Lufta e kosoves dhe tradhetija e saje

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=14341

FSHEHTËSITË E LUFTËS DHE TRADHTISË NË KOSOVË (2)
Kundër UÇK-së shpifej gjithçka

-Madelein Albright në Itali, në bisedën me homologun e saj Lamberto Dinin, përmend çështjen e Kosovës. Amerika, theksonte Albright, “nuk përjashton sulmin
ushtarak kundër Jugosllavise”.
-Bukoshi i kishte deklaruar Gelbardit: “UÇK është një grupacion i njerëzve të frustruar, fshatarë injorantë të manipuluar...”.

FSHEHTËSITË E LUFTËS DHE TRADHTISË NË KOSOVË (5)

DY NGJARJE TË KUNDËRTA DHE RËNIA E JUNIKUT

Në rastin e Junikut, Zona Operative nën komandën e Tahir Zemajt kishte dërguar ca njerëz, ndër ta edhe ushtarakët X, Y e Z, në ndihmë Junikut. Pasi kishin bërë
një natë aty, ata kishin braktisur Junikun. Të nesërmen armatimi kundërtank nuk kishte ndezur. Me të parë se çfarë u kishte ndodhur luftëtarëve të Junikut, të cilët
në njësitin kundërtank udhëhiqeshin nga Abeja-Bekim Berisha, ky kishte lëshuar zërin: “Hidhini armët Gulinov, vizitorët na kanë tradhtuar, luftoni si të mundeni”!

NESËR: Synohej eliminimi i UÇKsë,
të mos rrezikoheshin interesat e
Perëndimit në rajon e as të Serbisë.
Ibrahim Rugova i kishte thënë
Ministrit të Jashtëm gjerman Klaus
Kinkel: “UÇK nuk ka ndonjë
përkrahje të madhe në Kosovë”. Në
takimin Milosheviq-Rugova me
shqiptarë të tjerë, e fituar del pala
serbe e Milosheviqit. Për Kosovën
nuk mund të ketë kurrfarë
ardhmërie në shtetin e Slobodan
Milosheviqit. Kështu paqe nuk
mund të ketë, andaj më mirë një
prerje e thellë tani sesa një plagë që
kullon gjithnjë.

FSHEHTËSITË E LUFTËS DHE TRADHTISË NË KOSOVË (4)

Nëse ndërlidhen deklarimet e autoriteteve perëndimore mbi gjendjen në Kosovë, shkrimi i Abramoviçit dhe deklarata e Ibrahim Rugovës thënë Ministrit të
Jashtëm gjerman Klaus Kinkel (një ditë para publikimit të intervistës së Abramoviçit, v. ime), të cilin e kishte ftuar në Gjermani ky i dyti, se: “UÇK nuk ka
ndonjë përkrahje të madhe në Kosovë”, atëherë është e qartë se synohej eliminimi i UÇK-së

NESËR: Dy ngjarje të kundërta
dhe rënia e Junikut. Zona
Operative nën komandën e
Tahir Zemajt kishte dërguar ca
njerëz, ndër ta edhe ushtarakët
X, Y e Z, në ndihmë Junikut.
Pasi kishin bërë një natë aty, ata
kishin braktisur Junikun. Të
nesërmen armatimi kundërtank
nuk kishte ndezur. Tahir Zemaj
me një deputet të asaj ane në
“Kuvendin e Kosovës” kishin
tubuar nënshkrime në formë
peticioni kundër UÇK-së. Në
katundin Ramoc bënte luftë
Mark Avdyli me çetën e vetdjem
e bashkëluftëtarë të tjerë.
Në katundin Nepole luftonte
njësiti në krye me Kolë
Krasniqin e atij katundi, i cili
njësit qe pikë kyçe e shtabit të
Dukagjinit nën komandën e
Ramush Haradinajt dhe do të
bëjë rezistencë të fortë deri në
përfundimin e luftës dhe hyrjen
e forcës së KFOR-it në Kosovë

