Riza Saliu me Enver Spahiun

‎Riza Salihu‎ à Enver Spahiu
4 h ·
PËRGJIGJA E FUNDIT ENVER SPAHIUT DHE AVOKATIT TË TIJ TË „DRUNJTË”, MURTEZ ADEMAJT
(SHKRIMI POSTOHET I NDARË NË DY PJESË PËR SHKAK TË GJATËSISË SË TEKSTIT – KËTU PJESA E PARË)
Vetëm për hir të opinionit, që dikush nga lexuesit eventualisht nuk i ka ndjekur ngjarjet më parë, e që të mos kujton dikush se nuk kam përgjigje, po e bëj edhe këtë reagim. Pas këtij reagimi, dy matrapazët e sipërshënuar do ta kenë bllok prej meje, e në provokacionet e tjera të tyre nuk do të përgjigjem më. Kushdo që dëshiron të informohet më shumë për këtë çështje, nëse gjykon me logjikë, mund ta gjenë përgjigjen në shkrimet që tashmë i kam bërë lart (përfshirë edhe këtë shkrim). Sepse këta matrapazë, edhe nëse herën tjetër provokacionet e tyre i formojnë ndryshe, (për shembull me një radhitje tjetër të fjalëve), kurdoherë dihet se rreth cilit mullar po sillen kodoshët dhe matrapazët e kësaj kategorie. Këta të gjorë e të mjerë nuk kanë çka të bëjnë tjetër, e kanë punë të gjorët, vërtetë punë e pistë është kjo, por po të mos e bëjnë, Sërbia ua ndalë rrogat. Unë do të mundohem që në këtë shkrim të jam sa më i shkurtër, por jo aq i shkurtër sa të lë mangësi, do të përpiqem gjithësesi t’i cek gjërat që duhet patjetër të ceken.
Me shpresë për mirëkuptim nga të gjithë ata që do të kenë rastin ta lexojnë këtë shkrim, dua të sqaroj, se për mua nuk është problem kur dikush pyet. Absolutisht nuk e kam problem të sqaroj atë që është për të sqaruar. Çkado që është nevoja të sqarohet nga ana ime, nuk e kam problem, aq më pak për postën, të cilën unë në një shkrim lart e kam cekur vet, edhe pa më pyetur kërkush. Problemi është se unë nuk kam kohë, se koha është më e çmuara, ndërsa llumi i kodoshëve të qelbur e kundërmues që për një lëmoshë po i shërbejnë Beogradit janë të urdhëruar që të ta marrin pikërisht kohën, si dhe t’i bëjnë shqiptarët që të merren me nëri tjetrin. (Koha është shkaku që e vonova paksa edhe këtë reagim). Problemi është se tash pas katër dekadave, kur në ndërkohë kanë ndodhur shumë ngjarje të tjera, kur situata ka ndryshuar disa herë, kur tash e kemi një situatë krejt ndryshe, një gjendje shumë më të keqe se që e kishim atëherë, e kur unë jam i nxënë me punë të tjera shumë më të rëndësishme, dalin bilbilë, kodoshë e matrapazë të turlifarë kallëpeve, dhe për një koritë gjellë të Beogradit, shpërfaqin majmunllëqet e tyre idioteske, vetëm që ta çoroditin sa më shumë popullin, edhe ashtu të çoroditur nga matrapazllëqet e këtyre dhe të të tillëve si këta. Problemi pra nuk është se Enver Spahiu ka pyetur për diçka që e dinte, por shtirej sikur nuk e dinte. Jo. Problemi është se ai nuk ka pyetur, por më ka shkruar publikisht, se unë nuk e kam sqaruar publikisht, edhe pse e dinte se kjo është e sqaruar. Pas reagimit tim, ka nxjerrë materiale nga You tube, ku duken sqarimet që i kam dhënë unë, e m’i dërgonte mua ato. Pse pra pyeste? Më qartë se kështu nuk ka se si shpërfaqet idiotësia. Sepse ai, në njërën anë i kishte materialet nga sqarimi im publik; në anën tjetër më ekspozon mua publikisht duke më akuzuar se nuk e kam sqaruar publikisht. Hajde tash Enveri le të na e sqaron neve të gjithëve, cili i kishte urdhëruar ta bënte këtë ekspozim të poshtër, Daçiçi, apo Vuçiçi? Asnjëri, do të përgjigjet Enveri. Dhe unë e di që asnjëri nga këta dy, sepse ata këto punë nuk i bëjnë personalisht, por përmes vartësve të tyre.
