Demitizimi i UÇK-së nga mitizimet e shpifura për kUmandantat
:: politika
Page 1 sur 1
Demitizimi i UÇK-së nga mitizimet e shpifura për kUmandantat
Demitizimi i UÇK-së nga mitizimet e shpifura për kUmandantat
Ibrahim Kelmendi23/06/2018[size=16]Qysh kur është themeluar, kundër UÇK-së është bërë luftë speciale, pos tjerave, edhe duke i mitizuar kUmandantat e shpifur, që pastaj, emrat e tyre të (sh)përdorën për komprometim dhe diskreditim të UÇK-së.[/size]
[size=16]Në këtë shkrim do të përpiqem të demitizojë UÇK-në nga mitizimet e shpifura për kUmandantat, meqë emërtimi kUmandant tashmë është popullarizuar si zhargon pezhorativ për ata që janë prezantuar rrejshëm si komandantë, por edhe për ata keqbërësit, të imponuar si komandantë, e që në fakt ishin anti-UÇK.[/size]
[size=16]• Gjatë viteve 1980-a dhe në fillim të viteve 1990-a, janë shquar individë dhe grupe, që përpiqeshin të organizonin luftë çlirimtare. Në fillim të viteve 90-a, pasi Beogradi lejoi dhe sponsorizoi organizimin pluralist edhe të partive shqiptare, shumë anëtarë dhe rrethe të Lëvizjes (klandestine), aty e tutje, u përcaktuan për veprimtari të armatosur çlirimtare, meqë gjykuan se gara politike kundër partive “legale” (të regjistruara në Beograd) tashmë nuk kishte kuptim, edhe për faktin se ato i favorizonte pushteti i Beogradit, me tolërimin e veprimtarisë së tyre. Tjetra, edhe pse brenda Lëvizjes kishte pasur luhatje për shkrirje në parti “legale”. [/size]
[size=16]xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx[/size]
[size=16]Rrjedhimisht, një mori individësh bënin përpjekje për të krijuar mundësi për organizimin e forcave të armatosura çlirimtare. Grupi i parë që kishte nisur të ndërtojë strukturat të organizuar çlirimtare ishte ai i Drenicës, në fillimin e vitit 1992. Ai udhëhiqej nga Adem Jashari, i cili ishte, po ashtu, anëtar i Lëvizjes Popullore të Kosovës. Aksioni i ndodhur në Drenas, i njohur si “aksioni tek hekurudha” është ndër fillestarët e këtij përcaktim politik për veprim çlirimtar edhe me kryengritje të armatosur. Shembull tjetër është edhe grupi i organizuar rreth Zahir Pajazitit, i njohur më pas si Grupi i Llapit/Gollakut, veprimtaria e të cilit do të shtrihej edhe në Prishtinë dhe qytete të tjera. Edhe në Dukagjin ishin organizuar Adrian Krasniqi e Luan Haradinaj, me bashkëveprimtarë. Ademi dhe Zahiri, në momente përkatëse, duhet të kenë shpresuar se edhe partitë “legale” do t’i përkrahnin në veprimtarinë e tyre të armatosur çlirimtare. Atë dëshirë e përpjekje të tyre po e shpërdorojnë tani edhe disa matrapazë, sidomos të LDK-së dhe Partisë Parlamentare, për t’i prezantuar Ademin dhe Zahirin si “prodhim” të atyre partive. Dhe për këtë po ofrojnë edhe pseudoprova, si atë të simulimit të ushtrimeve ushtarake në Shqipëri, në vitin 1991, ndonjë fotografi rasti, bile edhe bisedë rasti, ta zëmë në ballkon të një banesë në Prishtinë, siç (dez)informoi para ca ditëve Veton Surroi. Unë vazhdoj të dyshoj se ato ushtrime ushtarake duhet te kenë qenë të ideuar dhe të organizuara nga kuadrot e shërbimeve serbe, për t’i identifikuar të interesuarit, që t’i përndiqnin pastaj, dhe për të komprometuar nevojën për organizim të veprimtarisë së armatosur çlirimtare[/size]