Shtabi i UÇK-së i
kishte dhënë besimin Kryetarit të PPK
Adem Demaçit dhe e ftonte atë “të
tërhiqej nga veprimtaria partiake” për
të realizuar sa më parë mbajtjen e një
Asambleje të Kosovës dhe krijimin e
një qeverie.
Kësisoj në Kosovë po krijoheshin dy
rrafshe politike dhe ushtarake, të cilat
do të shkonin në divergjenca mes
veti, qoftë për konceptet politike,
qoftë për ato të luftës. Nga njëra anë
forcat ndërkombëtare dhe një pjesë e
shqiptarëve kishin mbështetje të
parezervë ndaj lidershipit Ibrahim
Rugova dhe çonin në drejtim të një
Kosove me status autonom, kurse
nga ana tjetër Demaçi me simpatizues
të vet dhe autorizimet që ia
bënte Shtabi i UÇK-së do të synonte
të spostonte Rugovën nga skena politike
për të arritur konsensus politik e
luftarak për një pavarësi, e cila në
rrethanat e polarizimeve politike
shqiptare, pa një mobilizim shtesë të
popullit, vështirë që mund të arrihej.
Këtyre vështirësive duhej shtuar edhe
qëndrimin e prerë të Christopfer Hillit
se “ata që për çfarëdo arsye nuk
përkrahin, i lus të rezervojnë gjykimin
e tyre dhe të lejojnë që procesi të
shkojë para”. Ky qëndrim asisoj i
prerë i Hillit bënte përkufizimin në
mes të asaj pjese që përkrahte dhe
asaj që nuk përkrahte zgjidhjet e
propozuara nga Grupi i Kontaktit.
Reagimi i Demaçit në ftesën që i
bëhej nga Shtabi i UÇK-së që të merrte
rolin e udhëheqësit për krijimin e
institucioneve të Kosovës -
Asamblesë dhe Qeverisë ishte i menjëhershem.
Ai që të nesërmen do t’i
drejtohet me letër Shtabit të UÇK-së
të cilin e falënderonte për besimin e
ofruar dhe ai ngrinte aktivitetin politik
në PPK. Me qëllim të harmonizimit të
veprimit politik, Demaçi shpalli planin
në tri pikë: 1) Veprimin politik me
regjimin e Milosheviqit, 2) Veprimin
politik me UÇK-në dhe 3) Veprimin
politik me BE e SHBA-të. “Do të
veproj në afrimin e këtyre tre faktorëve“,
i pohonte Demaçi BBS-së të
njëjtën ditë. Rexhep Qosja në
prononcimin e tij po ashtu në BBS-i,
në cilësinë e kryetarit të PBDSH, pasi
gjykonte grupin negociator të formuar
nga Ibrahim Rugova si grup të
gabuar politik dhe të përbërë nga
LDK dhe socialdemokratët, për
angazhimin e Demaçit, sipas kërkesës
së Shtabit të UÇK-së, theksonte:
“Është bërë hap vendimtar për jetën
politike dhe se nga sot jeta politike
dhe ajo kombëtare do të jetë shumë
më e qartë”.
Edhe pse nga njeriu kryesor që
shkaktonte luftërat për një dekadë në
ish-Jugosllavi dhe ishte kryetar i
Jugosllavisë së mbetur (Serbi e Mali i
Zi), Slobodan Miloshevqi, i ishte
dhënë fjala trojkës evropiane se nuk
do të kishte sulme në Junik, në gjysmën
e gushtit ofensiva serbe ishte
shtrirë nga Loxha afër Pejës, në ca
katunde afër Deçanit, si në Prilep,
Carrabreg etj. dhe deri në Junik.
Sipas BBS-së nga data 14 deri më 16
gusht forcat serbe e granatuan
Loxhën dhe e rrafshuan atë me tokë.
Ofensiva serbe pati vazhduar edhe në
ca katunde të rrethit të Deçanit,
ndërkaq ofensiva më e rëndësishme
qe bërë në Junik. Në ofensivën e
Junikut nga forcat okupuese serbe
ishin angazhuar afër 180 tanke dhe
helikopterë, ishin përdorur edhe
avionë të luftës.

TAHIR ZEMAJ ME NJË
DEPUTET TË ASAJ ANE NË
“KUVENDIN E KOSOVËS”
KISHIN TUBUAR NËNSHKRIME
FORMË PETICIONI KUNDËR
UÇK-SË


Më 16 gusht Juniku ishte tërësisht në
duar të forcave okupuese serbe.
Brenda në katund, pamje nga të cilat
jepte nga Euro News, shihen 10-15
veta: ca fëmijë, gra e pleq. Serbët
përmes TV Beogradit deklaronin:
“Bastioni i fundit i separatistëve e terroristëve
shqiptarë, Juniku, ra”.
Lajmin për humbjen e Junikut, si pikë
strategjike të luftës përmes së cilës lidhej
korridori me Shqipërinë, qe konfirmuar
edhe nga njoftimet shqiptare
nga fusha e luftës. Me rënien e
Junikut në duar të forcave ushtarake
e policore serbe faktikisht kishte humbur
Ushtria Çlirimtare e Kosovës.
Sigurisht që koha do ta sqarojë me
përpikëri se si kishte mdodhur një
humbje e tillë dhe kush kishte gisht në
atë humbje! Por, sipas ca dëshmive të
mëvonshme bërë autorit të këtij libri
nga pjesëmarrës të luftës, si në rastin
e Loxhës ashtu edhe në rastin e
Junikut implikimet e subjektit shqiptar
për ato humbje nuk përjashtohen.
Sipas ushtarakut N.N., pjesëmarrës
në luftën e Loxhës, në mes të Loxhës
dhe Pejës ishte krijuar korridori logjistik
për UÇK-në. Atë korridor e kishte
diktuar pala serbe dhe kishte sulmuar
për ta asgjësuar pastaj. Bëhej pyetja:
nga kishte dalë informacioni për fuksionimin
e atij korridori?