TROJET SHQIPTARE

Teorikisht, si domosdoshmëri historike dhe jetike, problemi i Bashkimit është i njohur, i konceptuar, i përcjellur, edhe nëpërmjet përpjekjeve titanike të Rilindësve e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, Statutit të Mbretërisë Shqiptare (1928), Rezolutës së Konferencës së Bujanit (1944), Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë (1998), Platformës së Akademisë së Shkencave (1998); në Preambulën e së cilës gjejmë dhe obligimin në "..aspiratën shekullore për identitet dhe bashkim kombëtar" si dhe idenë "Republika e Shqipërisë mbron të drejtat kombëtare të popullit shqiptar që jeton jashtë kufijve të saj" etj. Por më saktë, më e plotë dhe më e fuqishme aspirata e bashkimit kombëtar daton, jeton dhe frymon në çdo zemër me gjak, ideal dhe besë shqiptare. Prej këtij frymëzimi dhe gurre popullore gjejmë të përdoren për emra njerëzish e lokalesh në Kosovë nocionet "Çamëria", "Vlora", "Vjosa", "Saranda", sikurse dhe në Shqipëri emërtimet "Bar-Restorant "Çamëria $ Kosova" etj. Kështu, aspirata e bashkimit ka mbetur e shkruar në letër, libra e memorandume dhe në ndërgjegjen mbarrëpopullore.
Këto vitet e tranzicionit demokratik në Tiranë janë hedhur edhe sloganet "Një komb - një qëndrim", "Një komb - një histori";.po punohet, më në fund, për ndërtimin e autostradës Durrës - Morinë, Kosovës i caktohet Porti i Shëngjinit për përdorim, ekziston Komisioni Ndërakademik i gjuhëtarëve (Tiranë-Prishtinë),

S'doli që s'doli nga goja e politikës zyrtare shqiptare edhe ideja: "Një komb, një shtet", ose është përdorur ajo kalimthi për kapital politik. Nuk u ul Anteu të prekë tokën!
Pse është bërë e pamundur deri më sot mbajtja e një Kuvendi solid Mbarëshqiptar? Do të mbetemi me këto lidhje e aktivitete dhe me parimin "të bëjmë, ç'të bëjmë", apo duhet të bëjmë atë që duhet, të insistojmë në kërkesën tonë të drejtë kombëtare

Ne shqiptarët kërkojmë vetëm statusin e shtetit-komb, asaj forme të organizimit të popujve që Evropa i dha rrugë me Konferencën e Vestfalisë (1648), pas së cilës vijuan njëra pas tjetrës në Kontinentin plak lëvizjet për krijimin e shtetit kombëtar, të cilat ende s'kanë përfunduar plotësisht.
Duke synuar që bërja e Kombit-shtet të bëhet ideja qendrore, boshti, qëllimi, pikë referimi, udhërrëfyesi, kriteri dhe synimi ynë mbarëshqiptar, institucional dhe i mbarë shoqërisë civile, Kuvendi apelon në përcaktimin e drejtë e të saktë të mekanizmave, levave, lëvizjeve që duhet ta mundësojnë atë, ç'nuk bëmë mirë, çka lamë mangut, çka duhet të bëjmë, gjithnjë bashkërisht që të ngrihemi në nivelin e zgjidhjes së problemit jetësor të shtruar kaherë për zgjidhje.

KONFERENCAT NDERKOMBETARE


Një varg konferencash ndërkombëtare, prej Kongresit të Berlinit (1878), Konferencës së Ambasadorëve në Londër (1913) e më tej, përfshi dhe Rambujenë e Marrëveshjen e Ohrit (2001), me vendime të panatyrshme, apo gjysmake, arbitrare, kanë shërbyer për ngrehina shtetërore artificiale në Ballkanin Perëndimor, në dëm të shqiptarëve dhe të trojeve të tyre stërgjyshore.

DALJA NE SKENE e UçKes

Si për simbolikë të historisë, u pasurua më tej 28 nëntori ynë, me daljen në arenën e historisë, pikërisht në këtë datë të UÇK-së (1998) dhe lindjes së legjendarit Adem Jashari. Po a do të vazhdohet edhe më tej me veprime sublime në altarin e çlirimit dhe lirisë tonë kombëtare? Kuvendi mendon se po të veprojnë drejtë, parimisht e rrënjësisht, politika dhe diplomacia kombëtare dhe ajo ndërkombëtare, vetvetiu rolit të pushkës i zihet fryma

