Persia

Perandorisë Achaemenid (550-330 pes), i njohur edhe si Perandoria Persiane, ishte shteti pasues i Perandorisë Mediane, pushtet mbi pjesë e rëndësishme e çfarë do të bëhet e Madhe Irani. Persishtja dhe Perandorisë Mediana të marra së bashku janë të njohur edhe si Medo-Persian Empire, duke pasuar Neo-perandorisë asiriane. Kjo u pasua nga ana e tij nga Perandoria Seleucid.

Në kulmin e pushtetit të saj, perandoria e përfshiu përafërsisht 8 milion km².[1][2] Perandoria ishte falsifikuar nga Kiri i Madh, dhe u shtri në tre kontinente, duke përfshirë edhe territoret e Iranit, Afganistanit dhe Pakistanit, pjesë të Azisë Qendrore, Azi të vogla, Thrakë, shumë të rajoneve bregdetare të Detit të Zi, Iraku, Arabia Saudite e veriut, Jordania, Palestina, Izraeli, Libani, Siria, dhe të gjitha qendrat e rëndësishme popullsia e Egjiptit të lashtë deri në perëndim të Libisë. Vihet re në historinë perëndimore si armik të qytetit shteteve greke gjatë luftërave greko-persiane, për të liruar çifutët nga Babylonian robërisë së tyre, dhe për të krijimit të aramaike si gjuhë zyrtare të perandorisë së. Perandoria Persian Achaemenid u pushtua nga Alexander III e maqedonase, pas së cilës ai u rrëzua dhe u shpërbë në 330 p.e.s. në atë që më vonë u bë dinastisë Ptolemeut dhe perandorive Seleucid.

Në histori universale rolin e perandorisë persiane të themeluar nga Kirit të Madh shtrihet në modelin e tyre shumë i suksesshëm për administrimin e centralizuar dhe e një qeverie të punojnë për të përfituar dhe fitim të gjitha.


persët ishin popuj të afërt me fiset e lashta ariane
Historia tregon se sundimtarët persë mund të ishin me dy fytyra dhe të thurnin intriga; megjithatë, ishin besnikë ndaj kredos fisnore të ‘mbajtjes së fjalës’, siç dukej nga këmbëngulja e tyre që ‘ligji i medëve dhe i persëve’ s’mund të ndryshohej.
Në atë kohë, monarkët persë i kishin përmbushur profecitë e Danielit 7:5 dhe 8:4, ku, me anë të simboleve të ariut dhe të dashit, Perandoria Medo-Perse përshkruhet teksa zapton territore në tri drejtime kryesore: në veri, në perëndim dhe në jug. Mirëpo në vitin 490 p.e.s., në një fushatë kundër Greqisë, forcat e Darit pësuan disfatë në Maratonë. Dari vdiq në vitin 486 p.e.s.—Shih DARI nr. 2.

Mbretërimi i Kserksit dhe i Artakserksit. Kserksi, biri i Darit, duket se është mbreti i quajtur Asuer në librin e Esterës. Veprimet e tij përkojnë edhe me përshkrimin e mbretit të katërt pers, i cili ‘do të ngrinte çdo gjë kundër mbretërisë së Greqisë’. (Dn 11:2) Në orvatje për t’u hakmarrë për disfatën e persëve në Maratonë, në vitin 480 p.e.s. Kserksi hodhi në sulm një ushtri të panumërt kundër Greqisë. Pas një fitoreje në Termopile, që i kushtoi shtrenjtë, dhe pas shkatërrimit të Athinës, ushtria e tij u mund në Salaminë e m
Mbretërit seleukas ishin tërhequr në viset perëndimore të mbretërisë së tyre për shkak të mësymjeve të partëve, të cilët në shekujt e dytë dhe të tretë p.e.s. pushtuan territorin e Persisë së mirëfilltë. Në shekullin e tretë të e.s. këta u mundën nga sasanianët, të cilët sunduan deri në pushtimin arab në shekullin e shtatë.

Profecia e Ezekielit (27:10) i përmend persët mes luftëtarëve që shërbyen në forcat ushtarake të Tirit të begatë dhe që i dhanë madhështi. Persia radhitet edhe ndër kombet që bëjnë pjesë në hordhitë e udhëhequra nga figura simbolike e ‘Gogut të vendit të Magogut’ kundër popullit me të cilin Jehovai ka bërë një besëlidhje.—Ezk 38:2, 4, 5, 8, 9.
Në Shqipëri komunizmi nuk erdhi nga bota islamike por nga bota e krishterë katolike