BAHTIR HAMZES

KËNGA E KTHIMIT TË MËGIMTARIT

Hap sorkadhja e Kosovës,
Kur të hysh n ‘kopshtin tim
Shihi lulet, kanë do mallë
Për pëllumbat në mëgrim

Kur të ecësh nëpër lule
Do te ecësh më ngadalë
Lulet TY do të përkulen
Ndjenjat do te djegin valë

Edhe zogjtë do të vijnë aty
Zogjtë e kuq të gjakut tim
Do të vine do thonë atë fjalë.
Eja pëllumb në gjirin tim

Hapi krahët dheu im
Çilu zemër e mëmëdheut
Kthehem sot nga mergim
Te ti moj e bukura e dheut

Na prano në përqafim
Jemi fort të përmalluar
Thyeje qafen o mëgrim
Shperthen afsh i ngashëruar.


Korrik.1990.

TE VARRI I DESHMORES

(Ylfete Humollit)

E veshur me petkun më të bukur të nuserisë.
Ti që urreje më së shumti terrin
Të nisen nuse moj lulebardha jonë
Në livadhet e lirisë.

Hej, nuse e bukur shkon për dheun e zi
Në mes lulesh, mes kurorash , me e larta TI.
Të ndau nga gjiri i rinis me plumba kjo Serbi

Bredh çizmja e armikut , natën e diten n’fusha, e n’bregore.

N’gojë të armikut jemi n’valle me ty përdore
Bijeria në dasmën tënde ti moj bija shqiptare.

Ylfete jeton gjithemon me ne
Ti që u bëre nuse për atdhe.
JO.”s’ke vdek por ke le”
Varri leshon drite e erë lirie.
Krejt Kosovën këtu e ke.
Qershor.1990.

Nga lirbi; ”GOJET E LULEVE” 2001.

GOJET E LULEVE

Gojet e luleve
Frutat e posalidhur.
Fëmijet
Nën qiellin pa frymë
Gjithë pranvera
Merrte frymë
Me ngjarjet tona
Nentor.1999.

VIJA E UJIT

Gjaku i fisit
U than e rrënjët e dy lisave
U rrite bari i varreve
E lisat vajtonin me vijen e ujit.
Qershor .1974.

NË MËRGIM

Në mëgrim u bëra edhe më i vjetër se Shqipëria
Kohën e pritje na kushtoi e kohe nuk na mbeti
Dashuria s’u bë fat, dhembje – dashuria.
Vitet më të bukura ia vodhi mergimi poetit.
Maj.2000.

KOSOVË O PERL E BALLKANIT

Kosovë, o perlë e Ballkanit
Që digjesh, dridhesh
Dhunohesh, e vritesh
Me paramendime e pa deshmitar krimi.
Kallinjtë e tu të gjelbërt
S’do t’i harrojë ato pamje,
Muzete e tu
Mos paçin të ardhme.
Korrik.2000.

FYTYRAT E MUZIKES

Fytyrën shqiptare,turke muziken
Tekstin shqip, vithet magjype.
Gjithefare ngjitjesh dhe xhepe
Fytyren me çimka
Muziken serbe dhe greke

Nga kjo semundje me vjen per të vjelle
Herë për dritare, herë për derë.

Nentor.2000.

MBULUAR ME HESHTJE

E mbuluar me heshtje me veshtrove tinezisht
Qeshe me pak zë,- për të ma treguar bukurine e dhembeve.
Renkoja nga koha e humbur në megrim
O Zot,- Ç’eshte kjo kohë ?
Që vajzat s’më flasin në atdheun tim ?!

Tetor.2000.

Nga libir. ”JETA NE PESHOJE” 2002.

NË EMËR TË DASHURISE

Lotët e mallëngjimit
Ma mbushin dashurine
Ndjej dhembje Brigita,
Dhe në ëndërr magjike
U mbyta me gjakun tim
Duke i kujtuar këngët e pakëndume
Kam pirë verë.
Së bashku me ty.
Kam vizituar Kosovën
Në vitin njimije e nëntqind e nëntdhejt e tre.
E si gjithë me jetën në peshojë
Edhe nga burgu kam bëre thirrje
Kosove për ty !
Në emër të dashurisë
Ndryshe e kam ndier lirinë
Në këtë kohë të çmendur
Testamentin si ta lë
Kam menduar……….
Sa herë kam kenë i pikëlluar
Në Atdheun tim të lirë
Kam dashur të bëhen këngë vashat e mia.