AVDYL FRASHERI


Abdyl Frashëri, në dhjetor të vitit 1880, në emër të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, deklaronte:
"Sot, Kuvendi i Lidhjes Shqiptare, mëmën tonë të dhimbshme e të dashur, Shqipërinë, e shpall shtet autonom. Të gjitha krahinat e Shqipërisë, të ndara në vilajetet e Kosovës, të Shkodrës, të Manastirit dhe të Janinës, përmblidhen në një shtet të ribashkuar, me kryeqytet Prizrenin".
Çka ndryshuar prej asaj kohe, që kjo aspiratë ende nuk është sendërtuar? Apelojmë për herë të fundit: "Kombi i kërcënuar, o sot, o kurrë!" Pa qenë të bindur vetë se ç'na takon, nuk do të dimë as ç'të kërkojmë. Kur na takon pela e gjallë, pse duhet të kënaqemi me ndonjë thelë? Kur Ballkani Perëndimor po gjakosej rëndë prej hegjemonizmit serb, a nuk ishte ky rasti më i volitshëm për zgjidhjen tërësore të çështjeve të mprehta etnike, edhe të asaj shqiptare, më problematikut? Por, as bota nuk iu përmbajt atyre parimeve demokratike, që vetë u ka dhënë të drejtë qytetarie, as shteti-amë e politikat zyrtare shqiptare nuk u organizuan për zgjidhjen rrënjësore të aspiratës tonë popullore shekullore..

AFRIM VERSELA thote::

Nuk kam fare besim tek politika shqiptare, tek këta politikanë, - shprehet adoleshenti 18 vjeçar Afrim Vërsela. Çfarë mund të presësh prej tyre? Aq i ulët është qëndrimi i Tiranës zyrtare, sa kur duhej të votohej një Rezolutë për Çamërinë, shumë prej titullarëve të lartë politikë e "baballarëve të Kombit", e braktisën Parlamentin, sikur t' i kish zënë barku!"

DERRAT KERKOJN PLUME


shkurt qartë dhe prerë, se diplomatët lodhen e mërziten shpejt! Ajo që mbetet pa u thënë, që do ta ruash e bluash përbrenda, është vetëm shprehja : "derri do plumb!". Një diplomaci që nuk e nxjerr qimen nga qulli, e ha bukën kot!
Për më keq, edhe forca të veçanta në trojet e pushtuara u grupuan në parti politike të shumta, përligjën e përforcuan copëzimin kombëtar, nisën garat e rivalitetet për pushtet politik dhe ndonjë dimension demokratik, në vend që të qëndronin në lartësinë e interesave dhe kërkesave të zgjidhjes së çështjes kombëtare. Kur Shkupi zyrtar refuzon kërkesën për të krijuar një shtet konfederativ shqiptaro-maqedonas, fare mirë shqiptarët mund të deklaroheshin për bashkim me shtetin-amë. Përgjithësisht mund të theksojmë se nuk mund të ndërtosh demokraci me pushtues kur nuk ke siguruar lirinë. Është tepër e dhimbshme, brengosëse, tragjike dhe fare e pajustifikueshme që në mbi 100 subjektet politike shqiptare të gjejmë ide dhe praktika që luhaten midis dy ekstremeve, nga kërkesa e ligjshme për Bashkim Kombëtar deri tek pajtimi me ndarjen, bashkëjetesë të pakushtëzuar me pushtuesit e kolonizatorët dhe kërkesa të pjesshme!
Se çfarë bluajten në kokë subjektet politike të Preshevë-Bujanoc-Medvjegjës për zgjedhjet serbe të 21 janarit 2007, çfarë u sugjeruan atyre në Prishtinë, Tiranë e Tetovë dhe çfarë qëndrimi mbajtën praktikisht vetë shqiptarët atje, që pak kohë më parë kishin bojkotuar kushtetutën serbe, të gjitha këto përbëjnë një nyje sinjifikative të përthyerjes së vetë aspiratës së madhe kombëtare, vunë shumëçka në fokus të saj dhe e nxorën gjithsecilin zbuluar. Po Referendumi 24 marsit 1992 për Autonomi të Luginës dhe të drejtën e bashkimit me Kosovën natyrale, pse është sfumuar, apo varrosur?!.

6. Inteligjenca, truri i kombit, selitësja e atdhetarisë, të dalë në vendin dhe rolin që i takon.

Çdo shqiptar i thjeshtë, i ndërgjegjësuar, e bluan dhe e zien në vetvete, përbrenda, gjendjen dhe fatet e kombit të vet, por sytë e veshët i mban, sa nga politika, sa nga inteligjenca e vet. Më tej shkon puna me intelektualët. Në çdo popull ata janë cilësuar, me të drejtë, edhe si "truri i kombit", "selitës të ndërgjegjes kombëtare dhe të atdhetarisë". Ky vend dhe rol i tyre është një përparësi dhe një përgjegjësi obliguese. Të cilësdo fushe që të jenë, intelektualët mbartin historinë, lidhin epokat, akumulojnë brengat e fatet; gatuajnë e ndezin Rilindjen Kombëtare, Lidhjen Shqiptare të Prizrenit, hartojnë programet e çështjes kombëtare, gjykojnë dhe ndërtojnë vizionin drejt të ardhmes

KENGE TRIMASH PER LIRI




http://translate.google.com/translate?hl=fr&sl=en&u=http://www.freeblognetwork.com/kosovo/705/&sa=X&oi=translate&resnum=1&ct=result&prev=/search%3Fq%3Drexhep%2Bqosja%2B%2Bme%2Bshtine%26start%3D20%26hl%3Dfr%26sa%3DN