[size=16]xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx[/size]
[size=16]Fatkeqësisht shumë prej të stërviturve në Shqipëri u arrestuan më vonë, sapo qenë kthye në Kosovë. Atyre tashmë u dihej hollësisht jo vetëm koha e ushtrimeve, por edhe numri i armës që kishin. Këto ishin dëshmi tronditëse! Ata që nuk u dekonspiruan dhe që në përgjithësi ishin në lidhje me Lëvizjen, formuan pastaj edhe grupet e para të rezistencës, siç ishte rasti i Adem Jasharit dhe Zahir Pajazitit.[/size]
[size=16]Themelimi i herëpashershëm edhe i ndonjë organizimi, gjoja patriotik dhe klandestin, ka qenë taktikë e hershme e shërbimeve sekrete jugo-sllave, për të identifikuar e përndjekur shqiptarët e interesuar për angazhim çlirimtar. Qysh kur jam bindur se Sabri Novosella ishte marionetë e SDB-së (Ibush Kllokoçit), kam dyshuar se e ka simuluar LNÇKVSHJ. Ndërsa për PKMLSHJ e Abdullah Prapashticës, oficer madhor i SDB-së, e kam (dis)kualifikuar si krijesë komplotiste qysh kur jam informuar se atë “parti” e ka themeluar oficer madhor i SDB-së. Këta dy u përpoqën të komplotonin edhe Lëvizje, të cilën e patën themeluar më 17 Janar 1982 Jusuf Gërvalla dhe Kadri Zeka...[/size]
[size=16]xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx[/size]
[size=16]Lëvizja, - pasi sfidoi komplotet e Sabri Novosellës dhe Abdullah Prapashticës, - ishte e ndërgjegjshme për atë lloj të komploteve të shërbimeve sekrete jugo-sllave, serbe dhe të KSAK-së, prandaj nuk iu bashkua “ushtrimeve ushtarake” në Shqipëri në vitin 1991, edhe pse ca anëtarë të saj morën pjesë![/size]
[size=16]Në mbështetje të këtyre përcaktimeve e përpjekjeve Kuvendi i Lëvizjes, i mbajtur në Prishtinë (në shtëpinë e prindërve të Fatmir Brajshorit), më 27 korrik 1993, mori Vendimin për themelimin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.[/size]
[size=16]Fatkeqësisht, si pasojë e dekonspirimit të pjesëmarrësve në atë Kuvend dhe ndjekjes së tyre nga strukturat policore serbe, u pamundësua përkohësisht zbatimit i atij Vendimi.[/size]
[size=16]• Sipas përcaktimit statutar të Lëvizjes, kur ndodhnin sulme me pasoja të rënda ndaj strukturave udhëheqëse të Lëvizjes, deri në përtëritjen e tyre, koordinimi/udhëheqja i kalonte Lëvizjes-Dega jashtë vendi (LPK-D.j.v.). Prandaj, në nëntor 1993, Këshilli i Përgjithshëm (KP) i LPK-D.j.v. vendosi të zbatonte Vendimin e Kuvendit për formimin e ushtrisë. Për shkaqe të rrezikshmërisë dhe ruajtje konspiracionit, KP ngarkoi Kryesinë për ta zbatuar atë vendim. Ajo, në ndërkohë, formoi Sektor të rëndësisë së veçantë (SRV), më përbërje: Ali Ahmeti, Xhavit Haliti dhe Jashar Salihu. Pas zgjedhjes së Jasharit kryetar i Fondit Vendlindja Thërret, është bërë zëvendësimi i tij nga Azem Syla. SRV vepronte si ekip kolegjial[/size]
[size=16]xxxxxxxxxxxxxxxxxx[/size]
[size=16]Në ato rrethana të koklavitura Lëvizja vlerësoi se duhej t’u përgjigjej kërkesave dhe angazhimeve guerile-çlirimtare, të individëve dhe grupeve të saj, që ishin përvijuar qysh nga viti 1984, kur Rexhep Mala dhe Nuhi Berisha iu kundërvuan me armë njësive speciale të KSAK-së (të komanduara nga Tahir Zema), me ç’rast qenë martirizuar.[/size]