Pyetje lidhur me veprimtarinë time të mëhershme (përfshirë edhe rastet e tilla si kontrollimi i postës dhe kontrollime të tjera, si dhe zbulimi i planeve kriminele të UDB-së, ku planifikonte vrasje), kam pasë jo rrallëherë, edhe më parë, edhe nga të tjerë. Ditët e fundit e kam bërë në qetësi një analizë të reagimeve të mia. Më rezultoi se në të shumtën e rasteve kam reaguar ose shumë miqësisht, ose shumë ashpër, varësisht nga mënyra e pyetjes dhe nga personi kush ka pyetur. Kur dikush ka pyetur me qëllim që vërtetë të informohet, ose se i ka munguar një pjesë e informacionit për zhvillimet e atëhershme, kam sqaruar në mënyrë shumë miqësore. Por kur dalin idiotë e kokëbudallenjë si Enver Spahiu dhe avokati i tij, Murtez Ademaj, si një avokat i drunjtë, orvaten të na shesin fillozofi çobançe, por i mëveshin emrit të vet tituj akademikë, („dr. phil”), për t’u dukur si majmuni n’xhamadan, e kujtojnë se kështu do të duken më kompetent dhe do të fitojnë madje edhe ndonjë shpërblim shtesë nga padronët e tyre në Beograd, atëherë të tillëve ua jap përgjigjen që e meritojnë. Të tentosh sot të merresh me gjëra të tilla me çka po mëtojnë të merren Enver Spahiu dhe avokati i tij i drunjtë, Murtez Ademaj, në kohën kur Kosova po kalon një situatë shumë të rëndë dhe është në rrezik, kur ka gjëra shumë më prioritare se çka të bëhet, është turp dhe hiç më pak se shpalosje e hapur e flamurit të tradhëtisë kombëtare. Këto matrapazllëqe të tyre janë vetëm shpalosje e dashakeqësisë, edhe ndaj meje, edhe ndaj Kosovës, edhe ndaj popullit shqiptar në përgjithësi.
Njeriu mund të gabon. Edhe si qënie njeriu është qënie e gabueshme. Të pagabueshëm nuk ka. Gabimet, kur janë vërtetë vetëm gabime, janë njerëzore. Unë kam shumë mirëkuptim edhe ndaj atyre që gabojnë. Por gabimet ka mundësi të jenë të shumëllojshme. Për mua gabim është kur dikush e bën një vepër jo të duhur ose në mënyrën jo të duhur ose jo të qëlluar. Por këto veprime mund të konsiderohen gabime vetëm nëse bëhen pa ndonjë qëllim të keq, mund të bëhen gabime pa dashje. Ndërsa kur dikush çfaqë idiotësinë deri në atë shkallë, sa di çdo gjë dhe në të njejtën kohë nuk di asgjë, di të gënjen, të shpifë, të pohon gjëra që nuk ta merrë mendja, di të injoron e të mohon të vërtetën e pamohueshme etj., kur dikush mohon dhe injoron të vërtetën, e shpifë të pavërteta, kur dikush çfaqë njëqindë fytyra të rrejshme, pa iu bërë vonë se në atë mënyrë po e demaskon vetëveten se nuk e ka asnjë të vërtetë, shkurt, kur dikush e bën punën e djallit, atëherë këto unë nuk i quaj gabime, por matrapazllëqe, dredhira idioteske, faqe të zeza. Këto punë të poshtëra njeriu me mendë në kokë nuk i bën nga koka e vet, por i bëjnë zagarët, shërbëtorët e shërbimeve të huaja sekrete, nën diktatin e barkut dhe të koritës ku hanë gjellë.
Enver Spahiu njëherë ma imponon humbjen e kohës me marifetllëqet e tij à la matrapazqe. Pastaj kur delë se ka vepruar me aq budallallëk të rëndë, sa do të ishte fyerje për gomarin po ta krahasosh me gomarin, orvatet ta paraqet këtë si keqkuptim. Unë jam i sigurtë se unë nga ana ime nuk kam keqkuptuar kurgjë; ndërsa për Enver Spahiun mendoj se ai kurrë në jetën e tij nuk ka mirëkuptuar asgjë, sepse ai nuk e ka kokën për të mirëkuptuar. (Merrnie me mendë vetëm se çka ka në kokë dikush që pesë ditë rresht shkonë te i njejti person, për të bërë të njejtën pyetje, e përsëri nuk e ka marrë vesh. Kaq budalla nuk mund të jetë as dordoleci që e ka kokën të bërë vetëm nga një top bore dhe i është vërë në hundë një spec, e tru nuk ka fare). Thotë se nuk e ka pasë qëllimin për linçim. Por ndonëse një fëmi 5 vjeç mund të kupton kur i thua që të mos ta merrë kohën kot, Enveri as këtë nuk është në gjendje ta merrë vesh. Dhe shtonë: „Këtu s’ka linçim, ka mundësi dhe hapësirë të debatit krejt normal”. Çfarë hamam debati do ky budalla, për një pikë nga më të voglat nga veprimtaria e para katër dekadave, e cila tash i përketë historisë dhe mund të spjegohet vetëm në kuadër të historisë së tërë veprimtarisë të asaj kohe, e këtë e dashka sot, kur ka gjëra shumë më prioritare të debatohen ?!( !) Budallallëku nuk ka skaj. Të tillët si Enver Spahiu, kur nuk marrin rrogë nga Sërbia, është më keq se sa edhe të marrin rrogë. Sepse ndonjëherë edhe për rrogë të majme e kanë vështirë të gjejnë budallenjë të këtillë, që u hidhen shqiptarëve m’qafë, ua marrin kohën dhe i bëjnë që të merren me njëri tjetrin. Ndikimi i Enver Spahiut është negativ, pavarësisht se a merrë apo nuk merrë rrogë nga Sërbia. Por, kur po sillet kështu, analizat japin rezultatet që udhëzojnë në dy gjëra: ose vërtetë paska vdekur psikologu serb që ia ka dhënë Enverit sugjestionin para 18 viteve kur UDB-ja e ka dërguar te unë, që të pyeste për çështjen e postës, e ai sugjestion i ka mbetur i ngulitur në kokë si gozhdë, prandaj nuk është i aftë për tema të tjera; ose UDB-ja (pavarësisht ndërrimit të emrit, që tash nuk quhet më UDB, por BIA), akoma e paska në rend dite likuidimin e Riza Salihut. Njëra nga këto dy mundësi.
Enver Spahiu me çdo kusht do „debat”, edhe në shkrimin e tij reagues ai përsëri e përsëritë me budallallëk të bezdisshëm: „të debatojmë”. Po mirë, do të shprehem unë edhe këtu. Jam i gatshëm të debatoj me secilin që dëshiron të debaton me mua. Unë kurrë nuk i kam ikur debatit. Siguro një medium elektronik që do ta transmetonte drejtpërdrejt debatin dhe hajde të debatojmë. Por për debat nuk mund të veçohet vetëm një pikë, vetëm kontrollimii i postës, duke përjashtuar shkaqet që kanë çuar në kontrollimin e postës. Në debat duhet të përfshihen edhe planet kriminele të UDB-së që përgatiste vrasje, si dhe zbulimi i atyre planeve. Për mua nuk është problem debati. Problem është që faqezinjtë e kësaj kategorie kurrë nuk pushojnë të hedhin „kungja”, në mënyrë që ta linçojnë atë që duan ta linçojnë, e ta çoroditin opinionin e gjërë. Diçka që i hynë në shërbim vetëm Sërbisë.
Edhe pse i kam shkruar në shkrimin tim, se si mund të jetë aq injorant ndaj jetës së njeriut, derisa në anën tjetër aq e potencon çështjen e postës, ai vazhdon me të njejtin avaz, me të njejtën injorancë ndaj krimeve që përgatisin UDB-ashët për të vrarë shqiptarë, madje kujdesshëm që ato krime të mos përmenden, që të mos demaskohen, ndërsa u hidhet m’qafë atyre shqiptarëve që ishin marrë në shënjestër nga UDB-ashët dhe do të ishin viktima. Kjo sjellje tregon shumë për qëllimet. Edhe shkolla apo taktika që të shtiresh budalla më shumë se që je, është shkollë e UDB-së. Te Enver Spahiu po vërehen të dy elementet: ai ka edhe budallallëk të natyrshëm në dozë të mjaftueshme, edhe pak shkollë për t’u shtirur.
Enver Spahiu gjenë një version të gënjeshtërt për mënyrën se si ka ardhur te unë, pesë ditë rresht, për të ma bërë të njejtën pyetje. Ai thotë se më ka njohur nga Afrimi dhe Nasimi. Kjo është gënjeshtër. Afrimi dhe Nasimi as nuk kanë qenë shokë të mi, e as shokë të Enverit, as nuk kanë qenë nga vendi im, e as nga vendi i Enverit, politikisht as nuk kanë qenë me bindjet e mia, e as me bindjet e Enverit, ndërsa Enveri as Afrimin e Nasimin nuk i ka njoftë shumë kohë më parë, por i ka njoftë atëherë kur është pregatitur që ta dërgojnë në mision te unë, sepse e kanë ditur ata që e kanë dërguar, se është nevoja ta njeh rrethin ku e dërgojnë. Prandaj këto janë broçkulla. Fakti tjetër që dëshmon edhe më bindshëm se Enveri po gënjen është fakti që Enveri ka ardhur te unë me librin e Faridin Tafallarit në dorë. Faridin Tafallari me Afrimin dhe Nasimin as nuk janë njoftë fare. Faridin Tafallari ka qenë pjesë e një të ashtuquajture „Lëvizje” të formuar nga UDB-ja si grupim kontrabandë, për ta penguar bërjen e Kosovës republikë. Taksisti gjysmëanalfabet Faridin Tafallari ishte vetëm një kukull, në emër të të cilit dikush mund të shkruante libra, përmes të të cilëve nxitë grindje në mes të shqiptarëve. Faridin Tafallari është një person fizik, por përderisa nuk e ka kapacitetin intelektual që të shkruan libra, dikush tjetër po shkruan në emër të tij, s’do mendë se është një emër i dhënë me qera, që dikush nga armiqtë e popullit shqiptar t’i bën shqiptarët t’i hidhen njëri tjetrit m’qafë dhe të merren me njëri tjetrin, derisa të tjerët t’i mbarojnë punët e tyre. E këtu libri i Faridin Tafallarit i ka hyrë pak në punë edhe Enver Spahiut në misionin e tij për të ardhur te unë. Por ja të supozojmë për një moment se e paskan dërguar Afrimi dhe Nasimi, a i kanë thënë Afrimi dhe Nasimi që të vjenë pesë ditë rresht që të bënë çdo ditë të njejtën pyetje?(!)