ËNDËRRA MAGJIKE

-Birgites-

M’i trego ënderrat e tua Brigita,
Ma shtrengo dorën ngadalë
Më fol me ate gojë të vogël
Veç për dashurinë – një fjalë.

Tregoma burimin e syve dritë
Mos ma fshi dhembjen në ëndrrën magjike
Mbi tavolinë kam fotografin tënde
E puth me lot e vargje lirike.

Maj.1996.

HYMNI I FALMURIT

Në troje tona të Dardanisë
Gëzon flamuri i liris
Trualli ynë me prekrenar
Në Unitet me zemërlar.

Në ty falmur gjithë të betuar
Drejt kësaj toke të premtuar
Flakë e gjak Atdheu ynë
Liri Kosova, pëgjithmon.

Gëzohu shtëpi, gëzohu Atdhe
Burra trima ke në këtë Dhe
Bashkuar në tokë,bashkuar në qiell
Ushtria jonë Drite e diell.

Oj Kosovë legjend me lule
Para të huajve s’u perkule
Të mbrojme popull e Atdhe
Pa liri nuk rrojme dot NE.

NËN BLIRËT E QYTETIT PRISHTINË

Mbremjet që nuk ndalen
Nuk ndalen as zogjtë e botës
Të ndëgjojnë muziken më komike
Të veturave pa rregull,e pa tablla.
Mbyllin rrugën me all,all,
Mes blirve te blert
Midis sheshit ku s’ka qetësi.

Zogjtë që me nuk dashurojnë dot
Hapin gojën me dhëmb të thyer.
Se edhe kundër tyre qëlluan serbët
E dinin
Se zogjte janë shëmbëlltyra e lirise

Prehen dhimbjet e tyre me të miat.
Oh, sa shume i ndjej.

15.Korrik.2000.

SHPIRTIT ENGJELLOR

(Kancelarit gjerman z.Gerehard Schruder)

Me vargje perpiqem prej natës
Të thërras një engjull në ëndrra
Për vet dhe mikun tim Gerhard

Çdo gjë të urtë ta them
Pa shqetesime dhe pikllim

Në momentin kur do të takohemi
Bota të shikoi të vërtetën
Kosova u ka në zemër përherë.

Të jemi më të lire, botë në vehte
Që del prej shkelqimit tuaj
S’eshte pak për njeriun të ketë zemër të madhe

Një engjëll që don Kosova,
Shpesh ëndërroj se jam me te
Shpirtin ma ndrite nga afer nga larg
Do të vij patjetër në Berlin
Me një buzqeshje të ngrohtë
Paç Uraten e Zotit ,o mik.

Nga libri ;’’JETA TROKET NE DERE’’ 1993.

RREZE PER PLAGE

Mëngjesi i 28.Nentorit.1992.me çeli në Prishtine.
Ora;Shtatë e tridhjetë
I riu i fshatit me pret
Rrezja e Diellit me preku qerpikun e syrit.

Dritarja ishte e hapur
Syrin fute nëpër të
O trualli im i shkelur
Babë e nanë, ç’flakë e papritur
Shtatin tim po ma ndez ?!

Në stacionin e përgjumur të autobusëve
Minibusi kurrsesi të ndezej
Të nisej për Skënderaj,
Në të heshtin
Udhëtarë të menduar, dinjitozë;

U mashtruan keq ata
Që menduan se na e hoqen
Fjalën e lashtë nga goja !

Ato hijena të zgjebosura
Që qyteteve e fshatrave po i shoh
Me ta lufton shtëpia ime
Dhe me shtjellat e zeza fytafyt !

Të gjorët, robërin duan ta shpallin liri
Dhe jetën normale – ç’ironi !

Drenica pulson në mua, larg në mëgrim
Me shtresa malli e plagësh në zemër
E me ca breza drite ënderroje.
Kujtoj mërgimtarët këtë çast e u them:
Udhëtoni një çikëz nëpër botën krijuse
Urdhëroni , ngapak ta përqafoni të bukurën
Për dite më të ndritur, vëllezër,
Le të hapen gojët e fëmijeve

Si çel një lule e shenjtë
Dhe në tokë mbin nga vesa e qiellit
Për të na mjekuar nga myku i Europës plakë.
Valbona me tha:
“Ne mëgrim edhe ajri është i ndotur baba !
Retë janë të ulëta, kërcnuese
Plagët na i shtypin dhe ëndrrat…..

Janar.1993.

IKEN ME KOHËN PA KTHIM

Dashuria e fshehur, n’shpirt më ngacmon
Dridhet në mendimet e mia
Diç e pikëlluar më përqafon
Si kaloi rinia ?

Kujtimet më prekin
Disi në dhembje e dhembje
Po si e si iken
Rrëmbithi me rendje

Fytyrat e dashura tëre ëmbëlsim
Ikën në kohën pakthim…………

ASNJËHER NË HERËN E FUNDIT

…edhe flokët e tua të mbledhura në dorën time erë shpirti.
E zemrën e ke të mbyllur me çelës të ndryshkur paragjykimesh.
Pergjymsë e mbushur me copa kujtimesh –dashurie.Oh
Të të kam më afer dua
Ditë net mundohem të të preki më thellë

Më mbulon me sytë tu të embël.
Ti flokë kaçrrela e çiltersise së dashurisë erë shpirti
Me je mbi e nen lëkuren time
Asgje nuk ështe me e vlefshme
Se dashuria dhe drita e pavdekshme
E thella ti,

Të të kem më afër dua
Mudohem të të preki dhe me thelle
Njëhere e asnjëherë në herën e fundit.
Simbolizohem me ngjyrën e pafajsisë.

30.Prill.1983.

NUSJA ELITAXI –I.

Ne stacionin e autobusëve
E njofta I.me veshtrimin e syve të saj.
E thirra per një cigare
Po më tha.!

Në të njenjtën dite i bëmë llogaritë
E largova m’u kthye.
E pergezova me përqeshi.
E harrova më kujtoi.
E dashurova më mashtroi.
E përqafova më kafshoi,
U mbush me gjak
P I K O I
Nusja kosovare,- elitaxi-I.
Në Bleischtet të Stuttgartit,
Mbeti në stacionin e trenit,
Me vështrimin e syve të saj
Dora ime me çibuk zjarri TYM.

Maj.1994.
Nga lirbi; ”VDEKJA VJEN NGA BRENDA” 2002.

E KËPUTUR NË VEHTE

Errësira e botës u pa
Idhimi,xhelozia dhe izolimet nuk u shuan
Izolimet u bënë izolim edhe më te rrezikshme
Dhuna u rritë dhe më shumë mbi vajzat e Drenicës.
Ajri i librave – zemerAR,- vetëm ai e shpalos botën
Dielli pranveror që e bën Kosovën me zë.

Kosova e pakompletuar në hartën e botës
E këputur në vete – i luajnë kufijtë.
Mbretërin e blen nga ti – Trimërin, o Shqiptar
Sa shumë shqiptarë u Infektuan
Nga numri në rritje i kuazi demokratëve
U lexua kufiri në mes librit dhe shtetit
Idenë e frymëmarrjes nga une e muarën.
Nga unë e muarën Iden e fuqizimit
U pa dhe primitivizmi i shekullit
Në kërkim të diellit
Unë kapërceva Bjeshket e Kralices se Verbër.

DO TA NDEJK KEMBA KEMBES

-Qazim Shemaj-

Qazim, O Qazim Sheme !

Me “Drenicen e perpurte” njoha Qazim Shemën
E me Qazim Shemën, njoha Tepelenën
Qazim Shemën ose Qazim Tepelen

Kush ma ngucë Qazim Tepelenën…
Ia kall Shtepin, ia ndërroj fenë.
Dhe vend nuk ka mbi këtë Dhe.
Do ta ndjek këmba- këmbes
Deri në detin Egje.

Mos ma ngucni !
I thonë Qazim BE.

BISHAT E “SHENJTA”

Bishat e “shenjta”
E vjedhin historine e njerezimit
O Mitrush Kuteli,

O Mitrush Kuteli,
I thuaj Mirko Gashit
Se edhe une po jetoje
Ne kohen
E vdekur
Me plot gjarperinj
Që më përcjellin e me rrethojnë tinzisht.

Bishat e “shenjta” nuk e njohin historinë e njerëzimit.
Ajo as vidhet e as përvetesohet.



JAM POET I ÇMENDUR

Jam poet i çmendur.
Jam poet i gjithë shqiptarëve
E, qirinjt digjen në trupin tim.

Fatzi e vetës jam.
Det e oqean nuk ka që më përpijnë
Unë në ta nuk përplitem
Sepse nuk mund të me përbijne

Jam poet i çmendur
Ndaj dhe ndryshe jam.
Nga libri; "PASTROHU KOSOVE” 2005