[size=16]Për ndihma e furnizim logjistik lidhjet me Grupin e Drenicës ishin përmes Fehmi Lladrovcit, me Grupin e Dukagjinit Sali Kelmendi dhe me Grupin e Llapit/Gollakut Sabri Kiçmari dhe Ali Rama. Ndërsa koordinues i atyre tre “grupeve” në kuadër të UÇK-së në formim, ishte Ali Ahmeti. Azem Syla dhe Xhavit Haliti patën formuar “grupin” e tyre, të përbërë nga Nait Hasani, Rexhep Selimi, Xheladin Gashi, Bislim Zogaj, Sokol Bashota.Në janar 1997 policia serbe, fillimisht, arrestoi Nait Hasanin, i cili ishte caktuar nga Xhaviti si koordinator (komandant) i atij grupi (që tashmë po e quanin “shtabi qendror”). Dhjetë ditë më vonë, më 31 janar 1997, policia i vrau në pusi Zahir Pajazitin, Hakif Zejnullahun dhe Edmond Hoxhën. Më 16 tetor 1997, në sulmin gueril, nga policia serbe u vra edhe Adrian Krasiniqi.[/size]
[size=16]Kryesia e atëhershme e Lëvizjes, deri në maj 1998 përbehej nga: Fazli Veliu (kryetar), Muhamet Kelmendi (nënkryetar), Emrush Xhemajli (sekretar), Gafurr Elshani (arkatar), Ali Ahmeti, Xhavit Haliti, Azem Syla, Rexhe Iberdemaj dhe Adem Grabovci (anëtarë).[/size]
[size=16]Fatkeqësisht ose fatmirësisht, varësisht nga qasja, “grupit” të Xhaviti dhe Azemit nuk i kanë besuar pjesëtarët e tre “grupeve” të sipërpërmendura. Kjo bëri që, qysh në zanafillë të formimit të UÇK-së të përvijoheshin dy organizime paralele: “grupi” i Xhavitit dhe Azemit, që rezultoi si bandë sabotuese e komplotiste, pothuajse pa ushtarë e pa veprimtari guerile, dhe tri “grupet”, që koordinoheshin nga Ademi, Zahiri dhe Adriani, të cilat ishin bërthamat zanafillore të UÇK-së në Kosovë. Përveç tyre, ishte edhe një “grup” në Makedoni...[/size]
[size=16]• Më 3 dhjetor 1993, KP i LPK-D.j.v., njëkohësisht, formoi edhe Fondin “Vendlindja thërret” (F.V.Th.), për të mbledhur ndihma financiare në emigracion për UÇK-në, tashmë në formim. Koordinatori i parë i Fondit qe zgjedhur Musa Xhaferri. Pas tij dhe deri në përfundimin e aktivitetit (qershor 1999), Fondit V.Th. u koordinua nga Jashar Salihu.[/size]
[size=16]Në nëntor 1994, ushtrinë që po formohej, Kryesia e Lëvizjes e pat emëruar: Ushtria Çlirimtare e Kosovës.[/size]
[size=16]Përveç ndihmave vullnetare nga emigrantët, ishte vendos edhe për një shumë obligative prej 1.000 DM/Sfr në vit, për çdo anëtar të Lëvizjes, që ishte i punësuar. Gjithashtu u vendos që 60 % e të hyrave nga anëtarësia dhe nga aktivitetet e LPK-D.j.v., të derdheshin në F.V.Th.[/size]
[size=16]Pothuajse të gjitha këto mjete, gjatë viteve 1994-1997, i janë dorëzuar Xhavit Halitit, sepse me kalimin e kohës ai është imponuar si më autoritari në SRV, pavarësisht se në fillim ishte përcaktimi për angazhim kolegjial. Ai duhej t’ia përcillte ato ndihma UÇK-së në Kosovë...[/size]
[size=16]• Qysh në verë të vitit 1996 na ndodhen disa “eksese”, që dekonspiruan parregullsi në menaxhimin e mjeteve të Fondit.[/size]
[size=16]Nga “grupet” e Ademit, Zahirit e Adrianit na patën ardhur kërkesa në Kryesi të Degës së Lëvizjes në Gjermani, për t’i ndihmuar financiarisht, meqë nuk kishin marrë ndihma nga F.V.Th. Nga mjetet e F.V.Th., që i dorëzoheshin Xhavit Halitit, një pjesë modeste duhet t’u jenë dhënë pothuajse vetëm Nait Hasanit dhe Rexhep Selimit! Tjerat duhet t’i ketë shpërdoruar Xhaviti për rrojtje të tij në Tiranë (ndoshta edhe për ble banesa, siç po i zbulohen kohëve të fundit). Por, sa mjete u janë dhënë Naitit e Rexhepit, gjatë viteve 1994-97, ata nuk kanë raportuar asnjëherë. Ndërkohë, raportimet e Xhaviti në Kryesi të Lëvizjes dyshoj të kenë qenë mashtrime. Kështu, ai e ka shpërdoruar mirëbesimin e tepruar që Kryesia kishte ndaj tij.[/size]
[size=16]Në vitin 1996 Kryesia më thirri në mbledhje, për të dhënë llogari, për shkelje të “centralizmit demokratik”, nga se Kryesia e Lëvizjes-Nëndega në Gjermani u kishe dërguar ca ndihma modeste tri “grupeve” në Kosovë. Aty dëgjova dezinformimin diskreditues të Xhavitit: “Ato tri grupe të komitashëve, që nuk pranojnë disiplinën dhe subordinimin ushtarak, nuk i kemi ndihmuat financiarisht, sepse nuk janë pjesë e UÇK-së...” (parafrazim).[/size]
[size=16]• Gjatë vitit 1996 u shpeshtuan aksionet guerile të UÇK-së. Bartës kryesorë të atyre aksioneve ishin kryesisht pjesëtarët e të tri “grupeve” që koordinoheshin nga Ademi, Zahiri e Adriane. Për aksione të “grupit” të Xhavitit dhe Azemit kemi vetëm mitizime të legjendarizuara, por jo të dhëna konkrete (përjashto një rrëfim konkret të Rexhep Selimit, se kishte hedhë një granatë xhepi në oborr të refugjatëve serbë, të ardhur nga Bosnja, pasi kishte dalë nga byrektorja, përballë pallatit të Radio Prishtinës, sepse refugjatët ishin të vendosur në “pavilone” prapa Radio Prishtinës...).[/size]
[size=16]Në janar 1997 policia serbe, fillimisht, arrestoi Nait Hasanin, i cili ishte caktuar nga Xhaviti si koordinator (komandant) i atij grupi (që tashmë po e quanin “shtabi qendror”). Dhjetë ditë më vonë, më 31 janar 1997, policia i vrau në pusi Zahir Pajazitin, Hakif Zejnullahun dhe Edmond Hoxhën. Më 16 tetor 1997, në sulmin gueril, nga policia serbe u vra edhe Adrian Krasiniqi.[/size]
[size=16]Për vrasjen në pusi të Zahirit ka pas dyshime dhe akuza, sepse, në fillim të janarit, në Tiranë, ishte takuar Zahiri me Azem Sylën, dhe, për shkak se Zahiri ka refuzuar komandimin nga emigracioni, ata duhet të jenë grindur mes tyre. Pastaj duhet të ketë ndodhur edhe një takim i Zahirit me Nait Hasanin në Prishtinë. Ndërsa ditën kur ka ndodhur vrasja e Zahirit me shokë, në stacion të autobusëve në Prishtinë, duhet të jetë takuar Zahiri me Bislim Zogaj (i cili është kooptuar në “shtabin qendror” përmes Xheladin Gashit, me miratimin e Azem Sylës).[/size]
[size=16]Edhe sot e kësaj dite nuk është sqaruar, përse duhej Bislim Zogaj, me 31 janar, pas një thirrje telefonike që duhet të jetë përgjuar nga policia, të lente takim me Zahirin në orën 16, në Stacion të autobusëve në Prishtinë. Menjëherë pas takimit Bislim Zogaj është arrestuar dhe për një javë askush nuk e ka ditur se ku gjendet ai. Ndërsa Zahiri me shokët e tij, pas atij takimi, janë vra në pritë të parapërgatitur. Pra, duket sikur Zahiri është nxjerrë në atë pritë.[/size]
[size=16]Edhe Rexhep Selimi nuk është deklaruar saktë. Sipas Xhavit Halitit, në këtë kohë Rexhepi ka qenë në Tiranë, ndërsa sipas vet Rexhepit, ai ka qenë në Drenicë... [Të interesuarit mund të informohen më konkretisht për këto ngjarje nga libri i Shkodranit Bedri Islami, “Enigma e një vrasje të trefishtë”.][/size]
[size=16]I kritikueshëm është hezitimi i të gjithëve, për të mos bërë kërkesë për hetime profesionale, institucionale, për vrasjen në pusi të Zahirit, Hakifit, Edmondit, edhe pse institucionet kompetente do të duhej vet të ndërmerrnin hetime për ato vrasje aq goditëse![/size]
[size=16]Këto vrasje dhe arrestimi i Naitit, - po ashtu një arrestim i dyshimtë pasi është kapë në afërsi të banesës, pak qaste pasi kishte drekua me Xheladin Gashin dhe të fejuarën e tij në një restorant në Prishtinë, por që banesa nuk duhet t’i jetë bastisur, - ishin goditje e rëndë për UÇK-në, në formim.[/size]
[size=16]Tashmë SRV ankohej për shkëputje të lidhjeve edhe me “shtab qendror” të UÇK-së dhe, siç informova më lartë, nuk po vendoste lidhjet me “grupet e komitashëve”. Në fakt, “shtabi qendror” i Xhaviti dhe Azemit që “avulluar”, pas burgosjes së Naitit...[/size]
[size=16]Edhe përforcimi i UÇK-së me Fehmi Lladrovcin dhe shokët e tij, të cilët kishin bërë kërkesë për të shkuar nga emigracioni për përforcim të UÇK-së, sabotohej nga Xhaviti dhe Azemi, me arsyetimin mashtrues se “shokët në Kosovë nuk kishin nevojë për njerëz...”[/size]
[size=16]• Me 5-7 mars 1998 forcat e armatosura të Serbisë e rrethuan Lagjen e Jasharëve në Prekaz. Në atë rrethim, pas luftimeve tre-ditore, forcat serbe vranë e masakrua 56 Jasharë...[/size]
[size=16]Epopeja e Jasharëve shkaktoi revoltë të popullatës patriotike. Ajo filloi të kryengritej në luftë të armatosur çlirimtare.
Fatkeqësisht vrasjet dhe burgosjet e kuadrove deri me 7 mars 1998 e goditën rëndë UÇK-në, ende në formim. Kështu, plasja e kryengritjes e gjeti UÇK-në të papërgatitur për të qenë në gjendje ta koordinonte.[/size]
Fatkeqësisht vrasjet dhe burgosjet e kuadrove deri me 7 mars 1998 e goditën rëndë UÇK-në, ende në formim. Kështu, plasja e kryengritjes e gjeti UÇK-në të papërgatitur për të qenë në gjendje ta koordinonte.[/size]
[size=16]• Pak ditë pas Epopesë së Prekazit anëtarët e Kryesisë së LPK-D.j.v. kaluan nga Perëndimi në Tiranë, për të koordinuar radhët e UÇK-së dhe kryengritjen, që po merrte përmasa të vrullshme. Ajo Kryesi tashmë po improvizonte një si shtab të UÇK-së, i cili e kishte humbur edhe atë pak funksionalitet që e kishte para janarit 1997. Kjo ishte një masë e vonuar e Kryesisë, pasi ajo duhej të kishte ndërtuar strukturat qysh kur u shfaqën problemet rreth financimit (1996) dhe u krijuan kontradiktat e para pas arrestimit të Nait Hasanit dhe vrasjeve të Zahirit me shokë, në janar 1997...[/size]
[size=16]• Në Kosovë UÇK-ja po vetorganizohej në zona, edhe pse po i mungonte një shtab funksional dhe efektiv. Vetë pjesëtarët e UÇK-së, sidomos anëtarët e Lëvizjes, të angazhuar më herët, por edhe ata që po angazhoheshin pas shpërthimit të kryengritjes, po i organizonin shtabet në zona të tyre, duke caktuar edhe komandantët e atyre shtabeve. Dhe vetë ato shtabe po e koordinonin luftën çlirimtare në shumë anë të Kosovës, duke krijuar kështu një si shtab qendror, që përbëhej kryesisht nga komandantët e shtabeve të zonave – të cilin e emërtuan Shtabi i Përgjithshëm. Ai vetorganizim i vrullshëm ushtarak i dha përmasa, formë dhe përmbajte UÇK-së.[/size]
[size=16]Fatkeqësisht konsolidimin profesional të Shtabit të Përgjithshëm po e sabotonte “shtabi i Rognerit” (emërtim pezhirativ sipas hotelit “Rogner” në Tiranë, buzë Kryeministrisë, ku Xhavit Haliti i bënte takimet e shumta komplotiste). Ai “shtab” komandohej nga Xhavit Haliti, Azem Syla dhe Hashim Thaçi. Kishte edhe argatë te mashtruar dhe mercenarë. Kështu, për shembull, në Drenicë, nga Sylejman Selimi qe propozuar Fehmi Lladrovci për komandant, por Rexhep Selimi e kundërshtoi, me spekulimin: “Do të thonë njerëzit nuk paska mbet kush këtu dhe po vijnë nga jashtë me na komandua.” Ndërsa në rastin kur u caktua Shukri Buja, nuk u ndoq i njëjta taktikë...[/size]
[size=16]Siç rezulton nga vëzhgimet që kam bërë deri tani, nga janari 1997 deri në qershor 1998 ndikimi në UÇK nga emigrantët ishte pothuajse inekzistent. Pas Epopesë së Jasharëve UÇK-ja filloi të merrte përmasa dhe formë ushtarake nga njerëz të përgatitur për luftë dhe që kishin autoritet. Ajo UÇK e Vegjëlisë çlirimtare po furnizohej me armatim nga Sektori i saj logjistik në Shqipëri, të cilin e kishin organizuar Adrian Krasniqi, Ilir Konushevci, Qerim Kelmendi me bashkëluftëtarët e tyre. Por, fatkeqësisht atij Sektori i kishin munguar dhe po i mungonin mjetet financiare, meqë Xhaviti dhe Azem Syla, jo vetëm që e kishin bojkotuar, por po ua rrezikonin edhe praninë fizike në Shqipëri të koordinatorëve të atij Sektori. Përndryshe përvojë dhe kapacitete njerëzore për të fut armë fshehurazi, nga Shqipëria në Kosovë, i kishin, po të kishin armë e municion të bollshëm.[/size]
[size=16]• Kryesia e Lëvizjes, respektivisht shtabi i improvizuar në Tiranë, në javën e dytë të marsit 1998 ndërmori një mori vendimesh urgjente, ndër të cilat: ndihmat financiare për UÇK nga emigracioni të centralizoheshin në Kryesi dhe të menaxhoheshin prej saj, Ali Ahmeti të përkujdesej për sistemim të ushtarakëve që po vinin nga Kroacia, Bosnja, Sllovenia, Perëndimi, për t’u angazhuar në UÇK, dhe të tjera vendime që i kanë protokolluar në procesverbale të mbledhjeve.[/size]
[size=16]Për shkak të shoqërimit të Fehmi Lladrovcit gjatë vitit 1996-97, kur takuam një mori ushtarakësh, për të koordinuar angazhimin e oficerëve në UÇK, unë u caktova ndihmës i Ali Ahmetit.[/size]
[size=16]Nga momenti kur u vendos për centralizimin e ndihmave financiare, Xhaviti, Azemi dhe argatët e tyre, i zunë pritat në Aeroport të Tiranës dhe në Portin e Durrësit, që t’i grabitnin ndihmat të cilat transferonin veprimtarët e F.V.Th. Për t’i bind që t’ua dorëzonin mjetet, u prezantoheshin rrejshëm si komandantë të shtabit të përgjithshëm. Ata, kështu, e pamundësuan arritjen e ndihmave financiare në Kryesi të Lëvizjes, që pastaj të investoheshin për blerje të armëve, municionit dhe pajisjeve tjera logjistike për UÇK. Konkretizim sqarues: në javën e tretë të marsit 1998 Xhemal Fetahaj, anëtar i Kryesisë së F.V.Th., i angazhuar në Gjermani, pat transferuar në Tiranë 300 mijë DM. Në aeroport të Tiranës ai ia dorëzon Xhavit Halitit, meqë ai ende nuk ishte i informuar për vendimin e Kryesisë. Mëpastaj Kryesia dhe Xhemajli kërkuan nga Xhaviti t’i kthente ato mjete, por ai, tashmë, si mospërfillës e komplotist, refuzon.[/size]