Në njërën anë orvatet të më linçon dhe të më inkriminon; në anën tjetër më shkruan një thënie gjermanisht të cilën mundohet ta shet për proverb, megjithëse nuk është proverb. Ai shkruan: „gjermanët thonë: ‚kannst du ein biẞchen höflich sein?’ Versuchen Sie es bitte!” që në përkthim do të thotë: „a mund të jeshë më i sjellshëm? Provoni ju lutem”. Pra, unë u dashka të jam i sjellshëm, të rri si memec, të mos them asgjë, të mos bëj asgjë, që t’i jap shansë UDB-së të zbaton ndonjë nga planet e saj, qoftë edhe nga planet më të vjetra, sepse UDB-ja dështimet po i përjetoka rëndë, sepse nuk është mësuar të ketë shpeshë dështime, ndërsa dështimi i planeve të saj ndaj Riza Salihut ka qenë dështimi i dytë më i madh i UDB-së gjatë gjithë kohës sa ka ekzistuar dhe vepruar UDB-ja, pas dështimit të madh kur Rankoviçi kishte filluar ta përgjonte shokun Tito dhe është zbuluar. Kërkesa e Enver Spahiut që „të jam i sjellshëm” e ka të njejtin kuptim sikur të më thotë: „rri urtë, mos reago, duro çdo gjë çka të mveshet”. Këtë ma thotë në një gjuhë të huaj që shqiptarët nuk e kuptojnë, ndërsa shpifjet të ziera në kuzhinën e UDB-së posaçërisht për opinionin shqiptar i bëjnë në shqip. Mirë e paskan mësuar. Por, se a rri unë urtë apo nuk rri, kjo nuk varet prej meje, por nga sjelljet e të tjerëve ndaj meje. Sepse unë jam unë, ndërsa sjelljet e mia janë reagimi im në sjelljet apo idiotësitë e të tjerëve.
Është absurd e shkuar absurdit kur Enver Spahiu më kërkon mua mirësjellje, ndërsa budallallëqet e tij orvatet t’i redukton si „keqkuptim”, e në anën tjetër me shkrimin e tij ma dërgon në link edhe shkrimin e AVOKATIT të tij të drunjtë, MURTEZ ADEMAJT, një matrapazi që me mua personalisht nuk ka pasë punë më parë, por rezulton se ishte i njohur për punë të pista, e i cili tash e fut turinin ku nuk është punë e tij dhe kujton se do ta nxjerrë Enver Spahiun nga bataku ku ka rrëshqitur, por rrëshqet edhe vet edhe më keq se Enveri. Po të mos ma kishte dërguar në link shkrimin e Murtez Ademajt, ndaj Enver Spahiut nuk e kam pasë ndërmendë të reagoj edhe një herë. Por dërgesa e shkrimit të këtij faqeziu në link, e edhe mënyra se si paraqiten të dy me atë shkrim, dëshmon se ka idiotë mbi idiotë, ndaj të cilëve nuk mund të heshtet, se idiotët e tillë nuk të lënë rehat dhe ta imponojnë që të reagosh.
Nëse të mashtron gjahu, nuk të gënjejnë gjurmët, thotë proverbi i vjetër popullor. Edhe nëse të gjitha budallallëqet e Enver Spahiut hudhen thjeshtë si budallallëqe, mënyra se si dhe ku e ka gjetur avokatin e tij të drunjtë, Murtez Ademajn, që ai të komenton për Enverin, e zbulojnë vet se në koritën e kujt po hanë gjellë të dy bashkë. Prandaj kësaj idiotësie nuk mund t’i heshtet.
Në pjesën tjetër që po e postoj menjëherë ndodhet përgjigja ime në shkrimin e Murtez Ademajt
Ta shohim pra më poshtë, kush qenka ky MURTEZ ADEMAJ, që Enver Spahiu e paska zgjedhur për mentor apo për avokat:
MURTEZ ADEMAJ, një emër për të të ardhur keq, një mjeran analfabet, me deficit shumë të ndjeshëm intelektual, çka po duket edhe nga shkrimi i tij shkarravinë, ndonëse shtiret si i shkolluar (mbase po vuan që nuk e ka mbaruar dot një shkollë). Kujton se mund të na shet fillozofi çobançe, e t’ia mëveshë emrit të tij një gradë akademike, hiç më pak se „dr. phil”, se mbase dikush do të kujton se ky e paska një arsimim të lartë, e do të kenë rrespekt për gradën e rrejshme. Ç‘është e vërteta, në situatën e sotme kur çmimet në tregun e shitjes së diplomave nuk janë të larta, ndërsa me pak para (të fituara në baushtellë/Baustelle), nëpër universitetet „Fata Morgana” që sot janë e nesër nuk janë, edhe ceremonia e disertacionit kalohet si në festën qesharake të synetisë, nuk do të jetë e gjatë koha kur edhe kuajve e gomarëve do t’u blejnë grada akademike, (e le më murtezërve). Por për nga niveli intelektual që po e shoh unë në bazë të shkrimit të tij, po të vinte Murtez Ademaj te unë në provim, jo vetëm që nuk do ta kalonte dot dissertacionin, jo vetëm që nuk do të merrte dot diplomë universitare, por as diplomë të shkollës së mesme nuk do të merrte dot. Megjithatë është parashutuar express në një vend ku u nevojitet të tjerëve. E di qku është parashutuar për t’u bërë shërbime atyre që u nevojitet. Por të kalojmë te shkrimi i tij.
