e tyre 500 vjeçare me Turqinë, e pjesë e kësaj fshirje ishte edhe damkosja e Esat Pashës si tradhëtar.
8.
Piro Misha, ashtu sikur shoku i tij Ben Blushi dhe Edi Rama, që e shohin veten si rilindas dhe kryqtarë kundër Islamit shqetësohen pse pas rënies së komunizmit shqiptarët kanë nisur të revizionojnë historinë dhe rigjejnë besimin e tyre Islam. Disa prej tyre, si psh. ekstremisti ortodoks Ben Blushi kënaqin veten e deklarojnë se Shqipëria nuk është më një Turqi e vogël. Por të tjerë sikur Piro Misha shqetësohen që kohët e fundit po ka “një sërë përpjekjesh që drejtpërsëdrejti apo indirekt, janë përpjekur ta rehabilitojnë (Esat Pashën).” Shokët e Piros janë bërë taborr në kohët e fundit si në Kosovë ashtu edhe në Shqipëri dhe spo lënë gur pa luajtur që të ndalojnë rishkrimin e historisë. Ndërsa disa prej tyre nënshkruajnë peticione, të tjerë sikur katolikët e faqes zemrashqiptare kërcënojnë shkruesin e këtij shkrimi, i cili është një nga revizionistët e historisë, me vrasje e dënim me vdekje. Që prej vitit 2003 Piro Misha ka shkruar kundër meje dhe muslimanëve shqiptarë sa e sa peticione, letra, shpifje, spiunllëqe në ambasada perëndimore, raporte ‘akademike’, kallëzime penale etj ku muslimanët i tregon si gogol dhe të rrezikshëm për kaurët sikur ai. Piro Misha mua më ka akuzuar si ekstremist e tradhëtar vetëm për faktin se unë jam një historian revizionist që nuk i bindem gënjeshtrave që sojsëzët si soji i Piros i shpikën shqiptarëve një shekull më parë. Arsyeja pse Piro Misha ka botuar librin ‘Qeveria Serbe dhe Esat Pashë Toptani’ të autorit Batakoviç, dhe pse e ‘damkos’ Esatin si tradhëtar ka të bëj me përpjekjet e sojit të piromishëve për të ngrirë rishkrimin e historisë dhe damkosur muslimanët si armiq të Shqipërisë.
Piro Mishën, Romeo Gurakuqin, Ben Blushin dhe kaurë të tjerë fondamenlistë sikur këta i tremb hija e Esat Pashë Toptanit e cila kërkonte që të bënte një Shqipëri sikur Turqia që bëri Ataturku. Sikur Esati të kishte krijuar një Shqipëri demokratike 100 vite më parë ku shumë ortodoksë sikur Pirua do të merrnin pasaporta për në Greqi dhe katolikë sikur Romeo Gurakuqi e Jozefina Topalli do të shkonin me dhi në Mal të Zi, Shqipëria do të ishte bërë shtet i fuqishëm sikur Turqia, apo Greqia dhe ne shqiptarët nuk do të kishim kokëçarjen që kemi sot me Pirot, Ben Blushët dhe katolikët që nuk duan rishkrimin e historisë dhe këmbëngulin në sharje e urrejtjenxitje kundër Islamit, Turqisë apo edhe Esat Pashë Toptanit. Arsyeja pse kaurët e Kosovës dhe Shqipërisë, që nga Ardian Ndreca, Agron Gjekmarkaj, Aleksandër Çipa, Albert Nikolla, Arbana Xharra, Afrim Krasniqi e renegatë sikur Ismail Kadareja, Artan Shkreli e Nastradin Aliu (Lis Bukuroca) bëjnë peticione, shajnë e ofendojnë muslimanët e Turqinë, e Piro Mishat shpifin e spiunojnë kundër muslimanëve shqiptarë që duan rishkrimin e historisë, lidhet me betejat që ndodhën në Shqipëri përpara një shekulli kur u formësuan shqiptarët dhe përrallat e tyre kombëtariste. Tamam si në vitin 1913 kur bataljonet katolike dhe ortodokse luftonin në krah të Serbisë dhe Greqisë kundër muslimanëve, apo si në 1920 kur fanatikët e krishterë nuk e pranonin dot Shqipërinë të sunduar nga muslimanët e për këtë vranë Esat Pashë Toptanin në Paris, edhe sot pas 93 vitesh nipat e terroristit Avni Rustemi kërkojnë që me pahir të ndalojnë rishkrimin e historisë nga muslimanët e shtypur shqiptarë. Kjo është arsyeja pse kauri Piro Misha e damkos si tradhëtar muslimanin Esat Pasha dhe tërbohet pse shqiptarët kanë nisur të rishkruajnë historinë. Piroja dhe kaurët e tij e dinë mirë se kush kontrollon të kaluarën kontrollon të tashmen. E për këtë arsye ai nuk do që shqiptarët ta dinë të kaluarën e tyre ashtu siç ajo ka qenë realisht dhe klith si plakë e keqe kundër mbrojtësit të Shkodrës, Esat Pashë Toptanit, e ka botuar librin e Batakoviçit i cili megjithatë Esatin nuk e tregon si tradhëtar por si një burrë të madh shteti!
http://besimtari.com/site/2013/04/29/pse-e-sulmon-piro-misha-esat-pashe-toptanin-shkruan-olsi-jazexhi/
Re: Tradhetar,Avdi Rrustemi apo Esat Pasha
Eqerem beje Vlora e quan Avdi Rrustemin kriminel," kujtime"
Sujets similaires
» A ishte Esat Pasha tradhetar,apo ja mveshen
» Esat Pasha nuk e shiti Shkodren,por nderkombetaret na shiten
» Kush ishte esat pasha
» Esat pasha Toptani daja i Zogut
» Esat Pasha sipas shkrimeve franqeze
» Esat Pasha nuk e shiti Shkodren,por nderkombetaret na shiten
» Kush ishte esat pasha
» Esat pasha Toptani daja i Zogut
» Esat Pasha sipas shkrimeve franqeze
:: sport
Page 1 sur 1
Permission de ce forum:
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum