Gjergj Fishta testamenti

Gjergj Fishta ishte i ndërgjegjshëm për lapidarin që i kishte  ngritur vetes, prandaj i përkiste edhe kombit. 




Gjergj Fishta ishte i ndërgjegjshëm për lapidarin që i kishte  ngritur vetes, prandaj i përkiste edhe kombit. 

Ndërsa italiani Enriko Grasi, që e kishte njohur nga afër poetin, duke folur për popullaritetin e tij në të gjitha shtresat e popullsisë , pohon se prej një të riu shkodran kishte dëgjuar se fjalët e fundit të shenjta të Fishtës kishin qenë: “jo për tjetër, por, sepse po lë armikun mbi truallin shqiptar, mua më vjen keq që më duhet të vdes.”
.................
At Gjergj Fishta ditët e fundit të jetës së tij i kaloi duke menduar për veprën e tij letrare. Njëra prej dëshmieve tregon idenë për t’iu rikthyer sërish kryeveprës së tij “Lahuta e Malcisë”.

Ndërsa në studimin e frat Agustin Gemellit gjejmë këto rreshta: “At Fishtën e zuri vdekja, ndërsa kishte ndër duar përkthimin e Petrarkës në gjuhën shqipe, sikurse kishte përkthyer që me kohë “Hymnet e shenjta” dhe “Pesë Maj” të Manzonit disa nga ariet e  Metazit dhe lirika nga shumë poetë të tjerë italianë.”

Fishta vdiq në spitalin civil të qytetit të Shkodrës, ku ishte shtruar nga një sëmundje e zemrës dhe e mushkrive. Varrimi i tij u krye një ditë më vonë në Kishën Françeskane të Gjuhadolit ku morën pjesë me mijra e mijra vetë nga populli i Shkodrës, midis të cilëve dhe ajka e intelektualve shqiptarë dhe përfaqësues nga të gjitha shkollat e vendit. Në mes shumë fjalimeve që u mbajtën në ceremoninë mortore të varrimit të tij, e cila u bë në shkallët e godinës së Postës që qytetit, erdhën dhe shumë telegrame, ku midis tyre ishin ato të profesor Eqerem Çabejt, Zenel Prodanit, Spiro Vinjaut, Muharrem Bajraktarit, Rexhep Mitrovicës, Bahri Omarit, Karl Gurakuqit, Frano Alkajt, Mihal Bellkamenit, Lasgush Poradecit, Ernest Koliqit dhe Hafiz Muratit.

Më poshtë publikohen fotografi të disa faqeve të librit mbi ditët e fundit të Atë Gjergj Fishtës.

Në qoftë se për një çast të mendojmë që Skënderbeu ishte grek apo sllav, atëherë pse Skënderbeu nuk luftoi për çlirimin e Greqisë dhe Serbisë? Pse Greqia dhe Serbia e djeshme e sotme nuk ka një bust të Skënderbeut për ta lartësuar figurën e tij?
Pra, tezat fëminore e studiuesve grekë, serbë dhe të tipit Mustafa Nano apo të disa studiuesve të djeshëm dhe të sotëm për origjinën greke apo sllave të familjes së Kastriotëve bien poshtë si teza të pavërteta, të cilat nuk mbështeten tek shkenca, por tek politikat ditore.
Ish-sekretari në ministrinë e jashtme italiane në vitet 1930 De Martiko do të shprehej për grekët: “Grekët janë të aftë, që të marrin një zezak të vërtetë amerikan, të zi si qymyri, dhe pasi ta punojnë gjashtë muaj me të, ta kthejnë përsëri në Amerikë me besimin e plotë tek vetja e tij se ai është pasardhës i drejtëpërdrejtë i Themistokliut.”
Skënderbeu lindi ortodoks, u bë me dhunë mysliman, përqafoi me dëshirë fenë katolike dhe vdiq UNIT.
Unitët janë për bashkimin e dy kishave kristjane, atë katolike dhe ortodokse. Arbëreshët në Itali falen në kishën e ritit bizantin, por në vartësi të Vatikanit katolik. Në qytetin e Elbasanit, brenda në kalanë e vjetër ka qenë dhe është ende sot një kishë e rriti UNIT. 

[list="box-sizing: inherit; margin-right: 0px; margin-bottom: 1.6em; margin-left: 3.2em; padding-left: 0px; list-style-position: initial; list-style-image: initial; color: rgb(94, 88, 83); font-family: Alegreya, serif; font-size: 20.8px; background-color: rgb(255, 255, 255);"]
[*]Libri i parë ka autor K. Velefanti i botuar në Athinë më 1857 dhe ka titullin: “Η ΝΕΑ ΔΙΡΚΗ. ΗΤΟΙ”. Libri i kushtohet Perandorisë Bizantine nga themelimi i saj. Në të janë përfshirë historitë nga mbreti i parë i Bizantit, Kostandini i Madh dhe mbyllet me rënien e princit të fundit Gjergj Kastrioti. Libri përbëhet nga 292 faqe. Nga faqja 102 fillon kapitulli që i kushtohet Skënderbeut me titull: “ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΩΡΓΟΥ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΟΥ ΜΕΤΩΝΟΜΑΣΘΕΝΤΟΣ ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗ ΠΡΙΓΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ” (Historia e Gjergjit të Kastriotëve, i njohur Skënderbe, Princi i Shqipërisë) dhe deri në faqen 238 shkruhet për të. Interesant është fakti se ky libër shoqërohet edhe me grafikë të ndryshme që i përkasin mbretërve të Bizantit, por edhe një grafikë të figurës së Skënderbeut. Pra, me këtë zbulim shtohet edhe një grafikë, ku na paraqitet me madhështinë e tij Heroi ynë Kombëtar, Gjergj Kastrioti. Më shumë në libër siç shihet shkruhet për Princin e shqiptarëve.

[*]Libri i dytë është botuar më 1876, në Athinë dhe autor është A. Milaraqi. Libri prej 15 faqesh ka titullin: “ΟΛΙΓΑΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗ” (Pak fjalë mbi prejardhjen e Skënderbeut) dhe flet rreth origjinës së Heroit Kombëtar të shqiptarëve. Autori përmend studiuesit e ndryshëm duke bërë dhe komentet e tija. Në përfundim të studimit të tij A. Milaraqi shkruan: “Gjergj Kastriotit Skënderbe është shqiptar (Οτι ο Γεωργιοσ Καστριωτησ ο Σκενδερμπεησ ειναι Αλβανος).”

[*]Libri i tretë është botuar në vitit 1884 nga N. Mihalopuli me titull: “ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΩΡΓΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΩΝΟΜΑΣΘΕΝΤΟΣ ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗ ΗΓΕΜΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ” (Historia e Gjergj Kastriotit i quajtur Skënderbe, Mbret i Shqipërisë). Ky libër ka 184 faqe. Në këtë libër nuk ngrihen pretendimet se Skënderbeu ishte me origjinë greke, por shkruhet qartë se ai ishte shqiptar, mbret i Shqipërisë. Botuesi është treguar i kujdesshëm 


[/list]

A më plotësohen dëshirat nëse e bëj këtë lutje?

•  Facebook
  
•  Twitter
  
•  Google +
  
•  LinkedIn
  
•  Pinterest
  

Pyetje: Kam dëgjuar se kush e lexon këtë salavat (që do e përmend më poshtë) 4444 herë për ndonjë dëshirë se i plotësohet apo kush e lexon këtë salavat çdo ditë nga 10 herë, dy muaj, do ti hapen dyert e të mirave . A është e vërtetë?
“Allahume sali salaten kamiileten ve selim selamen tammen ala sejidina Muhammedinn ledhi tanhal-lu bihi ukadu ve ten ferixhu bihil kurrabu ve tukda bi hil havaixhu vetunalu bihir regaibu ve husnul havatim ve juteksal gammamu bi vexh hihil keremi ve ala alihi ve sahbihi fi kullii lemhati nefesin biadedi kuli maalumin lek”
Përgjigje: I falënderuar qoftë Allahu, paqja dhe bekimet e Tij qofshin mbi të Dërguarin mëshirë për botët dhe pastaj:
Kjo formë e salavatit quhet Salat Tefrixhije (Salat Narije) dhe nuk ka bazë në ndonjë hadith të saktë.
Në të ka tevesul (kërkim i ndërmjetësimit) ta palejuar me të Dërguarin pas vdekjes së tij. Tevesuli i lejuar është me veprat e mira që i bëjmë dhe me emrat dhe cilësitë e Allahut.