Para se të filloj me shkrimin e tij shkarravinë, pa u ndruajtur se zbuloj diçka që nuk duhet, do të tregoj se kam pyetur shokët e SIS-it çka dinë për emrin „Murtez Ademaj”. Përgjigja nga SIS-i e tregon këtë person tejet negativ. Por një pjesë të atyre se çka di SIS-i për të do të tregoj në mbarim të shkrimit. Tash do të merrem pak me pallavrat e tij që ka hedhur në shkrim, ku ky matrapaz orvatet të na shet mendë. (Këtu dua të cek që të mos ngatërrohet emri SIS, as me „SHISH“, e as me „ISIS“, se nuk ka të bëjë asgjë me to).
- - -
Murtez Ademaj parashutohet në debat, (fare i paftuar), jo në mënyrën siç mund të kyçet secili pjesëmarrës në faceboock, të bën një koment ku shprehë mendimin e tij, (sepse facebook-u është rrjet i hapur ku mund të kyçet secili), por ai e bën në mënyrën sikur po e merrë një lëndë, me kompetencat dhe përgjegjësinë përkatëse, për ta hetuar e trajtuar, madje edhe për të gjykuar. E bën në një mënyrë që i jep tens zyrtar, por që rezulton qesharak. Ai thotë: „unë do të merrem me këtë shkrim të Riza Salihut”. Pra, porosia e qartë: me këtë do të merrem unë, ju të tjerët mos u merrni me këtë, vetëm dëgjoni çka ju them unë, se unë ju çoroditi bukur. Duke u parashutuar në këtë mënyrë, ai menjëherë (në mënyrë të pavetëdijshme) po i zbulon dy gjëra: e para, po duket se ç’shkollë ka dhe ku e ka bërë praktikën, si dhe po duket se në çastet kur ka filluar të shkruan, ka qenë nën tensionin e ndonjë rasti ose i fokusuar në ndonjë rast kur i është dhënë (nga UDB-ja) ndonjë lëndë për ta hetuar, pra, zbulon përvojën tipike UDB-eske, dhe e dyta, ai u angazhua me njëfarë përgjegjësie ndaj Enver Spahiut, prandaj i vjenë në ndihmë Enver Spahiut, pra, ai e paska urdhëruar Enver Spahiun t’ia fillon kësaj pune në mënyrë kaq idioteske.
Ndonëse parashutohet tërësisht nga jashtë, në një lëndë ku atë kërkush as nuk e ka thirrë, as nuk e ka pyetur gjë, as nuk e ka përmendur, e as nuk e ka njoftë fare, „Murtez Ademaj” e personalizon temën, dhe duke u orvatur të imponohet edhe për të gjykuar, ai pasi e masakron shkrimin tim duke cituar ku një pjesë e ku një tjetër, por pa e lënë të kontrabandon thënie të tijat në shkrimin tim, jepë „përgjigjet” e tij, të cilat madje i kthen në veten e parë dhe i vë nën titullimin: „Përgjigja ime”, thua se atë e ka pyetur dikush diçka. Këtu më duhet t’i referohem shkurt gradës së rrejshme akademike që ka shënuar: një doktor i fillozofisë, po qe se do ta kishte vërtetë atë gradë, do të zgjidhte tjetër qasje e në asnjë mënyrë nuk do ta personalizonte lëndën duke e kthyer atë në veten e parë.
Kush përgjigjet pa e thirrë kërkush, gjykuar nga këndi psikologjik, ai pa tjetër ka ndonjë vesvese në ndërgjegjën e tij. Ose po e brenë ndërgjegja për diçka që ka bërë, ose i ka ngelë meraku për diçka që ka dashtë ta bënte por nuk e ka realizuar dot, ose është në një proces të të bëmave, të cilat kanë pasoja të krijimit të tensioneve dhe streseve, ose ka qenë pjesëmarrës në të bëma të pista. Diçka ka. Mund të them se mua absolutisht nuk më është nevojitur ndonjë „gjyqtar Murtez Ademaj”, madje as ndonjë „murtez” që vërtetë do t’i dinte gjërat, se një Murtez analfabet si ky jo se jo. Ndërsa kur ndonjë papagall i kësaj natyre parashutohet (i paftuar) diku ku nuk e ka vendin, orvatet të ndanë gjykime për gjërat që janë shumë lartë mbi nivelin e tij, e ai nuk lë kënd mbi veten, madje me një të rënë të kalemit e shlyen tërë Europën, sepse ai ditka çdo gjë, një i tillë në sytë e mi shihet vetëm si ojekt për tallje. Më vjen keq, jo që ia them këtë, por më vjen keq vetëm kur e shoh një shqiptar (qoftë edhe vetëm shqipfolës) në këtë gjendje të mjerë. Por ai që e sjellë veten në këtë gjendje dhe nuk brengoset që po bëhet objekt për tallje, ai vet i ka fajet.
Që në fjalinë e parë thotë se nuk e njeh Riza Salihun as personalisht as në FB. Ndërsa në një pasus më poshtë thotë: „Unë nuk e njoh Riza Salihun e hiç e shumë më pak ose hiç, më njeh ai mua”. Në një pasus tjetër akoma më poshtë ku përmendet Ibrahim Kelmendi, duke dashtë të shtiret sikur nuk e njeh as Ibrahim Kelmendin, thotë: „Për Ibrahim Kelmendin as juve të tjerëve që keni qenë në Gjermani unë nuk dij asgjë ose nga thashethemet, fare pak”. E përsëri më poshtë ku përmendet libri i botuar në emër të Ibrahim Kelmendit (si „autor”) ku Ibrahim Kelmendi e paraqet veten rrejshëm se gjoja ai është themelues i „Lëvizjes”, Murtez Ademaj thotë: „Kush e ka shkruar librin s’e dij, as s’e kam lexuar, mirëpo këtu shoh shumë oratori dhe pak realitet”.
Pra, ai nuk e njeh Riza Salihun, nuk e njihka as Ibrahim Kelmendin, mbase deri nesër i teket të thotë se nuk e njeh as Enver Spahiun, se edhe ai është në Gjermani, nuk e ka lexuar librin, nuk e ditka as se kush e ka shkruar, nuk di asgjë. Por për të gjitha këto që nuk i di, ngrihet të gjykon, edhe atë duke e vërë veten në qendër të çështjes, se na qenka ai që ndanë drejtësi dhe jep gjykime. Bravo Murtez Ademaj! Ti je gjenial! Çfarë shkëlqimi kur i mbyllë sytë në mes të errësirës! Por kujdes se po të xhelozon gomari për mendët e tepërta dhe inteligjencën tepër të lartë që e paske! „Unwissenheit ist Stärke” („Mosdija është fuqi”), shkruante Georg Orwell duke formuar tabllot e të bëmave të shemtuara të kodoshëve mercenarë që me bindje i shërbejnë „Vëllait të Madh”, i cili kontrollon çdo gjë, por nuk lodhen të mësojnë asgjë, sepse dijnë hiçgjë. Kështu edhe „fillozofi” Murtez Ademaj, krejt symbylltas, pa lexuar asgjë, arrinë të njehë se ku ka, siç ka shënuar, „shumë oratori dhe pak realitet”.
Para se të vazhdojmë me pika të tjera, të shohim një çik shkurt se a janë të vërteta këto që thotë, kë e njeh, e kë s’e njeh Murtez „fillozofi”. Ndonëse paralajmërova lart se për ato që di SIS-i për Murtez Ademajn do të shënoj në mbarim të këtij shkrimi, këtu më duhet ta cek, që të mos gënjen se gjoja nuk e njeh Ibrahim Kelmendin, se SIS-i ka fakte të prekshme dhe të pamohueshme që dëshmojnë më shumë kontakte të Murtez Ademajt me Ibrahim Kelmendin. Për që janë shokë e për që janë miq, kjo është e drejtë e tyre, unë këtu nuk përzihem. Kjo që po shkruaj unë ka të bëjë vetëm me realitetin, ai nuk ka nevojë të gënjen duke u shtirur sikur nuk e njeh. (Ai pikërisht për shkak të Ibrahim Kelmendit edhe ka hyrë në këtë debat). Një njeri me gradë akademike, doktor shkence, i cili e ka vërtetë atë gradë dhe ia di vlerën, nuk do të gënjente qoftë edhe sikur të ndodhet në një situatë ku do të fitonte apo do të humbiste pasuri, e ku me një gënjeshtër do të shmangte humbjen. Sepse ai që vërtetë e ka të fituar një gradë akademike, e çmonë më shumë gradën akademike se çfarëdo pasurie materiale. Kështu si Murtez Ademaj gënjejnë vetëm ata që shënojnë rrejshëm nivelin e tyre arsimor apo që merren me tregti të diplomave fallse, çka këto vitet e fundit janë raste shumë të shpeshta. Ndërsa se a më njeh mua, (Riza Salihun), ky është problemi i tij. Por unë e njoh Murtez Ademajn. Për herë të parë e kam parë në vitin 1986 në Zvicër. Kishte afër një vit që agjentuara „Lëvizje”, e cila më 1982 ishte themeluar nga UDB-ja si kontrabandë për ta penguar bërjen e Kosovës republikë, ishte ndarë në dy tabore, njërin e kontrollonte UDB-ja krahinore e Kosovës, ndërsa tjetrin UDB-ja republikane e Sërbisë. Murtez Ademaj ishte me krahun që kontrollohej nga UDB-ja republikane e Sërbisë. Ato dalloheshin në mes vete me slloganin „zëri me adresë” dhe „zëri pa adresë”, e nganjëherë edhe me emërtimet „Redaksia” dhe „Kryesia”. (Kodoshi i UDB-së Murtez Ademaj ishte me ata të „Redaksisë” rrespektivisht me ata të pa adresë). Këto të dy tabore që sapo ishin ndarë, (sepse kanë qenë bashkë), kritikoheshin ashpër në mes vete, por për çudi, vetëm për gjërat në Zvicër, ndërsa atje ku e kishin bazën të përbashkët, pisllëqet