[size=16]Ndoshta të vetmet mjete që duhet t’i ketë poseduar ato ditë Kryesia, duhet të kenë qenë 270 mijë DM. Këtë shumë, dy veta, me vetiniciativë, ia kishin marrë me dhunë Bujar Bukoshit, në zyrën e tij në Bonn. (Ato mjete para ca ditëve Muhamet Kelmendi, atëherë nënkryetar i Kryesisë së LPK-D.j.v., i prezantoi në fcb si ndihma për UÇK-në, nga Bujar Bukoshi, duke e heshtur faktin, se nuk ishin ndihma, por para të grabitura me dhunë.). Me ato mjete u blenë armë e municion nga Sektori i logjistikës dhe u bënë financime të disa veprimtarive të tjera, ndërsa me mjetet e Fondit V.Th., që i grabitnin Xhaviti e Azemi, financohej komploti kundër UÇK-së dhe kundër Lëvizjes.[/size]
[size=16]Vendimi i Kryesisë që Xhavit Haliti dhe Azem Syla të mos i menaxhonin më mjetet e Fondit, duhet t’i ketë alarmuar dhe nxitur ekstra Xhavitin dhe Azemin për të marrë vendime konkrete edhe kundër kolegëve të tyre në Kryesi. Në mbledhje të Kryesisë, në fillim të prillit 1998, ku isha i ftuar të raportoja për gatishmërinë e ushtarakëve për tu sistemuar në UÇK, Xhaviti ua përplasi në fytyrë kërcënimin vulgar shokëve të deriatëhershëm të Kryesisë: “Shtabi i UÇK-së nuk i njeh më vendimet e Kryesisë dhe ju duhet të largoheni sa më parë nga Shqipëria...” (parafrazim)[/size]
Re: Demitizimi i UÇK-së nga mitizimet e shpifura për kUmandantat
Rrjedhimisht, një mori individësh bënin përpjekje për të krijuar mundësi për organizimin e forcave të armatosura çlirimtare. Grupi i parë që kishte nisur të ndërtojë strukturat të organizuar çlirimtare ishte ai i Drenicës, në fillimin e vitit 1992. Ai udhëhiqej nga Adem Jashari, i cili ishte, po ashtu, anëtar i Lëvizjes Popullore të Kosovës. Aksioni i ndodhur në Drenas, i njohur si “aksioni tek hekurudha” është ndër fillestarët e këtij përcaktim politik për veprim çlirimtar edhe me kryengritje të armatosur. Shembull tjetër është edhe grupi i organizuar rreth Zahir Pajazitit, i njohur më pas si Grupi i Llapit/Gollakut, veprimtaria e të cilit do të shtrihej edhe në Prishtinë dhe qytete të tjera. Edhe në Dukagjin ishin organizuar Adrian Krasniqi e Luan Haradinaj, me bashkëveprimtarë. Ademi dhe Zahiri, në momente përkatëse, duhet të kenë shpresuar se edhe partitë “legale” do t’i përkrahnin në veprimtarinë e tyre të armatosur çlirimtare. Atë dëshirë e përpjekje të tyre po e shpërdorojnë tani edhe disa matrapazë, sidomos të LDK-së dhe Partisë Parlamentare, për t’i prezantuar Ademin dhe Zahirin si “prodhim” të atyre partive. Dhe për këtë po ofrojnë edhe pseudoprova, si atë të simulimit të ushtrimeve ushtarake në Shqipëri, në vitin 1991, ndonjë fotografi rasti, bile edhe bisedë rasti, ta zëmë në ballkon të një banesë në Prishtinë, siç (dez)informoi para ca ditëve Veton Surroi. Unë vazhdoj të dyshoj se ato ushtrime ushtarake duhet te kenë qenë të ideuar dhe të organizuara nga kuadrot e shërbimeve serbe, për t’i identifikuar të interesuarit, që t’i përndiqnin pastaj, dhe për të komprometuar nevojën për organizim të veprimtarisë së armatosur çlirimtare.