me UDB-në, asnjëri tjetrit nuk ia zbulonin. Këto duhej t’ua zbulonte SIS-i. Dhe ua ka zbuluar të gjitha (do të shtoj këtu me ironi: pa ia kontrolluar postën kërkujt – hahaha). Të dy taboret ishin të UDB-së. Para se të ndodhte kjo ndarje kishin ndodhur shumë ndryshime të brendshme në Jugosllavi, por edhe nëpër republikat e krahinat. Poashtu u dërguan në Zvicër kuadra të reja që ta mirrnin në dorë udhëheqjen e „Lëvizjes”, duke e eliminuar udhëheqjen e mëparme, si dhe u dërguan përforcime të mercenarëve në Zvicër dhe në Gjermani. Disa nga kuadrat e reja që morën në dorë udhëheqjen e „Lëvizjes” më parë kishin marrë pjesë në vrasjen e planifikuar të Rexhep Malës dhe Nuhi Berishës nga ana e UDB-së, si hakmarrje për Jusuf e Bardhosh Gërvallën. (Vrasja e Rexhep Malës dhe Nuhi Berishës ka qenë e planifikuar, pavarësisht që u përhapën rrena se gjoja ata janë barrikaduar dhe kanë bërë rezistencë etj.) Ndodhi që për një kohë në „Lëvizjen” u ndodhën edhe familjarë të mashtruar të Rexhep Malës, e edhe disa që kishin marrë pjesë në vrasjen e tij (dhe të Nuhi Berishës). Një familjar i Murtez Ademajt ishte angazhuar intensivisht që Beogradi ta heq dyshimin ndaj Ibrahim Kelmendit për pjesëmarrje në atentatin e 17 janarit 1982, ku u vranë nga ana e policisë gjermane Jusuf e Bardhosh Gërvalla dhe Kadri Zeka. Kështu nga viti 1985 edhe Ibrahim Kelmendi mund të angazhohej në „Lëvizjen”, me të drejtën për t’u zgjedhur edhe në poste udhëheqëse të „Lëvizjes”. Kjo do të thotë se libri i Ibrahim Kelmendit ku ai paraqitet se gjoja ai ishte themelues i „Lëvizjes” është tërësisht i gënjeshtërt, fund e krye i gënjeshtërt. As nuk ishte „Lëvizja” e atillë çfarë e paraqet ai, as nuk ishte ai themelues i saj. Deri më 1985 ai nuk është pranuar në „Lëvizjen” për shkak të dyshimit (dyshimit të Beogradit) se ka gisht në atentatin e 17 janarit 1982. Në të njejtën kohë deri sa bëheshin këto ndryshime filloi edhe ngjitja e Millosheviçit në pushtet. Nga të gjitha anët bëheshin pregatitje për të zezat që do të pasojnë më vonë. Kjo është histori e gjatë, e unë nuk mund ta zgjas në një shkrim të këtillë. Një shok imi është duke e pregatitur një libër për këto. Veç të mos kujtojnë bashibozukët se nuk po dihen ato të zeza që mercenarët e kallëpit të Murtez Ademajt po kujtojnë se akoma po u mbahen sekret. Ai do të habitet kur ta sheh edhe autorin, se kush po e shkruan këtë libër, të cilin me siguri do ta njeh, (por mund të gënjen përsëri se nuk e njeh, siç po gënjen për Ibrahim Kelmendin se gjoja nuk e njeh).
Por të kalojmë në pika të tjera.
Për „mendjendriturin” Murtez Ademaj akoma nuk e ka marrë vesh Gjermania, se menjëherë si ta marrin vesh gjermanët, do ta thërrasin që t’i mëson juristët gjermanë se si interpretohen ligjet e Gjermanisë. (Me budallenjtë e këtillë nuk ke se si të mos ironizosh). Merrnie me mendë, në shkrimin me të cilin i jam përgjigjur Enver Spahiut unë kam shkruar se është ndjekur procedurë hetimore (për kontrollimin e postës më 1980). Në një shtet juridik apo ligjor, çfarë është Gjermania, në institucionet juridike ka sistem, ku gjërat funksionojnë sipas sistemit, pavarësisht se kujt i pëlqen kjo, e kujt jo. Procedurat që zhvillohen bëhen gjithmonë me akte të shkruara, se aty nuk pallavrohet si nëpër oda duke u thirrur në Kanunin e pashkruar të Lekë Dukagjinit. Aktet që lëshohen janë fakte të prekshme, por ato edhe regjistrohen në librat e gjykatave përkatëse. Mirëpo nëse deri tash është ditur (ose është kujtuar) se aktet e kësaj natyre janë fakte të pamohueshme, tash na paska dalë një Dylber (për të mos thënë një Peder, spiun e faqezi, bythëshitur e shpirtshitur në Beograd), me emrin Murtez Ademaj, i cili pranë emrit të tij e shënon rrejshëm edhe një gradë akademike që nuk e ka, „dr. phil.”, dhe me një të rënë të kalemit i shlyen aktet juridike të lëshuara në kuadër të procedurave, ekzistenca fizike e të cilave nuk mund të mohohet, sepse ato janë aty. Kjo nuk ka shembull kërkund në rruzullin tokësor.
Kur e shikon një shkrim shkarravinë të një gjysmëanalfabeti, dhe kur e sheh që autori i shkarravinës pranë emrit të tij e ka shënuar rrejshëm edhe një gradë akademike, „dr. phil.”, patjetër të përfytyrohet para syve figura e një majmuni që ka veshur xhamadan dhe po e shikon veten se a po duket si njeri, pasi që është veshur si njerëzit. Pikërisht kështu po duket emri „Murtez Ademaj” me cilësimin „dr. phil” që e ka shënuar në mbarim të shkrimit të tij analfabetesk e shkarravinë. Dhe Majmuni n’xhamadan (Murtez Ademaj me gradën e rrejshme doktor i fillozofisë), me shkollën e UDB-së dashka të na mëson se si interpretohen ligjet e Gjermanisë. E çka nuk i pëlqen atij, çka i duket se nuk është mjaftë matrapazqe dhe mjaftë – à la murtezqe, ai me një të rënë të kalemit e zhbënë, ku nuk përmbahet të jepë cilësime si: „kjo është RRENË”, apo ngjashëm. Është e qartë : Rrencit që rrenë vet i duket se krejt bota po rrejnë.
Për ata që nuk e dijnë, në sistemin juridik të Gjermanisë interpretimi i ligjeve është zanat mbi zanatet, mjeshtri mbi mjeshtritë. Kurgjë nuk është krijimi dhe miratimi i ligjeve në krahasim me interpretimin e tyre. Njerëzit e rëndomtë nuk e dijnë dhe kujtojnë se shikohen vetëm ato që thuhen në ligje. Por për interpretimin e ligjeve në institucionet juridike të Gjermanisë ka aq shumë botime e publikacione, sa nuk ta kapë mendja, sepse nuk mund t’i lexosh tërë jetën. Po të të rastis të hyshë në një Bibliotekë të posaçme të lëmisë juridike dhe të shohësh libra të panumërt, me tona e tona, vëllime të trasha me nga 2000 faqe, nga autorë me nga dy tri grada akademike, habitesh fare dhe vihesh në mëdyshje se a i shikon dikush ato ndonjëherë. Megjithatë ato shikohen dhe përdoren, bile shumë, kur është nevoja për to përdoren barabar me ligjet, e madje citohen në Aktgjykime. Në zbatimin dhe interpretimin e ligjeve gjyqtarëve gjermanë nuk u mjaftojnë vetëm ato gjëra që shkruan nën nene apo artikuj të ligjeve të caktuara, por edhe për secilin nen të secilit ligj ka shembuj të ndryshëm mbi mënyrat e interpretimeve të tyre, sa nga përvoja se si është vepruar ndonjëherë në ndonjë lëndë, aq edhe për variantet e mundshme kur rastet dallojnë nga rasti në rast. Por Majmuni n’xhamadan (Murtez Ademaj me gradën „dr. phil.”) është tepër i madh, apo mbase tepër gjenial, që të merret me këto „cikërrime”, (mos kujtoni që është tepër analfabet për t’i ditur këto gjëra), prandaj ai e „zgjidhë” çështjen shpejtë, i zhbën ato me një të rënë të kalemit.
- Vijon në pjesën e dytë -
J’aimeAfficher plus de réactionsCommenter
Commentaires
Enver Spahiu
Enver Spahiu Riza cdo Konstruktion me pretendime udbeske te vetmin argument e kam fotografine e dy miqeve te mi ,ku ti te gjitheve na ke bere UDB e !!!!
Herave tjera kur te konsktrukton dicka ,beju me i sakte ne inf.!

https://m.facebook.com/story.php...
J’aime · Répondre · 3 h · Modifié
Haxhi Kuçi
Haxhi Kuçi Riza Saliu,allahile po kush po ju meson me shpifje pa fakte,pos shkruani artikuj siq paske shkrue kundra Enver Spahiut,dhe me kete artikull pastaj e mirrni si fakt.Mesiguri ju paska mesue ,apoAvdi Ibrahimi,se dAviu ish bukepermbyses.Me ta hanger buken dhe me te shpif gjana qe as ne enderr nuk i kam posedue ndonje here ne jeten time.Po as ju kerkund nuk jeni ore lale;Po Enver Spahiu ndoshta ka marr pjese neper demostrata ,por ne politike nuk eshte perzie,sa une.Edhe nje tjeter mesele;kur thua se vellezerit Gervalla i ka vrare Ibrahim Kelmendi,a mendon se qeveria e Lublanes nuk i posedon filmat qe keni bisedue me Stane Dollancin?A e njeh Haxhi Berishen ?Nese ma kundershtoni kete atehere flasim ma gjane.Por nje te jesh i sigurt se tan keni hanger ne sofren e Lluciferit serb,e mos i ngjitni njolla atyre qe nuk kan pasur habere se çfare satana keni qen.Enver Spahiu,mos gabo me na shlye komentet.
J’aime · Répondre · 4 min