Lëvizja, - pasi sfidoi komplotet e Sabri Novosellës dhe Abdullah Prapashticës, - ishte e ndërgjegjshme për atë lloj të komploteve të shërbimeve sekrete jugo-sllave, serbe dhe të KSAK-së, prandaj nuk iu bashkua “ushtrimeve ushtarake” në Shqipëri në vitin 1991, edhe pse ca anëtarë të saj morën pjesë!
Në ato rrethana të koklavitura Lëvizja vlerësoi se duhej t’u përgjigjej kërkesave dhe angazhimeve guerile-çlirimtare, të individëve dhe grupeve të saj, që ishin përvijuar qysh nga viti 1984, kur Rexhep Mala dhe Nuhi Berisha iu kundërvuan me armë njësive speciale të KSAK-së (të komanduara nga Tahir Zema), me ç’rast qenë martirizuar.
Për ndihma e furnizim logjistik lidhjet me Grupin e Drenicës ishin përmes Fehmi Lladrovcit, me Grupin e Dukagjinit Sali Kelmendi dhe me Grupin e Llapit/Gollakut Sabri Kiçmari dhe Ali Rama. Ndërsa koordinues i atyre tre “grupeve” në kuadër të UÇK-së në formim, ishte Ali Ahmeti. Azem Syla dhe Xhavit Haliti patën formuar “grupin” e tyre, të përbërë nga Nait Hasani, Rexhep Selimi, Xheladin Gashi, Bislim Zogaj, Sokol Bashota.Në janar 1997 policia serbe, fillimisht, arrestoi Nait Hasanin, i cili ishte caktuar nga Xhaviti si koordinator (komandant) i atij grupi (që tashmë po e quanin “shtabi qendror”). Dhjetë ditë më vonë, më 31 janar 1997, policia i vrau në pusi Zahir Pajazitin, Hakif Zejnullahun dhe Edmond Hoxhën. Më 16 tetor 1997, në sulmin gueril, nga policia serbe u vra edhe Adrian Krasiniqi.
Re: Demitizimi i UÇK-së nga mitizimet e shpifura për kUmandantat
Pershendetje i nderuar ,Deshta tju beje disa pyetje i nderuar.çka ua merr mendja per Tahir Zemen,a ka qen udheheqes i operacioneve ne anen e policise serbe gjat demostratave neper Kosove,apo jan shpifje te Ibrahim Kelmendit.Dhe ne njeren nga operacionet qe i ka krye Tahir Zema eshte vrare Rexhep Mala e Nuhi Berisha.
Aka qen Adem Jashari perfaqesues i LDK es apo i LPK es
Per vrasjen e Zahir Pajazitit a e dini kush e ka krye,policia serbe apo shoket e tij?A ishte qelluar me bresher plumash perpara,anash apo mbrapa?
Dhe pyetjen e fundit;Ushtrimet qe beheshin ne shqiperi ne vitin 1991 e kendej a mos ishin si dore e serbeve,qe per ti zbulue atdhetaret qe jan kundra serbise?
Aka qen Adem Jashari perfaqesues i LDK es apo i LPK es
Per vrasjen e Zahir Pajazitit a e dini kush e ka krye,policia serbe apo shoket e tij?A ishte qelluar me bresher plumash perpara,anash apo mbrapa?
Dhe pyetjen e fundit;Ushtrimet qe beheshin ne shqiperi ne vitin 1991 e kendej a mos ishin si dore e serbeve,qe per ti zbulue atdhetaret qe jan kundra serbise?
:: politika
Page 1 sur 1
Permission de ce forum:
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum